Vlees en Bloed
Vandaag wil ik nog even terugkomen op een bijdrage die ik bijna twee jaar geleden plaatste op de Keep Swinging blog. Hierin stond het volgende verhaal: Een paar jaar geleden schreef een dame uit Groningen me met de vraag waar ze muziek van Oscar Aleman kon kopen. Ze vertelde me, dat ze elk jaar, voor de vakantie, zich zelf een boek van Jonathan Kellerman cadeau deed. Jonathan Kellerman schrijft detective-achtige boeken en vertelt zijn lezers, als een rode draad, altijd iets over een bepaalde muzikant. In één van zijn boeken, ze kon niet meer nagaan welke, vertelt hij over Oscar Aleman en omdat ze er een gewoonte van had gemaakt zichzelf de muziek die Kellerman aanroerde, cadeau te geven, wilde ze graag een CD van Oscar Aleman kopen.
Het was jammer dat deze dame me toen niet aan de naam van het boek kon helpen. Toen, anderhalf jaar geleden, ontving ik het volgende bericht van David L. Littlefield: Hi Hans. (= Hoi Hans) Found a reference to Oscar Aleman in the following novel: Jonathan Kellerman "Flesh and Blood", Ballantine Books, 2002, p.326 (Chapter 29). (= Ik vond een verwijzing naar Oscar Aleman in de volgende roman: Jonathan Kellerman "Flesh and Blood", Ballantine Books, 2002, pagina 326 (Hoofdstuk 29)). This is a paperback edition, so the page well might be different in the hard cover edition. (= Dit is de paperback editie, dus de pagina kan misschien verschillen van de gebonden versie.)
"I ran the tape deck as I slumped in the front seat.( = Ik zette de cassetterecorder aan, terwijl ik wegzakte in de voorstoel.) Old recording of Oscar Aleman riffing on a shiny silver National guitar in some thirties Buenos Aires nightclub.( = Er klonk een oude opname van Oscar Aleman, opgenomen in de één of andere nachtclub in Buenos Aires in de jaren dertig op een glimmende zilveren metalen Nationalgitaar) Aleman and the band peeling off a ha-ha rendition of 'Besame Mucho' that would have done Spike Jones proud, but no mistaking the artistry." (= Aleman en de band speelden een humoristische bewerking van het nummer 'Besame Mucho', op een manier die Spike Jones deugt zou doen, ondanks hun artistieke prestatie.) (Citaat uit het boek van Jonathan Kellerman)
Oscar Aleman and the Baker Boys - het "huisorkest" van Josephine Baker ( begin jaren dertig)
En wat gebeurde er afgelopen weekend? In een dorp iets verderop, in Kapelle, aan de rand van de Zak van Zuid Beveland (zo heet die streek nu eenmaal) werd afgelopen weekend de jaarlijkse Kapelse Dag gehouden, een jaarmarkt rondom de kermis, met optredens, ringsteken ( op ongezadelde Zeeuwse koudbloedige trekpaarden - een oud Zeeuws gebruik) en een rommelmarkt. Bij één van de stalletjes met tweedehandsboeken vond ik ..... Flesh and Blood - The Stunning New International Bestseller (= De verbluffend knap geschreven nieuwe internationale bestseller van ) Jonathan Kellerman ( Headline Book Publishing London ( 2001) 566 p. )
Toch wil ik enkele kritische kanttekeningen bij het citaat maken. Het lijkt erop dat Jonathan Kellerman niet over de juiste informatie beschikte ( of gewoon een dikke duim had). Hij schrijft: Old recording of Oscar Aleman riffing on a shiny silver National guitar in some thirties Buenos Aires nightclub. ( = Er klonk een oude opname van Oscar Aleman, opgenomen in de één of andere nachtclub in Buenos Aires in de jaren dertig op een glimmende zilveren metalen Nationalgitaar ). Oscar Aleman speelde op een zilverkleurige metalen National gitaar, een lapsteel (= blikken) dobro toen hij in Europa verbleef, in Frankrijk op precies te zijn. Op de foto hierboven zie je Oscar Aleman in de zgn. Baker Boys, het begeleidingsorkest van Josephine Baker begin jaren dertig. Op de langwerpige foto hier boven een afbeelding van Oscar Aleman met lapsteel-gitaar uit ca. 1937, toen hij optrad met Frank Big Boy Goudy. Toen Oscar in 1940 hals over kop Europa ontvluchtte, vanwege de bezetting door de Duitsers, moest hij, zo gaat het verhaal, zijn metalen gitaar afstaan aan de grenswachten, die het metaal nodig hadden voor wapens. Toen Oscar enkele weken later in Argentinië arriveerde had hij geen National-gitaar meer in zijn bezit. Uiteraard zou hij in Argentinië een nieuwe gekocht kunnen hebben, maar hij heeft er volgens mij nooit opnamen meer meegemaakt. Tot nu toe lijkt alles wellicht nog enigzins te kloppen, ware het dat Oscar in de jaren dertig niet in Argentinië is teruggeweest, laat staan er opgetreden of platen gemaakt zou hebben in de één of andere nachtclub in Buenos Aires. Het nummer dat Jonathan Kellerman op zijn cassette heeft staan werd opgenomen in Buenos Aires september 1943 met zijn Quinteto de Swing, waarin Oscar, zie de promotiefoto, gewoon een houten gitaar bespeelde. Concluderend: De suggesties die Kellerman in zijn boek doet kloppen dus niet met de feiten. Van Spike Jones, overigens, is alleen een live opname bekend van Besame Mucho, met Carl Grayson en Red Ingle als de zangers, uit 1944. Wie doet nu wie na?
De originele uitvoering van Besame Mucho - 1943
Deze bijdrage is in het Engels gepubliceerd als Flesh and Blood op zowel de Keep Swinging blog (morgen) als ook op de Oscar Aleman blog, die hiermee de 100ste bijdrage volmaakte.
POLL: VERGEET NIET TE STEMMEN
Keep swinging
Hans Koert
keepswinging@live.nl
English ( Naar de Nederlands / Vlaamse vertaling) VLEES EN BLOED
BETTY BOOP - DON REDMAN CARTOON: 75 YEAR
Seventy-five years ago, today, the first of September 2008, Max Fleischer published his cartoon I Heard, with Betty Boop as the major character. In fact you could label it as a kind of music clip avant la lettre as the cartoon starts with a short film fragment by the Don Redman Orchestra playing the tune I Heard, the band recorded two years earlier for Brunswick. Max Fleischer released some more Betty Boop cartoons which started with a filmed fragment, like the well known Louis Armstrong clip in I'll Be Glad When You're Dead You Rascal You ( the 16th of December 1932) and Old Man Of The Mountain with the Cab Calloway Band. The latter was released a month before the Redman clip. These were not the only filmed musical opening scenes Fleischer used, but these are best remembered. The next Betty Boop cartoon, for example, released 5 weeks later ( and the one on the first of December 1933) were with a filmed intro by the classical violin player David Rubinoff and his band. For me, the jazzy Betty Boops are great - enjoy the Don Redman appearance in I Heard ( 1st of September 1933).
I think the fragment learns that composing is more easy then conducting, isn't it?
Hans Koert - keepswinging@live.nl
FLESH AND BLOOD - JONATHAN KELLERMAN
A few years ago I got a message from a lady who lived in Groningen ( a city in the northern part of the Netherlands) who asked me where she could buy an Oscar Aleman recording. She told me, she bought a book to relax, each year, at her holidays. Her favorite author was Jonathan Kellerman. Jonathan Kellerman writes detective / thriler like books and he always introduces the readers to certain musicians. In one of his books, she had forgotten wich ones, he had talked about Oscar Aleman and, as she had formed a habit to obtain the music Kellerman suggested, she wanted to know where she could obtain a CD of Oscar Aleman.
It was a pity the lady couldn't give me more info ...... Then, October 2006 I received a message from David L. Littlefield:
Hi Hans. Found a reference to Oscar Aleman in the following novel: Jonathan Kellerman "Flesh and blood", Ballantine Books, 2002, p.326 (Chapter 29). This is a paperback edition, so the page well might be different in the hard cover edition.
The title was found - the only thing missing was a copy of the book ................. Last weekend the book was found, but it learned that Kellerman's knowledge about this Argentine jazz guitar player is limited. Read about it in Flesh and Blood tomorrow.
VOTE: DON'T FORGET TO GIVE ME YOUR VOTE
Keep swinging
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions
Labels: Betty Boop, don redman, flesh and blood, jonathan kellerman, oscar aleman
0 Comments:
Post a Comment
<< Home