Sunday, August 24, 2008

Giants of Jazz: Hemelse Muziek

( To the English translation.)
Bessie Smith: A Wild Lady with her Blues ( 23rd of August 1928) The Giants of Jazz: Heavenly Music
 De plaat die ik afgelopen week draaide, getiteld The Bop Fathers is één van die jazzopnamen die in elke verzameling thuis hoort. De plaat is een registratie van één van de talrijke concerten die de succesvolle formatie, bekend als The Giants of Jazz, tijdens een uitgebreide wereldtournee in 1971 maakte; de concerten begonnen in Nieuw Zeeland, Australië, daarna via Japan en Israel naar Europa waar een heleboel concerten gepland stonden. Het laatste concert was in Londen (Engeland) op 14 november 1971.
Dizzy Gillespie
Het idee voor zo'n tournee kwam van George Wein, producer en organisator, die o.a. het prestigieuse Newport Jazz Festival organiseerde. Hij zag er wel wat in om de laatste grote beboppers bij elkaar te zetten en ze langs allerlei podia te slepen tijdens een twee maanden durende wereldtournee. Hij nodigde Dizzy Gillespie uit op de trompet ( allicht), Sonny Stitt op saxofoon, Kai Winding op trombone, Al McKibbon op bas, Art Blakey op slagwerk en Thelonious Monk op piano. Een hachelijke onderneming: De Giants of Jazz waren allen ervaren bandleiders en grote individualisten; jazzmusici, die gewend waren de lakens uit te delen. Zoveel kapiteins op één schip? Dat zou om moeilijkheden vragen! Wat zou er gebeuren als ze twee maanden lang tot elkaar veroordeeld waren en samen moesten optreden op één podium? Twee-en-veertig concerten lang. En wat te denken van de zwakke gezondheid van sommige musici, met name Thelonious Monk?
The Giants of Jazz tijdens hun laatste optreden in Londen ( 14 november 1971)
Om een lang verhaal kort te maken ...... er waren geen grote problemen. Het was schitterend om dit zestal te zien oefenen, stelt Alyn Shipton in het boek Groovin' High, dat gaat over het leven van Dizzy Gillespie: Six individuals were rehearsing each other's tunes (= Zes individueën waren druk bezig elkaars nummer te leren kennen). Dizzy learning Monk's music - Monk listening to the Parker and Gillespie tunes that the group played. ( = Dizzy leerde de nummers van Monk, die op zijn beurt weer stoeide met de muziek van Parker en Gillespie). Listening, listening (= Luisteren, luisteren ....). Er was niet echt een leider, al werd Dizzy aangewezen als woordvoerder. Zo zouden de indivduele leden van het orkest niet één voor één tijdens optredens op het podium voorgesteld worden, zodat een bepaalde volgorde geen bepaalde suggesties zou kunnen wekken.
Thelonious Monk
Ik heb de bovengenoemde CD, getiteld The Bop Fathers, die een opname bevat van het concert in Milaan van 20 oktober 1971. Een andere plaat in mijn verzameling is van het concert in Belgrado, dat van 2 november dateert.
Met onder andere opnamen van het Belgrado concert: 2 november 1971.
Ik vond een fragment van één van de Europese concerten uit 1971. Als je op internet zoekt vind je ook beelden van het concert in Rotterdam, maar die zijn ontzettend slecht van kwaliteit.

Helaas loopt het geluid niet helemaal synchoon met de beelden.
Geen problemen dus, ook niet met de gezondheid van Thelonious Monk. Hij maakte zelfs de dag na het laatste concert een flink aantal opnamen in London ( 15 november 1971), die later uitgebacht zouden worden door Black Lion als Thelonious Monk - The London Collection


BESSIE SMITH: A Wild Lady with her Blues (28th of August, 1928)
On Friday the 28th of August 1928, now eighty years ago, Bessie Smith, The Empress of Blues, recorded six sides for Columbia. She was accompanied by a trio featuring Bob Fuller and Ernest Elliott on reeds and Porter Grainer at the piano. On one tune, Poor Man's Blues, Joe Williams must have been playing the trombone, but that take was not released on a 78rpm recording. No bass or rhythm instrument was available.
They recorded: Yes Indeed He Do - Devil's gone git you - You Ought To Be Ashamed - Washwoman's Blues - Slow and Easy Man and the one mentioned before Poor Man´s Blues. They were released on five Columbia records. Lester Young onces described her as She Was a Wild Lady with her Blues
The Giants of Jazz: Heavenly Music

Most All-Star Bands are often founded by accident. Almost every dedicated jazz fan dreams about making his own all-star band; day dreams, you should call that, when he wants to select long gone jazz musicians. George Wein got the chance in 1971. He formed an all-star group of six, almost legendary bebop musicians, which made a two months world tour. Now all these musician play their part in the Heaven's All-Star Jazz Band - I'm sure.

Labels: , , , , , , ,

posted by Anonymous at 6:21 AM

0 Comments:

Post a Comment

<< Home