Solomon Ilori
( Naar de Nederlandse vertaling.)
If you have never heard of Solomon Ilori, don't feel yourself a nonentity - I hadn't too! I bought this album of Solomon Ilori and his Afro-Drum Ensemble titled African High Life because is was released in the Connoisseur CD Series of Blue Note - a series of high quality recordings. When I played it I was a bit surprised at first - it is one of the outsiders in this series as it sounds more as a kind of roots music then jazz music. But is it?
Who was Solomon Ilori? Solomon Gbadegesin Ilori was born in Nigeria as a member of a very musical family. His father was a dancer and singer and Solomon had learned, as a kid, to sing and dance and to play the drums too. He also learned to play the guitar and the flute. When he grew up he became popular with his band and played for the Nigerian Broadcasting Corporation. In 1955 he even won an award at the Nigerian Festival of Arts. Late 1950s he came to the USA with a noble ambition: to popularize African music in the States. He started with a tour along theatres, with an extensive crew of singers, dancers and drummers to promote his West-African music. Nowadays a lot of these groups are touring around and when you visit festivals, like North Sea Jazz in Rotterdam, a lot of so-called World Music has been scedulded. Jazz music has become a style influenced by all kinds of foreign music influences ( in fact, so it started hundred years ago !! ). In the late 1920s the hawaiian music found its place into jazz, followed by the Caribbean and South American rhythmical influences, the so called bossa-nova. In the late 1950s African music was not very common in the States, so Solomon Ilori's music didn't became popular in spite of his sparkling and rhythmical shows. Thanks to the fact that Art Blakey had made some records with African and US drummers for Blue Note, like the recording of the 1958 Holiday for Skins, Solomon Ilori could make this record with his Afro-Drum Ensemble at the Rudy Van Gelder's studios in Englewood Cliffs for Blue Note in 1963.
He recorded six tunes, all closely related to his homeland, like a Nigerian love song and several dances, using all kinds of African drums, a penny whistle, xylophone, guitar, alto saxophone and bass. The record was not very successful. For the 1960s Americans, this was roots music - not related to jazz, although jazz musicians where present, like Ahmed Abdul-Malik and Donald Byrd, Hubert Laws, Bob Cranshaw and Elvin Jones on a second session a year later. The music recorded on this second session, October 1964, was never released and three lenghtly tunes are available on this great recording for the very first time. When you listen with modern ears this is a great recording, very related to the jazz music as we hear today. I like the talking drum of Solomon Ilori and the way Rudy Van Gelder recorded it. I love to congratulate Rudy Van Gelder with that and Michael Cuscuna for this reissue, otherwise these sessions should be forgotten. 
Time exposure for the19th of July:
1927Als je jezelf nu een grote nul vindt omdat je nog nooit van Solomon Ilori hebt gehoord, dan is dat onterecht; ook voor mij was dit een onbekende naam. Ik kocht deze plaat van Solomon Ilori and his Afro-Drum Ensemble getiteld African High Life omdat hij vorig jaar in de Connoisseur CD Series van Blue Note verscheen, een serie heruitgaven met een hoge muzikale waarde. Ik was, nadat ik de plaat gedraaid had, eerst een beetje verbaasd, omdat deze plaat een buitenbeentje lijkt in deze Connoisseur serie. De muziek zouden we tegenwoordig onder het kopje Wereldmuziek plaatsen, maar kreeg toch, en niet onterecht, een plekje in deze serie jazz heruitgaven. Wie was Solomon Ilori? Solomon Gbadegesin Ilori werd geboren in Nigeria in een muzikale familie. Zijn vader was zanger en danser en zelf leerde hij als kind al vroeg te dansen en te zingen. Hij leerde bovendien de drums bespelen en speelde gitaar en fluit. Hij werd, als jong volwassene, bekend in heel Nigeria met zijn muziek, die hij speelde voor de Nigerian Broadcasting Corporation. In 1955 haalde hij zelfs een onderscheiding binnen voor zijn muziek op het Nigerian Festival of Arts. Eind jaren vijftig besloot hij de oversteek naar Amerika te wagen, met als doel om daar zijn West-Afrikaanse muziek te promoten. Kosten noch moeite werden gespaard: hij trok rond met een wervelende show langs schouwburgen met een heleboel dansers, zangers en muzikanten. Tegenwoordig zijn zulke tournees niet meer zo vreemd, maar de doorsnee Amerikaan zag deze shows eerder als een stel rondspringende en schreeuwende kannibalen, die hun kunstjes lieten zien, dan als een volwaardige uiting van de West-Afrikaanse muziekcultuur. Tegenwoordig is dit soort Wereldmuziek, zoals we het nu noemen, gemeengoed op bijvoorbeeld festivals als het North Sea Jazz in Rotterdam. Jazzmuziek is altijd al beinvloed door allerlei vreemde muziekculturen - hierin ligt zelfs zijn oorsprong. Het begon eigenlijk al eind jaren twintig toen de hawaiian music de jazz binnensloop, gevolgd door de Carribische en Zuid Amerikaanse ritmen, die begin jaren zestig de bossa-nova deed ontstaan. Eind jaren vijftig was de Afrikaanse muziek in Amerika nog niet erg hoorbaar en dus bleef het succes voor Solomon Ilori and his Afro-Drums Ensemble uit. Dankzij het feit dat Art Blakey een aantal platen kon maken voor Blue Note met Amerikaanse- en Afrikaanse drummers, zoals de plaat Holiday for Skins uit 1958, mocht Solomon Ilori in 1963 de Rudy Van Gelder studio in Englewood Cliff in en deze plaat voor Blue Note maken.
Hij nam zes nummers op, alle nauw verbonden met de West-Afrikaanse muziekcultuur, zoals een Nigeriaans liefdesliedje en verschillende dansen. Er werden zowel inheemse instrumenten, zoals allerlei slagwerk, als westerse instrumenten gebruikt, zoals de saxofoon en de gitaar. De plaat werd geen succes !! In de ogen van de gemiddelde Amerikaan uit de jaren zestig was dit folkloristische muziek - zeker geen jazz, ondanks het feit dat er jazzmusici meespeelden, zoals Ahmed Abdul-Malik en tijdens een tweede sessie een jaar later jazzmusici als Donald Byrd, Hubert Laws, Bob Cranshaw en Elvin Jones. De muziek van deze tweede opnamesessie werd nooit uitgebracht en pas op deze heruitgave in de Connoisseur CD series vinden we hiervan drie lange nummers terug. Als je met moderne oren luistert dan is er wel degelijk een heleboel jazz te horen. Ik heb genoten van deze plaat en met name de talking drums zijn door Rudy Van Gelder schitterend vastgelegd. Een felicitatie voor hem en Michael Cuscuna, die deze plaat heruitbracht, is dan ook wel op zijn plaats.
Tijdopname voor 19 juli:
If you have never heard of Solomon Ilori, don't feel yourself a nonentity - I hadn't too! I bought this album of Solomon Ilori and his Afro-Drum Ensemble titled African High Life because is was released in the Connoisseur CD Series of Blue Note - a series of high quality recordings. When I played it I was a bit surprised at first - it is one of the outsiders in this series as it sounds more as a kind of roots music then jazz music. But is it?
Who was Solomon Ilori? Solomon Gbadegesin Ilori was born in Nigeria as a member of a very musical family. His father was a dancer and singer and Solomon had learned, as a kid, to sing and dance and to play the drums too. He also learned to play the guitar and the flute. When he grew up he became popular with his band and played for the Nigerian Broadcasting Corporation. In 1955 he even won an award at the Nigerian Festival of Arts. Late 1950s he came to the USA with a noble ambition: to popularize African music in the States. He started with a tour along theatres, with an extensive crew of singers, dancers and drummers to promote his West-African music. Nowadays a lot of these groups are touring around and when you visit festivals, like North Sea Jazz in Rotterdam, a lot of so-called World Music has been scedulded. Jazz music has become a style influenced by all kinds of foreign music influences ( in fact, so it started hundred years ago !! ). In the late 1920s the hawaiian music found its place into jazz, followed by the Caribbean and South American rhythmical influences, the so called bossa-nova. In the late 1950s African music was not very common in the States, so Solomon Ilori's music didn't became popular in spite of his sparkling and rhythmical shows. Thanks to the fact that Art Blakey had made some records with African and US drummers for Blue Note, like the recording of the 1958 Holiday for Skins, Solomon Ilori could make this record with his Afro-Drum Ensemble at the Rudy Van Gelder's studios in Englewood Cliffs for Blue Note in 1963.
He recorded six tunes, all closely related to his homeland, like a Nigerian love song and several dances, using all kinds of African drums, a penny whistle, xylophone, guitar, alto saxophone and bass. The record was not very successful. For the 1960s Americans, this was roots music - not related to jazz, although jazz musicians where present, like Ahmed Abdul-Malik and Donald Byrd, Hubert Laws, Bob Cranshaw and Elvin Jones on a second session a year later. The music recorded on this second session, October 1964, was never released and three lenghtly tunes are available on this great recording for the very first time. When you listen with modern ears this is a great recording, very related to the jazz music as we hear today. I like the talking drum of Solomon Ilori and the way Rudy Van Gelder recorded it. I love to congratulate Rudy Van Gelder with that and Michael Cuscuna for this reissue, otherwise these sessions should be forgotten. And what happened with Solomon Ilori? He went on to work with Harry Belafonte, Miriam Makeba and Hugh Maskela.
Time exposure for the19th of July:
1927
- lucky day = jack hylton o
Keep swinging
Hans Koert
keepswinging@live.nl
PLAYLIST
slam stewart-cozy cole/jumpin' at the deuces (2) = wayne shorter/schizophrenia = duke ellington-johnny hodges/side by side = jazz at the philharmonic/cd 8 = raymond scott/soothing sounds for baby - volume 1 1 to 6 months = miles davis/someday my prince will come = solomon ilori afro-drum ensemble/african high life = joshua redman/elastic = dizzy gillespie/salt peanuts-cd2
Nederlands ( To the English translation )
Hans Koert
keepswinging@live.nl
PLAYLIST
slam stewart-cozy cole/jumpin' at the deuces (2) = wayne shorter/schizophrenia = duke ellington-johnny hodges/side by side = jazz at the philharmonic/cd 8 = raymond scott/soothing sounds for baby - volume 1 1 to 6 months = miles davis/someday my prince will come = solomon ilori afro-drum ensemble/african high life = joshua redman/elastic = dizzy gillespie/salt peanuts-cd2
Nederlands ( To the English translation )
Als je jezelf nu een grote nul vindt omdat je nog nooit van Solomon Ilori hebt gehoord, dan is dat onterecht; ook voor mij was dit een onbekende naam. Ik kocht deze plaat van Solomon Ilori and his Afro-Drum Ensemble getiteld African High Life omdat hij vorig jaar in de Connoisseur CD Series van Blue Note verscheen, een serie heruitgaven met een hoge muzikale waarde. Ik was, nadat ik de plaat gedraaid had, eerst een beetje verbaasd, omdat deze plaat een buitenbeentje lijkt in deze Connoisseur serie. De muziek zouden we tegenwoordig onder het kopje Wereldmuziek plaatsen, maar kreeg toch, en niet onterecht, een plekje in deze serie jazz heruitgaven. Wie was Solomon Ilori? Solomon Gbadegesin Ilori werd geboren in Nigeria in een muzikale familie. Zijn vader was zanger en danser en zelf leerde hij als kind al vroeg te dansen en te zingen. Hij leerde bovendien de drums bespelen en speelde gitaar en fluit. Hij werd, als jong volwassene, bekend in heel Nigeria met zijn muziek, die hij speelde voor de Nigerian Broadcasting Corporation. In 1955 haalde hij zelfs een onderscheiding binnen voor zijn muziek op het Nigerian Festival of Arts. Eind jaren vijftig besloot hij de oversteek naar Amerika te wagen, met als doel om daar zijn West-Afrikaanse muziek te promoten. Kosten noch moeite werden gespaard: hij trok rond met een wervelende show langs schouwburgen met een heleboel dansers, zangers en muzikanten. Tegenwoordig zijn zulke tournees niet meer zo vreemd, maar de doorsnee Amerikaan zag deze shows eerder als een stel rondspringende en schreeuwende kannibalen, die hun kunstjes lieten zien, dan als een volwaardige uiting van de West-Afrikaanse muziekcultuur. Tegenwoordig is dit soort Wereldmuziek, zoals we het nu noemen, gemeengoed op bijvoorbeeld festivals als het North Sea Jazz in Rotterdam. Jazzmuziek is altijd al beinvloed door allerlei vreemde muziekculturen - hierin ligt zelfs zijn oorsprong. Het begon eigenlijk al eind jaren twintig toen de hawaiian music de jazz binnensloop, gevolgd door de Carribische en Zuid Amerikaanse ritmen, die begin jaren zestig de bossa-nova deed ontstaan. Eind jaren vijftig was de Afrikaanse muziek in Amerika nog niet erg hoorbaar en dus bleef het succes voor Solomon Ilori and his Afro-Drums Ensemble uit. Dankzij het feit dat Art Blakey een aantal platen kon maken voor Blue Note met Amerikaanse- en Afrikaanse drummers, zoals de plaat Holiday for Skins uit 1958, mocht Solomon Ilori in 1963 de Rudy Van Gelder studio in Englewood Cliff in en deze plaat voor Blue Note maken. Hij nam zes nummers op, alle nauw verbonden met de West-Afrikaanse muziekcultuur, zoals een Nigeriaans liefdesliedje en verschillende dansen. Er werden zowel inheemse instrumenten, zoals allerlei slagwerk, als westerse instrumenten gebruikt, zoals de saxofoon en de gitaar. De plaat werd geen succes !! In de ogen van de gemiddelde Amerikaan uit de jaren zestig was dit folkloristische muziek - zeker geen jazz, ondanks het feit dat er jazzmusici meespeelden, zoals Ahmed Abdul-Malik en tijdens een tweede sessie een jaar later jazzmusici als Donald Byrd, Hubert Laws, Bob Cranshaw en Elvin Jones. De muziek van deze tweede opnamesessie werd nooit uitgebracht en pas op deze heruitgave in de Connoisseur CD series vinden we hiervan drie lange nummers terug. Als je met moderne oren luistert dan is er wel degelijk een heleboel jazz te horen. Ik heb genoten van deze plaat en met name de talking drums zijn door Rudy Van Gelder schitterend vastgelegd. Een felicitatie voor hem en Michael Cuscuna, die deze plaat heruitbracht, is dan ook wel op zijn plaats. En wat gebeurde er verder met Solomon Ilori? Hij ging aan de slag als muzikant bij Harry Belafonte, Miriam Makeba en Hugh Maskela.
Luister naar: Gbogbo Omo Ibile ( Going Home ) and Igbesi Aiye ( Song Of Praise To God )
Tijdopname voor 19 juli:
1927
- lucky day = jack hylton o
Keep swinging
Hans Koert
keepswinging@live.nl
SPEELLIJST
slam stewart-cozy cole/jumpin' at the deuces (2) = wayne shorter/schizophrenia = duke ellington-johnny hodges/side by side = jazz at the philharmonic/cd 8 = raymond scott/soothing sounds for baby - volume 1 1 to 6 months = miles davis/someday my prince will come = solomon ilori afro-drum ensemble/african high life = joshua redman/elastic = dizzy gillespie/salt peanuts-cd2
Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium
Labels: solomon ilori
posted by Anonymous at 5:38 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home