Peter Herbolzheimer

( Naar de Nederlandse vertaling.)

Peter Herbolzheimer is rather unknown outside Germany and that is underserved as he is one the leading big band composers, arrangers and for decades he belongs with his band, the Rhythm Combination & Brass to the best their is in Europe. I found a compilation, released due to the 25th birthday of his band, that gives a great opportunity to be introduced to his music. (Koala Records CD P 26 )

Peter Herbolzheimer was born in Bucharest, Romania, but moved to Detroit where he started playing the guitar. When he returned to Europe and settled in Germany he went to the Neurenberg School of Music and studied trombone. He played in several orchestras and in 1969 he founded his own big band, called the Rhythm Combination & Brass. In this band, some great names have found a place, like Herb Geller, Derek Watkins, Ack Van Rooijen, Bart Van Lier and Art Farmer. In 1972 he was invited to make the music for the Olympic Games in Munich , which indicates how important his band was in Germany.

This 2CD contains music from two decades, the 1980s and the 1990s. In the 1980s Peter Herbolzheimer rediscovered the classical swing tunes from the 1930s and recorded it, of course transformed using modern arrangements. One of these tunes is the first track, Four Brothers, arranged by Jerry Van Rooijen, which was only played one time in public. During that concert Wilton Gaynair, a sax player, fainted on stage and became paralysed. He died a few months later.

I found a recent made fragment of this band to introduce you to the music of Peter Herbolzheimer.

BuJazzO lead by Peter Herbolzheimer - Time's Lie by Chick Corea
Vinitza Jazz Fest. 2006

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

To my last contribution


MY TURNTABLE
raymond scott secret 7/the unexpected = larry gales/a message from monk = durium/advertising and special records = peter herbolzheimer rhythm combination & brass/die 80er und 90er jahre (2) = wayne shorter quartet/beyond the sound barrier = teddy edwards/tango in harlem

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Nederlands ( To the English translation )

Peter Herbolzheimer is tamelijk onbekend buiten Duitsland en dat is onterecht, aangezien hij één van de leidende componisten en arrangeurs is en met zijn band, the Rhythm Combination & Brass behoort tot het beste wat Europa op jazzgebied te bieden heeft. Ik vond een dubbel CD, uitgebracht vanwege het 25 jarig bestaan van de band, met daarin een overzicht van nummers uit de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw; een prachtige kans om kennis te maken met deze band. (Koala Records CD P 26 )
Peter Herbolzheimer werd geboren in Boekarest, Roemenië, en verhuisde al jong naar Detroit, waar hij gitaar speelde. Terug in Europa studeerde hij trombone aan het Conservatorium van Neurenberg en speelde in de grote Duitse orkesten uit die tijd. In 1969 richtte hij zijn eigen orkest op, The Rhythm Combination & Brass. In deze band vinden we een aantal grote namen terug, zoals die van Herb Geller, Derek Watkins, Ack Van Rooijen, Bart Van Lier en Art Farmer. In 1972 werd hij uitgekozen om de muziek voor de Olympische Spelen in München te maken, hetgeen aangeeft hoe hoog het orkest in Duitsland stond aangeschreven.
Deze dubbel CD omvat 20 jaar, de jaren tachtig en negentig, waarin Peter Herbolzheimer het klassieke swingrepertoire herontdekte en omvormde tot zijn muziek met moderne arrangementen. Eén van die nummers is Four Brothers, gearrangeerd door onze eigen Jerry Van Rooijen, dat slechts één keer in het openbaar gespeeld is. Tijdens dit optreden zakte een saxofonist, Wilton Gaynair, in elkaar, raakte verlamd en stierf het daaropvolgende jaar. Hij heeft na dit concert nooit meer kunnen spelen.

Ik vond een fragment van een recent optreden van de band van Peter Herbolzheimer, waarin je kunt kennismaken met zijn muziek. Vooral doen !!

BuJazzO lead by Peter Herbolzheimer - Time's Lie by Chick Corea -
Vinitza Jazz Fest. 2006

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Naar mijn laatste bijdrage !

MIJN DRAAITAFEL

raymond scott secret 7/the unexpected = larry gales/a message from monk = durium/advertising and special records = peter herbolzheimer rhythm combination & brass/die 80er und 90er jahre (2) = wayne shorter quartet/beyond the sound barrier = teddy edwards/tango in harlem

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Musical Mountaineers

( Naar de Nederlandse vertaling.)

A few days ago Jerry Priessen sent me a film fragment and asked me if the music, as sung by Hank Wiliams originally belonged to the soundtracks of that Betty Boop cartoon. Vraag mij af welk deuntje er echt onder hoort...weet jij het? ( I wonder if the song belongs to this fragment. Can you tell me?). Although I'm not a BettyBoop-o-logist I'll try to answer your question !!

The tune Hank Williams sings is titled Jambalaya ( On The Bayou), originally recorded by Papa Caïro and his Boys in 1949. Papa Caïro was a lapsteel guitar player from South Louisiana and his real name was Julius Lamperez. Hank Williams renamed it and recorded it in 1952. and made it a number one hit. As the originally tune was written late 1940s means that it could never be part of a Betty Boop cartoon.

The film fragments are originally from the Betty Boop cartoon The Musical Mountaineers, released the 12th of May 1939. Betty's car is running out of gas at a trip through the mountains a thousand miles from nowhere. Her car stops at a place where in early days two families, two clans had a screaming row; the Hatfields and the McCoys ( in the film the latter is labeled Zonk Peters )

She tries to get some fuel at the house of Zonk Peters, but there is no warm welcome at all. Betty can convince the family that she is only a poor dancer that runs out of gas and they start dancing and singing - a great part of the film with some goods hillbilly music.

The film Musical Mointaineers was one of the last Betty Boop cartoons - there were only two more. Her voice was created by Mae Questel, who produced the child-like voice, after Helen Kane, boop-bop-a-doop, a film diva. She was also the voice of Olive Oyl, Popeye's girl friend and Swee'Pea. She died January 1998 aged 89 years old.

Especially for Jerry now I love to present you the originally Betty Boop cartoon Musical Mountaineers and I hope you don't miss Hank Williams voice

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

To my last contribution


MY TURNTABLE
chucho valdes/new conceptions = donald byrd/mustang

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Nederlands ( To the English translation )

Een paar dagen geleden zond Jerry Priessen me een filmfragment en vroeg me of de muziek, een nummer van Hank Wiliams, de soundtracks van de betreffende Betty Boop cartoon zou kunnen zijn. Vraag mij af welk deuntje er echt onder hoort...weet jij het? Hoewel ik geen Boop-o-loog ben kan ik je waarschijnlijk wel verder helpen.

Het nummer dat Hank Williams zingt is getiteld Jambalaya ( On The Bayou), origineel geschreven en opgenomen door Papa Caïro and his Boys in 1949. Papa Caïro was een lapsteel gitaarspeler uit South Louisiana, wiens echte naam Julius Lamperez was. Hank Williams hernoemde het nummer en maakte er in 1952 een nummer één hit van. Papa Caïro kon naar de centen fluiten, maar het grappige is dat zijn versie uit 1949 nu een uiterst zeldzaam en onbetaalbaar verzamelaarsobject geworden is. Aangezien het origineel van dit nummer uit 1949 stamt kan dit nummer dus nooit gebruikt zijn in een Betty Boop cartoon.

Het filmfragment komt origineel uit de Betty Boop cartoon The Musical Mountaineers, uitgebracht op 12 mei 1939. Het auto van Betty komt zonder brandstof te staan als ze een tochtje door de bergen maakt a thousand miles from nowhere. Haar auto begeeft het precies op de plek waar al jaren de vete wordt uitgevochten door de Hatfield clan en de McCoys familie. In de film zijn die laatst genoemden omgedoopt tot Zonk Peters.

Ze probeert in het huis van Zonk Peters' familie brandstof te krijgen, maar de ontvangst is niet erg hartelijk. Pas als ze hen heeft kunnen overtuigen dat ze een arm danseresje is wordt het gezellig ( en dat is ook het leukste deel van de film) en gaan de beentjes van de vloer. De keus voor Hank Williams is dus nog niet zo gek, al vind ik de hillbilly muziek bij Betty Boop heel wat gezelliger klinken.

De film Musical Mointaineers was één van Betty Boop's laatste cartoons - er zouden er nog slechts twee volgen. Haar kinderlijke stemmetje werd gecreërd door Mae Questel, naar die van diva Helen Kane ( boop-boop-a-doop ). Mae Questel is ook verantwoordelijk voor de stemmen van Olijfje, Popeye's geliefde en Swee'Pea. Ze overleed in januari 1998 op de leeftijd van 89 jaar.

Speciaal voor Jerry heb ik hieronder de originele complete Betty Boop cartoon neergezet (zonder Hank Williams dus ... ) uit 1939. Geniet er van .

Oh, dacht dat jij de Betty Boop kenner was :-) (citaat Jerry)

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Naar mijn laatste bijdrage !

MIJN DRAAITAFEL

chucho valdes/new conceptions = donald byrd/mustang

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Billy Mitchell

( Naar de Nederlandse vertaling.)
If you are part of a large organisation,it is hard to show your craftmanship; that is in daily life, but also in jazz. If you are part of the reed section of a large orchestra like Count Basie's, the listeners can only learn about your playing when you have a solo. This happened to several musicians like Joe Newman and the subject for this blog, Billy Mitchell.

I found an LP simply titled Billy Mitchell featuring Bobby Hutcherson 1962 on the Trip label, a well known reissue label from the 1970s, which contains the music of a 1960s Stash LP (MGS-67027). Billy Mitchell was born in Kansas City, November 1926 and learned to play the piano at six and took up the clarinet at ten. At highschool he took up the saxophones. He started to play at the age of 17 in the Detroit Nat Towles band and the band of Lucky Millinger and Woody Herman. He replaced Gene Ammons in the latter and made his first recordings in the group of Milt Buckner in 1949. In the 1950s he was a member of several big bands, like Dizzy Gillespie's big band; he replaced Lockjaw Davis in the Count Basie band and led his own group early 1960s with Al Grey and a young Bobby Hutcherson on vibes. From this period the LP dates. Later he became the musical director of Stevie Wonder and a freelance musician. He played in the Clarke-Boland Big Band and spend a lot of time in Europe. He toured all around the world in the 1990s and retired when the restaurant, Sonny's Place - Seaford (NYC) closed in 1997, where he had been the resident saxophone player for 34 years. He died from lung cancer April 2001.

The LP Billy Mitchell featuring Bobby Hutcherson 1962 was reissued on CD as This Is Billy Mitchell on Verve 065507. There is a lot of interesting music on this album. It''s one of those typically 1960s albums, with a smal group containing a hammond. On three tracks Clarence Sleepy Anderson is at the organ. The other five tunes have a young Bobby Hutcherson on vibes and these 1962 recordings must be one of his first. I'm glad I heard Bobby Hutcherson playing some years ago July 2002 at the North Sea Jazz Festival in The Hague with McCoy Tyner. I'm happy I found this LP as it contains real good stuff that entertaines; one of the rare examples of Billy Mitchell's own recordings.

I found a fragment of the Harry Edison band where Billy Mitchell is part of the reed section. Enjoy it.

Frank Wess = Harry Edison Orchestra in Tokyo, Japan. 1989 Harry Edison, Snooky Young, Joe Newman, Al Aarons(Trumpet) Benny Powell, Grover Mitchell, Al Grey, Michael Gray(Trombone) Marshall Royal, Billy Mitchell, Frank Wess, Curtis Peagler Bill Ramsey(Saxophone) Ronnell Bright(Piano) Ted Dunbar(Guitar) Eddie Jones(Bass) Gregg Field(Drums)

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

To my last contribution


MY TURNTABLE
lee morgan/expoobident = ahmad jamal/waltz for debby = billy mitchell-bobby hutcherson/1962 (lp) = sonny rollins/the complete prestige recordings (3) = sol hoopii/in hollywood - his first recordings = american yodling/1911 - 1946

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Nederlands ( To the English translation )
Als je deel neemt aan een grote organisatie val je als individu natuurlijk niet erg op. Dat is zo in het dagelijks leven en natuurlijk ook in de muziek. Als je in de blazerssectie van een grote big band zit zoals de band van Count Basie, dan kun je alleen je vakmanschap laten zien tijdens de solo's die je gegund worden. Dit overkwam heel wat musici, die daardoor relatief onbekend bleven, zoals Joe Newman en in dit geval, Billy Mitchell.

Ik vond een LP op het Trip label eenvoudigweg getiteld Billy Mitchell featuring Bobby Hutcherson 1962. Deze Trip LP, een bekend reissue label uit de jaren zeventig, bevat muziek van de Stash MGS/67027 LP uit de jaren zestig. Billy Mitchell werd geboren in Kansas City, november 1926 en leerde als zesjarige piano spelen. Toen hij tien werd pakte hij de klarinet om die op de middelbare school weer om te ruilen voor de saxofoon. Als zeventienjarige speelde hij bij de Nat Towles band en de band van Lucky Millinger en Woody Herman. Bij die laatste verving hij Gene Ammons. Hij maakte zijn eerste plaatopnamen in 1949 bij Milt Bucker. In de jaren vijftig speelde hij voornamelijk in de grote orkesten van Dizzy Gillespie en Count Basie, waar hij Lockjaw Davis verving en leidde begin jaren zestig zijn eigen groep met Al Grey en een nog jonge Bobby Hutcherson op vibrafoon. Uit die periode dateren deze opnamen. Later zou hij zich gaan bemoeien met Stevie Wonder; hij werd zijn muzikaal manager. Als freelance musicus spelen hij met grote orkesten als de Clarke-Boland Big Band. Hij speelde vaak en graag in Europa. Hij trok de hele wereld rond als freelance musicus en ging pas echt met pensioen toen het restaurant ( Sonny's Place in Seaford (NYC)) , waar hij 34 jaar als vaste saxofonist had gespeeld, in 1997 ging sluiten. Hij overleed in april 2001 aan longkanker.

De LP Billy Mitchel featuring Bobby Hutcherson 1962 is ook heruitgebracht op een Verve ( 065507) CD getiteld This Is Billy Mitchell. Er staat een heleboel interessante muziek op. Het is zo'n typische begin jaren zestig schijf geworden met op drie nummers een af en toe grommend hammond orgel van Clarence Sleepy Anderson. Op de andere vijf nummers komen we een jonge Bobby Hutcherson tegen op vibrafoon en deze opnamen uit 1962 zouden wel eens zijn opnamedebuut kunnen zijn. Zelf heb ik Bobby Hutcherson als onderdeel van het McCoy Tyner-Bobby Hutcherson Quartet zien spelen op het North Sea Jazz Festival in Den Haag ( Juli 2002). Ik prijs me gelukkig deze LP gevonden te hebben omdat het heerlijke muziek bevat en één van die zeldzame momenten is dat Billy Mitchell zich helemaal kan laten horen.

Ik vond een fragment, waarbij Billy Mitchell verstopt zit in de rietsectie van de Harry Edison band. Geniet ervan.

Frank Wess = Harry Edison Orchestra in Tokyo, Japan. 1989 Harry Edison, Snooky Young, Joe Newman, Al Aarons(Trumpet) Benny Powell, Grover Mitchell, Al Grey, Michael Gray(Trombone) Marshall Royal, Billy Mitchell, Frank Wess, Curtis Peagler Bill Ramsey(Saxophone) Ronnell Bright(Piano) Ted Dunbar(Guitar) Eddie Jones(Bass) Gregg Field(Drums)

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Naar mijn laatste bijdrage !

MIJN DRAAITAFEL

lee morgan/expoobident = ahmad jamal/waltz for debby = billy mitchell-bobby hutcherson/1962 (lp) = sonny rollins/the complete prestige recordings (3) = sol hoopii/in hollywood - his first recordings = american yodling/1911 - 1946

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Branford Marsalis

( Naar de Nederlandse vertaling.)
The Branford Marsalis CD Footsteps Of Our Fathers was released some years ago as one of the first issues of his new record label Marsalis Music. Branford Marsalis wanted to create a new label because in his opinion the regular record companies only liked the big stars to earn quick money for their own profit. Good music and good musicians were less important; but not for this new label Marsalis Music.

Branford Marsalis, one of the jazzy sons of Ellis Marsalis ( It seems that a few of his other brothers are in music business too) plays four lenghtly suites on this album: Giggin' ( made by Ornette Coleman), The Freedom Suite ( written by Sonny Rollins), A Love Surpreme ( John Coltrane of course) and Concorde ( John Lewis). These four suites are like some classical themes, landmarks in jazz history. The best known suite is of course A Love Surpreme as played by John Coltrane in 1965. Branford studied it and made his own version with his quartet, featuring Branford Marsalis on saxophones, Joey Calderazzo at the piano, Eric Revis on bass and Jeff "Tain" Watts on drums.

This A Love Surpreme has four parts: Acknowledgement - Resolution - Pursuance and Psalm. Coltrane's version is about 30 minutes long and it's really a great masterpiece, but not easy to understand. To be honest - I think that listeners, who hear it for the very first time won't like it. You have to hear it several times before it shows you its strength. The solos are intense and powerfull sometimes, with free jazz elements in it, and a well recognizable melody line. Branford Marsalis version is great too, not a copy as I mentioned before, but a personal interpretation of this very hard to play suite.

I found some fragments of Branford Marsalis playing parts of this A Love Surpreme suite at different occasions. Understand that these are only fragments of this lenghtly tune, so please try to find yourself a copy of this great album to hear it in his complete form.

Branford Marsalis Quartet, Branford tenor sax. Joey Calderazzo, piano, Eric Revis, bass, Jeff Tain Watts, drums. from Pt 2 of the Love Supreme Suite- "Resolution" .



"A Love Supreme" Live In Amsterdam Nov, 9 2004

Semilar records of this artist in my collection:

• bill lee natural spiritual o (feat. branford marsalis)/do the right thing
• branford marsalis quartet/requiem
• branford marsalis/bloomington
• branford marsalis/contemporary jazz
• branford marsalis/do the right thing
• branford marsalis/scenes in the city
• branford marsalis/trio jeepy
• ellis marsalis-branford marsalis/loved ones
  

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

To my last contribution


MY TURNTABLE
erroll garner/everest records FS-245 (lp) = dexter gordon/gettin' around = eddy condon/world of jazz (2lp) = branford marsalis/footsteps of our fathers

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Nederlands ( To the English translation )
De Branford Marsalis CD Footsteps Of Our Fathers werd als een eerste product uitgebracht op zijn nieuwe platenlabel Marsalis Music. Branford Marsalis richtte een nieuw platenlabel op uit onvrede met de manier van werken zoals die bij de bestaande platenlabels gebruikelijk was, waarbij alle activiteiten gericht waren op de grote namen en op het grote geld en helemaal niet gericht op de kwaliteit van de muziek. Zijn nieuwe label Marsalis Music richt zich op kwaliteit en niet in de eerste plaats op geld verdienen.

Branford Marsalis, één van de jazz-spelende zonen van Ellis Marsalis ( Het schijnt dat zijn andere broers ook in de muziek zitten) speelt op deze plaat vier lange suites: Giggin' ( geschreven door Ornette Coleman), The Freedom Suite ( gemaakt door Sonny Rollins), A Love Surpreme (van John Coltrane natuurlijk) en Concorde ( John Lewis). Deze vier suites zijn net als sommige klassieke meesterwerken ijkpunten geworden in de jazzgeschiedenis. A Love Surpreme, zoals gespeeld door John Coltrane in 1965 is ongetwijfeld de bekendste. Branford bestudeerde het jarenlang en zette zijn eigen versie op de plaat met zijn kwartet, bestaande uit: Branford Marsalis op saxen, Joey Calderazzo aan de piano, Eric Revis op bas en Jeff "Tain" Watts slagwerk.

A Love Surpreme bestaat uit vier delen: Acknowledgement - Resolution - Pursuance en Psalm. De versie van Coltrane is ruim 30 minuten lang en het is echt een geweldig sutk, maar moeilijk toegankelijk en niet eenvoudig te begrijpen. Anders gezegd: wie het voor de eerste keer hoort zal het niet meteen doorgronden - je moet het verschillende keren horen en op je in laten werken voordat het zich in al zijn pracht openbaart. De solos zijn intens en krachtig, met free-jazz elementen, maar met een duidelijk herkenbare melodie lijn. Branford Marsalis versie kan daar aan tippen; het is geen copie geworden maar een eigen persoonlijk interpretatie van deze moeilijk te spelen suite.

Ik vond een aantal fragmenten uit deze suite gespeeld door Branford Marsalis in verschillende uitvoeringen. Bedenkt dat dit slechts fragmenten zijn uit het hele stuk. Probeer dus een copie te vinden van het geheel om het nummer goed tot zijn recht te laten komen.

Branford Marsalis Quartet, Branford tenor sax. Joey Calderazzo, piano, Eric Revis, bass, Jeff Tain Watts, drums. from Pt 2 of the Love Supreme Suite- "Resolution"

"A Love Supreme" Live In Amsterdam Nov, 9 2004

Meer platen van Branford Marsalis in mijn verzameling:

• bill lee natural spiritual o (feat. branford marsalis)/do the right thing
• branford marsalis quartet/requiem
• branford marsalis/bloomington
• branford marsalis/contemporary jazz
• branford marsalis/do the right thing
• branford marsalis/scenes in the city
• branford marsalis/trio jeepy
• ellis marsalis-branford marsalis/loved ones
  

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Naar mijn laatste bijdrage !

MIJN DRAAITAFEL

erroll garner/everest records FS-245 (lp) = dexter gordon/gettin' around = eddy condon/world of jazz (2lp) = branford marsalis/footsteps of our fathers

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Luis Salinas

( Naar de Nederlandse vertaling.)
I received a mail at keepswinging@live.nl from Sean who sent me a short, but clear message: Try listening to Luis Salinas, a superb Argentine guitar-player. So I did and he was right. Luis Salinas is a great guitar player !!

Although Luis Salinas is rather unknown here in the Netherlands he is a well known guitar player in Argentina and in other parts of the world. Last week he was sceduled for concerts in Buenos Aires and next week you´ll have to travel to Mexico if you want to see him. Next month he will be in Spain for some concerts in Madrid, Murcia and Barcelona and at the Patrimonia Festival in Corcega ( France ).

He was born in Monte Grande, a city near to Buenos Aires. He learned himself to play the guitar when he was a kid, thanks to his father who was a musician too. He learned to improvise on his instrument and to listen to the great Argentine musicians. He made ten CDs and three DVDs up to now and the way he plays the guitar is praised by musicians like George Benson and Baden Powell. I'm happy I can share with you some fragments of concerts where you can listen to Luis guitar playing. In the third fragment you can hear how Luis Salinas was inspired by ............ Oscar Aleman ! Great !! It must be a great experience to hear him live in concert and I hope to find one of his albums soon.

Thanks Sean for your suggestion !

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

To my last contribution


MY TURNTABLE
clifford brown/on emarcy - record 1 = yusef lateef/eastern sounds = stan getz/the final concert recording (2) = blindfold test #38 (2) = mckinney cotton pickers- louis armstrong/cradle of jazz (2) = choro/tributo a dilermando reis e waldir azevedo = roy haynes/birds of a feather - a tribute to charlie parker = jules deelder/deelderhythm = brew moore/no more brew = art blakey/buhaimna's delight = woody allen/wild man blues

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Nederlands ( To the English translation )
Ik ontving een kort berichtje op mijn keepswinging@live.nl mail, waarin Sean me meldde: Try listening to Luis Salinas, a superb Argentine guitar-player. (Luister eens naar Luis Salinas, een uitstekende Argentijnse gitarist). En dan doe je dat natuurlijk !! en Sean had helemaal gelijk - een fantastische gitarist.

Luis Salinas is tamelijk onbekend in Nederland in tegenstelling tot Argentinië en andere delen van de wereld, waar hij met zijn muziek volle zalen trekt. Afgelopen week speelde hij in Buenos Aires en als je hem volgende week wilt horen moet je naar Mexico. Volgende maand is hij in Europa voor een aantal concerten in Spanje (Madrid, Murcia en Barcelona) en een optreden op het Patrimonio Festival in Corcega ( Frankrijk).

Hij werd geboren in Monte Grande, een plaats vlakbij Buenos Aires. Hij is autodidact op de gitaar, aangemoedigd door zijn vader, die ook muzikant was. Hij leerde improviseren en luisterde goed naar de grote Argentijnse gitaristen. Hij maakte tot nu toe tien CDs en drie DVDs en zijn muziek wordt geprezen door jazzmusici als George Benson en Baden Powell. Zelf heb ik nog geen CD van hem gegoord, maar gelukkig kan ik een aantal filmfragmenten van optredens laten zien waar Luis Salinas optreedt. In het laatste fragment is duidelijk te horen hoe Luis Salinas geluisterd heeft naar ......... Oscar Aleman !!. Klasse !!En nu maar hopen dat hij een keer deze kant op komt zodat we hem hier live kunnen horen. Ik hoop in ieder geval eens een CD van hem te bemachtigen. .

Bedankt Sean voor je tip !

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Naar mijn laatste bijdrage !

MIJN DRAAITAFEL

clifford brown/on emarcy - record 1 = yusef lateef/eastern sounds = stan getz/the final concert recording (2) = blindfold test #38 (2) = mckinney cotton pickers- louis armstrong/cradle of jazz (2) = choro/tributo a dilermando reis e waldir azevedo = roy haynes/birds of a feather - a tribute to charlie parker = jules deelder/deelderhythm = brew moore/no more brew = art blakey/buhaimna's delight = woody allen/wild man blues

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Gardenias For Lady Day

( Naar de Nederlandse vertaling.)
Last night I played myself the James Carter album Gardenias for a Lady Day. If you are familiar with the jazz history you know that this record must be dedicated to the late Billie Holiday. On the beautfiul designed cover an image of a gardenia, the type of flower Billie Holiday used to wear in her hair. The musicians on this album are James Carter on all kinds of saxophones and clarinets, John Hicks at the piano, Peter Washington on bass and Victor Lewis on drums. Added is a string ensemble, and if you know my preferences you know that I don't like that in jazz.

Charlie Parker with Strings - Chet Baker with Strings - Roy Hargrove with Strings - Shirley Horn with Strings. It seems that every self-respecting musician wants to create a record .... with Strings. It is true, that Charlie Parker with Strings is a very memorable album, I guess he was a trendsetter, but in my opinion this kind of albums are mutilated by a syrupy sound blanket to popularize the music and raise the sales figures. When you make a tribute album, like this one about Billie Holiday, there are two possibilities. You can make an album that copies the music of Billie Holiday note by note; play her music and invitate a singer with a voice marked by an unhealthy style of life ( like the voice of Madeleine Peyroux?) or, second, play her repertoire and use the theme as a steppingstone for your album. That's the way James Carter did it. The tracklist contains eight (Super Audio) or ten ( regular audio) tunes ( this depends on your audio-equipment) sung by Billie Holiday, or songs Billie should have liked. Miche Braden sings on some of the tracks, but her voice doesn't sound like Billie's and James Carter doesn't sound like Billie's accompanists Lester Young or Ben Webster.

I heard James Carter three times live in concert and my appreciation for his music is growing - he is a great saxophone player, for sure. The concert at the Northsea Jazz Festival, in front of the Jazz Orchestra of the Concertgebouw and his appearance at the International Jazz Festival in Middelburg, (southwest part of The Netherlands), last month, were some highlights. I like his album Jurassic Classics, recorded in the early 1990s, which expresses the fanciful creative way of Carter's playing, which I don't find on this Gardenias for Lady Day album. One tune, I think it's Billie's best, is Strange Fruit, is played in a great way. It expresses the desperation of the subject and James Carter gives it a overwhelming free jazzblast, Pharoah Sanders would love, but I can imagine that the lovers of a syrupy arranged mainstream jazz ( they exist !!) won't appreciate it.

Photos of James Carter in Middelburg ( May 2007)

Semilar records of this artist in my collection:

• james carter quartet/jurassic classics
• james carter/real quiet storm
• kansas city band/ a robert altman film
• kansas city band/kc after dark
• steve turre/the spirits up above

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

To my last contribution


MY TURNTABLE
charlie parker/bird at st. nick's = lennie tristano-warne marsh/intuition = junior mance trio/that's where it is = curtis fuller/four on the outside = hank jones/the trio (the jazz trio of ...) = california ramblers/edison laterals-2 = tee-wee big band o.l.v. theo wouters/ (45rpm) = sonny stitt/jazz masters 50 = hit of the week/the complete five minute records - disc four - 1932 = james carter/gardenias for lady day = miscellaneous brasilian recordings/1930-1950 = charles mingus/live at montreux - 1975 (dvd) = metropole orchestra-paul van kemenade/freeze

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Nederlands ( To the English translation )

Gisteravond zat het album Gardenias for a Lady Day van James Carter in mijn CD-speler. Als je een beetje op de hoogte bent van de jazzgeschiedenis, dan begrijp je dat dit album gewijd moet zijn aan de muziek van Billie Holiday. Op de schitterend ontworpen hoes vind je een foto van een Gardenia, de bloem, die Billie altijd in haar haar droeg. De musici op dit album zijn James Carter op allerlei saxen en klarinetten, John Hicks aan de toetsen, Peter Washington achter de bas en Victor Lewis op slagwerk. Toegevoegd zijn snaarinstrumenten ( violen en cellos) en als je mijn voorkeuren in de jazz kent, dan begrijp je dat ik nu mijn bedenkingen krijg.

Charlie Parker with Strings - Chet Baker with Strings - Roy Hargrove with Strings - Shirley horn with Strings. Het lijkt wel of iedere zich zelf respecterende jazzmuzikant één maal in zijn leven uit de bol moet gaan ........... with Strings. Toegegeven: Charlie Parker with Strings, volgens mij één van de eerste voorbeelden, is een gedenkwaardig album geworden en daardoor een trendsetter, maar in het algemeen brengt dit soort jazzplaten, overgoten met een saus van zoete kleverige klanken, wellicht ingegeven door de verkoopcijfers, voor mij weinig opwinding. Een album maken gewijd aan bijv. Billie Holiday kan op twee manieren: of je probeert noot-voor-noot de muziek te laten herleven, inclusief de doorleefde stem van Billie zelf ( Madeleine Peyroux?) of je speelt nummers uit het repertoire van Billie Holiday of die ze mooi zou hebben gevonden. Voor dat laatste heeft James Carter gekozen. Er staan acht ( Super Audio) of tien ( als gewone CD) nummers op, al naar gelang de kwaliteit van je CD speler, die Billie gezongen heeft of had kunnen zingen. Miche Braden zingt op een aantal nummers, maar klinkt niet als Billie Holiday en James Carter klinkt nergens als één van haar begeleiders, zoals Lester Young of Ben Webster. Het thema is niet meer dan een kapstok om deze plaat aan op te hangen.

Ik heb James Carter nu drie keer live horen spelen en mijn waardering voor zijn spel is gegroeid. Hij is een geweldige saxofoonspeler; dat is zeker. Het concert tijdens het Northsea Jazz Festival met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw en zijn optreden tijdens het International Jazz Festival in Middelburg, afgelopen maand, waren hoogtepunten. Ik vind zijn album Jurassic Classics, opgenomen begin jaren negentig, te gek, omdat ik hierop de grillige expressieve manier van spelen terug vind, zo karakteristiek bij James Carter. Dat mis ik in het album Gardenias for Lady Day. Slechts één nummer, ongetwijfeld Billie's beste, Strange Fruit, is op een onnavolgbare Carteriaanse manier uitgevoerd. Hij weet de sfeer en de wanhoop van het nummer schitterend weer te geven door een uitbarsting van jazzklanken op zijn sax, waarop Pharaoh Sanders jaloers zou zijn geworden, afgewisseld met de zoete klanken van de snaarinstrumenten. Ik denk alleen niet dat de liefhebbers ( en die zijn er) van dit soort zoetig gearrangeerde mainstream jazz deze uitbarsting van geluid kunnen waarderen.

Foto's van het optreden van James Carter in Middelburg.

Andere jazzplaten van en met James Carter uit mijn verzamelig:

• james carter quartet/jurassic classics
• james carter/real quiet storm
• kansas city band/ a robert altman film
• kansas city band/kc after dark
• steve turre/the spirits up above

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Naar mijn laatste bijdrage !

MIJN DRAAITAFEL

charlie parker/bird at st. nick's = lennie tristano-warne marsh/intuition = junior mance trio/that's where it is = curtis fuller/four on the outside = hank jones/the trio (the jazz trio of ...) = california ramblers/edison laterals-2 = tee-wee big band o.l.v. theo wouters/ (45rpm) = sonny stitt/jazz masters 50 = hit of the week/the complete five minute records - disc four - 1932 = james carter/gardenias for lady day = miscellaneous brasilian recordings/1930-1950 = charles mingus/live at montreux - 1975 (dvd) = metropole orchestra-paul van kemenade/freeze

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium