Brew Moore

( Naar de Nederlandse vertaling.)

Brew Moore is one of those mysterious musicians, that has fasinate me for many years. He is one of the so called Lost Heroes in the book Lost Heroes, De vergeten helden van de jazz ( The forgotten Heroes of the jazz) by Fred Van Doorn and the subject in Jules Deelder's famous poem: No More Brew:

Brew Moore, begenadigd tenor

uit de school van Lester Young

stierf in Kopenhagen zoals

hij had geleefd - straalbezopen,

geen stuiver op zak, met een

gebroken nek onder aan de keldertrap ........

( Jules Deelder - part of No More Brew)

Brew Moore plays the tenor in the way Lester Young did.

Some times ago I found the LP The Brew Moore Quartet & Quintet on the Vocalion label ( LAE 564 ) wich brought me unknown recordings of Brew Moore, not available in my collection. This LP is one of the first LPs he made under his own name in 1956. He was born as Milton A. Moore jr. in Indianola, Mississippi and started to play the tenor, as he was impressed by Coleman Hawkins music. When he was a student at the University of Mississippi he learned the music of Lester Young. He started his musical career at Wil Stomp's Band from New Orleans. He travelled to New York with that band, but couldn't get a Local 802 card, an union membership card, which you needed in the 1940s if you wanted to earn money as a musician in New York City. While in New York he heard Dizzy and Charlie Parker but his idol was Lester Young - he tried to sound like Lester and he even hold his saxophone the way Lester did. Anyone who doesn't play like Lester is wrong: he said.

In 1948 he found a job in Claude Thornhill's Orchestra, but due to the fact that he didn't want to play bebop he didn't stay too long in that band. Lucky for him musicians like Stan Getz, Zoot Sims, Al Cohn and Herbie Steward, had success in Herman's Four Brothers, and they played jazz in the Lester Young tradition, so he found in the late 1940s a regular stage at the Apollo Theatre and the Royal Roost, but disappeared for a few years in the early 1950s, only playing with local musicians.

In 1954 he moved to San Francisco and played with groups like Cal Tjader's. In 1955 he founded his own quartet featuring local West Coast musicians like John Marabuto, a rather unknown piano player, who lived as a piano tuner. The other members of his group to be heard on this LP are Max Harstein on bass and Gus Gustofson on drums. Dick Mills on trumpet makes it a quintet on four tracks.

In 1961 he left for Europe and made some great recordings in Copenhagen. People who know his recordings will remember his rather despairing commend, recorded on a life performance, as the audience was very noisy, saying: Nobody´s listening anyway, let's continue with Manny's Tune and we´ll hope you'll listen.

His dead is the subject of Jules Deelder's poem No More Brew- maybe that's a nice subject for another blog later.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl



MY TURNTABLE
miles davis/and the modern jazz giants
john coltrane/bahia
milestone-galaxy/original jazz classics sampler
oscar aleman/sus precentaciones en vivo - vol 5
oscar aleman/sus precentaciones en vivo - vol 1
fluitekruidt/1981-1985
blue roseland/compilation
dutch adverisement records/grasduinen
milton brown musical brownies/brownies stomp
brew moore/quintet

Nederlands ( To the English translation )
Brew Moore is één van die mysterieuze musici, die me al jaren lang fascineert. Hij is één van die zogenaamde Vergeten Helden in het boek Lost Heroes, De vergeten helden van de jazz, geschreven door Fred van Doorn. Ook is Brew Moore's dood het onderwerp in het bekende gedicht van Jules Deelder: No More Brew:

Brew Moore, begenadigd tenor

uit de school van Lester Young,

stierf in Kopenhagen zoals

hij had geleefd - straalbezopen,

geen stuiver op zak, met een

gebroken nek onder aan de keldertrap

( Jules Deelder - part of No More Brew)

Brew Moore bespeelde de tenor op de typische Lester Young manier.

Een tijdje geleden vond ik een LP, getitield Brew Moore Quartet & Quintet op het Vocalion label ( LAE 564 ) die voor mij onbekende opnamen bevatte. Het is één van zijn eerste LPs, die hij in halverwege de jaren vijftig onder eigen naam uitbracht.

Hij werd geboren als Milton A. Moore jr. in Indianola, Mississippi en begon tenorsax te spelen omdat hij onder de indruk was van het spel van Coleman Hawkins. Als student aan de University van Mississippi kwam hij in aanraking met de muziek van Lester Young en was meteen verkocht: Anyone who doesn't play like Lester is wrong: meende hij. Hij begon te spelen in het orkest van Wil Stomp en kwam zodoende in New York terecht, maar kon daar geen vergunning te pakken krijgen om te mogen spelen ( een zgn Union (Local 802) kaart; die had je nodig als je als muzikant wilde optreden). In New York hoorde hij Dizzy en Charlie Parker spelen, maar Lester Young was zijn idool - hij probeerde te klinken als Lester en hield zelf zijn sax scheef zoals Lester dat altijd deed. In 1948 vond hij een plekje in de Claude Thornhill band, maar hield het niet lang vol omdat ze bebop speelden en daarin kon hij zijn ei niet kwijt. Gelukkig voor hem werd de meer op Lester Young gestoelde muziek, gespeeld door Stan Getz, Herbie Steward, Al Cohn en Zoot Sims als The Four Brothers, populair. Eind jaren veertig speelde hij in het Apollo Theater en de Royal Roost, maar begin jaren vijftig lijkt hij volledig van de aarde verdwenen - we weten alleen dat hij af en toe met plaatselijke musici optrad.

In 1954 verhuist hij naar San Francisco en speelt met musici als Cal Tjader. In 1955 maakt hij zijn eerste eigen quartet opnamen, zoals die op deze LP. Hij speelt met plaatselijke muzikanten zoals John Marabuto, een prima pianist, die eigenlijk pianostemmer van beroep was. Andere leden van zijn quartet waren Max Harstein op bas en Gus Gustofson op drums; Dick Mills maakt er op vier tracks met zijn trompet een quintet van. In 1961 vertrekt hij naar Europa en maakt schitterende opnamen in Kopenhagen. Wie die opnamen kent, zal ook wel de opgenomen verzuchting van hem kennen als hij tijdens een rumoerig live optreden uitroept: Volgens mij luistert er niemand, maar we gaan gewoon door met Many's Tune - misschien luistert daar wel iemand naar. Zijn onverwachte en tragische dood is onderwerp van het eerder aangehaalde gedicht van Jules Deelder No More Brew; wellicht een interessant onderwerp voor een latere web log.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl


MIJN DRAAITAFEL
miles davis/and the modern jazz giants

john coltrane/bahia
milestone-galaxy/original jazz classics sampler
oscar aleman/sus precentaciones en vivo - vol 5
oscar aleman/sus precentaciones en vivo - vol 1
fluitekruidt/1981-1985
blue roseland/compilation
dutch adverisement records/grasduinen
milton brown musical brownies/brownies stomp
brew moore/quintet