Brooks Tegler: Een eerbetoon aan Gene Krupa

Brooks Tegler: Tribute to Gene Krupa (English) Brooks Tegler: Een eerbetoon aan Gene Krupa ( Nederlands)

That's It en (un)Common Denominator
BROOKS TEGLER: Een eerbetoon aan GENE KRUPA
Hans Koert

Later deze week vindt een concert plaats in De Nieuwe Veste in Breda, getiteld “Passport To Paradise”, met als ondertitel: When Sidney Bechet meets Gene Krupa, met een gelegenheidskwintet bestaande uit de Franse sopraansaxofonist Oliver Franc, de Amerikaanse slagwerker Brooks Tegler, rietspeler Robert Veen, pianist Joep Peeters en bassist Richard Frijters. Zoals de ondertitel suggereert, is het concert gewijd aan de muziek van Sidney Bechet en Gene Krupa. Wat de heren zoal hebben met deze twee grootten uit de jazzgeschiedenis, mag blijken uit het volgende.
Brooks Tegler bracht onlangs twee mooie platen uit: That's It!, met zijn Brooks Tegler Big Band en de plaat (un)Common Denominator ( vrij te vertalen als De gemeenschappelijke- ( of zo je wilt ongelijke) noemer) met Brooks Tegler (small) Groups: Twee mooie albums, gewijd aan de swingmuziek uit de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw. Brooks Tegler ( bron; www.jazzwax.com)

Brooks Tegler is een graag geziene begeleider in bands die zich op de muziek uit de swingperiode richten. Hoewel hij geboren is in 1954 en dus die periode niet daadwerkelijk heeft meegemaakt, kan hij rustig als een expert beschouwd worden, mede dankzij zijn fascinatie voor de Tweede Wereldoorlog. Wat hij bijvoorbeeld te maken heeft met het Amerikaanse Nationale Oorlogsmonument in Washington zou een mooie finalevraag zijn voor een quiz als Twee voor Twaalf. The Brooks Tegler Big Band - That's It ( MNG 899)

Als slagwerker is hij gefascineerd door de grote drummers uit die tijd, zoals Buddy Rich en Gene Krupa. Met name laatstgenoemde inspireerde hem: That's because of the man himself and the things he did for the music,( = Dat komt vooral door de man zelf en door wat hij voor de muziek betekend heeft), zegt hij in een interview met Marc Myers, die ook verantwoordelijk is voor de tekst in de cd (un)Common Denominator. Gene had incredible time and knew his job. (= Gene kon geweldig maathouden en was een professional). He loved what he played. (= Hij hield van dat wat hij speelde). It came through.( .... en dat hoorde je). His personality and drumming style were linked.( = Er was grote overeenstemming tussen zijn speelstijl en zijn persoonlijkheid). En als hij speelde in een groot orkest, dan bewaakte hij niet alleen het tempo, maar speelde ook de melodie ....... You actually hear the songs melody in what he's playing.(= Je kunt echt de melodie horen in wat hij speelt). He was one of the most melodic big band player from the 1930s on up.(= Hij was één van de meest melodische slagwerkers uit de jaren dertig en later). Eén van de nummers op de Big Bandplaat van Brooks Tegler's Big Band That's It heet Gypsy Mood en is gewijd aan Gene Krupa. Gene nam het nummer op met zijn orkest precies 66 jaar geleden (januari 1945), maar als Brooks zich over het stuk ontfermt, dan swingt het nog net zo als Gene Krupa het bedacht heeft, zonder een kloon te zijn van het origineel. Het nummer klinkt fris en fruitig alsof het vandaag bedacht is. En dat is precies wat je van beide albums kunt verwachten. What we're doing is paying tribute to the way these bands played, not trying to sound like them. (= We proberen een eerbetoon te maken voor deze big bands, zonder ze na te spelen).

The Brooks Tegler (small) Groups: (un)Common Denominator (nn)
Op de That's It vind je nummers, gespeeld door alle grootten uit die periode, zoals Count Basie ( met Sweetie Cakes en John's Idea), Duke Ellington ( met nummers als Hiya Sue, Jack The Bear en Such Sweet Thunder), Benny Goodman ( If Dreams Come True), Artie Shaw ( The Gilder) en Glenn Miller. Laatstgenoemde is ook één van Brooks favoriete bandleiders. Gelukkig geen I've Got a Gal in Kalamazoo ( in enhanched stereo), maar een onbekend nummer als Snafu Jump en dit is één van Brooks favoriete Miller-nummers. Uiteraard vind je dit nummer op de plaat en dan hoor je ineens Miller weer eens op een andere manier. Afgelopen jaar bracht Brooks in de Calhoun High School in Merrick (NY) een eerbetoon aan Glenn Miller met een 17-man groot Original Glenn Miller Army Air Force Band, compleet in origineel uniform: My drum set was a precise replica of McKinley' (= Mijn drumstel was een replica van de drumkit van McKinley's), vertelde hij Marc Myers. Het nummer Slow Freight is gewijd aan Benny Carter, die het opnam in 1940 met, onder andere, Coleman Hawkins in de line-up. Benny Carter, de altsaxofonist ( en trompettist op z'n tijd) is de gemeenschappelijke noemer ( of juist niet), the (un)common denominator, in het tweede album waarin Brooks zijn "small groups" introduceert. Deze plaat is gewijd aan de bands-in-a-band. De grote bandleiders, zoals Benny Goodman, Artie Shaw, Woody Herman en Tommy Dorsey, formeerden binnen hun orkesten kleinere groepen, die tussen de big bandnummers konden optreden. Dankzij groepen als het kwartet van Benny Goodman, Gramercy Five (van Artie Shaw), Woody Herman's Woodchoppers en de Clambake Seven van Tommy Dorsey, konden de bandleden zich presenteren aan hun publiek. The small groups, by contrast, were created so audiences could dig each player. (= De kleine groepen waren vooral bedoeld om de bandleden aan het publiek te presenteren). They also were probably created so bandleaders could keep their stars happy and hold onto them longer. ( = En waarschijnlijk waren ze ook in het leven geroepen om de bandleden tevreden te stellen en ze te binnen het orkest te houden).
Deze plaat met The Small Groups bevat een vijftiental nummers, waarvan sommige zelden gespeeld, zoals Pam of Opus 1/2, met daarin een mooie bijdrage van de Midiri-broertjes op vibrafoon en klarinet. Er staan ook bekende standards op als Frenesi en Harlem, waarbij de laatstgenoemde track bestaat uit twee nummers, die beide iets met deze New Yorkse wijk van doen hebben: Drop Me Off in Harlem, opgenomen door Duke Ellington (1933) en het uit 1936 daterende Chick Webb nummer Go Harlem.

Passport to Paradise, de titel van het concert van donderdag 13 januari, belooft een eerbetoon aan de muziek van Gene Krupa - beide platen die ik mocht beluisteren bewijzen dat dit bij Brooks Tegler in prima handen is.

De andere leden van deze gelegenheidsgroep zijn voor de bezoekers van deze blog waarschijnlijk geen onbekenden: Robert Veen, Joep Peeters en Richard Frijters speelden onlangs in een Homage to Django concert in Dongen, een dorp bij Breda. Alle vijf muzikanten kennen elkaar van andere gelegenheden. Zo brachten Robert Veen en Brooks Tegler onlangs een plaat uit, getiteld Three Men In A Beat, gewijd aan het jazztrio, en was Brooks een regelmatige gast op het Oude Stijl Jazz Festival in Breda.

Oliver Franc Trio : v.l.n.r.: Daniel Bechet - (onbekend jongetje) - Jean-Baptiste Franc en Oliver Franc. (Kopenhagen, juli 2005) (foto: Hans Koert)

In de zomer van 2005 bezocht ik de IAJRC Convention in Kopenhagen gehouden tijdens de week van het jaarlijkse Jazzfestival van Kopenhagen. In de winkelstraten speelden straatbandjes en zo gebeurde het dat ik tegen een trio aanliep, waarbij ik bleef staan luisteren ........ En ik stond er nog toen ze hun boeltje inpakten; zo was ik gefascineerd door dit trio: Dit was geen bandje van dertien in een dozijn: Het bleek het trio van Olivier Franc met Olivier Franc, als een herrezen Sidney Bechet, op klarinet, zijn broer Jean-Baptiste Franc aan de piano en Daniel Bechet, inderdaad, de zoon van ...... op slagwerk. Het moge duidelijk zijn, dat het met Sidney Bechet op dit concert ook wel goed komt ..........

Beide albums, The Brooks Tegler Big Band - That's It en The Brooks Tegler (small) Groups - (Un)common Denominator zijn te bestellen bij CDBaby

Voor meer informatie over de concerten van komende week zie de agenda van de Keep Swinging blog.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Twitter


Brooks Tegler werd geinspireerd door de grote Big Band slagwerkers, zoals Gene Krupa. De afgelopen jaren zijn er twee platen verschenen, één gewijd aan de muziek van de grote Swingbands uit de jaren dertig en veertig en een twee met de muziek van de Bands-in-a-bands, de kleinere formaties, zoals die binnen bestaande orkesten gevormd werden, zoals de Clambake Seven of de Gramercy Five, waardoor solisten van de band zich meer in de kijker konden spelen van het publiek. Brooks Tegler is deze week te horen bij verschillende concerten in Breda, Gent en Delft, waarin een eerbetoon gebracht wordt aan zijn grote voorbeeld, Gene Krupa en de uit New Orleans afkomstige klarinettist Sidney Bechet: Passport to Paradise. De Keep Swinging blog beluisterde de Brooks Tegler albums That's It en (un) Common Denominator. Als je van dit soort muziek houdt en je wilt niets missen, volg dan deze blog via Twitter of vraag om de gratis nieuwsbrief.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Brooks Tegler: Tribute to Gene Krupa

Brooks Tegler: Tribute to Gene Krupa (English) Brooks Tegler: Een eerbetoon aan Gene Krupa ( Nederlands)

That's It and (un)Common Denominator
BROOKS TEGLER: TRIBUTE TO GENE KRUPA
Hans Koert

Later this week a concert has been scheduled in Breda, entitled “PASSPORT TO PARADISE”, subtitled When Sidney Bechet meets Gene Krupa with a quintet featuring the French soprano saxophone player Oliver Franc, US drummer Brooks Tegler, reed player Robert Veen, pianist Joep Peeters and bass player Richard Frijters. As the subtitle suggests the concert will be dedicated to the music of Sidney Bechet and Gene Krupa.
The US drummer Brooks Tegler released recently two great albums : That's It!, featuring the Brooks Tegler Big Band and (un)Common Denominator with the Brooks Tegler (small) Groups: two great albums, dedicated to the music of the 1930s and 1940s.

Brooks Tegler ( source; www.jazzwax.com)

Brooks Tegler is a sought after accompanist in bands that play the music of the 1930s and 1940s. Born in 1954 he is too young to have heard this music played live during that period, but thanks to his fascination for the Second World War he knows all ins and outs from that period.

The Brooks Tegler Big Band - That's It ( MNG 899)

As a drummer he became fascinated by great swing drummers like Buddy Rich and Gene Krupa. Especially the latter inspired him: That's because of the man himself and the things he did for the music, he said in an interview with Marc Myers, who wrote the liner notes for the Small Groups album. Gene had incredible time and knew his job. .. He loved what he played. It came through. His personality and drumming style were linked. And when he played in a big band he was not only keeping time, but he also played the melody ..... You actually hear the songs melody in what he's playing. He was one of the most melodic big band player from the 1930s on up. One of the tracks in the Brooks Tegler Big Band album That's It is called Gypsy Mood is dedicated to him. Gene recorded it with his orchestra exactly 66 years ago (January 1945), but when Brooks plays it ( he can be heard in a great solo) with his Big Band it still swings like hell as you might expect from a Big Band of that period. And that's exactly what you can expect from both albums - What we're doing is paying tribute to the way these bands played, not trying to sound like them.

The Brooks Tegler (small) Groups: (un)Common Denominator (nn)
In the Big Bands album you can find tunes played by all great band leaders of the 1930s and 1940s, like Count Basie ( like Sweetie Cakes and John's Idea), Duke Ellington ( Hiya Sue, Jack The Bear and Such Sweet Thunder), Benny Goodman ( If Dreams Come true), Artie Shaw ( The Gilder) and Glenn Miller. The latter is one of Brooks favourite band leaders of the 1940s. The rather unknown tune Snafu Jump is Brooks favourite and you won't be surprised that it is one of the tracks on this album. Last year Brooks played tribute to Glenn Miller at the Calhoun High School with a 17-piece big band, dressed like the original Glenn Miller Army Air Force Band: My drum set was a precise replica of McKinley's, he told Marc Myers.

The tune Slow Feight is dedicated to Benny Carter, who recorded it in 1940 with, to name one, tenor saxophonist Coleman Hawkins. Benny Carter is the (un)common denominator, the alto saxophonist ( and trumpet player), to whom the "small groups" album is dedicated. This album plays the music of the so-called Bands-in-a-Band. The great band leaders, like Benny Goodman, Artie Shaw, Woody Herman and Tommy Dorsey, created small groups with regular band members to play between the sets with the big band. Thanks to these groups, Benny Goodman Quartet, Gramercy Five (by Artie Shaw), Woody Herman's Woodchoppers and the Clambake Seven of Tommy Dorsey, the members of those small groups could present themselves to the audience.
The small groups, by contrast, were created so audiences could dig each player. They also were probably created so bandleaders could keep their stars happy and hold onto them longer.
The Small Groups album contains 15 tracks and contains rare heard tunes like Pam or Opus 1/2, with a great contribution by the Midiri-brothers on vibes and clarinet, but also well known standard like Frenesi and Harlem, a track which contains two tunes dedicated to Harlem: the first as played by Duke Ellington and recorded as Drop Me Off in Harlem and the second one as the 1936 Chick Webb Go Harlem record.

Passport to Paradise, the concert to be scheduled the 13th of January, wants to play tribute to Gene Krupa and both records reviewed here, learn that Brooks Tegler is the right man to do that job.

The other members of this session group are well known to most of the visitors of the Keep Swinging blog. Robert Veen, Joep Peeters and Richard Frijters took part of the Homage to Django concert a few months ago in Dongen, a village near Breda, in the south of The Netherlands. All five musicians know each other from precious occasions. Robert Veen and Brooks Tegler recently released a great album entitled Three Men In A Beat, dedicated to the famous Jazz Trios and Brooks Tegler was a regular guest at the Oude Stijl Jazz Festivals in Breda. Oliver Franc Trio : f.l.t.r.: Daniel Bechet ( the son of .. ..) -(unknown kid) - Jean-Baptiste Franc and Oliver Franc (Copenhagen, July, 2005) (photo courtesy: Hans Koert)

In the summer of 2005 I joined the IAJRC Convention in Copenhagen in summer during its Jazz Festival week and in the shopping streets ordinary street bands played to entertain the public and of course, to promote the festival. One of those bands was not a dime a dozen ........ I stopped and listened and became fascinated by its music ......... It had me by my short hairs. It was Olivier Franc on clarinet, with his trio, featuring Jean-Baptiste Franc on piano and Gérard Couderg on drums. So, I'm sure, Oliver Franc will play a great tribute to Bechet too .............

Both albums, The Brooks Tegler Big Band - That's It and The Brooks Tegler (small) Groups - (Un)common Denominator can be ordered at CDBaby

You can find here more info about his concerts in Breda, Ghent and Delft at the Keep Swinging newsletter!

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Twitter


Brooks Tegler is inspired by the sound of the great big band drummers, like Gene Krupa. He recently released two albums, one with compositions of the 1930s and 1940s swing big bands and a second one dedicated to the Bands-in-a-bands, the smaller groups, that allowed the members of the band to present themselves. Brooks Tegler will join a concert this week dedicated to his great hero on the drums, Gene Krupa and the New Orleans clarinet player Sidney Bechet: Passport to Paradise. The Keep Swinging blog listened to the two Brooks Tegler albums That's It and (un) Common Denominator. If you like this kind of music and you won't miss any contribution, follow it at Twitter or ask for its free newsletter.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

An homage to 100 years Django by Fapy Lafertin-Koen de Cauter-Joep Peeters and le Jazz Manouche.

Een hommage aan 100 jaar Django Reinhardt met Fapy Lafertin-Koen de Cauter-Joep Peeters en hun Jazz Manouche. (Nederlands) - An homage to 100 years Django by Fapy Lafertin-Koen de Cauter-Joep Peeters and le Jazz Manouche. (English)

Django's musical heritage revived at a concert in The Volckaert in Dongen (The Netherlands).
An homage to 100 years Django by Fapy Lafertin-Koen de Cauter-Joep Peeters and le Jazz Manouche.
Hans Koert

A Spectaculair concert, een hommage aan 100 jaar Django Reinhardt ( A spectacular concert, an homage to 100 years Django Reinhardt) the concert was billed beforehand - a provocative remark. On Friday evening, the 19th of November, 2010, an homage to the music of Django Reinhardt, who passed away 100 years, was scheduled at the Theater Dongepark / De Volkaert in Dongen, a place near Breda in the southern part of the Netherlands.
Fapy Lafertin ( photo courtesy: Hans Koert)
Django Reinhardt was born in a caravan in a shantytown in Liberchies, near Charleroi in Belgium, January 1910 and grew up as the son of a gypsy entertainer, called "Negros" or "La Belle Laurence" and a guitarist and basket maker. He raised with music and soon he started to play the violin and later the guitar. He became an entertainer in small cafés and bars and well known with his Quintette du Hot Club de France. The music of the Quintette is well known and played all over the world and Django's music styles became known as the Hot Club Music. But Django also made recordings with larger groups and orchestras, like the orchestras of Michel Warlop with great names like the US saxophonist Coleman Hawkins and trumpetter Arthur Briggs or the bands of Duke Ellington or Benny Carter. That music is seldom played and that's why Joep Peeters organized with the support of Fapi Lafertin and Koen De Cauter and reed player and above all arranger Robert Veen this reconstruction of Django's orchestral performances. Joep Peeters ( photo courtesy: Hans Koert)
Le Jazz Manouche anno 2010, as Joep had labelled this one night band, started its first set with Avalon and I Surrender Dear. The former, originally part of Puccini's opera La Tosca, and made popular by Al Jolson, was recorded by Django in 1935. On stage just a quintet with Fapy Lafertin on solo guitar, Koen De Cauter on the soprano saxophone and a rhythm section featuring Joep Peeters ( piano), Richard Frijters (double bass) and Peter Den Boer (drums).
The quintet: f.l.t.r. Koen De Cauter-Richard Frijters-Fapy Lafertin and Peter Den Boer. ( Joep Peeters not visuable) ( photo courtesy: Hans Koert)

Koen and Fapy are good friends and colleagues (almost "twins", as they were born almost on the same day (!)) since they were school kids in the 1960s, when Fapy, aged ten years old, played with Bamboula Ferret and his Ensemble in Emiel De Cauter's café De Klokkeput in Sint Martens Latem near Ghent( Belgium). Een fantastische tijd ( = A great time), Koen told me during the break.

Koen De Cauter (photo courtesy: Hans Koert)
That guitar playing peer fascinated Koen and he took up the guitar. Both Fapy and Koen became friends and joined the band of Piotto Limberger where they learned to play in the old Romani-musical tradition. In the mid 1970s both Koen as Fapy decided to modernize their music and they decided to play the repertoire of Django. Deze muziek herinnert me aan mijn jeugd, aan de tijd toen mijn ouders nog een café hadden in de buurt van Oostende. (= This music remembers me to my childhood, the time my parents had a café near Oostende). De stilte - het zwenkende vuurtorenlicht van Oostende - de verlichte wijzers van m'n eerste polshorloge. (= The quiet atmosphere, the lights of the lighthouse of Oostende - the fluoristic hands of my first wristwatch). Django en zijn muziek zijn voor mij symbolen van een tijdperk ( = Django and his music are for me symbols of an era.). Hij had het - net als George Brassens - Ken je die? ( He got it - like George Brassens - You remember him?). Fapy and Koen founded the Waso Quartet, named after Koen's eldest son Waso ( also active as a guitar player in the family band) and since that time Waso became a household word for swinging Hot Club music.
Robert Veen ( photo curtesy: Hans Koert)

During the first set Joep enlarged its ensemble with more instruments, like in Speevey or Speevy, a 1937 Reinhardt-Grappelli composition, with saxophonist Robert Veen and cornet player Jon Birdsong and the tune Margie, as an homage to Andre Eykan, saxophonist who recorded it with Django in 1940. The tunes Honeysuckle Rose and Crazy Rhythm where selected to honour the 1937 Coleman Hawkins and Benny Carter recordings and Joep invited for that his reed section on stage, featuring Robert Veen, Ronald Jansen Heijtmajer and tenorist Antoine Trommelen.

Le Jazz Manouche anno 2010: f.l.t.r.: (at the back) Peter Den Boer-Jon Birdsong-Edward Nuiten and Peter Van Steen. (at the front): Fapy Lafertin-Robert Veen-Ronald Jansen Heijtmajer and Antoine Trommelen. (photo courtesy: Hans Koert)
The brass section, with cornet player Jon Birdsong ( who is also present on the great Django! album recorded by Fapy and Koen), Edward Nuiten (trumpet) and Peter Van Steen ( trombone ) completed the band in Between The Devil and the Deep Blue Sea, recorded by Django in 1937 as a member of the Dicky Wells Orchestra. The audience learned that Koen also has a great voice and Fapy shined in his own composition Plachterida, mangled by Joep as Flapcherida, as if it was a new discovered butterfly.
The first set was finished with the great tune entitled Place de Brouckere, in a great arrangement by Robert Veen - for me one of the most fascinating tunes of this concert in a great Robert Veen big band arrangement with atonal blue notes and surprising accents. Why don't we hear those arrangements more often played live?

Antoine Trommelen (photo courtesy: Hans Koert)

During the break Koen and I shared our fascination for Oscar Aleman, the great Argentine guitar player often compared to Django. Een fantastische gitarist, maar anders dan Django. Hij maakte schitterende muziek, zoals het nummer Scartunas (= A great guitar player, unlike Django, but he made wonderful music, like Scartunas ). Django was heel serieus als hij speelde. (= Django was very seriously when he played) Ik hou van de Argentijnse taal en de ritmen - de tango, de milonga - je weet wel, maar ook die uit Brazlië: de samba, de Baion. Maar niet de bossa nova - veel te gemaakt ( = I love the Argentine language and its rhythms: the tango, the milonga, you name it, but I also like to play music from Brazil: Samba and the Baion, but not the bossa nova - too artificial). En hoe zit dat met Choro? I asked (= And what about Choro?). O ja geweldig, maar ik zou er niet mijn hele ziel en zaligheid in willen leggen ( = Yes, great music, but I wouldn't sell my soul for it). Koen has a program nowadays in which he performs Argentine tango's and rhythms with musicians like Juan Masondo ( guitar) and Alfredo Marcucci (bandoneon). I love to hear that .....!

Koen De Cauter (photo courtesy: Hans Koert)

After the break some more great tunes were played, like the Artie Shaw's composition Moonray, although never recorded by Django; a great swinging tune. The vocal group, the Peeters Sisters joined in some tunes like Exactly Like You. A strange addition to the concert, in my opinion, not because their musical skills ( They really can sing!), but because the fact that Django never recorded with such vocal groups. Fact was, that these young women lowered the average age of the band substantial and it seemed that some soloist grew wings.

Joep Peeters ( photo courtesy: Hans Koert)

Nuages, although a fully instrumental composition by Django, became enlarged with a recently discovered vocal version entitled the Bluest Kind Of Blues, sung by Chris Peeters. The concert was finished with the well known Tiger Rag, not the Django version Django's Tiger as Joep announced, but, never mind, the audience liked it. The encore was for the well known Django standard Manoir de mes Rêves, which Joep translated as 't Kietelkot, a local name of a whorehouse.

Ronald Jansen Heijtmajer ( photo courtesy: Hans Koert)

An unique concert with seldom heard compositions, played by Django in larger ensembles - indeed Toon Oomen and Joep Peeters were right to label this concert beforehanded as a Spectaculair concert - a concert with the best followers of Django's musical heritage, Fapy Lafertin and Koen De Cauter, accompanied by a dozen professional musicians who know how to play it.

The Peeters Sisters (f.l.t.r.: San, Chris and Wies Peeters) ( photo courtesy: Hans Koert)

Some concerts become legendary, recorded or unrecorded. I think about the Joe Henderson concert I recently reviewed, but also performances like the legendary concert of the Original Prague Syncopated Orchestra in the Turfschip in Breda in 1978 a few miles away from Dongen. I'm sure - Within a few years people wil ask you about this: Did you join that concert? Wow! This Homage to 100 Years Django was such an historical event.

Fapy Lafertin ( photo courtesy: Hans Koert)

If you love hear the music played at the concert, the best album to listen to seems to be the new album, entitled Django! A Tribute - 100 Years Django Reinhardt by Koen De Cauter, Fapy Lafetin & Group ( W.E.R.F. 083 )

Hans Koert

Twitter
keepswinging@live.nl

Django Reinhardt was born 100 years ago in a caravan at the shantytown in Walloon (Belgium). Le Jazz Manouche Anno 2010 directed by Joep Peeters honoured the music of Django at a concert in Dongen, in the south of the Netherlands, with a large band featuring some great musicians like Fapy Lafertin, Koen De Cauter and Robert Veen, an homage to the music of Django - a historical and legendary event. Keep Swinging joined the concert and reviewed it. If you don't to miss it follow the blog at Twitter or ask a free newsletter.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Een hommage aan 100 jaar Django Reinhardt met Fapy Lafertin-Koen De Cauter-Joep Peeters en hun Jazz Manouche.

Een hommage aan 100 jaar Django Reinhardt met Fapy Lafertin-Koen de Cauter-Joep Peeters en hun Jazz Manouche. (Nederlands) - An homage to 100 years Django by Fapy Lafertin-Koen de Cauter-Joep Peeters and le Jazz Manouche. (English)

Van Avalon tot 't Kietelkot: Django's muziek herleeft in De Volckaert in Dongen.
Een hommage aan 100 jaar Django Reinhardt met Fapy Lafertin-Koen De Cauter-Joep Peeters en hun Jazz Manouche.
Hans Koert

Een Spectaculair concert, een hommage aan 100 jaar Django Reinhardt: zo werd het concert op voorhand bestempeld - een wel erg bevooroordeelde titel - of toch niet? Op vrijdagavond 19 november 2010 werd een avond in Theater Dongepark / De Volkaert in Dongen georganiseerd als eerbetoon aan de 100 jaar geleden geboren gitarist Django Reinhardt.
Fapy Lafertin ( foto: Hans Koert)
Django Reinhardt werd geboren in januari 1910 in een woonwagen op het woonwagenkamp van Liberchies, bij Charleroi in België en groeide op in een artistiek milieu. Zijn moeder trad op als danseres, bijgenaamd "Negros" of "La Belle Laurence"; zijn vader was mandenmaker en speelde gitaar. Hij hoorde overal om zich heen de zigeunermuziek en al snel ging hij viool spelen en optreden als gitarist in cafés en bars. Hij kreeg grote bekendheid toen hij de kans kreeg zijn Quintette du Hot Club de France op te richten. De muziek, gespeeld door dit kwintet is bekend en Django's muziek, gemakshalve de Hot Clubstijl genoemd, wordt door heel wat groepen van over de hele wereld nagespeeld. Maar Django trad ook op met grotere orkesten, zoals het orkest van Michel Warlop waarin soms grote Amerikanen meespeelden als saxofonist Coleman Hawkins en trompettist Arthur Briggs of bands als die van Duke Ellington of Benny Carter. Die muziek hoor je zelden meer en dan zeker niet live tijdens een concert. Reden dus voor Joep Peeters om, samen met Fapi Lafertin en Koen De Cauter en rietspeler en bovenal arrangeur, Robert Veen, deze orkestraties te reconstrueren.
Joep Peeters ( foto: Hans Koert)
Le Jazz Manouche anno 2010, zoals Joep zijn one-night-band in goed Nederlands noemde, begon de eerste set met het nummer Avalon en de hit uit de jaren dertig I Surrender Dear. De eerstgenoemde, eigenlijk een aria uit de opera La Tosca van Puccini, en tot een hit gemaakt door Al Jolson, werd door Django opgenomen in 1935. De set werd geopend als kwintet met Fapy Lafertin op sologitaar en Koen De Cauter op sopraansax en in de ritmesectie Joep Peeters ( piano), Richard Frijters (bas) en Peter den Boer op slagwerk.

Het kwintet: Koen De Cauter-Richard Frijters-Fapy Lafertin en Peter den Boer. ( Joep Peeters niet op de foto) ( foto: Hans Koert)

Koen en Fapy zijn al jaren goede vrienden en collega's ( en "bijna tweelingen" aangezien ze maar één dag in leeftijd schelen) en kennen elkaar als schooljongens vanuit het café van Koen's vader Emiel De Cauter. In dit café, De Klokkeput ( in Sint Martens Latem bij Gent) speelde in de jaren zestig het ensemble van Bamboula Ferret en Fapy speelde daar als tienjarige gitaar. Een fantastische tijd, vertelde Koen me in de pauze.

Koen De Cauter (foto: Hans Koert)
Gefascineerd door dat musicerende leeftijdsgenootje wilde Koen ook spelen. Ze kwamen beiden uiteindelijk terecht bij het ensemble van Piotto Limberger en daar leerden ze te spelen in de oeroude Roma-muziektraditie. Midden jaren zeventig besloten Koen en Fapy hun muziek te moderniseren en gingen ze zich toeleggen op het repertoire van Django.
We hadden één plaatje in het café van Django, herinnerde Koen zich. Deze muziek herinnert me aan mijn jeugd, aan de tijd toen mijn ouders nog een café hadden in de buurt van Oostende. De stilte - het zwenkende vuurtorenlicht van Oostende - de opgloeiende lichtgevende wijzers van je eerste polshorloge. Django en zijn muziek zijn voor mij symbolen van een tijdperk. Hij was gewoon die tijd - net als George Brassens - Ken je die? Ze richtten het Waso Quartet op, genoemd naar de oudste zoon van Koen, Waso, die nog steeds gitaar speelt in de familieband, en de naam Waso werd voor generaties een synoniem voor prima swingende Hot Club muziek.
Robert Veen ( foto: Hans Koert)

Tijdens de eerste set groeide het ensemble van Joep met steeds meer instrumenten, zoals voor het nummer Speevy of Speevey uit 1937, een Reinhardt-Grappelli compositie en het nummer Margie, een hommage aan Andre Eykan, saxofonist, die rond 1940 optrad met Django, waarvoor het orkest uitgebreid wordt met saxofonist Robert Veen en kornettist Jon Birdsong. Met nummers als Honeysuckle Rose en Crazy Rhythm eerde Joep de opnamen met Coleman Hawkins en Carter uit 1937, waarvoor de groep verder werd uitgebreid tot een heuse bigband, met een rietsectie, bestaande uit Robert Veen, Ronald Jansen Heijtmajer en de uit deze streek afkomstige Antoine Trommelen.

Le Jazz Manouche anno 2010: v.l.n.r.: (achteraan) Peter den Boer-Jon Birdsong-Edward Nuiten en Peter van Steen. (voorgrond): Fapy Lafertin-Robert Veen-Ronald Jansen Heijtmajer en Antoine Trommelen. (foto: Hans Koert)
Het "koper" met Jon Birdsong ( die ook kornet meespeelt op de nieuwe Django! plaat van Fapy en Koen (niet aan te slepen, volgens Joep)), Edward Nuiten op trompet en Peter van Steen op trombone maakten de band compleet in het nummer Between The Devil and the Deep Blue Sea, opgenomen door Django in 1937 als lid van het orkest van trombonist Dicky Wells. Het publiek ontdekte dat Koen ook mooi en vooral expressief kan zingen en Fapy schitterde in een eigen compositie Plachterida, op Joepse wijze verhaspeld tot Flapcherida, als ware het een onlangs ontdekte nieuwe vlindersoort.
De eerste set werd afgesloten met het nummer Place de Brouckere, in een fantastisch arrangement van Robert Veen - voor mij één van de meest fascinerende nummers die tijdens dit concert gespeeld werden. Dit nummer, vol atonale blue notes en fascinerende accenten, bewijst weer eens dat dit soort muziek gespeeld moet blijven worden.

Antoine Trommelen (foto: Hans Koert)

Tijdens de pauze bespraken Koen en ik onze gemeenschappelijke fascinatie voor de muziek van Oscar Aleman. Een fantastische gitarist, maar anders dan Django. Django was veel serieuzer, maar, desalniettemin, hij maakte schitterende muziek, zoals het nummer Scartunas. Ik hou van de Argentijnse taal en de ritmen - de tango, de milonga - je weet wel, maar ook uit Brazilië: de samba en de Baion. Maar niet de bossa nova - veel te gekunsteld . En hoe zit dat met Choro? vroeg ik hem? O ja prachtig, schitterende muziek, maar ik zou er niet mijn hele ziel en zaligheid in willen leggen. Koen treedt momenteel op met een programma vol Argentijnse tango's en - ritmen in een groep met de Argentijnen Juan Masondo ( gitaar) en Alfredo Marcucci (bandoneon). Ik zou dat wel eens willen horen!

Koen De Cauter (foto: Hans Koert)

Na de pauze volgde de tweede set met nog meer schitterende muziek, zoals de compositie Moonray van Artie Shaw, een prachtig nummer, dat, weliswaar nooit door Django werd opgenomen. De dameszanggroep de Peeters Sisters traden ook op na de pauze in nummers als Exactly Like You. Voor mij was deze aanvulling niet helemaal duidelijk, aangezien Django nooit met dameszanggroepen optrad, maar niet tegenstaande dat ( zingen kunnen de dochters van Joep) bracht hun charmante aanwezigheid de gemiddelde leeftijd van de band in één klap flink omlaag en leek het de solisten vleugels te geven!

Joep Peeters ( foto: Hans Koert)

Nuages, de bekende Django klassieker, een instrumentaal nummer, kreeg een onverwachte vocale uitbreiding door een onlangs ontdekte Amerikaanse songtekst voor dit nummer, hertiteld als The Bluest Kind Of Blues; het werd gezongen door Chris Peeters. Het optreden werd beëindigd met de bekende Tiger Rag, niet, zoals Joep aankondigde, de versie van Django, die hij na de oorlog opnam als Django's Tiger, maar het publiek hoorde dat niet en vond het allemaal best ......... Als toegift werd de bekende Django klassieker Manoir De Mes Rêves gespeeld, dat Joep voor de aanwezige niet-Francofielen voor het gemak maar vertaalde als 't Kietelkot.

Ronald Jansen Heijtmajer ( foto: Hans Koert)

Een uniek concert met zelden gehoorde muziek van Django, zoals hij dat in grotere ensembles opgenomen heeft - met recht, een Spectaculair Concert ( bedankt Toon Oomen) - een concert met de beste schatbewaarders van de muzikale erfenis van Django, Fapy Lafertin en Koen De Cauter, begeleid door professionele muzikanten die weten hoe het moet .............

De Peeters Sisters (v.l.n.r.: San, Chris en Wies Peeters) ( foto: Hans Koert)

Er zijn van die concerten die, niet vastgelegd op plaat of cd, later een magische klank krijgen - concerten met een hoog was-jij-d'r ook bij? gehalte, zoals het concert van de Original Prague Syncopated Orchestra in het Turfschip in Breda in 1978 gelukkig wel opgenomen - Deze Hommage aan 100 jaar Django zal ook zo'n uniek historisch concert blijken.

Fapy Lafertin ( foto: Hans Koert)

Een mooi album, dat recht doet aan dit concert, is onlangs verschenen onder de naam: Django! A Tribute - 100 Years Django Reinhardt door Koen De Cauter, Fapy Lafetin & Group ( W.E.R.F. 083 )

Hans Koert

Twitter
keepswinging@live.nl

Honderd jaar geleden werd Django Reinhardt geboren in een woonwagen ergens in Wallonië. Le Jazz Manouche anno 2010 o.l.v. Joep Peeters bracht in Dongen samen met musici als Fapy Lafertin, Koen De Cauter en Robert Veen een eerbetoon aan de muziek van Django - met recht Een onvergetelijk en Spectaculair Concert! Keep Swinging was erbij en deed er verslag van. Als je niets wilt missen van de Keep Swinging blog volg haar dan via Twitter of vraag een gratis nieuwsbrief.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions