Georg Lankester writes about Jazz and Entertainment in Paris during the 1930s up to the 1950s

De successen van Django Reinhardt-Stéphane Grappelli en Jean Sablon: Georg Lankester ( Nederlands) - Georg Lankester writes about Jazz and Entertainment in Paris during the 1930s up to 1950s. (English)

A triptych in Dutch about Django Reinhardt, Stéphane Grappelli and Jean Sablon.
GEORG LANKESTER writes about JAZZ and ENTERTAINMENT in PARIS during the 1930s up to the 1950s
Hans Koert

You can't have missed it - In 2010 jazz fans from all over the world loved to commemorate the fact that Django Reinhardt was born 100 years ago in a caravan in a shantytown in Liberchies, near Charleroi in Belgium, January 1910. Special meetings were organized, new records were made, like the Django! - A Tribute - 100 Years Django Reinhardt by Koen De Cauter, Fapy Lafertin & Group and old ones reissued ( Django with his American Friends), concerts scheduled ( like the 100 jaar Django Reinhardt - Een hommage concert at Dongen (The Netherlands) and even this Keep Swinging blog dedicated some blogs to the musical heritage of Django: Django Reinhardt 100: The prewar period, Django Reinhardt 100: The post-war years (English) and Louis Vola and the birth of a Quintet. Isn't it remarkable that just this Belgian gypsy is still remembered after so many years? Why didn't we celebrate the 100th birthday of men like bass player Milt Hinton; or trumpet player Cootie Williams; or composer and arranger and bandleader Raymond Scott? Or what about Annette Hanshaw, the Madonna-of-the-1920s. She was born 100 years ago last month. Well, I guess - I have to dedicate a blog about her later to commemorate this fact. As far as I know Artie Shaw, who should have been 100 years old at the 23rd of May, 2010 ( he passed away just 6 years ago) was the only one who was remembered by his fans.

Django Reinhardt
The Dutch Django-fan Georg Lankester, one of the founders of the Stichting Hot Club De France and chairman from 1983 up to 2005, guitarist of the Quatre Tickets de Swing and author of Musette & 'Swing Musette" ( 2008) has published a new book in Dutch entitled De Successen van gitarist Django Reinhardt, violist Stéphane Grappeli & zanger Jean Sablon - subtitled: Jazz & Entertainment in het Parijs van de jaren '30, '40 en '50. The booklet has 44 pages and is in Dutch, but there are plans to translate it in Danish too.

The book contains three seperate chapters. The first one is entitled Django Reinhardt (1910 - 1953) - Legendarische gitarist en componist - Een weergaloze carriere. In 20 pages Georg discusses the life of Django from the very beginnings up to his death in 1953. Georg lists a lot of information, but also stories and anecdotes. The second part is dedicated to Stéphane Grappelli, the famous violin player who played with Django in his Quintette du Hot Club recordings since its very start in 1934. It is entitled as Stéphane Grappelli ( 1908 - 1997) meester-jazzviolist - Een rijk muzikaal leven. ( 13 p.). Both Stéphane Grappelli as Django Reinhardt became fascinated early 1930s by the records that came from the States, recorded by artists like Eddie Lang and Joe Venuti. Django and Stéphane met in the Parish jazz scene, a small world, before they actually founded the Quintette with the support of Charles Delaunay. Isn't it rather weird to learn that this gentleman, mr. Grappelli, became part of this successful gypsy band.
Love to share with you one of the best known music clips avant la letter, in which you can hear Django and Stéphane at their best: J'attendrai Swing

During the war the Quintette broke up, as Stéphane stayed in England and Django returned to France when the war started. They were united after the war, but the public loved to hear other styles of music and the music of the Quintette wasn't popular anymore. When Django passed away in 1953 Stéphane was still active in music and became a sought after soloist at festivals and clubs. Georg remembers him from a concert in Amsterdam, February 1984, where he met him and could speak with him. Stéphane passed away 13 years ago, almost 90 years old.
Rendez-vous sous la pluie - Jean Sablon with Django and Stéphane ( December 1935), a 75 year old relic, that proves their cooperation.

The last part is dedicated to Jean Sablon (1906 - 1994) - De Franse "Bing Crosby" - Successen tot ver over de Franse grenzen. ( 4 p). This French crooner is rather unknown in Holland and at first sight you might wonder what Jean Sablon had to do with Django and Grappelli. Well, the common element are some great recordings from the early 1930s when the three men joined in the record studios to make some great Gramophone and Columbia recordings. Jean Sablon

Enjoy one of the 1934 Columbia recordings with Jean Sablon, Le jour ou je te vis, accompanied by Andre Ekyan et son Orchestre which featured both Stéphane Grappelli as Django Reinhardt.

Django and Stéphane (1930s).

Georg ends with a supplement entitled Django's banjo-jaren (= Django's Banjo-years) with a list of some banjoists, like the legendary Gusti, the father of the Gypsy-waltz, and Poulete Castro, the man who taught him how to play that typically gypsy rhythm - La Pompe, that fascinated Django. I wonder why Georg has put this great article somewhere at the end of the book as an addition. I think it deserves a place somewhere in the book as a fourth chapter.

Georg did a good job to share the stories of these three French musicians with the people who speak the Dutch language, but I think a lot of non-speaking Dutch Django-fans will be interested to know about this booklet. A lot of books and articles about the 1930s French jazz and entertainment scene have been published in French, but in Dutch but few articles have been published.

The book can be ordered directly from the author.

Hans Koert

Twitter

keepswinging@live.nl

The Dutch Django Reinhardt fan and an authority on the history of the French Jazz and amusement scene of the 1930s up to 1950s, Georg Lankester, has published a small booklet in Dutch with portraits about three representatives: Django Reinhardt, Stéphane Grappelli and Jean Sablon. But few information has been published in Dutch about this subject, except some interesting articles in magazines like Quintette or the Doctor Jazz Magazine. This triptych is especially interesting for Dutch-speaking visitors of this blog, but also non-Dutch Django Reinhardt fans will like to know more about this publication. Keep Swinging reviewed it for you. If you don't want to miss any contribution follow the blog at Twitter or ask for its free newsletter.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

De successen van Django Reinhardt-Stephane Grappelli en Jean Sablon: Georg Lankester

De successen van Django Reinhardt-Stéphane Grappelli en Jean Sablon: Georg Lankester ( Nederlands) - Georg Lankester writes about Jazz and Entertainment in Paris during the 1930s up to 1950s. (English)

Jazz en Entertainment in het Parijs van de jaren '30, '40 en '50
De successen van DJANGO REINHARDT - STÉPHANE GRAPPELLI en JEAN SABLON: Georg Lankester
Hans Koert

Je kunt het niet gemist hebben .......In 2010 herdachten jazzfans van over de hele wereld het feit dat Django Reinhardt 100 jaar geleden geboren werd in een woonwagen ergens in een woonwagenkamp in Liberchies, bij Charleroi in Wallonië.
Er werden speciale bijeenkomsten georganiseerd, festivals, nieuwe platen uitgebracht met zijn muziek ( zoals Django! - A Tribute - 100 Years Django Reinhardt van Koen De Cauter, Fapy Lafertin & Group); oude opnamen met de gitaarvirtuoos werden opnieuw uitgebracht ( Django with his American Friends), concerten georganiseerd ( 100 jaar Django Reinhardt - Een hommage ) en zelfs de Keep Swinging blog ontkwam er niet aan terug te blikken op de muzikale erfenis van Django: Django Reinhardt100: De vooroorlogse jaren - De naoorlogse jaren en Louis Vola en de geboorte van het kwintet
Het zegt natuurlijk wel wat over de populariteit van deze Belgische zigeunergitarist. Want is het niet opvallend dat meer dan vijftig jaar na zijn dood juist zijn muzikale erfenis zo uitgebreid belicht wordt? Er zijn meer jazzmusici honderd jaar geleden geboren, zoals, en dan noem ik even niet de minste op, bassist Milt Hinton, trompettist Cootie Williams, componist, arrangeur en bandleider Raymond Scott of de Madonna van de jaren twintig, zangeres Annette Hanshaw? Zij zou honderd geworden zijn de afgelopen maand - reden om haar binnenkort maar weer eens in het zonnetje te zetten. Volgens mij is Artie Shaw, die op 10 mei 2010 honderd jaar geworden zou zijn, de enige die uitgebeid door zijn fans herinnerd is. Hij speelde tot op hoge leeftijd en stierf nog maar zes jaar geleden.


Django Reinhardt
De Nederlandse Django-kenner Georg Lankester, één van de oprichters van de Stichting Hot Club De France Nederland en voorzitter van 1983 tot 2005, gitarist bij de Quatre Tickets de Swing en schrijver van het boekje Musettte & "Swing Musette" (2008) en talloze artikelen over Django en de zijnen, heeft onlangs een nieuw boek gepubliceerd getiteld De Successen van gitarist Django Reinhardt, violist Stéphane Grappelli & zanger Jean Sablon - met als ondertitel: Jazz & Entertainment in het Parijs van de jaren '30, '40 en '50. Het boekje bevat een 44-tal pagina's, geïllustreerd met foto's.

Het boek bestaat uit drie aparte delen. De eerste is getiteld Django Reinhardt (1910 - 1953) - Legendarische gitarist en componist - Een weergaloze carrière.
In 20 pagina's beschrijft Georg het leven van Django van het eerste begin tot aan zijn dood in 1953. Georg heeft een heleboel informatie in zijn boek gestopt, maar ook foto's, verhalen en anekdotes. Het tweede deel is gewijd aan Stephane Grappelli, de beroemde violist, die met Django optrad in zijn Quintette du Hot Club sinds het eerste begin in 1934. Het hoofdstuk is getiteld Stephane Grappelli ( 1908 - 1997) meester-jazzviolist - Een rijk muzikaal leven. ( 13 p.) Zowel Stephane Grappelli als Django Reinhardt waren gefascineerd door de muziek die ze op jazzplaten hoorden, die uit de VS kwamen, zoals de duetten van Eddie Lang en Joe Venuti. Ze hadden elkaar in de Parijse jazzscene ontmoet, een klein wereldje, voordat ze uiteindelijk samen gingen spelen in het Quintette, dat ontstond dankzij de hulp van Charles Delaunay, voorzitter van de Hot Club du France. Het is tamelijk bijzonder om een heertje als Stephane te zien optreden met een aantal zigeunerartiesten.

Eén van de mooiste en meest bekende music clips avant la letter, waarin Django en Stephane en hun kwintet te horen zijn heet: J'attendrai Swing

Tijdens de oorlog viel het Quintette noodgedwongen uiteen - tijdens een tournee in Engeland begon de oorlog. Stephane bleef in Engeland en Django besloot terug te gaan naar Parijs. Pas na de oorlog worden ze weer verenigd, maar het enthousiasme van het publiek is veranderd, omdat het andere muzikale interesses gekregen heeft. De populariteit van het kwintet is over haar hoogtepunt heen. Als Django in 1953 overlijdt, is Stephane muzikaal nog steeds in de running en een veel gevraagd artiest op festivals en bij cluboptredens. Georg herinnert hem van een aantal concerten en een bijeenkomst in Amsterdam in februari 1984, waar hij hem ontmoette en met hem kon spreken. Stephane overleed dertien jaar geleden op bijna 90-jarige leeftijd.
Rendez-vous sous la pluie - Jean Sablon met o.a. Django en Stephane ( december 1935), een 75 jaar oud bewijs van hun samenwerking.

Het laatste deel is gewijd aan Jean Sablon (1906 - 1994) - De Franse "Bing Crosby" - Successen tot ver over de Franse grenzen. ( 4 p), zoals hij omschreven wordt in de titel van het hoofdstuk. Deze Franse crooner, zanger, is tamelijk onbekend in ons land en dat komt natuurlijk omdat hij in het Frans zong. Op het eerste gezicht lijkt hij niet erg in dit triumviraat te passen, maar dat is schijn. Het gemeenschappelijke element is een aantal opnamen die ze samen maakten in de jaren dertig voor o.a. Gramophone en Columbia. Jean Sablon

Luister maar eens naar één van die nummers uit januari 1934, Le jour ou je te vis, opgenomen voor Columbia met Jean Sablon, begeleid door Andre Ekyan et son Orchestre waarin zowel Stephane Grappelli als Django Reinhardt zaten. Je hoort o.a. Django in een mooie gitaarsolo.

Django en Stephane in de jaren dertig.

Georg eindigt met een bijlage, getiteld Django's banjo-jaren en daarin beschrijft hij de banjoïsten, die de jonge Django inspireerden, zoals de legendarische Gusti, vader van de Gypsy-waltz, en Poulete Castro, de man die de wereld die typische "Hot Club slag" leerde op de gitaar, La Pompe. Ik begrijp niet goed waarom Georg dit interessante hoofdstuk wegstopt in een bijlage, terwijl het een uitstekende aanvulling is op het eerdere Django verhaal. Waarom niet gewoon als een vierde hoofdstuk?


Het lijkt een goed idee van Georg om deze verhalen in het Nederlands te publiceren rond deze drie Franse musici - er is weinig tot niets gepubliceerd over deze muziekstijl in het Nederlands, behalve de artikelen in het clubblad Quintette van de Stichting Hot Club De France Nederland of het Doctor Jazz Magazine.

Het boekje kan besteld worden bij de auteur.
Hans Koert
keepswinging@live.nl


De Nederlandse Django Reinhardt fan en kenner van de geschiedenis van de Franse jazz en amusementsmuziek uit de vorige eeuw, Georg Lankester, heeft een boekje geschreven over drie belangrijke vertegenwoordigers uit de Franse amusementswereld: gitarist Django Reinhardt, violist Stephane Grappelli en zanger Jean Sablon. Over deze drie artiesten is in het Nederlands weinig geschreven buitenom enkele gespecialiseerde bladen na als Quintette en Doctor Jazz Magazine en is dus een waardevolle aanvulling voor de geinteresseerde leek. Keep Swinging las het alvast. Als je niets wilt missen van de Keep Swinging blog volg haar dan via http://www.twitter.com/keepswinging of vraag een gratis nieuwsbrief aan.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Cassandra Wilson en haar Zilveren Pony

Cassandra Wilson and her Silver Pony (English) - Cassandra Wilson en haar Zilveren Pony ( Nederlands)

Het verhaal achter een jeugdfoto.....
CASSANDRA WILSON en haar ZILVEREN PONY
Hans Koert

Deja vu: Toen ik een jaar of zes was kwam er een man op Hoedekenskerke, een dorpje aan de Westerschelde, met een fototoestel en maakte foto's van de kinderen. Wie het wilde mocht op de foto, verkleed als een "boertje” met pet, kiel en juk. Voor een kind een hele gebeurtenis. Ik weet niet meer of mijn moeder het leuk vond, maar ik mocht de foto kopen .......

Toen ze vier was, .... a man showed up in her neighbourhood, going door to door with a pony and camera: Pay to get your picture taken. ( = kwam er een man met een pony en een camera bij haar in de buurt, die van deur tot deur ging: als je betaalde mocht je op de foto). Her brothers, both older, refused. (= Haar twee broers, allebei ouder, wilden niet). One thought it beneath him, the other frightened. (= De één voelde zich er te oud voor en de ander was stiekem bang) Cassandra, that was her name, wanted to step up, get that shot. ( = Cassandra, want zo heette ze, wilde wel op de rug van het dier en op de foto). Her mother could have said you're too young - she did, in fact. (= Haar moeder zal ongetwijfeld gevonden hebben dat ik er nog te klein voor was - en dat zei ze ook ). She could have have reminded her there were certain things ladies just don't do.( = Ze zal haar er wel aan herinnert hebben dat kleine dametjes zoiets niet doen) .... But she let her do it because I guess she saw something in her - that she was fearless - and she wanted to encourage that.( = ....Ze zal het wel hebben laten gebeuren, omdat ze wel zag dat ze niet bang was en daarom wilde ze het niet ontmoedigen). (vrij naar het bijhorende boekje)

Een paar weken geleden werden de nieuwste plaat van zangeres Cassandra Wilson uitgebracht door Blue Note, getiteld Silver Pony. Het album bevat ruim tien nummers, zowel live- als opgenomen in een studio.

Cassandra Wilson (foto: http://www.cassandrawilson.com/)

Cassandra werd geboren in Jackson, Mississippi, vlak bij New Orleans, in december 1955. Als tiener zong ze met plaatselijke musici zoals Ellis Marsalis. Ze verhuisde naar New Jersey en later New York waar ze lid werd van de band van Steve Coleman en Greg Osby ( M-Base ). Op haar eerste eigen plaat, Points of View, een mix van Jazz en hip-hop elementen, speelden musici mee als Grachan Monchur III en Steve Coleman. In haar volgende albums ontwikkelde haar stijl van de funky sounds van M-Base naar meer mainstream-achtige platen. Cassandra's stem viel op bij de producenten van Blue Note, die haar uitnodigden om platen te maken, zoals Blue Light 'Til Dawn.

Cassandra Wilson - Silver Pony ( Blue Note 29752 )

Dankzij deze albums werd ze bekend bij het grote publiek. Ze verraste niet alleen met haar stem maar ook met de keuze van de titels, zoals nummers van Joni Mitchell en Robert Johnson. Haar selecties waren vaak spraakmakend: ze verraste met nummers die bijna vergeten of over het hoofd gezien waren door anderen. Maar, stelt ze in een interview getiteld Het bluesgevoel van Cassandra Wilson ( door Marnix Koers) in Jazz (zomer 2006) dat ze de nummers niet echt zoekt: Die liedjes kiezen mij. Ze dringen zich op aan mijn ziel en dan zit er voor mij niets anders op dan ze uit te voeren.

Cassandra Wilson (foto: http://www.cassandrawilson.com/ )

Ze vertelt hoe ze geïnspireerd werd voor dit album tijdens een tournee in Europa met een band, waarin gitarist Marvin Sewell, die al meer dan tien jaar met haar optreedt, bassist Reginald Veal, pianist Jonathan Batiste, oorspronkelijk uit New Orleans, Herlin Riley, slagwerker en percussionist Lekan Babalola. Tijdens dat concert in Granada (november 2009) werd het idee voor dit album geboren en een aantal nummers van dit liveoptreden werden gebruikt. De studio-opnamen dateren van een maand later in New Orleans en werden opgenomen in de Piety Street Recording studios. I thought (= Ik bedacht), vertelt ze aan Larry Blumenfeld in het bijbehorende boekje van haar plaat, I thought, I’m going to play some of this stuff for the guys, let them listen to it, and begin to grow ideas out of what we'd done. ( = Ik bedacht, ik speelt wat van het materiaal voor de jongens en laat ze luisteren en dan groeien de ideeën vanzelf uit die opnamen die we eerder maakten). And it really did happen. (= en zo ging het echt ........ .) .
Reginald Veal in Porgy en Bess in Terneuzen, vlak voor de Spaanse tournee ( oktober 2009) ( foto: Hans Koert)

De nummers van het album bevatten verschillende eigen composities, zoals A Night in Seville, verwijzend naar haar concerten in Spanje, Beneath a Silver Moon en het titelnummer Silver Pony. De laatstgenoemde wordt fantastisch ingeleid door percussionist Lekan Babalola en bassist Reginald Veal en als Cassandra gaat zingen, wordt ze door Marvin Swell op onnavolgbare wijze begeleid op zijn elektrische gitaar.

Cassandra Wilson (foto: http://www.cassandrawilson.com/ )

Het bekende nummer Lover Come Back To Me is ongetwijfeld mijn favoriete nummer van de plaat - het is een live-opname uit Granada van november 2009 en het begint met een stevig, dwingend, doch subtiel ritmisch patroon, gespeeld met de brushes door Herlin Riley en een piano-intro, voordat Cassandra het thema inzet. Wow - wat een nummer. Een tweede nummer dat me verraste was Saddle Up My Pony, een Charley Patton compositie, the Voice Of The Delta (Blues), met Marvin Sewell op slidegitaar in de rol van Patton. Heerlijke rauwe Deltablues. En wat maakt Cassandra van zo’n dood-gespeeld nummer als de St. James Infirmary? Ze maakt er, samen met Marvin Sewell, alweer op die heerlijke "valse" slidegitaar, een compleet nieuw nummer van onder de titel Went Down to St. James Infirmary.

Reginald Veal in Porgy en Bess Terneuzen (oktober 2009) (foto: Hans Koert)

Cassandra Wilson houdt ervan haar platen op te nemen in New Orleans en de Mississippi Delta. Ze woonde vorig jaar bijna een half jaar in dit gebied, in The French Quartet van New Orleans, voorafgaand aan haar Europese tournee, omdat haar moeder op sterven lag. Haar moeder overleed uiteindelijk in mei 2009. Tijdens dat half jaar genoot ze van die typische atmosfeer van New Orleans, zo treffend beschreven door Rob van Scheers in zijn onlangs verschenen boek De Jazz Parade - een verborgen geschiedenis van New Orleans: The place where the salt water and fresh water get mixed. (= De plek waar zout en zoet water zich mengen). Cassandra Wilson ( foto: http://www.cassandrawilson.com/)

Toen Cassandra als jongvolwassene naar New York verhuisde was ze vast van plan om het daar te gaan maken als zangeres. Ze wilde leren zingen als Betty Carter - I wanted to be Betty. (= Ik wilde als Betty zijn). Ze vroeg Betty of ze les kon krijgen en hoe ze een echte jazzzangeres kon worden. Betty antwoordde: You just do it. ( = Gewoon doen .... ) Het verhaal van het kiekje van de kleine vierjarige Cassandra op de rug van de pony, verkleed als een echte cowboy, symboliseert haar sterke ambities ........ wearing a cowboy hat, bandana around the neck, reins in hand, sitting proudly in the saddle, barely sensing then but knowing full well now what that move meant. ( = met een cowboyhoed op, sjaal rond de nek, teugels in de hand, trots rechtop in het zadel, toen nauwelijks de diepere betekenis beseffend ), maar nu een mooie kapstok om haar ambities te illustreren.

Cassandra Wilson: Silver Pony ( Blue Note 29752 )

Hans Koert
keepswinging@live.nl

http://www.twitter.com/keepswinging

Het verhaal achter het kiekje uit het album van Cassandra Wilson van een vierjarig meisje op de rug van een pony zegt veel over haar ambitites. Gekleed als een cowboy, met een halsdoek, teugels in de hand, zelfverzekerd rechtop in het zadel kan ze dan nog niet bevroeden, waartoe dit allemaal zal leiden. Cassandra Wilson noemde haar laatste album Silver Pony naar dit fotootje uit haar fotoalbum - een plaat met een selectie die je zal verrassen. Keep Swinging luisterde er naar. Als je niets wilt missen volg Keep Swinging dan via Twitter of vraag om de gratis nieuwsbrief.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Cassandra Wilson and her Silver Pony

Cassandra Wilson and her Silver Pony (English) - Cassandra Wilson en haar Zilveren Pony ( Nederlands)

The story behind a snapshot.....
CASSANDRA WILSON and her SILVER PONY
Hans Koert

Deja vu: When I was 6 or 7 years old a man with a photo camera visited our village of Hoedekenskerke in the south west part of The Netherlands and made pictures of the kids who loved to be dressed like a farmer, including an old fashioned yoke. I can't tell you if my parents where happy with it - fact was, that they had to buy the photo.

When she was four, .... a man showed up in her neighbourhood, going door to door with a pony and camera: Pay to get your picture taken. Her brothers, both older, refused. One thought it beneath him, the other frightened. Cassandra, that was her name, wanted to step up, get that shot. Her mother could have said you're too young - she did, in fact. She could have have reminded her there were certain things ladies just don't do. .... But she let her do it because I guess she saw something in me - that I was fearless - and she wanted to encourage that.

A few weeks ago Cassandra Wilson released her latest album, Silver Pony at the Blue Note label. The album contains almost a dozen tracks, both live in concert as studio recordings.

Cassandra Wilson (photo courtesy: http://www.cassandrawilson.com/)

Cassandra Wilson was born in Jackson, Mississippi, December 1955, near New Orleans, where she played with local musicians like Ellis Marsalis. She moved to New Jersey and later New York where she became a member of the bands of Steve Coleman and Greg Osby ( M-Base ). Her first own album, entitled Points of View, a mix of Jazz and hip-hop elements, was with musicians like Grachan Monchur III and Steve Coleman. In her next albums she developed from the funky sounds of the 1980s M-Base to more mainstream albums. Cassandra's voice was noticed by Blue Note who started to make records with her, like Blue Light 'Til Dawn. Thanks to this album she became known to the general public.
Cassandra Wilson - Silver Pony ( Blue Note 29752 )

She surprises with the tunes she selected, like a Joni Mitchell song or Robert Johnson originals. Her selections are often notable: the surprising thing about it is, that she always selects tunes that seem to be forgotten or neglected by others. But, she said in an interview entitled Het blues-gevoel van Cassandra Wilson ( by Marnix Koers) in the Dutch Jazz magazine (summer 2006) Die liedjes kiezen mij. (= The songs select me). Ze dringen zich op aan mijn ziel en dan zit er voor mij niets anders op dan ze uit te voeren. ( = They force themselfs to my soul and then I have no choice - I have to use it).

Cassandra Wilson (photo courtesy: http://www.cassandrawilson.com/ )

She tells how she got inspired at a concert in Granada (Spain) in November 2009. She was touring along Europe with a band, featuring guitarist Marvin Sewell, who is a member of her group for more then a decade; double bass player Reginald Veal, Jonathan Batiste, a piano player, originally from New Orleans and Herlin Riley, drummer and percussionist Lekan Babalola. During that concert the idea for her new album was born and several live tracks, as it seems, were used for this album. The studio recordings were scheduled a month later in New Orleans at the Piety Street Recording Studios. I thought, she said to Larry Blumenfeld in the liner notes of her album, I thought, I’m going to play some of this stuff for the guys, let them listen to it, and begin to grow ideas out of what we'd done. And it really did happen.

Reginald Veal at the Porgy en Bess Jazz club in Terneuzen (The Netherlands) October 2009) ( photo courtesy: Hans Koert)

The track list of the album contains several of her own recordings like A Night in Seville, refering to her concerts in Spain, Beneath a Silver Moon and the title track Silver Pony. The latter has a great intro by percussionist Lekan Babalola and bass player Reginald Veal and when Cassandra sings, Marvin Swell accompanies her in a great way at his electric guitar.

Cassandra Wilson (photo courtesy: http://www.cassandrawilson.com/ )

The well known tune Lover Come Back To Me is own of my favourites - it's the Granada live recording version from November 2009 and it opens with a fat rhythmical pattern with the brushes of Herlin Riley and a piano entry, before Cassandra starts to sing the tune. Wow - what a swinging performance. Another tune that surprises is Saddle Up My Pony, a Charley Patton composition, the Voice Of The Delta (Blues), with a great for Marvin Sewell on the slide guitar. A great Delta Blues performance. And what to think about that traditional St. James Infirmary. Cassandra creates, together with Marvin Sewell on the slide guitar, a complete new version of this often rather boring standard.

Reginald Veal at the Porgy en Bess Jazz club in Terneuzen (The Netherlands) (October 2009) (photo courtesy: Hans Koert)

Cassandra Wilson loves to record in New Orleans and in the Mississippi Delta. She lived for more then a half year, previous to the 2009 European tour, in New Orleans, in the French Quarter, where her mother lived. She wanted to be close to her mother, in her final days; her mother passed away in May 2009. In the mean time she enjoyed the city anf the Delta and its musical spirits - the region where she was raised - the places of her roots: The place where the salt water and fresh water get mixed.
Cassandra Wilson (photo courtesy: http://www.cassandrawilson.com/)

When Cassandra moved as a young adult to New York she wanted to make it - she wanted to be like Betty Carter. I wanted to be Betty. She asked Betty to teach her to sing like her. How then does a young woman become a jazz vocalist? She asked Betty: You just do it. Betty answered.

The story of the snapshot of little four-years old Cassandra on the back of the pony, dressed as a cowboy, symbolizes her strong ambitions: ........ wearing a cowboy hat, bandana around the neck, reins in hand, sitting proudly in the saddle, barely sensing then but knowing ful well now what that move meant.

Cassandra Wilson: Silver Pony ( Blue Note 29752 )

Hans Koert

http://www.twitter.com/keepswinging

keepswinging@live.nl

The story of the snapshot of little four-years old Cassandra on the back of the pony, dressed as a cowboy, symbolizes her strong ambitions: ........ wearing a cowboy hat, bandana around the neck, reins in hand, sitting proudly in the saddle, barely sensing then but knowing ful well now what that move meant. Cassandra Wilson named her latest album Silver Pony to this early shapshot - a selection of tunes which will surprises you ..... Keep Swinging played it for you. If you don't want to miss any contribution, follow its contributions at Twitter or ask for its free newsletter.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions