Keep (it) Swinging: Django Reinhardt 100: De naoorlogse jaren

Django Reinhardt 100: The prewar period ( English) Django Reinhardt 100: De vooroorlogse jaren ( Nederlands) Django Reinhardt 100: The postwar years (English) Django Reinhardt 100: De naoorloogse jaren (Nederlands)

Djangology - Django Reinhardt's eeuwfeest (1910-2010)
DJANGO REINHARDT 100: De naoorloogse jaren
Jørgen Larsen (vertaling: Hans Koert)

Django Reinhardt is uniek, een gitarist met zigeunerbloed, die een icoon werd in de Europese swingtraditie uit de jaren dertig en veertig. Django is wereldberoemd geworden door de manier waarop hij zijn instrument bespeelde, al was hij gehandicapt aan zijn linkerhand; door een ongeval kon hij niet alle vingers meer gebruiken. Verder is hij bekend geworden door zijn composities, die jazzstandards zijn geworden, zoals Minor Swing, Nuages en Djangologie. Django was een persoonlijkheid, die voortleeft na zijn dood in talrijke verhalen en anekdotes en is uitgegroeid tot een legende. Dit jaar, deze week, staan we stil bij zijn 100ste geboortedag. Eerder kon je lezen over de jaren dertig, toen hij furore maakte met de Quintette du Hot Club de France: Vandaag aandacht voor zijn naoorlogse jaren.

Django Reinhardt ( foto: Herman Leonard )

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak zat de Quintette du Hot Club de France toevallig net in Engeland. Django keerde terug naar Parijs, maar Stephane Grappelli bleef in Engeland en speelde er met Engelse musici. Django bleef tijdens de oorlogsjaren spelen met een nieuwe formatie, waarbij Hubert Rostaing op klarinet de plaats van Stephane's viool innam. In 1940 schreef Django zijn wellicht bekendste nummer: Nuages: hier in een later opgenomen versie.

Django kon tijdens de oorlog uit handen van de Duitsers blijven, die veel zigeuners opsloten en ombrachten in de concentratiekampen. Na de oorlog speelde hij weer met Stephane Grappelli en ze maakten zo nu en dan weer opnamen samen.

In 1946 reisde Django korte tijd rond in de Verenigde Staten met Duke Ellington, maar succes bleef uit. Wel zorgde zijn komst naar Amerika voor meer naamsbekendheid daar en men maakte kennis met zijn virtuoze spel. Er zijn een paar opnamen bekend in de Verenigde Staten, waarbij hij, weliswaar tegen zijn wil, op elektrisch versterkte gitaar moest spelen. Hij kwam gedesillusioneerd en met heimwee terug naar Parijs waar hij in allerlei bezetting speelde tot 1951.

In 1951 ging Django in een klein dorpje, net buiten Parijs wonen, Samois sur Seine en nam min of meer afscheid van de muziekscene; hij trok zich terug en ging vissen en schilderen, Af en toe trad hij nog wel eens op met musici, die de bebop hadden ontdekt. De opnamen, die hij maakte tussen 1951 en 1953, verraden bopinvloeden, maar ook een veel meer efficiënte manier van spelen op de elektrische gitaar met nog steeds een geweldige techniek. Zijn laatste opnamen werden een paar maanden voor zijn overlijden in mei 1953 gemaakt; hij kreeg een zware hersenbloeding en werd klinisch dood verklaard nadat hij in het ziekenhuis van Fontainebleau was binnen gebracht.

De wereld had een uniek genie op de gitaar verloren, maar zijn muzikale nalatenschap beïnvloedt nog steeds talrijke jazzfans tot op de dag van vandaag. Django's muziek zal altijd blijven klinken.

Jørgen Larsen

(vertaling: Hans Koert)

keepswinging@live.nl

Ik heb de onderstaande bronnen gebruikt:
Joseph Dinkins' profile of Django Reinhardt (1910-1953) met
The History of Django door een onbekende;
Django door Michael Dregni.
Artikel: Django Reinhardt (1910-1953) - gypsy guitarist of world reputation van Georg Lankester, een tot nu toe ongepubliceerd artikel (2009)

als je een fan bent van Django Reinhardt en de muziek van zijn navolgers, dan zou het zomaar kunnen zijn dat je hier heel wat leuke blogs zult vinden, die je graag wilt lezen. Het zou zonde zijn als je bijdragen zou misssen en daarom is er de nieuwsbrief, die iedereen op de hoogte houdt van de laatste onderwerpen:registreer.