Marty Paich: Schepper van de West Coast Jazz

Marty Paich: Creator of the West Coast sound (English) - Marty Paich: Schepper van de West Coast Jazz (Nederlands)

Een belangrijk, kundig, veel gevraagd lid uit de West Coast Jazzscene. (vrij naar Leonard Feather)
MARTY PAICH: Schepper van de West Coast Jazz
Hans Koert

Marty Paich werd geboren in Oakland (Cal.) in januari 1925 en overleed vijftien jaar geleden in Santa Ynez (Cal.) Hij is één van die jazzmuzikanten, die, hoewel onbekend gebleven bij het grote publiek, een belangrijke rol gespeeld hebben in de ontwikkeling van de West Coast jazz, als componist, arrangeur, maar ook als pianist en bandleider. Hij speelde piano en begeleidde o.a. grote namen als Art Pepper ......... In feite kwam ik door laatstgenoemde saxofonist, dankzij een goedkope box heruitgaven in de serie House of Jazz , terecht bij Marty Paich, die daarin te vinden was met een serie Tampa-label opnamen uit augustus 1956, oorspronkelijk uitgebracht als Marty Paich Quartet featuring Art Pepper. Heerlijke recht toe recht aan West Coast Jazz ..........

Originele hoes van de plaat Marty Paich Quartet featuring Art Pepper. ( 1956)

Marty Paich begon als kind op accordeon en stapte al snel over op de piano. Als teenager had hij al zijn eigen band en trad hier en daar op. Na de middelbare school bezocht hij allerlei conservatoria en studeerde uiteindelijk in 1951 cum laude af op het onderdeel Compositie. Zijn eerste opnamen, afgezien van een registratie van een jamsessie met Milt Bernhart, Bob Enevoldsen, Jack Montrose en zo in de Trade Wind club in Inglewood ( rond maart 1952), was met het Dan Terry Orchestra (juni 1952).

Shorty Rogers, Shelly Manne en Marty Paich ( 1952)

Begin jaren vijftig kon hij al in zijn levensonderhoud voorzien met het schrijven van arrangementen voor allerlei bands en vond hij een baan bij de filmstudios in Hollywood, waar hij o.a. verantwoordelijk was voor de muziek bij de Walt Disney animatiefilm Lady Is a Tramp. Verder reisde hij rond met zangeres Peggy Lee en speelde piano in de Shorty Rogers bands ( zoals in diens Boots Brown and his Blockbusters). Hij was één van de leden van Shorty Rogers Orchestra dat de plaat Cool and Crazy opnam in maart 1953. Twee weken later vinden we Marty terug in de ritmesectie van de Shelly Manne Men op een aantal 78-toerenplaten, die later gebundeld zouden worden tot een 25 cm LP getiteld The West Coast Sound. Hij speelde ook in de band van de Lighthouse club op Hermosa Beach, de bekende jazzclub aan het water vlak bij Los Angeles. Hier werd de West Coast stijl vorm gegeven. In de jaren vijftig maakte hij ook platen onder eigen naam, zoals een Bethlehem EP, die je alleen al voor de titel zou meenemen: Jazz Music For The Birds and the Hep Cats ( januari 1955). De ( oorspronkelijke) Tampaplaat, die ik van de week opzette, dateert ook uit deze begin periode: The Marty Paich Quartet featuring Art Pepper.
Luister maar eens naar het nummer: What's Right For You, wat op die plaat te horen is.

Het is de eerste plaat waarop Art Pepper en Marty Paich samen te horen zijn. When I first met Art he was the greatest saxophone player that I had heard.(= Toen ik Art voor het eerst ontmoette, was hij de beste saxofonist die ik ooit gehoord had). Far above anybody else.(= Beter dan wie dan ook). I couldn't believe how beautiful he played. (= Ik kon me niet voorstellen hoe mooi hij speelde). Marty refereert verder aan de strijd tussen de critici over de betekenis van de West Coast Jazz en diens tegenhanger de East Coast Jazz. Art to me was the sound of West Coast jazz, that melodic style he played, rather than the hard-driving New York style that a lot of players were playing.(= Art was voor mij de vertegenwoordiger van de West Coast Jazz, die melodische stijl, die zoveel anders was, dan de veel meer stuwende hardbop stijl uit New York en omstreken, dat door veel musici gespeeld werd. ) I just fell in love with him the first time I heard him. (= Ik werd meteen verliefd op hem vanaf het eerste moment dat ik hem ontmoette.) And then eventually we worked together. ( = en vanaf die tijd werkten we veel samen) ( citaat van Marty Paich in Art and Laurie Pepper's Straight Life: The Story of Art Pepper) (1979). Op deze plaat is Art Pepper de belangrijkste solist op nummers als Over The Rainbow, You And The Night And The Music ( wat een mooi nummer toch) en All The Things You Are. Er staan een drietal eigen composities op van Marty Paich, zoals het aan Art gewijde Abstract Art en Marty's Blues.

Art Pepper ( 1925 -1982)
Nog een fragment van deze plaat: All The Things You Are door het Marty Paich Quartet ( Art Pepper alto saxophone - Marty Paich piano - Buddy Clark bas en Frank Capp slagwerk) Hollywood augustus 1956)

Toen Art Pepper voor het eerst opnamen met Marty Paich maakte in augustus 1956, was hij net ontslagen uit een inrichting van de Federal Correctional Facility op Terminal Island waar hij bijna jaar had gezeten. In december 1956 had Art een contract getekend met Contemporary Records en in january 1959 maakte hij zijn eerste plaat voor Contemporary, met Marty Paich - de start van een intensieve samenwerking. Eén van de hoogtepunten in die samenwerking is ongetwijfeld de Art Pepper plaat "Modern Jazz Classics" - met recht een klassieker - met zijn Eleven, geleid en gearrangeerd door Marty Paich. Essential Music for all serious jazz collections ( = Muziek waar geen één serieuze verzamelaar omheen kan). ( Scott Yanow - All music Guide To Jazz).

Hoes van de Art Pepper + Eleven plaat.

In januari 1956 nam Marty Paich met zijn Dektette platen op met Mel Tormé, een samenwerking die vele tientallen jaren zou duren. Marty Paich raakte steeds meer betrokken bij allerlei projecten met populaire muziek met artiesten als Andy Williams, Al Hirt, Dinah Shore en werd ook vaak gevraagd arrangementen te schrijven voor musici van Barbara Streisand tot Michael Jackson die ineens met strijkers wilden opnemen, de "with strings" records. Hij ging het rustiger aandoen halverwege de jaren negentig, maar kon uiteraard niet stil zitten - af en toe nam hij nog wel eens een project aan. Vijftien jaar geleden, in augustus 1995, overleed hij op zijn ranch aan de Baseline Road in Santa Ynez (Californië).

Als afsluiting nog een overzicht van opnamen en composities van Marty Paich.

De uit de jaren vijftig daterende New (!) edition of the Encyclopedia of Jazz (1960) van Leonard Feather noemt hem: A prominent, capable, frequently recorded member of the West Coast clique ( = Een belangrijk, kundig, veel gevraagd lid uit de West Coast Jazzscene.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Platenzaken, als je ze nog kan vinden, worden overspoeld met goedkope heruitgaven uit de jaren vijftig en zestig - de jazz ligt in de uitverkoop - het voelt als een verloren strijd, maar geeft bovenal de serieuze jazzfan de gelegenheid zijn kansen te grijpen. Ik kocht een goedkope box met tien Art Pepper cd's waarin ik opnamen vond van het Marty Paich Quartet ( featuring Art Pepper), die in de jaren vijftig uitgebracht zijn op het Tampa-label. Het geluid van Art Pepper staat hier buiten de discussie - geweldig - maar ik werd vooral geboeid door de pianist, Marty Paich, wiens naam nauw verbonden is met de West Coast jazz. Wie kent niet het schitterende album: Art Pepper + Eleven "Modern Jazz Classic", waarvoor Marty Paich het orkest leidde en de arrangementen schreef? Een prima reden om deze vergeten muzikant Marty Paich eens in het zonnetje te zetten. Keep Swinging is een plek, waar vergeten en onderwaardeerde musici op waarde worden geschat. Wil je daar bij zijn? Vraag dan de nieuwsbrief aan.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Marty Paich: Creator of the West Coast sound

Marty Paich: Creator of the West Coast sound (English) - Marty Paich: Schepper van de West Coast Jazz (Nederlands)

A prominent, capable, frequently recorded member of the West Coast clique! (Leonard Feather)
MARTY PAICH: Creator of the West Coast sound
Hans Koert


Marty Paich was born in Oakland (Cal.) January 1925 and passed away in Santa Ynez (Cal.) on his ranch August 1995. He is one of those musicians that played an important role in modern music, especially the so-called West Coast Jazz, most as a composer, arranger, but also as a sideman and accompanist of great jazz musicians, who made their names, like Art Pepper ......... In fact I learned about Marty Paich while listening to a cheap reissue of a nice set of recordings by House of Jazz, originally recorded August 1956 on the Tampa label of the Marty Paich Quartet featuring Art Pepper. He became known for his numerous compositions and arrangements which helped to shape the West Coast sound .......

Original cover of the Tampa Marty Paich Quartet featuring Art Pepper album. ( 1956)

Marty Paich started as a kid on the accordion, but soon changed to piano. As a young boy he had founded his own band and played dozens of gigs. After high school he went to several west coast conservatories before he was graduated in 1951 magna cum laude with a master's degree in composition. His first recordings, except a registration of a jam with Milt Bernhart, Bob Enevoldsen, Jack Montrose and some more in the Trade Wind club in Inglewood Ca March 1952, was with the Dan Terry Orchestra (June 1952).

Shorty Rogers, Shelly Manne and Marty Paich ( 1952)

In the early 1950s he found himself a living as arranger for numerous bands. He was involved with the music for the Walt Disney animated film Lady Is a Tramp, toured with Peggy Lee and played the piano in Shorty Rogers bands ( named as Boots Brown and his Blockbusters). He was one of the members of Shorty Rogers Orchestra that recorded the album Cool and Crazy March 1953. Two weeks later Marty Paich was part of the Shelly Manne Men in the rhythm section for a couple of Shelly Manne 78rpm, later released on an LP entitled The West Coast Sound. He was also present at numerous Lighthouse All Star recordings, the band of the well known west coast venue near Los Angeles at Hermosa Beach. He made numerous arrangements for musicians like Stan Kenton, Ella Fitzgerald, Chet Baker, Anita O'Day and Ray Brown to list some. During the 1950s he made some recordings under his own name like Jazz Music For The Birds and the Hep Cats ( what a great title !) ( January 1955) and the one that fascinated me, The Marty Paich Quartet featuring Art Pepper.
Enjoy the tune What's Right For You from that album ............

It's the first album on which Art Pepper and Marty Paich play together. When I first met Art he was the greatest saxophone player that I had heard. Far above anybody else. I couldn't believe how beautiful he played. Marty refers in the interview to the battle between the fans of the East Coast Jazz and West Coast jazz. Art to me was the sound of West Coast jazz, that melodic style he played, rather than the hard-driving New York style that a lot of players were playing. I just fell in love with him the first time I heard him. And then eventually we worked together. ( quote: Marty Paich in Art and Laurie Pepper's Straight Life: The Story of Art Pepper) (1979). On this album Art Pepper is the major artists and he plays some great solos in tunes like Over The Rainbow, You And The Night And The Music ( what a great tune) and All The Things You Are. Three of the tracks are Marty Paich compositions, like Abstract Art, of course dedicated to Art Pepper and Marty's Blues.

Art Pepper ( 1925 -1982)
Love to share with you the tune All The Things You Are by the Marty Paich Quartet ( Art Pepper alto saxophone - Marty Paich piano - Buddy Clark bass and Frank Capp drums) - Hollywood August 1956).

When Art Pepper recorded for the first time with Marty Paich, August 1956, he was just released from the Federal Correctional Facility on Terminal Island where he had stayed for almost a year. Art had signed a contract with Contemporary Records December 1956 and in January 1959 Art makes his first record, featuring his friend Marty Paich, the start of an intense cooperation. One of the highlights is Art Pepper's recording for the album "Modern Jazz Classics" - a classic album - with his Eleven, directed and arranged by Marty Paich. Essential Music for all serious jazz collections ( Scott Yanow - All music Guide To Jazz).

Cover of the 1959 Art Pepper + Eleven album.

In January 1956 Marty Paich recorded with his Dektette featuring Mel Tormé, a cooperation which would last for decades. More and more Marty Paich became involved with the more popular music scene with artists like Andy Williams, Al Hirt, Dinah Shore and he was often asked to make arrangements for "with string" recordings for artists from Barbara Streisand to Michael Jackson. In the second half of the 1990s he retired and did some projects. He passed away August 1995 in his ranch on Baseline Road in Santa Ynez (California).
Love to join with you a medley of tunes made by Marty Paich.

The contemporary New (!) edition of the Encyclopedia of Jazz (1960) by Leonard Feather labels him as: A prominent, capable, frequently recorded member of the West Coast clique. ( p. 374)
Hans Koert

keepswinging@live.nl

The record shops, if you can find one, are glutted with cheap reissues from the 1950s and 1960s - Jazz is in the sale ....... It feels like fight a losing battle, although jazz fans can grasp their chances. I bought a cheap prized Art Pepper box in which I found a reissue of the Marty Paich Quartet ( featuring Art Pepper), which originally was released on Tampa. The sound of Art Pepper fascinated me, but I became interested in his piano player Marty Paich, whose name is closely involved in West Coast jazz albums, like the great Art Pepper + Eleven "Modern Jazz Classic". A good reason to put Marty Paich in the spotlights ..... Keep Swinging loves to point you to almost forgotten jazz musicians or composers, If you love to follow Keep Swinging, ask for its newsletter.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Willem Breuker ( 1944-2010): Creator of Men's Music

Willem Breuker (1944-2010) - maker van mensenmuziek ( Nederlands) Willem Breuker (1944-2010): Creator of Men's Music (English)

We don't make idiot's music
WILLEM BREUKER ( 1944 -2010 ) - CREATOR OF MEN'S MUSIC
Hans Koert

Friday the 23rd of July 2010: A sad day for the world jazz scene .......... Willem Breuker, composer of Mensenmuziek ( = Men's Music), reeds player and band leader has passed away aged 65 years old.

Willem Breuker ( 1944-2010)

Willem Breuker, born in Amsterdam November 1944, was one of the founders of the Instant Composers Pool, a group of musicians that loved to play improvised music. He was active in numerous cultural organizations and won numerous polls during the 1960s in the Dutch Jazz magazine De Jazzwereld. He played his part in the European free jazz movements with musicians like Gunter Hampel, Peter Brötzman and Alexander Von Schlippenbach. Mid 1970s he broke with the ICP and started his own orchestra, the Willem Breuker Kollektief. Now he could play the music he liked - a dream came true. He hated the popular three-chords-songs he heard on radio and tv: Er wordt al genoeg debielenmuziek gemaakt ( = We don't have to make that idiot's music). This orchestra, eleven men and women, made hundreds of records during the more then 35 years they played together and toured all over the world. I'm sure they must have been the best known Dutch jazz band in other parts of the world, even better known then our Dutch 20th century Jazz Ambassadors, the Dutch Swing College Band.

It's almost impossible to sum up here in a few lines his important role in the modern music - I'm sure that you can find that in a lot of other articles. The music he recorded and arranged for his Kollektief always surprised, made people smile or brought people in a state of confusion. A few years ago the continued existence of the band was discussed and Breuker and his men ( and its numerous fans) were shocked. It hurt!
The eight o'clock news informed the Dutch people about the dead of Willem Breuker last Friday. Although the spoken commends are in Dutch, the film gives some great musical fragments.

As a teenager I joined concerts by Nieuwe Muziek in Middelburg, where he was one of the regular visitors with the Instant Composers Pool featuring musicians like Han Bennink, Maarten Van Regteren Altena, Leo Cuypers and Willem Van Maanen ( to list some). For a young country boy these concerts introduced me to the world of jazz as played in the Randstad, the large cities in the west of the country, like Amsterdam: the place to be! Willem Breuker's music developed from free jazz ( Piep-Knars-Knor music as his opposites called it) into improvised music, which was labeled as the New Dutch Swing. ( Jazz + Classical Music + Absurdism = New Dutch Swing ) ( title of a book written by Kevin Whitehead).

Poster for Nieuwe Muziek ( January 1974) (collection Zeeuwse Beeldbank)

I remember that Breuker surprised us in a 1990s concert at the Doelenplein in Rotterdam with his Kollektief featuring Toby Rix as a special guest and at the Breda Jazz Festival, a dozen years ago, where he accompanied the Dutch vocalist Greetje Kauffeld. Although the Breda Jazz Festival was known as a Traditional Jazz Festival, I don't remember this concert as a provocation - Breuker knew how to play the old masters .... in his own unique style. I wrote about this before in a contribution entitled Willem Breuker: Back in Time.

Enjoy one of those typically Willem Breuker performances playing the Kurt Weill's Mandelay Song:

One of my first CDs was Metropolis, a compilation of Modern Music, and this selection shows the diversity of styles, so typically for Breuker: Music from Ferde Grofé ( Metropolis), Kurt Weill ( Dance of the Tumblers), Ennio Morricone (Chi Mai), Josef Haydn ( Concerto for Trumpet and Orchestra), Vincent Youmans ( I Want To Be Happy), Hugo Wolf ( Was soll der Zorn, Mein Schatz) and, of course, some of his own compositions ( IJzing wekkend winterverhaal and Spanish Wells). Especially his arrangement of Metropolis still fascinates me. Breuker is a versatile and over keen composer for all kinds of projects. I love his film music he wrote for Johan Van Der Keuken, a famous Dutch filmmaker with documentaries like On Animal Locomotion ( 1994), Flat Jungle ( 1978), The New Ice Age ( 1974) and The Master and the Giant (1980).

Het Kollektief
Love to share with you a small interview with Willem Breuker, where he tells about the realisation of his composition Hapsap. It's a fragment of a French documenary ( subtitles in French) entitled Amsterdammed Jazz.

Willem Breuker in the 1980s.
A few years ago bad news reached us. Willem Breuker had learned that, due to a new policy on subsidies, his Willem Breuker Kollektief wasn't eligible for subsidy anymore. This could become the end of the orchestra. Willem Breuker got more sad news, that he suffered from lung cancer, and although he still performed again now and then, the cancer proved fatal to him. He passed away 65 years old.
Het Willem Breuker Kollektief

Love to finish this small homage to Willem Breuker with a small fragment of the end of a concert for a German TV-station ( ZDF), in which you can see how Breuker pokes fun at the audience set in his ways. Enjoy it .......... ( sorry, but the quality is rather moderate).

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Last weekend one of the leading Dutch jazzmusicians of Europe and its surroundings passed away. Maybe I should change the word jazz as this flag doesn't cover the cargo - his music couldn't be pigeon-holed that easy; he was a creator of Mensenmuziek ( = Men's Music.). He founded his Kollektief more then 35 years ago to play his own music as a counterbalance to the popular music, idiot's music, he called it, radio and tv offered mankind. His music developed from free jazz ( labeled by opponents as Piep-Knars-Knor music) into the so-called improvised music or New Dutch Swing. His concerts surprised or shocked, but the audience always left with a smile on its face. The Keep Swinging blog loves to share its fascination for jazz and jazz related subjects - if you love to follow it ask for its newsletter.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Willem Breuker (1944-2010) - maker van mensenmuziek

Willem Breuker ( 1944-2010) - maker van mensenmuziek ( Nederlands) (tomorrow) Willem Breuker ( 1944-2010): Creator of Men's Music (English)

Hoe Breuker Hoe Leuker ( Hans Dulfer)
WILLEM BREUKER ( 1944 -2010 ) - MAKER VAN MENSENMUZIEK
Hans Koert

Vrijdag 23 juli 2010: Een trieste dag voor de jazz en geïmproviseerde muziek - niet alleen in Nederland maar ook ver daarbuiten ............ Willem Breuker, componist van mensenmuziek, rietspeler en bandleider heeft de strijd uiteindelijk verloren. Hij overleed op 65-jarige leeftijd.

Willem Breuker ( 1944-2010)

Willem Breuker werd geboren in Amsterdam in november 1944 en was één van de oprichters van de Instant Composers Pool, een groep muzikanten. die geïmproviseerde muziek speelde. Hij was actief in een heleboel culturele organisaties en stond in de jaren zestig vaak bovenaan in de populariteitspolls van bladen als De Jazzwereld, vooral doordat zijn muziek provoceerde en daardoor zo goed paste bij de tijdgeest. Hij speelde ook in de Europese jazzscene een belangrijke rol met freejazzmusici als Gunter Hampel, Peter Brötzman en Alexander Von Schlippenbach. Halverwege de jaren zeventig brak hij met de ICP en richtte zijn Willem Breuker Kollektief op, dat hem de kans gaf zijn muzikale dromen te verwezenlijken. Er wordt ontzettend veel debielenmuziek gemaakt, zei hij ooit in een interview, waarmee hij duidelijk zijn afkeer verwoordde voor de commerciële drie-akkoorden hits op radio en tv. Het uit elf mannen en vrouwen bestaande orkest speelt al meer dan 35 jaar, maakte honderden platen en toerde over de hele wereld. Het kreeg een wereldwijde bekendheid, die wellicht groter was dan bijv. de Dutch Swing College Band, die, zij het op een geheel ander muzikaal vlak, jarenlang de jazzambassadeurs voor Nederland waren. Het voortbestaan van Het Kollektief stond al een paar jaar op de tocht en dat deed pijn bij Breuker, bij de leden van het Kollektief en haar vele fans.

Het is onmogelijk om in een paar regels Willem Breuker recht te doen (anderen zullen dat ongetwijfeld op veel plaatsen veel beter en uitgebreider doen), dus beperk ik me tot wat indrukken en fragmenten. Feit is, dat hij met zijn Kollektief menig concertbezoeker verraste, amuseerde of juist in totale ontreddering bracht ...... In het Acht uur journaal van vrijdag werd de dood van Willem Breuker gemeld, met een kort overzicht van zijn muzikale carriere.

Als tiener bezocht ik de concerten van Nieuwe Muziek in Middelburg, waar hij een regelmatige gast was met het ICP orkest met musici als Han Bennink, Maarten Van Regteren Altena, Leo Cuypers en Willem Van Maanen ( om er zo maar een paar te noemen). Hier werd voor een jongetje uit de provincie de ontwikkeling van de (randstedelijke) jazzscene intens voelbaar; een ontwikkeling die zou uitgroeien vanuit de spottend wel als Piep-Knars-Knor-klanken bestempelde muziek zou evolueren tot wat later de New Dutch Swing genoemd zou worden.( Jazz + Classical Music + Absurdism = New Dutch Swing ) ( titel van een boek over deze periode geschreven door Kevin Whitehead).

Affiche Nieuwe Muziek ( januari 1974) (collectie Zeeuwse Beeldbank)

Ik herinner hem begin jaren negentig gezien te hebben in een openluchtconcert op het Doelenplein in Rotterdam met zijn Kollektief, met als speciale gast Toby Rix op zijn Toeterix. Ook speelde hij twaalf jaar geleden op het Breda Jazz Festival, een festival dat zijn succes dankte aan de Oude Stijl Jazz. Toch herinner ik me dit niet als een provocatie - hij trad op met zijn Kollektief samen met zangeres Greetje Kauffeld. Ik heb over deze herinneringen geschreven in Willem Breuker: Terug in de tijd

Luister maar eens naar zo'n typische uitvoering van het Willem Breuker Kollektief - ditmaal het nummer Mandelay.

De eerste CDs die ik van hem kocht was Metropolis, een verzameling van nummers die Breuker opnam eind jaren tachtig en een mooi beeld geven van de soort muziek die je van Breuker kan verwachten: Experiments in Modern Music gecomponeerd door Ferde Grofé ( Metropolis), Kurt Weill ( Dance of the Tumblers), Ennio Morricone (Chi Mai), Josef Haydn ( Concerto for Trumpet and Orchestra), Vincent Youmans ( I Want To Be Happy), Hugo Wolf ( Was soll der Zorn, Mein Schatz) en, natuurlijk, eigen composities als IJzing wekkend winterverhaal en Spanish Wells. Speciaal het arrangement en de uitvoering van het nummer Metropolis boeit me enorm. Deze verzameling illustreert wat een veelzijdig en overijverig componist en arrangeur hij was. Ik hou ook van zijn filmmuziek, zoals hij die voor de documentaires van Johan Van Der Keuken maakte, zoals voor On Animal Locomotion ( 1994), Flat Jungle ( 1978), The New Ice Age ( 1974) en The Master and the Giant (1980).

Het Willem Breuker Kollektief
Ik vond een hilarisch fragment, helaas is de beeldkwaliteit mager, van het slot van een concert uit 1978 voor de Duitse ZDF. waarin hij, zonder dat het publiek het echt merkt, de draak steekt met "plat" amusement en dit opgeblazen fenomeen meedogenloos lek prikt.

Willem Breuker in de jaren tachtig.
Een paar jaar geleden kwamen er slechte berichten: de subsidiekraan werd dichtgedraaid en dat zou betekenen dat het Willem Breuker Kollektief opgeheven zou moeten worden - een orkest, dat niet in een commercieel keurslijf past. Willem Breuker kreeg te horen dat hij leed aan longkanker en, hoewel hij toch af en toe weer met zijn orkest optrad, heeft hij deze strijd afgelopen week verloren ...........
Het Willem Breuker Kollektief
Willem had de moed om zekerheden los te laten en heeft daarmee onweerlegbaar bewezen dat alleen een Oorspronkelijk Europees concept, authentiek en succesvol kan zijn. (Joop van Enkhuizen)

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Afgelopen weekend overleed één van de belangrijkste jazzmuzikanten van Nederland en ver daarbuiten. Jazzmuzikant is wellicht niet het goede woord - zijn muzikale ideeën leken onbegrensd en stoorden zich niet aan de uitgezette lijnen - maker van mensenmuziek, noemde hij het zelf - als tegenwicht voor de emmers met rotzooi, debielenmuziek zo hij zei, die we dagelijks via de media over ons heen krijgen. Willem Breuker en zijn Kollektief hadden hiervoor hun eigen maten en normen. De fase van de Piep-Knars-Knor muziek hadden ze al lang achter zich gelaten - ze waren uitgegroeid tot een instituut. Een concert met Willem Breuker en zijn Kollektief boeide, verraste, provoceerde en shockeerde soms, maar er viel altijd veel te lachen ........ Hoe Breuker Hoe Leuker. De Keep Swinging blog wil met haar bijdragen de jazz en jazz-verwante muziek van de laatste honderd jaar (1910-2010)in de schijnwerper zetten - wil je daar niets van misen? Vraag dan de nieuwsbrief.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Johan Bijkerk: Dutch Composer of Suites

Johan Bijkerk: Componist Almelo- en Nice Suite ( Nederlands) Johan Bijkerk: Dutch Composer of Suites (English)

His Almelo Suite and his Nice Suite can hardly fail to impress the listener.

JOHAN BIJKERK: DUTCH COMPOSER OF SUITES
Hans Koert

The Keep Swinging blog loves to point you to neglected jazz musicians or long forgotten records. Today one of the latter: a great album by a Dutch traditional jazz band, The Hot Dogs, featuring Johan Bijkerk at the piano, released by Cat Jazz Records in 1981 as Almelo Suite and Nice Suite (CAT LP-41).

Label of the CAT LP-41. The stamp on the label PBC (Provinciale Bibliotheek Centrale) indicates that this album is a former library copy.

This album seems to be forgotten now, but I remember when it was released in 1981 - the music was "new" and fresh in my ears and, as the liner notes read, both the Almelo Suite and the Nice Suite can hardly fail to impress the listener.

Johan Bijkerk with his inseparable (Earl Hines) sigar. (1980s)

Johan Bijkerk, born in Wolvega, in the northern part of The Netherlands, March 1942, started piano lessons at the age of ten; he became a member of the new-founded Hot Dogs in the 1970s, after some years behind the piano with The Rising Stars ( 1956-1959), The Woodpeckers ( 1959-1962) and the band of Ger Van Son (1963-1966). His first recordings were with The Hot Dogs, like Pig's Feet and Slaw and What's The Matter Now with George Probert on soprano saxophone.

The two suites ( cover LP )( in negative)
In December 1976 a record was made with Jabbo Smith, then 70 years old, during the late 1920s the cornet player of Charlie Johnson, Duke Ellington and James P. Johnson. On the 24th and 25th of January, 1981 The Hot Dogs visited the studio to record the Almelo Suite and Nice Suite. The band featured: Marc Van Nus on trumpet - Cees Tanger on trombone - Gerrit Molenveld on reeds - Johan Bijkerk at the piano - Johan Molenveld banjo and guitar ( and occasionally drums) - Daan Bouwmeester bass and tuba and trumpet and, last but not least, Jacques Underberg drums. A suite is, as Wim Van Eyle says in the liner notes, a series of character-pieces, impressions if you like. Both Duke Ellington as James P. Johnson were famous composers of jazz suites. I wrote about the latter in Yamekraw - a rhapsody in black and white. A well known Dutch suite is the Zeeland Suite by Leo Cuypers, an original composition, recorded on location, but since the early 1980s new "Dutch" suites were composed and recorded like the Killer Joe Suite by Jan Kuiper ( recorded by the Leo Cuypers Brull Band ( 1984) - the Old Country Suite ( = it âlde lân) by Allard Buwalda, a tribute to Friesland, the region where he was born and the Danzon- and Garnwerd Suite by Joost Swart (dedicated to the Muzikale Zomer Festival in Garnwerd ( Groningen). Johan Bijkerk's Almelo Suite is dedicated to Almelo, a small city in the north-east. Isn't it remarkable that three of the four selected regions are in the north of the Netherlands? - Zeeland seems to be the exception that proves the rule.

Johan Bijkerk ( photo: http://www.myspace.com/johanbijkerk )

The Almelo suite was inspired by a walk from Johan's house to the centre of the city of Almelo: The Apple Blossom Lane was inspired by an apple tree in the street where Johan lived, De Moskee ( = the Mosque), De Gravenallee - Het Kasteel ( = The castle), Het Kerkplein, De Citypromenade and Het Kolkje; most citizens of Almelo will recognize these spots. The track Mr. Chairman was dedicated to Puck Van Dael, one of the founders of the Almelo Jazz Club who passed away in 1976. The final track of the suite, Deern, ik mag oe so geern ( = Girl, I Love You Madly) is a waltz featuring the Molenveld brothers in a banjo and clarinet solo. Johan Bijkerk shows that he was inspired by pianists like Earl Hines, especially in tracks like Apple Blossom Lane, but also in Les Jardins de Cimiez, one of the tracks of the Nice Suite. He visited Nice in 1977 to join its annual jazz festival and in Les Jardins de Cimiez he heard the 75-years old Earl Hines in concert. Eubie Blake and Doc Cheatman performed in Les Arènes de Cimiez, which inspired Bijkerk to write the tune entitled like this venue with Marc Van Nus on trumpet. Other tracks of the suite are Le Boulevard, La Plage et la Mer ( = the beach and the sea), Jitterbug ( dedicated to a dance group at the festival) - Hotel Négresco, Charmantes et revissantes ( This time dedicated to the French women) and Au Marché de Nice.

This album is one of those records that sound fresh and transparent to me, thanks to the arangements using very diverge instruments like sousaphone and banjo or trombone and recorder. Johan Bijkerk is a creative composers who is fascinated by the great stride piano players like Fats Waller ( His Fats Waller memorials in Almelo during the 1970s were memorial events) and Earl Hines, but also loves to touch the more modern jazz styles. This album is still available, Johan Molenveld told me, and he can tell you how to order a copy. Johan Bijkerk is still active in muisc and made some more suites, like the Portugal Suite and the Breda Suite: He did record the Twente Suite (1996) and the Jazz Suite Foar Fryslân (2000) with his Twents Connection, but the Surinam Suite, announced in the liner notes of the Cat album seems to be never released. Bijkerk made one more album, with The Hot Dogs entitled Hot Stomping Jazz From Holland released on the Stomp Off label with Red Hot Mama Victoria Varekamp ( 1982)) and in the 1990s he released a record with cornet player Bob Barnard recorded in Stockholm ( Sweden). In 2006 a 2CD set with private recordings from the 1971-2006 period was released, featuring historical recordings with Jabbo Smith, Albert Nicholas and the Fats Waller memorials. Hope to have this 2CD set once in my collection.
Hans Koert

keepswinging@live.nl

It must have been one of the last LPs I bought in the post-LP period. During the 1980s I sold all my 33rpm recordings as new modern techniques like digital records promised better sounds ..... and all analog albums would be digitalized once. Well, it seems that each person has his weak moments during lifetime, so I have to live with that. Now, thirthy years later, I've learned that not all valuable records are reissued, so, my collection of LPs is growing again..... I played the Almelo- en Nice Suite composed by the piano player of The Almelo Hot Dogs: Johan Bijkerk. I remember how it surprised me ( and the Dutch Traditional Jazz scene) thirty years ago and felt the same excitement playing it last month .... Keep Swinging loves to share this feeling, and if you won't miss it, feel free to ask for its news letter or write me a personal message.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions