Keep (it) Swinging: Vincent Herring speelt in Porgy en Bes

Vincent Herring speelt in Porgy en Bess ( Nederlands) Vincent Herring plays in Porgy en Bess ( English)

If we don't play it - who else will play it?
VINCENT HERRING SPEELT IN PORGY EN BESS
Hans Koert

Het Vincent Herring Kwartet dat afgelopen weekend, 7 maart 2010, optrad in Porgy en Bess- Terneuzen, wist niet van ophouden .... Door twee lange, anderhalf uur durende sets te spelen, liet het merken het buitengewoon naar de zin te hebben. Do you know why we do like Holland so much? ( = Weet je waarom we zo graag in Nederland zijn?) It’s because it seems that more people talk English there, then in my place - Brooklyn, where I’m from … ( = Omdat het lijkt alsof er hier meer mensen Engels spreken dan in Brooklyn, waar ik vandaan kom) And it's because of the women ...... Dutch women are beautiful and they seem all together here in Porgy en Bess ( = En natuurlijk vanwege de vrouwen .... Nederlandse vrouwen zijn mooi en ze lijken allemaal hier te zijn in Porgy en Bess). Belgian women have their own qualities ... ( = Belgische vrouwen hebben weer andere kwaliteiten) reageerde Vincent ad-rem, toen een aantal Vlaamse dames hoorbaar protesteerden ....

Vincent Herring ( Porgy en Bess - Terneuzen maart 2010) ( foto: Hans Koert)

Het Vincent Herring Kwartet, dat optreedt onder de naam the Earth Jazz Agents, bestaat uit Vincent Herring op alt- en tenorsax; Anthony Wonsey aan de vleugel en de Rhodes; Richie Goods op elektrische bas en de "Porgy en Bass"-bas en, last but not least, de Oostenrijkse slagwerker Joris Dudli, geboren 8 maart 1957 boven op een berg in Frauenfeld Zwitserland ( I've never understood where he learned to play on such a high level ... )( = Ik heb nooit begrepen hoe hij op zo'n hoog niveau heeft leren spelen) (Vincent Herring)
Joris Dudli ( Porgy en Bess - Terneuzen maart 2010) ( foto: Hans Koert)
Vincent Herring is one of today's most important voices of the jazz saxophone ( = Vincent Herring is vandaag de dag één van de meest invloedrijkste jazzsaxofonisten) staat er in één van zijn CD te lezen – dus daar houden we’t maar op. Geboren in Kentucky verhuist hij als 18-jarige naar New York City, waar hij als straatmuzikant aan de kost komt. Hij valt op door zijn spel en mag komen spelen bij grote namen als Art Blakey ( 1989), Lionel Hampton, Horace Silver, Steve Turre, Cedar Walton en krijgt een plaatsje in het Nat Adderley Quintet ( van 1987 tot 1993) als "plaatsvervanger" voor de toen net overleden broer van Nat, Julian "Cannonball".

Vincent Herring ( Porgy en Bess - Terneuzen maart 2010) ( foto: Hans Koert)
Zijn eerste opnamen onder eigen naam zijn midden jaren tachtig als hij voor Music Masters de plaat American Experience opneemt. Zijn band Earth Jazz Agents wordt zo'n vijf jaar geleden opgericht en reflects a collage of musical influences thanks to the legends and peers he worked with ( = deze groep weerspiegelt allerlei muzikale invloeden van legenden en collega's waarmee hij gespeeld heeft)

Ik was verrast om te ontdekken dat Vincent's geluid op de alt heel veel leek op dat van Cannonball Adderley en toen ik hem zag spelen op zijn altsaxofoon, zag ik Charlie Parker voor me zoals ons die in zeldzame bewegende beelden is nagelaten en op de paar momenten dat Vincent de tenor vasthield, leek hij af en toe als twee druppels water op John Coltrane; redenen te over om een psychiater te raadplegen, ware het niet dat ik dit ook van anderen hoorde ( Bedankt Jos).

Anthony Wonsey ( Porgy en Bess - Terneuzen maart 2010) ( foto: Hans Koert)
Anthony Wonsey leerde piano spelen op zesjarige leeftijd van zijn moeder, die klassiek pianiste was. Hij slaagde aan de Berklee School of Music en speelde met tientallen grote jazznamen, zoals Roy Hargrove, Carl Allen, Kenny Garrett en Nicolas Payton. Toen ik hem in de pauze vroeg of hij Porgy en Bess nog herkende, vroeg hij verbaasd: Have I been here before? (= Ben ik hier dan al eens eerder geweest?) Wow ... with whom did I play here? ( ... Met wie speelde ik dan? ) Anthony speelde hier in Porgy en Bess met het Nicholas Payton Quintet, dat o.a. bestond uit Nicholas Payton - Tim Warfield - Reuben Rogers - Adonis Rose en hemzelf op de piano in januari 2001. We kunnen het musici, die leven van de ene tournee naar de andere niet kwalijk nemen als ze bepaalde concerten zijn vergeten: Well it must have been before nine eleven!! ( = Dan moet het voor nine-eleven ( 11 september 2001) geweest zijn): Een typisch Amerikaans antwoord, waarin de tijd wordt verdeeld in voor of na nine-eleven! Richie Goods is verantwoordelijk voor de funky sounds in de band, het aanstekelijke vette geluid dat hij uit zijn elektrische bas haalt, maar ook uit de "Porgy & Bass", die een half jaar geleden in gebruik genomen werd door Reginald Veal, haalt hij een goovy sound. Hij speelde ook met grote namen zoals Stanley Turrentine, Milt Jackson, Mulgrew Miller en Alicia Keys, maar ook in bands als Steps Ahead en de Manhattan Transfer. Samen met Joris Dudli vormt hij een stevige groovy basis voor de band. Joris Dudli, de in Zwitserland geboren slagwerker, speelde bij het beroemde Vienna Art Orchestra en het Art Farmer Quintet en nog bij tientallen andere grootten in de jazz: Benny Golson, Johnny Griffin en Joe Henderson ( om er maar eens een paar te noemen).

Richie Goods ( Porgy en Bess - Terneuzen maart 2010) ( foto: Hans Koert)

In de eerste set, die geopend werd met de standard Sweet and Lovely, opgedragen aan alle Nederlandse vrouwen, herinnerde Vincent dat het vandaag een hele speciale dag was ....... de volgende dag namelijk hoopte Joris zijn 53ste verjaardag te vieren. We will have a coffee and “Wurscht’ at a gas station, I suppose ….” ( = We zullen er, veronderstel ik, een kop koffie en een worst op nemen in een benzinestation). Genoeg reden dus om de eigen compositie van Joris weer eens te spelen: Tom Tom ( If we don’t play it, who else will play it - Als wij het niet spelen – wie speelt het dan?): Het nummer bleek geïnspireerd, volgens Vincent, door het gelijknamige sateliet navigatiesysteem. Yesterday we had to play in Poland ..... Can you imagine how happy we were with it .....( = Gisteren speelden we in Polen - kan je je voorstellen hoe blij we ermee waren?)

Anthony Wonsey ( Porgy en Bess - Terneuzen maart 2010) ( foto: Hans Koert)

Vincent bleek een rasverteller en introduceerde de nummers op onnavolgbare wijze, zoals het nummer Never Forget, dat geïnspireerd werd door een boodschappenlijstje, dat hij vergeten was mee te nemen, zodat hij zonder toiletpapier en boter terug kwam ..... En het nummer You Got Soul inspireerde Joris, toen hij in New York een kerkdienst had bezocht ( It kept him awake ( = Het hield hem wakker). In het eerstgenoemde nummer overigens, Never Forget, maakte Richie Goods veel indruk met een groovy bassolo. De eerste set werd afgesloten met het nummer All That Pain van de hand van Joris Dudli, geïnspireerd door de relationele problemen die muzikanten ondervinden als ze na weken op tournee weer thuis komen .......... Dit nummer staat op hun eerste CD uit 2007 Plan A.

Vincent Herring (á la Coltrane) ( Porgy en Bess - Terneuzen maart 2010) ( foto: Hans Koert)

Bij de tweede set had Vincent Herring de tenorsax meegebracht, maar hij beperkte zich, blijkbaar door problemen met het mondstuk en de rieten, tot een tweetal nummers. De set begon met een prachtige pianosolo van Anthony Wonsey in zijn eigen compositie Yoko's Delight en Joris liet horen wat voor geweldig slagwerker hij is. Het nummer Pamela werd speciaal opgedragen aan Ben, de tourmanager, die de bandleden die avond nog met de auto naar Bremen moest brengen en de volgende dag verder naar hun volgende optreden in de Jazzelskabet in Århus ( Denemarken).

Richie Goods ( Porgy en Bess - Terneuzen maart 2010) ( foto: Hans Koert)

Voor het publiek, dat van beide kanten van de grens gekomen was, was het na meer dan drie uur muziek genoeg geweest - het Vincent Herring Earth Jazz Agents concert was een groot succes. Zowel Vincent Herring ( Share the music- don't copy it of course.... and maybe next year this venue will be jam-packed ( = Laat iedereen de CD's horen ( maar niet kopiëren natuurlijk) en wie weet zit volgend jaar de hele zaal wel afgeladen vol.) als voorzitter Hans Zuiderbaan spraken hun wens uit, om volgend jaar weer een optreden te organiseren. Ik zal er zijn ..........

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Ik was verrast om te ontdekken dat Vincent Herring's geluid op de alt heel veel leek op dat van Cannonball Adderley en toen ik hem zag spelen op zijn altsaxofoon, zag ik Charlie Parker voor me zoals ons die in zeldzame bewegende beelden is nagelaten en op de paar momenten dat Vincent de tenor vasthield, leek hij af en toe als twee druppels water op John Coltrane; redenen te over om een psychiater te raadplegen, ware het niet dat ik dit ook van anderen hoorde. Als je ook wel eens verrast wil worden, bezoek dan regelmatig de Keep swinging blog en vraag de wekelijkse nieuwbrief aan om niets te hoeven missen.