Keep (it) Swinging: Duane Tatro en zijn Jazz Erfenis: Jazz For Moderns

Duane Tatro en zijn Jazz Erfenis: Jazz For Moderns ( Nederlands) (Tuesday) Duane Tatro and his Jazz Heritage: Jazz For Moderns (English)

Een vergeten jazzcomponist ....Muziek voor modernisten
DUANE TATRO en zijn JAZZ ERFENIS: JAZZ FOR MODERNS
Hans Koert

Een paar dagen geleden kocht ik een heruitgave op Original Jazz Classics in de serie the Collectors Choice 50 van een Contemporary album Jazz for Moderns door Duane Tatro; voorop een schitterende hoesfoto met een moderne sportauto van William Claxton. De naam Duane Tatro zei me helemaal niets, maar de musici die op de plaat te horen waren, bleken allen bekende jazzmusici te zijn, die gedurende de jaren vijftig speelden aan de westkust van de VS, zoals Stu Williamson, Bob Enevoldsen, Lennie Niehaus, Jimmy Giuffre, Bob Gordon en Shelly Manne ( om er een paar te noemen); Duane Tatro zelf wordt genoemd als componist. Een gokje waard dus.
Ik ontdekte dat deze plaat de enig bekende opnamen zijn die gewijd zijn aan de jazzcomposities van Duane Tatro.

De enige foto van Duane Tatro die ik kon vinden.

His eleven compositions here are redolent of several of the "futuristic" trends in West Coast jazz of the period.( = Zijn elf composities geven richting aan de "futuristische" trends in West Coast Jazz van deze periode.). The octet scores are full of striking textures, sounds and directions - jazz may not have gone this way, but it's still fascinating to listen back to what might have happened. (= De muziek van het achttal zit vol beproefde structuren, klanken en vernieuwingen ...... Hoewel we nu weten dat de jazz zich niet in deze richting heeft ontwikkeld, is het fascinerend om terug te horen wat er had kunnen gebeuren. ( hoestekst)

Jimmy Giuffre

Wie was deze onbekende componist, Duane Tatro?
Duane Tatro werd geboren in Van Nuys, Californië, mei 1927. Zijn gezin verhuisde naar Decorah, Iowa toen hij nog een baby was. Zzijn vader leidde een fabriek waar ze radio's maakten; de L. Tatro Radios, zoals die vanaf de jaren dertig gefabriceerd werden stonden bekend als zgn. Farm Radios, boerderijradio’s, omdat ze uitgerust waren met een 6 volts accu of een 32 volts electrisch systeem, dat gebruikt werd op het platteland van Amerika. De stroom werd daar meestal zelf opgewekt m.b.v. windmolens en de radio kon ook spelen op een 32 volts auto-accu, die met die opgewekte stroom gevuld waren. In Decorah stond de fabriek. Op 14-jarige leeftijd verhuisde het gezin weer terug naar Californië waar Duane een weekendbaantje vond in het Waterloo restaurant, dat pal naast een danszaal lag. Hier hoorde hij voor het eerst de grote orkesten van Larry Clinton, Woody Herman en Tommy Dorsey hoorde. Hij wilde ook zo spelen en ging sparen voor een klarinet, die hij met hulp van zijn vader kon kopen - al snel had hij ook een eigen tenorsax bij elkaar verdiend. Tijdens de oorlog speelde hij bij de zgn. USO bands - U.S.O. is de afkorting van United Service Organizations Inc. en was een organisatie zonder winstoogmerk opgericht in 1941 om de Amerikaanse soldaten morele steun en ontspanning te bieden. Deze organisatie is nog steeds actief voor de Amerikaanse soldaten in bijvoorbeeld landen als Afghanistan en Irak.

Bob Enevoldsen

Als jong volwassene besloot hij om lid te worden van de Union, de muzikantenvakbond, wat hem een baantje opleverde in het orkest van Mel Tormé. Hij werd uitgenodigd door niemand minder dan Stan Kenton om mee te gaan op tournee, maar daar waren z'n ouders in het begin niet voor omdat hij nog op school zat, maar ze hielden hem niet tegen - hij mocht mee met het Stan Kenton orkest, dat een serie concerten gaf aan de westkust met de Bob Hope Show. Na afloop van deze tournee, vertrok het orkest richting oostkust en ging Duane weer gewoon naar school. Nadat hij geslaagd was voor de middelbare school ging hij schnabbelen bij allerlei dansbandjes voordat hij bij de marine kwam. Toen de oorlog afgelopen was, ging hij spelen in een band van de marine. Hier kreeg hij interesse in componeren en arrangeren en dit leidde er toe dat hij zich liet inschrijven aan de Universiteit van Zuid Californië.
Hij kreeg na een paar jaar de kans om verder te studeren in Parijs bij Arthur Honegger( 1892-1955), de grote klassieke componist, die na de oorlog in Frankrijk les gaf. Hij studeerde twee en een half jaar in Parijs, niet alleen componeren, maar ook dirigeren. Hoewel zijn opleiding helemaal gebaseerd was op de klassieke muziektraditie, genoot hij van het uitgaansleven en de jazz, die hij daar hoorde. Hij speelde allerlei schnabbels in Parijs of speelde in begeleidingsband voor Amerikaanse muzikanten, die in Europa op tournee kwamen, zoals bijv. Rex Stewart; als begeleider van Roy Eldridge ging hij mee naar Tunesië. Hij speelde ook in het orkest dat het discussieprogramma Radio Diffusion Francaise opleukte. In 1951 keerde hij terug naar Californië en ging lesgeven aan de universiteit. In de jaren vijftig ging hij componeren en dankzij Lester Koenig, de oprichter en directeur van Contemporary Records, mocht hij zijn composities opnemen, met gerenommeerde musici.

De eerste set was in Los Angeles op 13 september 1954 met een octet, waarvan hij de leiding had. Hierin speelden Lennie Niehaus, Bill Holman, Jimmy Giuffre, Stu Williamson, Joseph Eager, Bob Enevoldsen, Ralph Peña en Shelly Manne. Duane Tatro speelt zelf niet mee; hij was verantwoordelijk voor de vier composities, die toen werden opgenomen: Turbulence - Folly - Multiplicity en Backlash.
Een jaar later, in 1955, worden nog twee opnamesessies georganiseerd:

Stu Williamson (trompet) Bob Enevoldsen (trombone) Vincent De Rosa (hoorn) Lennie Niehaus (altsax) Bill Holman (tenorsax) Bob Gordon (baritonsax), Ralph Paxena (bas) Shelly Manne (slagwerk). Duane Tatro (composities en algehele leiding). De opnamen vinden plaats in Los Angeles, op 4 april 1955. De nummers die opgenomen werden: Low Clearance - Outpost - Maybe Next Year en Conversation Piece

Stu Williamson (trompet) Bob Enevoldsen (trombone) Vincent De Rosa (hoorn) Joe Maini Jr. (altsax) Bill Holman (tenorsax) Jimmy Giuffre (baritonsax) Ralph Peña (bass) en Shelly Manne (slagwerk); Duane Tatro (leider en componist). Opgenomen in Los Angeles op 1 november 1955: Minor Incident - Dollar Day en Easy Terms.

Deze elf nummers werden uitgebracht op de Contemporary LP Jazz for Moderns. Uit het stukje dat Contemporary-directeur Lester Koenig schreef valt te lezen dat Duane in de elektronica ging en de leiding kreeg over een afdeling - van jazz componeren en spelen kwam eind jaren vijftig in ieder geval niet veel meer.

Lennie Niehaus en Bob Gordon
Slechts een paar van zijn composities zijn op de plaat gezet door anderen: Divertimento werd opgenomen door Red Norvo in maart 1957 en Maybe Next Year komen we tegen in een Art Pepper opname van oktober 1960. Concerto For Electric Guitar and Orchestra schreef hij speciaal voor de gitarist Howard Roberts ( 1977)
Duane Tatro is momenteel vice-president van de American Society of Music Arrangers and Composers en neemt o.a. deel aan het Meet the Composer programma op de universiteiten van San Diego en de New Mexico State University, waar hij les op gegeven heeft. Hij heeft naam gemaakt als componist van filmmuziek en muziek voor TV series, zoals voor M*A*S*H. Deze muziek heeft weinig te maken met zijn jazzcomposities; ik vond een filmfragment waarin verschillende fragmenten van die film en tv muziek in voorkomen.

Wat valt er te vertellen over de muziek, meer, dan dat ik aangenaam verrast was, toen ik het de eerste keer hoorde. Op de hoes schrijft Lester Koenig, dat het moeilijk is om de muziek in te delen - is het klassiek ( "Moderne klassieke muziek") of is het jazz. Het deed me veel denken aan de Birth of the Cool opnamen van Miles Davis eind jaren veertig. Tatro's eleven maturely conceived and executed pieces, while utilizing the an-atonal and polyphonic techniques of 20th century compositions, still retail the basic swing and feeling of jazz. ( = De elf composities van Tatro zelf zijn voorgekomen en vastgelegd gebruikmakend van de a-tonale en meerstemmig technieken uit de moderne 20ste-eeuwse composities, maar ze hebben hun swing en jazzgevoel behouden.). Voor mij echter is dit 100 procent West Coast Jazz en op de site van Amazon kun je van elk nummer een halve minuut muziek horen - doen.

Duane Tatro's Jazz For Moderns - It really hit me !! Great West Coast Jazz
Hans Koert

keepswinging@live.nl

Als je dit soort recensies over vergeten jazzplaten graag leest, zou het jammer zijn als je bijdragen zou missen. Wil je op de hoogte blijven, word dan vriend van deze Keep Swinging blog en we houden je gratis op de hoogte van nieuwe bijdragen of interessant jazznieuws, dat je zeker zal interesseren. Meld je aan als vriend en je blijft bij!