Jimmy Raney

( Naar de Nederlandse vertaling.)
Today, for me, another great discovery from the bebop era: the guitar player Jimmy Raney. Some months ago I bought myself a reissue of this bebop guitar player, released in 2006 by Verve titled Jimmy Raney featuring Bob Brookmeyer. A great recording from an almost neglected musician from the 1950s that deserves some further recognition.

Jimmy Raney was born August 1927 and passed away May 1995. He must have heard the guitar playing when he was still a kid, as his mother was a guitar player too. His first job was in the band of Jerry Wald, where he took the place of his guitar teacher Hayden Causey. At the age of 17 he moved to Chicago where he worked with Lou Levy and some years later he entered the Woody Herman Second Herd Big Band where he met Stan Getz, who was one of the so-called Four Brothers ( Zoot Sims - Serge Chaloff - Herbie Steward and Stan Getz). When he left Woody Herman's band he had some gigs with Al Haig, Buddy DeFranco, Artie Shaw, Terry Gibbs and finally found a place in the Stan Getz Quintet which brought him some internationally fame. In the 1954 he visited Europe with the Red Norvo Trio ( Red Norvo vibraphone, Jimmy Raney guitar and Red Mitchell bass ) and played in January 1954 in a concert labeled as Jazzclub U.S.A. (which also featured Billie Holiday, Buddy DeFranco and Beryl Booker) in De Waakzaamheid in Koog aan de Zaan, at a nightconcert at The Concertgebouw in Amsterdam and in het Gebouw voor Kunsten & Wetenschappen in The Hague, all in The Netherlands.
f.l.t.r: John Wilson - Jimmy Raney - Phil Woods - Bill Crow

When this album with Bob Brookmeyer was made, Raney played at clubs like the Blue Angel in New York. Jimmy Raney says about recording in a studio, with a tense atmosphere, it is very important to find other musicians that give you inspiration and which you feel at ease. Bob Brookmeyer, who played the valve trombone, meets all specifications. We are at ease playing together; we get fresh ideas from each other. On the album you find eight tracks, four standards and four own compositions by Jimmy Raney and Bob Brookmeyer. The album was recorded in two sessions with two different piano players. Jimmy Raney is on guitar, Bob Brookmeyer on valve trombone, Dick Katz and Hank Jones on piano, Teddy Kotick on bass and Osie Johnson on drums. In the 1960s he played some month with Stan Getz, and as a studio musician in New York before he had to stop playing due to alcohol problems. He had some jobs not related to music, but came back since the 1970s, played in clubs and even in Carnegie Hall with Al Haig. He also made tours with his son Doug Raney, who also plays the guitar. Jimmy Raney sufferd for 30 years from Miniere's Disease, which even made him complete deaf, but he continued to play until his death, due to a heart failure. I found a fragment, although the quality is not that good, on which you can hear Jimmy Raney at Actor Theater accompanied by Tyrone Wheeler on bass and Bruce Morrow on drums

Jimmy Raney, a rather underestimated guitar player, was descibed as the definitive cool jazz guitarist, a fluid bop solist with a quiet sound who had a great deal of inner fire (Scott Yanow - All music Guide) and as one of the most gifted and influential postwar jazz guitarists ( Peter Watrous - New York Times)
Try to find yourself some albums from this great guitar player. Hans Koert - keepswinging@live.nl
HANK JONES:
On the last day of July, 2008, Hank Jones hopes to celebrate his 90th birthday. At the North Sea Jazz Festival in Rotterdam on the 11th of July 2008, this birthday will be celebrated wih a concert featuring Roy Hargrove on trumpet, Roberta Gambarini vocals, Tamir Hendelman at the piano, Neil Swainson bass and Jake Hanna drums. Hank Jones will be present and hopes to play some tunes at the piano too.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Nederlands ( To the English translation )


Vandaag, voor mij, een nieuwe ontdekking uit de bebop periode: de gitarist Jimmy Raney. Een paar maanden geleden vond ik een CD, heruitgebracht door Verve, getiteld Jimmy Raney featuring Bob Brookmeyer. Een mooie plaat van een bijna vergeten muzikant die vanaf de jaren vijftig prachtige muziek maakte en meer erkenning verdient.

Jimmy Raney werd geboren in augustus 1927 en overleed in mei 1995. Hij moet als kind al veel gitaarmuziek gehoord hebben aangezien zijn moeder gitariste was. Zijn eerste baantje was met het orkest van Jerry Wald, waar hij de plaats innam van zijn muziekleraar Hayden Causey. Op 17 jarige leeftijd verhuisde hij naar Chicago waar hij ging spelen bij Lou Levy en een paar jaar later kwam hij terecht in het grote Woody Herman Second Herd Orkest waar hij Stan Getz ontmoette, die één van de zogenaamde Four Brothers ( Zoot Sims - Serge Chaloff - Herbie Steward en Stan Getz) was. Toen Raney wegging bij Woody Herman kreeg hij wat snabbels met Al Haig, Buddy DeFranco, Artie Shaw, Terry Gibbs en vond tenslotte weer een plekje in het kwintet van Stan Getz, wat hem ook buiten de VS bekend maakte. In 1954 bezocht hij Europa met het Red Norvo Trio ( Red Norvo vibrafoon, Jimmy Raney gitaar en Red Mitchell bas ) en speelde in januari 1954 tijdens een avond, getiteld Jazzclub U.S.A. (waarin ook Billie Holiday, Buddy DeFranco en Beryl Booker) in De Waakzaamheid in Koog aan de Zaan, in een nachtconcert in het Concertgebouw in Amsterdam en tijdens een concert in het Gebouw voor Kunsten & Wetenschappen in Den Haag.
v.l.n.r.: John Wilson -Jimmy Raney - Phil Woods - Bill Crow
In de tijd dat deze plaat, Jimmy Raney featuring Bob Brookmeyer, opgeomen werd, speelde Raney in clubs, zoals de Blue Angel in New York. Jimmy Raney zegt over het opnemen in een studio, met de toch wel wat gespannen sfeer, dat het voor hem belangrijk is dat hij geinspireerd wordt door de anderen en zich er op zijn gemak voelt. Bob Brookmeyer, die ventieltrombone speelde, had dat allebei. We are at ease playing together; we get fresh ideas from each other. (=Als we samen spelen, voelen we ons samen op ons gemak; we stimuleren elkaar.) Op de plaat staan een achttal nummers; vier standards en vier eigen composities van de twee hoofdsolisten Jimmy Raney en Bob Brookmeyer. De plaat werd in twee sessies opgenomen met wisselende pianisten. Jimmy Raney speelt gitaar, Bob Brookmeyer ventieltrombone, Dick Katz en Hank Jones op piano, Teddy Kotick op bas en Osie Johnson op slagwerk. In de jaren zestig speelde hij nog een aantal maanden bij Stan Getz en vinden we hem vooral terug als studiomuzikant in New York, voordat hij zich moet terugtrekken uit de muziek tengevolge van een drankprobleem. Hij ging ander werk doen, buiten de muziek, maar kwam in de jaren zeventig weer terug, waarbij hij in clubs ging spelen en zelfs in Carnegie Hall optrad met Al Haig. Hij maakte ook tournees met zijn zoon Doug Raney, die eveneens gitaar speelt. Jimmy Raney leed de laatste dertig jaar aan de ziekte van Ménière, die hem zelfs volledig doof maakte; het ergste wat een jazzmuzikant kan overkomen, denk ik dan. Toch bleef hij tot aan zijn dood, tengevolge van een hartaanval, spelen.

Ik vond een fragment, hoewel van een slechte beeldkwaliteit, waarin je Jimmy Raney kan horen spelen in het Actor Theater begeleid door Tyrone Wheeler op bas en Bruce Morrow op slagwerk.

Jimmy Raney, een ondergewaardeerd gitarist, wordt beschreven als: the definitive cool jazz guitarist, a fluid bop solist with a quiet sound who had a great deal of inner fire (Scott Yanow - All music Guide) ( =de ultieme cool-jazz gitarist, een vloeiende bebopspeler met en een rustig geluid, waarin hij veel van zijn innerlijke drang in kwijt kon) ( Scott Yanow - All Music Guide) and one of the most gifted and influential postwar jazz guitarists ( =één van de invloedrijkste en getalenteerde naoorlogse jazzgitaristen.( Peter Watrous - New York Times)
Reden genoeg dus om op zoek te gaan naar platen van hem .... Succes !! Hans Koert - keepswinging@live.nl

HANK JONES:
Op 31 juli 2008 hoopt Hank Jones zijn 90ste verjaardag te vieren. Op het Northsea Jazz Festival in Rotterdam wordt deze mijlpaal gevierd met een concert op 11 juli 2008 met Roy Hargove op trompet, Roberta Gambarini zang, Tamir Hendelman aan de piano, Neil Swainson op bas en Jake Hanna slagwerk. En natuurlijk zou het leuk zijn als Hank Jones, zelf ook aanwezig, nog eens achter het klavier zou plaats nemen.

Hans Koert keepswinging@live.nl

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions