Keep (it) Swinging: Noosa Concert

( Naar de Nederlandse vertaling.)
On Saturday the 9th of February 2008 the Dutch Forest Jazz Band performed in a concert for the Noosa Jazz Club in Noosa (Australia). Richard Stevens made an extensive review of that concert that will be published in Dutch today and tomorrow in the originally language: English.

TIP: Enjoy one of the previous contributions or have a look at our other informative blogs: Choro web log, the Oscar Aleman web log, the Flexible Records web log or the Hit of the Week-Durium web log. Enjoy yourselves !!

De Forest Jazz Band in Noosa Australië (februari 2008)

Nederlands
Op zaterdag 9 februari 2008 trad de Nederlandse band The Forest Jazz Band op voor de Noosa Jazz Club in Noosa (Australië). Richard Stevens schreef een verslag over dit concert, dat hij me toe stuurde en dat ik vandaag in het Nederlands en morgen in het Engels plaats. Over de Australische tournee van The Forest Jazz Band maakte ik eerder een blog onder de titel: The Forest Jazz Band .

De vooraankondiging van deze band zorgde voor een heleboel belangstelling bij een grote groep mensen en dat resulteerde in een prima bezetting tijdens het concert in de Bicentennial Hall in Noosa, Australië: zo'n 270 man. Eigenlijk wist niemand precies wat hen te wachten stond, behalve dan natuurlijk dat ze uit Nederland kwamen. Niemand had ze te voren horen spelen totdat ze in Noosa arriveerden voor hun optreden.

Peter Ivan

Een heleboel mensen van Nederlandse komaf waren in grote getale naar Noosa gekomen om deze band te horen spelen op hun Australische tournee. Veel jazzliefhebbers uit de jaren vijftig en zestig zullen zich ongetwijfeld het opwindende geluid van de Dutch Swing College Band herinneren, onderleiding van Frans Vink jr., Joop Schrier en later Peter Schilperoort. Ze speelden in een stijl gebasseerd op de traditionele New Orleans Jazz. In Australië hadden we natuurlijk de band van Graeme Bell, die hier de Amerikaanse (dixieland) jazz van na de Tweede Oorlog introduceerde, zoals in Engeland Humphrey Lyttleton dat heeft gedaan. Uiteraard waren de bezoekers die de Dutch Swing College Band nog herinnerden, nieuwsgierig naar deze band. De Forest Jazz Band bestaat uit 7 leden te weten Ton Bos (trombone), Peter Ivan (trompet) en Gerrit Brouwer (klarinet) in de frontline, begeleid door een ritmesectie met Harald Haverkorn (piano), Jan ter Maat (slagwerk), Richard Hanson (banjo/gitaar) en Joan Krukkert (bas).

Richard Hanson en Harald Haverkorn

De band begon met het nummer Waltzing Matilda gespeeld in de traditionele jazz stijl en daarna volgden nog een keur aan andere oude stijl jazztitels. De ritmegroep viel op door zijn sterkte begeleiding. Harald Haverkorn op piano was één van de sterren van de avond, samen met zowel Richard Hanson op banjo en Joan Krukkert op bas. Richard bleek ook een goede pianist te zijn en één van de hoogtepunten van de avond was een duo op de piano, quatre-main, met Richard en Harold. Ze gaven een inspirerende uitvoering van Swannee River als boogie woogie en sloten dit af met een even opwindende en swingende uitvoering van Sweet Georgia Brown. Jan ter Maat op slagwerk zorgde voor een stevige begeleiding, maar viel ook op door zijn vokale kwaliteiten in Bei Mir Bist Du Schön dat hij met veel geestdrift vertolkte. Dit nummer is oorspronkelijk gecomponeerd door Solom Secunda met tekst van Jacob Jacobs in het Yiddish voor de musical I Would If I Could uit 1932. In 1937 herschreven Sammy Cahn en Saul Chaplin de tekst in het Engels en de Andrews Sisters hadden er hun eerste echte hit mee. Ze haalden er een omzetcijfer mee van 350.000 platen en vijf weken lang een eerste plaats in de Billboard. Uiteindelijk bracht dit nummer hen de status van popartiesten. Harald Haverkorn en Ton Bos

Met het nummer Big Butter And Egg Man liet de band horen ook bedreven te zijn in de vroege Chicagostijl. Het was één van de vier nummers, met Sunset Café Stomp, Irish black Bottom en You Made Me Love You, die oorspronkelijk geschreven zijn door Percy Venables en uitgevoerd door de Hot Five van Louis Armstrong in 1926. Andere bekende traditionele nummers uit diezelfde periode waren W.C. Handy's Beale Street Blues en de Jimmy McHugh compositie I Can't Give You Anything But Love. Gerrit Brouwer maakte indruk met zijn solo's op de klarinet en uiteraard ook in het ensemblewerk. Peter Ivan genoot van zijn rol als spreekstalmeester en bespeelde zijn rose/oranje trompet met veel scherp aangezette heldere noten. Bandleider en trombonist van de band, Ton Bos, bespeelde de trombone in een melodieuze en gemakkelijk toegankelijke stijl. Richard Hanson en Jan ter Maat

De sets die ze speelden waren ruim bemeten, net als het aantal nummers dat men ten gehore bracht. Ze waren in staat om het publiek een fantastisch avondje uit te bezorgen. De hele avond door kwamen er allerlei nummers langs, zowel om te luisteren, als om op te dansen, alles heel gevarieerd. Nummers als: "Buddy Bolden Blues”, “Christopher Columbus”, “Sugar”, “Deed I Do”’, “Simply Like You”, “Careless Love”,“Blue and Sentimental”, “You’re Undecided Now” ,“Ain’t Misbehavin’, “Memories of You”, “After You’ve Gone”, “One of These Days”, “Sweet Sue”, “Dr Jazz” ,“St. Louis Woman” en “All of Me”. Als uitsmijter had de band Beale Street Blues in gedachten en als toegift When The Saints Go Marching In. Een onderhoudende avond dat ons een goede indruk gaf over welke soort jazz populair is in Europa.

Richard Stevens

vertaling Hans Koert

ps: Dit artikel is ook verschenen in het Engels in The Museletter (March 2008), the official Journal of Noosa Jazz Club Inc.

De band van Richard Stevens bezoekt in mei en juni Nederland en zal o.a. spelen op het Jazzfestival van Apeldoorn. Ze zijn nog op zoek naar podia waar ze kunnen optreden. Als je inlichtingen wilt over mogelijkheden dan kun je direct contact op nemen met Richard of via keepswinging@live.nl

AT RANDOM:
SERENE - ERIC DOLPHY Quartet: Eric Dolphy altsax, fluit en (bas)klarinet, Ron Carter cello, George Duvivier bas en Roy Haynes slagwerk. Opgenomen in Englewood Cliff op 16 augustus 1960.