Gil Mellé
( Naar de Nederlandse vertaling.)
Today I love to present one of the treasure from my collection in my daily Keep Swinging Web Log, a musician, now almost forgotten, only remembered by a few connoisseurs, Gil Mellé, saxophone player. Born on the last day of 1931 in Jersey City, New Jersey (USA), he became known as a painter in the primitive modern style. When he was 16 years old he also played the saxophones (tenor and barithone) at clubs in New York. It is known that he was fascinated by the music of Thelonious Monk and he had a huge collection of Duke Ellington records. During one of his gigs he ws spotted by Alfred Lion, who invited him to make a Blue Note recording, that was released as Blue Note BEP 203. This first ten-inch LP contained musicians like Eddie Bert on tenor saxophone and Tal Farlow on guitar. Gil Mellé made four ten-inch LPs for Blue Note, and they are all reissued at The Complete Blue Note Fifties Sessions, a 2CD set. The third and fourth Blue Note release shows Gil Mellé on baritone saxophone, in a way I like most.
Gil Mellé, who was also a graphic artist, designed several covers for Blue Note. Mind that in the early 1950s 78 rpm records normally had no real printed cover, so this was, with the birth of the 10-inch LPs, a new phenomenon. Blue Note was the first record company to start with these new designed covers, but also advertisements in Down Beats and flyers for the man on the street. Gil Mellé became, together with John Hermansader and Paul Bacon the first cover designers for Blue Note. Most of you know that Frank Wolff was a passioned photographer and his pictures were often used for these covers. I searched into the book The Cover Art Of Blue Note Records - The Collection compiled by Graham Marsh and Glyn Callingham, but only found examples of covers designed by Reid Miles, who became, late 1950s, Blue Note's leading designer. Maybe Gil Mellé designed his own cover, like the one below. Can someone help me? Gil Mellé also introduced the great sound engineer Rudy Van Gelder to Blue Note. Rudy is still the most important sound engineer for Blue Note, and his transfers for reissues are famous ( Rudy Van Gelder Remastered. Rudy Van Gelder Edition - Connoisseur cd series )
Gil Mellé made some more albums for Prestige during the 1960s, who seem to be as good as these Blue Notes. During the second half of the 1960s he moved to California and started to make film music. He made, for example, the music for the well known TV-series Colombo, featured by Peter Falk.
AT RANDOM:
Theme From "Any Number Can Win" - Jimmy Smith and his Orchestra: Jimmy Smith organ, Kenny Burrell guitar, Joe Newman and James Sedlar trumpet, Jerome Richardson and Budd Johnson saxes, Billy Mure guitar, Milt Hinton bass, Vince Gambella guitar, Bob Bushness fender bass, Bobby Donaldson drums, Doug Allan and Art Marotti percussion. Recorded in New york City on July 1963 for Verve V6-8552
Time exposure for the 15th of December:
1927:
Today I love to present one of the treasure from my collection in my daily Keep Swinging Web Log, a musician, now almost forgotten, only remembered by a few connoisseurs, Gil Mellé, saxophone player. Born on the last day of 1931 in Jersey City, New Jersey (USA), he became known as a painter in the primitive modern style. When he was 16 years old he also played the saxophones (tenor and barithone) at clubs in New York. It is known that he was fascinated by the music of Thelonious Monk and he had a huge collection of Duke Ellington records. During one of his gigs he ws spotted by Alfred Lion, who invited him to make a Blue Note recording, that was released as Blue Note BEP 203. This first ten-inch LP contained musicians like Eddie Bert on tenor saxophone and Tal Farlow on guitar. Gil Mellé made four ten-inch LPs for Blue Note, and they are all reissued at The Complete Blue Note Fifties Sessions, a 2CD set. The third and fourth Blue Note release shows Gil Mellé on baritone saxophone, in a way I like most.
Gil Mellé, who was also a graphic artist, designed several covers for Blue Note. Mind that in the early 1950s 78 rpm records normally had no real printed cover, so this was, with the birth of the 10-inch LPs, a new phenomenon. Blue Note was the first record company to start with these new designed covers, but also advertisements in Down Beats and flyers for the man on the street. Gil Mellé became, together with John Hermansader and Paul Bacon the first cover designers for Blue Note. Most of you know that Frank Wolff was a passioned photographer and his pictures were often used for these covers. I searched into the book The Cover Art Of Blue Note Records - The Collection compiled by Graham Marsh and Glyn Callingham, but only found examples of covers designed by Reid Miles, who became, late 1950s, Blue Note's leading designer. Maybe Gil Mellé designed his own cover, like the one below. Can someone help me? Gil Mellé also introduced the great sound engineer Rudy Van Gelder to Blue Note. Rudy is still the most important sound engineer for Blue Note, and his transfers for reissues are famous ( Rudy Van Gelder Remastered. Rudy Van Gelder Edition - Connoisseur cd series )
Gil Mellé made some more albums for Prestige during the 1960s, who seem to be as good as these Blue Notes. During the second half of the 1960s he moved to California and started to make film music. He made, for example, the music for the well known TV-series Colombo, featured by Peter Falk. He also founded his Jazz Electronauts, who played modern electronic music. It is that kind of music that is used to illustrate some of his art work ( not the covers i'm afraid, ..... just his paintings). The music behind this compilation is not to be compared with his early Blue Notes.
Gil Mellé passed away three years ago and was a great (baritone) saxophone player, one of those lost heroes, that deserve further recognition.
AT RANDOM:
Theme From "Any Number Can Win" - Jimmy Smith and his Orchestra: Jimmy Smith organ, Kenny Burrell guitar, Joe Newman and James Sedlar trumpet, Jerome Richardson and Budd Johnson saxes, Billy Mure guitar, Milt Hinton bass, Vince Gambella guitar, Bob Bushness fender bass, Bobby Donaldson drums, Doug Allan and Art Marotti percussion. Recorded in New york City on July 1963 for Verve V6-8552
Time exposure for the 15th of December:
1927:
- changes / mine all mine = california ramblers
- my baby / oriental man = chicago footwarmers
- kiss and make up = jack crawford o
1937:
- georgia on my mind = peggy dade-fats waller
- on the sunny side of the street = fats waller rhythm
- bye bye baby blues / mistreater, you're going to be sorry = blind boy fuller-sonny terry
- please don't stop him = memphis minnie
1947:
- prelude to a kiss / you go to my head = joe mooney quartet
- oscar's boogie = oscar peterson trio
1967:
- bedouin / ground hog / mississippi dip / new girl / new time shuffle / ready when you are c.b. / straight up and downtaste of honey / time after time = duke pearson big band
Keep swinging
Hans Koert
keepswinging@live.nl
PLAYLIST
jimmy smith/any number can do (lp) = gil mellé/the complete blue note fifties sessions (2) = madlib/shades of blue: madlib invades blue note = rob agerbeek/full house
Nederlands ( To the English translation )
Vandaag in mijn dagelijkse Keep Swinging web log één van die zeldzame juweeltjes uit de jazzgeschiedenis; een nu bijna vergeten muzikant: Gil Mellé, saxofonist. Geboren op de laatste dag van 1931 in Jersey City, New Jersey(Verenigde Staten). Hij werd in zijn jeugd vooral bekend als kunstenaar in een primitieve moderne stijl. Toen hij 16 jaar oud was ging hij saxofoon spelen ( zowel de tenor als de baritonsax) in clubs in New York City. Hij was gefascineerd door de muziek van Thelonious Monk en had een heleboel platen van Duke Ellington. Bij één van die schnabbels zat Alfred Lion in de zaal, die aanbood met hem een plaat te maken voor Blue Note. Dat werd Blue Note BEP 203. Deze eerste 25cm LP werd opgenomen in 1952 en januari 1953 en bevatte, naast Gil Mellé op tenorsax ook musici als Eddie Bert op tenorsax en Tal Farlow op gitaar. Gil Mellé maakte uiteindelijk vier van deze 25 cm LPs voor Blue Note, die alle heruitgebracht werden op een 2CD getiteld The Complete Blue Note Fifties Sessions. Op de derde en vierde 25-cm LP, halverwege de jaren vijftig opgenomen, speelt Gil Mellé voornamelijk baritonsaxofoon, en in die rol hoor ik hem het liefst.
Gil Mellé was ook grafisch artiest en maakte ook, dankzij zijn kennismaking met Alfred Lion, hoezen voor Blue Note. Bedenk dat in die tijd het bedrukken van hoezen nog niet zo'n algemeen gebruik was. De hoezen van de 78-toeren platen waren meestal saai en Blue Note nam het voortouw bij de eerste 25cm LPs. Dat geldt ook voor het verspreiden van flyers en het adverteren in bladen als Down Beat. Gil Mellé werd, samen met John Hermansader en Paul Bacon de eerste ontwerpers voor Blue Note. De meeste lezers zullen wel weten dat Alfred Lion's compagnon Frank Wolff een getallenteerde fotograaf was, wiens foto's vaak gebruikt werden op de hoezen. Ik heb in het boek The Cover Art Of Blue Note Records - The Collection samengesteld door Graham Marsh and Glyn Callingham gezocht naar voorbeelden van hoesontwerpen door Gil Mellé, maar alleen werk van de, sinds het eind van jaren vijftig, zo voor Blue Note kenmerkende grafisch ontwerper Reid Miles gevonden. Misschien ontwierp Gil Mellé wel onderstaande hoes? Wie kan me helpen? Gill Mellé heeft trouwens ook Rudy van Gelder geintroduceerd bij Blue Note als geluidstechnicus en de meesten zullen wel weten dat Rudy Van Gelder een hele goede keus geweest is. Nog steeds is Rudy van Gelder actief bij Blue Note in bijvoorbeeld het produceren van heruitgaven voor de Blue Note Rudy Van Gelder Remastered - Rudy Van Gelder Edition - Connoisseur cd serie )
Gil Mellé maakte ook nog een paar platen voor Prestige in de jaren zestig, die de moeite waard zijn om te pakken te krijgen. Halverwege de jaren zestig verhuisde hij naar de westkust, waar hij terecht kwam in de filmindustrie. Hij is bijvoorbeeld verantwoordeliijk voor de muziek achter TV series als Colombo met Peter Falk. Luister maar eens naar een fragment van deze series.
AT RANDOM:
Theme From "Any Number Can Win" - Jimmy Smith and his Orchestra: Jimmy Smith Hammond orgel, Kenny Burrell gitaar, Joe Newman en James Sedlar trompet, Jerome Richardson en Budd Johnson sax, Billy Mure gitaar, Milt Hinton bas, Vince Gambella gitaar, Bob Bushness fenderbas, Bobby Donaldson slagwerk, Doug Allan en Art Marotti percussie. Opgenomen in New York City juli 1963 voor Verve V6-8552
Tijdopname voor 15 december:
1927:
SPEELLIJST
jimmy smith/any number can do (lp) = gil mellé/the complete blue note fifties sessions (2) = madlib/shades of blue: madlib invades blue note = rob agerbeek/full house
Hans Koert
keepswinging@live.nl
PLAYLIST
jimmy smith/any number can do (lp) = gil mellé/the complete blue note fifties sessions (2) = madlib/shades of blue: madlib invades blue note = rob agerbeek/full house
Nederlands ( To the English translation )
Vandaag in mijn dagelijkse Keep Swinging web log één van die zeldzame juweeltjes uit de jazzgeschiedenis; een nu bijna vergeten muzikant: Gil Mellé, saxofonist. Geboren op de laatste dag van 1931 in Jersey City, New Jersey(Verenigde Staten). Hij werd in zijn jeugd vooral bekend als kunstenaar in een primitieve moderne stijl. Toen hij 16 jaar oud was ging hij saxofoon spelen ( zowel de tenor als de baritonsax) in clubs in New York City. Hij was gefascineerd door de muziek van Thelonious Monk en had een heleboel platen van Duke Ellington. Bij één van die schnabbels zat Alfred Lion in de zaal, die aanbood met hem een plaat te maken voor Blue Note. Dat werd Blue Note BEP 203. Deze eerste 25cm LP werd opgenomen in 1952 en januari 1953 en bevatte, naast Gil Mellé op tenorsax ook musici als Eddie Bert op tenorsax en Tal Farlow op gitaar. Gil Mellé maakte uiteindelijk vier van deze 25 cm LPs voor Blue Note, die alle heruitgebracht werden op een 2CD getiteld The Complete Blue Note Fifties Sessions. Op de derde en vierde 25-cm LP, halverwege de jaren vijftig opgenomen, speelt Gil Mellé voornamelijk baritonsaxofoon, en in die rol hoor ik hem het liefst. Gil Mellé was ook grafisch artiest en maakte ook, dankzij zijn kennismaking met Alfred Lion, hoezen voor Blue Note. Bedenk dat in die tijd het bedrukken van hoezen nog niet zo'n algemeen gebruik was. De hoezen van de 78-toeren platen waren meestal saai en Blue Note nam het voortouw bij de eerste 25cm LPs. Dat geldt ook voor het verspreiden van flyers en het adverteren in bladen als Down Beat. Gil Mellé werd, samen met John Hermansader en Paul Bacon de eerste ontwerpers voor Blue Note. De meeste lezers zullen wel weten dat Alfred Lion's compagnon Frank Wolff een getallenteerde fotograaf was, wiens foto's vaak gebruikt werden op de hoezen. Ik heb in het boek The Cover Art Of Blue Note Records - The Collection samengesteld door Graham Marsh and Glyn Callingham gezocht naar voorbeelden van hoesontwerpen door Gil Mellé, maar alleen werk van de, sinds het eind van jaren vijftig, zo voor Blue Note kenmerkende grafisch ontwerper Reid Miles gevonden. Misschien ontwierp Gil Mellé wel onderstaande hoes? Wie kan me helpen? Gill Mellé heeft trouwens ook Rudy van Gelder geintroduceerd bij Blue Note als geluidstechnicus en de meesten zullen wel weten dat Rudy Van Gelder een hele goede keus geweest is. Nog steeds is Rudy van Gelder actief bij Blue Note in bijvoorbeeld het produceren van heruitgaven voor de Blue Note Rudy Van Gelder Remastered - Rudy Van Gelder Edition - Connoisseur cd serie ) Gil Mellé maakte ook nog een paar platen voor Prestige in de jaren zestig, die de moeite waard zijn om te pakken te krijgen. Halverwege de jaren zestig verhuisde hij naar de westkust, waar hij terecht kwam in de filmindustrie. Hij is bijvoorbeeld verantwoordeliijk voor de muziek achter TV series als Colombo met Peter Falk. Luister maar eens naar een fragment van deze series. Hij richtte daar de groep The Jazz Electronauts op, die voornamelijk moderne electronische muziek gaan spelen. Deze muziek, is, wat mij betreft, niet te vergelijken met zijn Blue Note nalatenschap en gebruikt als begeleidingsmuziek bij een diapresentatie met daarin zijn schilderijen en tekeningen. ( Helaas ontbreken de LP hoezen)
Gil Mellé overleed drie jaar geleden en verdient mijns inziens meer erkenning voor zijn vroege Blue Note en Prestige opnamen.
AT RANDOM:
Theme From "Any Number Can Win" - Jimmy Smith and his Orchestra: Jimmy Smith Hammond orgel, Kenny Burrell gitaar, Joe Newman en James Sedlar trompet, Jerome Richardson en Budd Johnson sax, Billy Mure gitaar, Milt Hinton bas, Vince Gambella gitaar, Bob Bushness fenderbas, Bobby Donaldson slagwerk, Doug Allan en Art Marotti percussie. Opgenomen in New York City juli 1963 voor Verve V6-8552
Tijdopname voor 15 december:
1927:
- changes / mine all mine = california ramblers
- my baby / oriental man = chicago footwarmers
- kiss and make up = jack crawford o
1937:
- georgia on my mind = peggy dade-fats waller
- on the sunny side of the street = fats waller rhythm
- bye bye baby blues / mistreater, you're going to be sorry = blind boy fuller-sonny terry
- please don't stop him = memphis minnie
1947:
- prelude to a kiss / you go to my head = joe mooney quartet
- oscar's boogie = oscar peterson trio
1967:
- bedouin / ground hog / mississippi dip / new girl / new time shuffle / ready when you are c.b. / straight up and downtaste of honey / time after time = duke pearson big band
SPEELLIJST
jimmy smith/any number can do (lp) = gil mellé/the complete blue note fifties sessions (2) = madlib/shades of blue: madlib invades blue note = rob agerbeek/full house
Labels: alfred lion, blue note trip, frank wolff, gil mellé, rudy van gelder
posted by Anonymous at 5:31 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home