George Braith - a Unique Musician

( Naar de Nederlandse vertaling.)

Bobby Jaspar and Jay Jay Johnson 50 years ago at the Concertgebouw concert.

On the 17th of August 1957, fifty years ago, George Braithwaite, better known as George Braith made his first appearance at a double concert at the Concertgebouw in Amsterdam as a member of the American Jazz Sextet with rather unknown musicians like Sal Amico on trumpet, Barry Rogers on trombone, Roland Ashby at the piano, Mike Fels on bass and Jimmy Wormworth on drums. The audience at this concert, which started at midnight, came to the Concertgebouw, I guess, to hear the other band; the Jay Jay Johnson Quintet. This band featured a lot of known jazzmen like Jay Jay Johnson on trombone, Bobby Jaspar on tenor saxophone and flute, Tommy Flanagan at the piano, Wilbur Little on bass and Elvin Jones on drums. The picture above was made during this concert and shows Bobby Jaspar and Jay Jay Johnson. It is said that the concert of the American Jazz Quintet was very succesfull. George Braith was at that moment a young saxophone player who had just finished high school and toured with the American Jazz Sextet all through Europe, without one day off. When George returned in the States he started at the Manhattan School of Music. Each night he performed in New York venues and clubs. In my previous web log, posted yesterday, I told about his experiments with multiple horn playing.

Larry Young, Roy Haynes and George Braith ( August 1964)

There is a great story about the relation between John Coltrane and George Braith. They first met in Los Angeles where both musicians were sceduled to play somewhere in 1965. Coltrane was so impressed by the double horn playing of George Braith that he invited him to come to New York; he even paid for that trip, as George Braith couldn't afford the money. In New York George Braith opened Musart, a basement somewhere hidden at Spring Street and West Broadway as a center of art. George Braith visited John Coltrane at his house and they played together and exchanged creative ideas. Coltrane never visited Musart and a week before he died he tried to bring George Braith, Archie Shepp, Albert Ayler and Pharaoh Sanders together. George Braight went to John Coltane's funeral and later he spoke to his wife, Alice Coltrane, who told him that John Coltrane had contacted her with the message that he should visit Musart each Tuesday at three PM. This time became a sacred musical time for Braith as he felt that John Coltrane was near him.

from the left to the right: Albert Stinson - John Houston - George Braith - Roy Ayers - Donald Dean. Los Angeles 1965.

Musart became a well known place for modern jazz musicians who made recordings and became, except a place to make music, also a restaurant. When George Braith moved to Europe some years later, the center was closed. He toured through Europe and when he returned to The States he continued his studies at the Creative Arts Development Center. In the early 1980s he became the manager of a jazz club, called The Ladies' Fort and developed a double horn, as a single instrument. The instrument was called the Braithophone.

With one of his grandchildren and his Braithophone.

Around 2000 George Braith released a CD called Turn Of The Century, wich features members of the Braith family, like Flame, Jasmin, Taharqa, Chris and Chime. It is a (vocalized) album on modern jazz, with music that bridge the domains of jazz and rock. Listen to some fragments, like Happy Birthday and September Song. A CD, titled My Friends And I with never released recordings from the 1970s, made at the Musart, has been released in 2001. I hope to be able to listen to that CD once. You can listen to some fragments here: Geobi , Leslie ( with Ron Matthews op piano) and Blues For Us ( with Gilly Coggins at the piano).

In Belevenissen in Bebop, Rein De Graaff tells that he once found George Braith as a street musician, somewhere in New york playing his multiple horn on a street corner. He suggest that George Braith was one of those Lost Heroes, but the story of George Braith learns rhat he is still very active in music.

Time exposures for the 17th of August:
1927:

• varsity drag = sam lanin famous players

1937:

• blues in my heart / i ain't got nobody / i ain't got nobody / lazy afternoon / luie middag / skip it = bennie carter o

1957:

• American Jazz Sextet / Jay Jay Johnson Quintet ( Concertgebouw - Amsterdam)

1967:

• dixie waltz = stork town dixie kids
  

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

PLAYLIST
it's hotter in hawaii/disc c = vara jazz collection/evert hekkema-gijs hendriks-niko langenhuijsen/volume 3 = hawaiian mp3's/waikiki is good enough for me = jimmy smith/groovin' at smalls' paradise (2) = art tatum/complete trio sessions = 100 jaar jazzgeschiedenis/deel 1 (dvd) = lyle ritz/a night of ukulele jazz

Nederlands ( To the English translation )

Bobby Jaspar en Jay Jay Johnson vijftig jaar geleden tijdens het optreden in het Concertgebouw.

Op 17 augustus 1957, vijftig jaar geleden, maakte George Braithwaite, beter bekend als George Braith zijn debuut in Nederland met een dubbelconcert in het Concertgebouw in Amsterdam. Hij was hier als lid van het American Jazz Sextet waarin voor ons nu maar weinig bekende namen zaten: Sal Amico op trompet, Barry Rogers op trombone, Roland Ashby aan de piano, Mike Fels op bas en Jimmy Wormworth aan het slagwerk. Het publiek zal vooral afgekomen zijn op de andere band die tijdens dit concert, dat rond middernacht startte, ook speelde: Het Jay Jay Johnson Quintet. Deze band bevatte wel allerlei bekende namen: Jay Jay Johnson op trombone, Bobby Jaspar op tenorsax en fluit, Tommy Flanagan aan de piano, Wilbur Little op bas en Elvin Jones op slagwerk. Hierboven een foto van Bobby Jaspar en Jay Jay Johnson gemaakt tijdens dit optreden. Het optreden van het American Jazz Sextet was een succes en onderdeel van een drukke tour door Europa, zonder onderbrekingen. Terug in Amerika ging George Braith aan de Manhattan School of Music studeren; overdag althans - 's nachts speelde hij in allerlei clubs. In mijn voorgaande web log vertelde ik al over zijn experimenten met het spelen op twee saxen tegelijk.

Larry Young, Roy Haynes en George Braith ( augustus 1964)

Er bestaat een mooi verhaal over de relatie tussen John Coltrane en George Braith. Ze ontmoetten elkaar voor het eerst aan de westkust, waar ze allebei optredens hadden - ergens rond 1965. Coltrane was zo onder de indruk van het spelen op twee instrumenten tegelijk, zoals George Braith dat deed, dat hij hem uitnodigde voor een bezoek aan New York. Aangezien dat er financieel voor George Braith niet in zat, betaalde uiteindelijk John Coltrane de reis. In New York opende George Braith Musart, een souterrain, weggestopt ergens tussen Spring Street en West Broadway; het moest een centrum voor kunst worden. George Braith bezocht John Coltrane thuis en ze wisselden ideeën uit en speelden veel samen. John Coltrane bezocht, tot verdriet van George Braith, zijn Musart nooit en een week voordat John Coltrane zou overlijden kreeg hij nog de opdracht om met Archie Shepp, Albert Ayler en Pharaoh Sanders een afspraak te maken. Het zou er allemaal niet meer van komen. Later vertelde Alice Coltrane, de weduwe van John aan George Braith, dat John nog regelmatig contact met haar opnam en haar verteld had dat hij elke dinsdag rond drie uur aanwezig zou zijn in Musart. Voor George Braith is deze tijd nog altijd een heilig muzikaal moment, te weten dat John Coltrane's geest aanwezig is.

Van links naar rechts: Albert Stinson, John Houston, George Braith, Roy Ayers en Donald Nean - Los Angeles 1965.

Musart werd een bekende ontmoetingsplaats voor moderne jazzmusici, die er platen opnamen. Het werd later ook een restaurant. Toen het George Braith allemaal wat teveel tijd ging kosten vertrok hij naar Europa en moest Musart sluiten. Toen George terugkeerde naar de States pakte hij weer een muziekstudie op in het Creative Arts Development Center. Begin jaren tachtig werd hij manager van The Ladies' Fort, een jazz club en ontwikkelde een dubbele hoorn, nu als een enkel instrument, die hij de Braithophone noemde.

George Braith met één van zijn kleinkinderen en de Braithophone

Rond de eeuwwisseling kwam er een CD uit, toepasselijk getiteld Turn Of The Century, waarin leden van de Braith familie, zoals Flame, Jasmin, Taharqa, Chris en Chime samen met George een (voornamelijk vocale) plaat maakten, die een brug moest slaan tussen de jazz en de rockstijl. Ik heb een paar fragmenten uit deze CD, zodat je kunt horen hoe het klinkt: Happy Birthday en September Song. Een paar jaar later kwam er nog een CD uit, getiteld My Friends And I waarin nooit eerder uitgebrachte opnamen uit de jaren zeventig te horen zijn, gemaakt tijdens in zijn Musart-periode. Ook hiervan heb ik een paar fragmenten gevonden, al zou ik deze CD wel eens helemaal willen horen. Geobi , Leslie (met Ron Mathews op piano) en Blues For Us ( with Gilly Coggins at the piano).
In Belevenissen in Bebop vertelt Rein De Graaff dat hij tijdens één van zijn bezoeken aan New York een keer George Braith op een straathoek als straatmuzikant heeft horen spelen op zijn twee instrumenten tegelijk. Hij schildert hem daar af als een Lost Hero, maar bovenstaand verhaal bewijst, mijns inziens, dat George nog wel degelijk actief is in de muziek. Voor mij is George Braith dus nog vooral een unieke jazzmuzikant !!

Tijdopnamen voor 17 augustus:
1927:

• varsity drag = sam lanin famous players

1937:

• blues in my heart / i ain't got nobody / i ain't got nobody / lazy afternoon / luie middag / skip it = bennie carter o

1957

• Dubbelconcert American Jazz Sextet / Jay Jay Johnson Quintet Concertgebouw - Amsterdam)

1967:

• dixie waltz = stork town dixie kids

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl



SPEELLIJST
it's hotter in hawaii/disc c = vara jazz collection/evert hekkema-gijs hendriks-niko langenhuijsen/volume 3 = hawaiian mp3's/waikiki is good enough for me = jimmy smith/groovin' at smalls' paradise (2) = art tatum/complete trio sessions = 100 jaar jazzgeschiedenis/deel 1 (dvd) = lyle ritz/a night of ukulele jazz

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium