Bene Nuñes

( Naar de Nederlandse vertaling.)

A week ago Jerry contacted me with the request for information about a Brazilian musician his parents had on an old 45 rpm EP from the 1950s. The title of the record is Brasil Nouvelle Vague as played by Bene Nuñes, Aloysio De Oliveira and Elza Soares; three representatives of a new generation in Brazilian music, as the title suggests. His request for information concentrates on Bene Nuñes.

Bene Nuñes was a Brazilian piano player and movie star. He was born in 1920 in Rio de Janeiro. When he was seven years old he performed for the first time in the Radio Cajuti program titled Hora Infantil. He played, surprised by everybody, the tune Pé de anjo and was asked to be a regular guest for the next half year. In 1945 he became part of the Milionários do Ritmo, a band of Djalma Ferreira. He also started to play in films.
In 1951 he recorded for the Continental label some choros, titled Moleque Tumba and Gostosinho. During the 1950s he played in films and recorded several hits. Late 1950s he formed an orchestra, featuring Carlos Lyra and Luiz Reis. How popular he was in those days illustrates the fact that he was often invited to play the piano for the Brazilian president of those days Juscelino Kubistchek at balls in the Palácio do Catete, the residence of the president. Bene and his wife Dulce became the great performers of the Bossa Nova movement, with great followers like Joao Gilberto, Luis Bonfa, Bola Sete and Oscar Castro Neves to name some. During the 1970s and 1980s they became sought after accompanists in this style. Bene Nuñes passed away in 1997 in Rio de Janeiro.

The parents of Jerry bought this little record when they were young adults. Jerry still has a copy of it. It reminds him of his youth, when his parents played the record on their little gramophone, that had to be amplified by their radio in the living room.

Some people believe that music is only interesting, or has certain value if it is made by living musicians - recordings are only interesting to keep a remembrance to a certain concert or performance. When a musician has passed away the music is gone; it can never created again; the music on the records is of no value. I think those people pass over the fact that sounds, or smells or colours can appeal to certain events long ago. When I smell parsley it reminds me being an young child in my grandmother's garden in Wolphaartsdijk ( southwest part of the Netherlands) and when I hear a gramophone sung and played by musicians like Eddy Christiani,Tom Manders ( as Dorus a famous 1960s Dutch TV personality á la Charles Chaplin ) or music played by Cor Steyn on his magic organ it reminds me to our stays in Rotterdam at my uncle's house.

Jerry shared some great informal snapshots from the early 1960s from his father and mother, probably engaged or just married, at their apartement in Amsterdam playing this Brasil Nouvelle Vague record; the cover is to be seen laying on the table. Thanks Jerry for sharing these great pictures.

I found a fragment of Bene Nuñes playing the piano in one of his early 1950s films. I hope you like it.

This contribution is also posted at the Choro web log as Bene Nuñes also recorded some choros tunes at the start of his career.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

To my last contribution


MY TURNTABLE
sidney bechet/young sidney bechet = monty alexander/my america = dexter gordon/the complete prestige recordings/CD 3-4 (2) = michael cochrane quartet/cutting edge = dan barrett/international swing party = pedro amorim/violao tenor

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Nederlands ( To the English translation )

Een week geleden vroeg Jerry me om informatie over de Braziliaanse pianist Bene Nuñes. Hij had thuis een 45 toeren EP-tje uit de jaren vijftig getiteld Brasil Nouvelle Vague, ooit gekocht door zijn ouders. Het bevat muziek van drie musici: Bene Nuñes, Aloysio De Oliveira en Elza Soares, drie vertegenwoordigers van een nieuwe generatie in Braziliaanse muziek, zoals de titel suggereert. Jerru was specifiek geinteresseerd in informatie over Bene Nuñes.

Bene Nuñes was een Braziliaanse pianist en filmster. Hij werd geboren in 1920 in Rio de Janeiro. Al op zijn zevende jaar speelt hij in het programma Hora Infantil voor Radio Cajuti en speelde daar, tot ieders verrassing, het nummer Pé de anjo, waardoor hij het daarop volgende half jaar regelmatig mocht optreden in het kinderprogramma. In 1945 gaat hij spelen in de Milionários do Ritmo, een band onder leiding van Djalma Ferreira. Hij begint ook te spelen in allerlei speelfilms, waarin hij vaak de piano bespeelt.
In 1951 neemt hij voor het Continental label een aantal choros op, zoals Moleque Tumba en Gostosinho. In de jaren vijftig speelt hij in films en heeft verschillende hits met zijn platen. Eind jaren vijftig formeert hij een orkest met musici als Carlos Lyra en Luiz Reis. Hoe populair hij toen was blijkt wel uit het feit dat hij regelmatig als pianist mocht optreden tijdens gala's en ontvangsten in het presidentiële paleis van de Braziliaanse president uit die dagen Juscelino Kubistchek. In de jaren zestig wordt hij, samen met zijn vrouw Dulce één van de grondleggers van de Bossa Nova, met navolgers, die grote namen zullen worden in deze stijl, zoals Joao Gilberto, Luis Bonfa, Bola Sete en Oscar Castro Neves, om er maar een paar te noemen. In de jaren 70tig en 80tig van de vorige eeuw treden ze vaak op als vertolkers van deze stijl. Bene Nuñes overlijdt in 1997 in Rio de Janeiro.

Jerry's ouders kochten dit plaatje toen ze nog jong waren. Jerry heeft dit plaatje steeds zorgvuldig bewaard. Het herinnert hem aan zijn jeugd, toen zijn ouders dit plaatje vaak speelden op hun gramofoon, die versterkt werd via de radio.

Er zijn mensen, die beweren dat muziek alleen interessant is als het gespeeld wordt door de muzikanten zelf - gramofoonplaten hebben alleen waarde als een geheugensteuntje. Als een musicus inmiddels overleden is, is de muziek weg - het kan nooit meer gemaakt worden en zelfs de gramofoonplaat heeft geen waarde meer. Ik denk dat die mensen voorbijgaan aan het feit dat muziek ook emotie is: Muziek, geuren en zelfs kleuren kunnen emoties oproepen naar gebeurtenissen of situaties uit het verleden. Als ik peterselie ruik, voel ik me weer kind in de tuin van mijn oma in Wolphaartdijk en als ik een oude plaat van Eddy Christiani ( .. en de jonge koe rent blaffend op ons toe.... zongen we dan luidkeels mee ), Tom Manders ( beter bekend als Dorus, de zwerver á la Charles Chaplin uit de begintijd van de TV) of het magische orgel van Cor Steyn denk ik steeds aan de logeerparijen bij mijn oom in Rotterdam, die deze muziek op 78-toeren had.

Jerry stuurde me een paar ongedwongen kiekjes uit begin jaren zestig met daarop zijn vader en moeder in hun apartement in Amsterdam, verloofd of misschien net getrouwd, terwijl ze het plaatje Brasil Nouvelle Vague draaien; de hoes is op beide foto's op de tafel te zien. Bedankt Jerry voor deze geweldige foto's.

Ik vond een fragment van een film uit de vroege jaren vijftig waarin Bene Nuñes piano speelt.

Deze bijdrage is ook ( in het Engels) op de Choro web log geplaatst omdat bene Nuñes begin jaren vijftig ook choros opnam.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Naar mijn laatste bijdrage !

MIJN DRAAITAFEL

sidney bechet/young sidney bechet = monty alexander/my america = dexter gordon/the complete prestige recordings/CD 3-4 (2) = michael cochrane quartet/cutting edge = dan barrett/international swing party = pedro amorim/violao tenor

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium