Sonny Rollins
( Naar de Nederlandse vertaling.)
The Sonny Rollins Lp The Bridge has been marked as an important album in Rollins carreer. It was released in 1962 after a period of years Sonny didn't play in public, due to kick his habit of drugs.
When the record was published the expectations were high; the media had hoped that Rollins comeback LP would have been totally different from the music he played before. The Bridge sounded like Rollins played before his retirement
The recording has six tracks and I liked God Bless The Child the best.
His Quartet contains Jim Hall, the skilled guitar player, who performed with Jimmy Giuffry and toured with Ella Fitzgerald before he became part of Sonny Rollins' dynamic quartet. I think his guitar playing is great in thie LP. Others were Bob Cranshaw on bass and Ben Riley and Harry Saunders alternate on the drums.
This record is labeled as one of Rollins' bests, but to be honest, the first time I played it I wasn't convinced about that. I remember the primitive stereo sound ( how did they label that, Jerry in the documentary you'd send me? ) and the excellent guitar playing. I guess I'll have to renew the acquaintance this weekend.
In the 1970s Fred Cigar Canté, I guess it was him, started an appeal for a return of Rollins to the stages with a sticker action: Rollins Come Back. I remember I had one too at my school agenda, while my fellow students adored the Stones or the Beatles. Who'd you say?
Can someone show me a picture of this sticker?
Nederlands ( To the English translation )
De Sonny Rollins LP The Bridge is altijd gekenmerkt als één van de beste platen, die Rollins maakte. Het werd uitgebracht in 1962 na een periode waarin Rollins afkickte en niet in het openbaar optrad.
Toen de plaat uitkwam waren de verwachtingen hoog gespannen; Men hoopte dat zijn muziek anders zou klinken dan voor zijn terugtreden. Niets was minder waar.
De plaat bevat zes nummers en ik vind zelf God Bless The Child het beste.
Zijn kwartet bestaat uit Jim Hall, een ervaren gitarist, die daarvoor platen maakte met Jimmy Giuffre en optrad met Ella Fitzgerald voordat hij bij Rollins dynamische viertal kwam. Ik vind zijn gitaarspel subliem op dit album. De andere musici zijn Bob Cranshaw op bas en beurtelings Ben Riley en Harry Saunders op drum.
De plaat wordt als één van Rollins' beste gekenmerkt en om eerlijk te zijn, de eerste keer dat ik hem draaide viel hij me tegen. Het primitieve stereogeluid ( in de documentaire, die je me stuurde, Jerry, heeft die technicus daar een prachtige term voor) en het prima gitaarspel zijn me bijgebleven. Ik denk dat ik komend weekend de CD nog maar eens moet opzetten.
In de jaren zeventig van de vorige eeuw was er een stickeractie, ik denk opgezet door Fred Cigar Canté, waarin Rollins opgeroepen werd weer te gaan optreden. Ik had ook zo'n sticker op mijn agenda van de middelbare school. Mijn klasgenoten dweepten met de Stones en de Beatles. Wie zeg je?
Heeft iemand nog een afbeelding van die sticker?
Ik vond een optreden voor TV van het programma Jazz Casuals, geproduceerd en gepresenteerd door Ralph Gleason, waarin Rollins met dit kwartet het nummer God Bless The Child speelt. Je kunt het bekijken door op de titelbalk te klikken.
The Sonny Rollins Lp The Bridge has been marked as an important album in Rollins carreer. It was released in 1962 after a period of years Sonny didn't play in public, due to kick his habit of drugs.
When the record was published the expectations were high; the media had hoped that Rollins comeback LP would have been totally different from the music he played before. The Bridge sounded like Rollins played before his retirement
The recording has six tracks and I liked God Bless The Child the best.
His Quartet contains Jim Hall, the skilled guitar player, who performed with Jimmy Giuffry and toured with Ella Fitzgerald before he became part of Sonny Rollins' dynamic quartet. I think his guitar playing is great in thie LP. Others were Bob Cranshaw on bass and Ben Riley and Harry Saunders alternate on the drums.
This record is labeled as one of Rollins' bests, but to be honest, the first time I played it I wasn't convinced about that. I remember the primitive stereo sound ( how did they label that, Jerry in the documentary you'd send me? ) and the excellent guitar playing. I guess I'll have to renew the acquaintance this weekend.
In the 1970s Fred Cigar Canté, I guess it was him, started an appeal for a return of Rollins to the stages with a sticker action: Rollins Come Back. I remember I had one too at my school agenda, while my fellow students adored the Stones or the Beatles. Who'd you say?
Can someone show me a picture of this sticker?
I found a performance for TV, produced by Ralph Gleason in the series Jazz Casuals of Sonny Rollins and his quartet playing God Bless The Child. Click on the title bar to enjoy it.
Nederlands ( To the English translation )
De Sonny Rollins LP The Bridge is altijd gekenmerkt als één van de beste platen, die Rollins maakte. Het werd uitgebracht in 1962 na een periode waarin Rollins afkickte en niet in het openbaar optrad.
Toen de plaat uitkwam waren de verwachtingen hoog gespannen; Men hoopte dat zijn muziek anders zou klinken dan voor zijn terugtreden. Niets was minder waar.
De plaat bevat zes nummers en ik vind zelf God Bless The Child het beste.
Zijn kwartet bestaat uit Jim Hall, een ervaren gitarist, die daarvoor platen maakte met Jimmy Giuffre en optrad met Ella Fitzgerald voordat hij bij Rollins dynamische viertal kwam. Ik vind zijn gitaarspel subliem op dit album. De andere musici zijn Bob Cranshaw op bas en beurtelings Ben Riley en Harry Saunders op drum.
De plaat wordt als één van Rollins' beste gekenmerkt en om eerlijk te zijn, de eerste keer dat ik hem draaide viel hij me tegen. Het primitieve stereogeluid ( in de documentaire, die je me stuurde, Jerry, heeft die technicus daar een prachtige term voor) en het prima gitaarspel zijn me bijgebleven. Ik denk dat ik komend weekend de CD nog maar eens moet opzetten.
In de jaren zeventig van de vorige eeuw was er een stickeractie, ik denk opgezet door Fred Cigar Canté, waarin Rollins opgeroepen werd weer te gaan optreden. Ik had ook zo'n sticker op mijn agenda van de middelbare school. Mijn klasgenoten dweepten met de Stones en de Beatles. Wie zeg je?
Heeft iemand nog een afbeelding van die sticker?
Ik vond een optreden voor TV van het programma Jazz Casuals, geproduceerd en gepresenteerd door Ralph Gleason, waarin Rollins met dit kwartet het nummer God Bless The Child speelt. Je kunt het bekijken door op de titelbalk te klikken.
posted by Anonymous at 6:08 AM
1 Comments:
Ah, je bedoelt "knuppel-stereo" zoals Ruud van Lieshout het noemde. In het Engels wordt het "wide-stereo" genoemd. Persoonlijk vind ik oude stereo opnamen van voor 1957 het mooist als het zo "wide" mogelijk is.
Post a Comment
<< Home