Keep (it) Swinging: New Melbourne Jazz Band: 27 jaar "eerlijke" dixieland

New Melbourne Jazz Band: 27 years of Fair Dinkum Dixieland (English) New Melburne Jazz Band: 27 jaar "eerlijke" dixielandmuziek. (Nederlands)

Celebrating: 27 jaar Ross Anderson's New Melbourne Jazz Band: a trip of a lifetime
NEW MELBOURNE JAZZ BAND: 27 jaar "eerlijke" dixielandmuziek
Hans Koert

Ross Anderson, bassist en leider van de New Melbourne Jazz Band viert dit jaar de 30ste verjaardag van zijn band, al zijn er, volgens Ross, nog geen plannen voor een feestje. In november 2008 werd haar 27ste verjaardag herdacht met een drukbezochte fototentoonstelling over de New Melbourne Jazz Band in het Victorian Jazz Archief in Melbourne (Australië) en verscheen een dubbel-cd getiteld: "Celebrating", een verzamelalbum met opnamen van de afgelopen 27 jaar.

Ross Anderson (foto: Ross Anderson)
Ross Anderson, die de band in 1981 oprichtte voor een one-night stand werd geboren in oktober 1934 in Melbourne ( Australië). Als jong volwassene begon hij met zingen in het Stan Anderson Quartet. Aangezien zijn stem net zulke barsten en scheuren vertoonde als die van zijn grote voorbeeld Louis Armstrong, paste dat prima in het kwartet. In 1951 kreeg hij de kans om bas te spelen in Stan's Quartet ( geen familie overigens). Hoewel hij nog nooit een echte bas in handen gehad had, "overleefde" hij die eerste schnabbel in The Fire Station en mocht hij blijven (!). In de jaren vijftig hoorde hij zijn idool Louis Armstrong verschillende keren tijdens een tournee door Australië en deze momenten koestert hij nog steeds: Oh - what a thrill! (= Wat een sensatie!). I can still remember things they did and tunes they played and sang, such as Baby It's Cold Outside. (= Ik kan me nog precies herinneren wat ze deden, welke nummers ze speelden zoals Baby It's Cold Outside.). Louis speelde met zijn All-Stars, samen met Velma Middleton in het West Melbourne Stadion (1954)).

In 1973 ging Ross spelen in de Storyville All Stars en met dit orkest maakte hij zijn eerste opnamen ( augustus 1975) voor Jazznote. In 1981 richtte hij zijn eigen band op, The New Melbourne Jazz Band voor een eenmalig optreden in The Limerick Arms Hotel in South Melbourne, maar het werd een blijvertje. The New Melbourne Jazz Band bestond uit Derek Reynolds op trompet, John Murray op trombone en Ian Walkear op rieten en een ritmesectie met Rex Swann op slagwerk, Clinton Smith op banjo en Ross Anderson zelf op bas.

New Melbourne Jazz Band (foto: Ron Jobe)
Ze speelden eenmaal per week in het Bridge Hotel in Richmond en in april 1983 tijdens één van hun optredens maakte een trouwe fan, Bruce Martin, een opname van Alabammy Bound (sic), één van de tracks op deze verzamel-cd. De band werd uitgenodigd om op te treden tijdens the World Dixieland Jazz Jubilee

in Sacramento in Californië (USA), waar ze optraden voor 300.000 mensen (!) en hieruit vloeide hun eerste opnamen voort op Anteater. All of a sudden they were off on the start of what can only be described as a Trip of a Lifetime (= Plotseling werden ze meegesleurd in wat je het best kunt omschrijven als een levenslange tournee). Als je de 35 nummers van het dubbelalbum beluisterd, een "vergaarbak" uit alle perioden van hun bestaan, niet chronologisch gerangschikt, maar schijnbaar willekeurig er op geplaatst, dan krjjg je een indrukwekkend beeld van hun kunnen. Wat opvalt is de nog steeds in veel nummers doorklinkende bewondering voor de muziek van Louis Armstrong, zoals in een aantal nummers, die genomen zijn van de cd Tribute to Armstrong, waarop Ross zijn gravely voice á la Satchmo in nummers als Mack The Knife of What a Wonderful World etaleert. Maar het is niet alleen Ross, die de zang voor zijn rekening neemt - ook de andere bandleden zijn te horen in nummers als Mame, voor het eerst op die manier gebracht door Louis in 1966, maar volgens mij gewoon het nummer Margie, met achter de zanger Mike Edwards, zo'n heerlijke swinggitaar begeleiding van John Cox. De nummers op deze cd's zijn de bekende "dixielandstandards", maar er staan ook een paar minder bekende nummers op, zoals het nummer Fanlight Fanny, door de Australische Golden City Jazz Band in 1980 vastgelegd en een nummer als Louis Armstrong's I Love Jazz.

The New Melbourne Jazz Band groeide uit tot één van de populairste dixielandbands van Australië en, behalve een aantal keren in Sacramento, op allerlei plekken op de wereld te horen geweest van Bahrein, Vancouver tot Hong Kong. Momenteel spelen ze nog zo'n tien gigs per maand, volgens Ross, waaruit blijkt dat ze nog steeds kunnen rekenen op een vaste kern bewonderaars. Op de dubbel-cd vin

dt je zo'n 35 nummers uit die 27 jaar vastgelegd op tientallen podia, een verzameling van (vaak niet eerder uitgebrachte) live- en plaatopnamen - een mooi overzicht van het ouvre van deze New Melbourne Jazz Band. Toen ik de dubbel-cd beluisterde, werd ik verrast door de muzikale ontwikkeling, die de band doorgemaakt heeft en de huidige "sound" zou ik het meest willen vergelijken met die van onze eigen Dutch Swing College Band. In een eerdere blog schreef ik al eens over één van hun platen getiteld New Melbourne Jazz Band: A Tribute To The Dutch Swing College, opgenomen eind jaren negentig en dat onderschrijft mijn vermoeden.

Ross Anderson met zijn "ondermaatse" Anderson bass (foto: Ross Anderson)

Bassisten kennen Ross Anderson wellicht ook van zijn "ondermaatse" bas, de "kleine" bas met het "grote" geluid, die prima in de kofferbak past. Hij ontwikkelde het instrument een twaalf jaar geleden. Deze Anderson-bass, gemakkelijk te vervoeren, maar met hetzelfde diepe basgeluid, kent al heel wat enthousiaste gebruike

rs.

Het bijschrift van de cd is een beetje een puzzel voor niet-Australiërs: 27 plus years of "Fair Dinkum Dixieland". Fair Dinkum betekent in het Australische Bargoens zoiets als "eerlijk - oprecht" en het is eveneens de titel van hun allereerste LP uit 1986. Daarvoor moesten de fans van The New Melbourne Jazz Band het met cassettes doen.

Dit Celebrating album in een mooie overzicht van nummers, opgenomen door Ross Anderson's New Melbourne Jazz Band, die dit jaar haar 30ste verjaardag hoopt te vieren. Voor liefhebbers van dixielandmuziek misstaat deze 2-cd niet in hun verzameling. Je kunt de cd bestellen via hun website: Get yourself a copy

Hans Koert

keepswinging@live.nl

The New Melbourne Jazz Band wordt al decennia lang geleid door bassist Ross Anderson. Ross, die bekend geworden is door zijn "ondermaatse" bas, richtte dertig jaar geleden zijn band op voor een eenmalig optreden in het Limerick Arms Hotel in South Melbourne, maar het werd echter een blijvertje. De band ontwikkelde zich tot één van de bekendste dixielandbands van Australië. Drie jaar geleden richtte het Victorian Jazz Archive Inc een grote fototentoonstelling in over de geschiedenis van deze band en verscheen er een mooi dubbelalbum, met een overzicht van hun muzikale nalatenschap. Keep Swinging schreef er over en als je niets wilt missen, volg dan haar bijdragen via Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief.