Jong in de jaren vijftig: Jazz in New York

Young in the 1950s - The New York Jazz scene (English) Jong in de jaren vijftig: Jazz in New York ( Nederlands)

FRANK VALQUEZ HERINNERT ZIJN TIENERJAREN

JONG IN DE JAREN VIJFTIG: JAZZ IN NEW YORK

Frank Valquez (vertaling Hans Koert)

Ik zat op de junior high school ('53-'55) met Ray (Draper). We zaten in hetzelfde schoolorkest. Een andere bekend figuur in de klas was Louis Abolafia, één van de grondleggers van de hippiebeweging in New York in de jaren zestig. I'll always remember those days growing-up in the exciting upper-west side of Manhattan.( = Ik zal die tijd, toen we opgroeiden in de opwindende upper-west side van Manhattan nooit vergeten).

Een paar dagen geleden ontving ik een berichtje van Frank Valquez uit Houston ( Texas)(USA) die een bijdrage op de Keep Swinging blog van oktober 2007 had bezocht, getiteld als Tuba or Not Tuba - Ray Draper . Hij vertelde me dat hij samen met Ray op school gezeten had en zijn verhaal was zo interessant dat ik hem heb gevraagd, zijn herinneringen met de bezoekers van deze blog te delen. Hier zijn verhaal:

Dear Hans, Zoals ik eerder schreef, heb ik samen met Ray Draper op de junior high school gezeten en we zaten samen drie jaar lang in dezelfde groep. Behalve mezelf, waren er nogal wat getalenteerde jonge musici in die groep, die in het schoolorkest zaten van 1953-1955 op deze Booker T. Washington Junior High P.S. 54 aan de 108th street en Columbus Avenue. Ray was een erg begaafde en serieuze muzikant. Ik herinner me hem als een lange vent met een erg droevige oogopslag. Ik was helemaal niet verbaasd toen ik hoorde dat hij al op 17-jarige leeftijd met Max Roach speelde. It was very sad to hear of his heroin habit which, as I learned very young, is a virtual death sentence. (= Het was verdrietig om, te horen, dat hij verslaafd was aan de heroïne; we wisten al vroeg dat dit een onherroepelijk doodvonnis was.)

In de jaren vijftig was de upper west side of Manhattan een dynamische smeltkroes van allerlei sociale klassen en etnische bevolkingsroepen. Ons orkest was een afspiegeling van de wijk in het klein: de bassist kwam uit Noorwegen; een van de cellisten had ouders, die blind waren en die kranten verkochten; de vader van de hoornspeler was een uit nazi Duitsland gevluchte psychiater; de eerste violist was als kind geboren in Mexico; de familie van een trompettist had Joodse wortels en zij hadden een bloemenkraam bij het 103rd street Broadway metrostation; we hadden mensen, die tot de middenklassen behoorden, waarvan de ouders arts waren en kinderen uit het arbeidersmilieu waarvan de ouders portier of conciërge waren.

We waren een groep vroegwijze kinderen en muziek speelde een grote rol in ons dagelijkse leven. We speelden en luisterden naar klassieke muziek, opera, pop, vroege rockmuziek (bekend als Rhythm & Blues, later doo-wop), Broadway musicals, mambo, cha-cha en jazz. Gedurende de twintig jaar direct na de afloop van de Tweede Wereldoorlog was New York het Mekka van de muziek, misschien wel van de hele wereld.
Als 17-jarige had ik het voorrecht om optredens te zien met de grootten uit de jazz, zoals Dizzy Gillespie en zijn big band, Miles Davis, John Coltrane, Thelonious Monk (die had, overigens, jaren daarvoor, ook bij ons op school gezeten), Gerry Mulligan, Billie Holiday, tijdens één van haar laatste publieke optredens, Zoot Sims, Lenny Tristano, Jackie McClean, Mary Lou Williams, Jay & Kai (J J Johnson en Kai Winding), the MJQ ( = Modern Jazz Quartet), Art Blakey and the Jazz Messengers, James Moody, een drum face-off tussen Gene Krupa en Buddy Rich, George Shearing, Candido, Count Basie en de grote Latijns-Amerikaanse orkesten van Machito, Tito Puente en Tito Rodriguez. Helaas heb ik Bird ( = Charlie Parker) en Clifford Brown gemist, die beiden in 1955 overleden.

New York was en is nog steeds een fantastische stad wat jazz- en andere muziekvormen aangaat. Ik heb het leuk gevonden deze herinneringen uit het verleden met jullie te delen. Warmest regards and happy holidays. (vertaling: Hans Koert)

Frank Vazquez, Houston, Texas

Thanks Frank for sharing your remembrances of New York in the 1950s.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Als je dit soort herinneringen uit vervlogen dagen toen jazz nog een belangrijke rol speelde in de levens van duizenden jonge mensen, wilt lezen en je wilt dan geen een bijdrage missen, zorg dan dat je de op de mailinglijst van de nieuwsbrief komt - Laat het even weten!!: registreer.

In december 1929 bereidde de DURIUM PRODUCTS CORPORATION de start voor van een nieuwe, revolutionaire onbreekbare 78-toerenplaat, gemaakt van karton. Deze platen werden vooral bekend door een wekelijkse uitgave, genaamd de Hit of the Week Record, die in februari 1930 van start ging en twee en een half jaar bestond. De Hit of the week blog en de Keepswinging blog zullen de ontwikkeling van dit 80 jaar oude platenlabel voor u volgen in een unieke serie blogs. Als je op de hoogte wilt blijven van de publicaties, meld je dan aan voor de nieuwsbrief. Don't miss it !!

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions