Porgy en Bess - Terneuzen
(1 november 2009)
CHARLES McPHERSON TREEDT OP MET HET REIN DE GRAAFF TRIO
Hans Koert
Als de eerste najaarsstormen het water van de Noordzee opzwepen en de regenbuien de straten van de dorpen in Zuidwest Nederland geselen, dan weten de Zeeuwen dat het herfst is en ....... dat ze dan Rein de Graaff weer vanuit het hoge noorden kunnen verwachten om op te treden op het podium van Porgy en Bess in Terneuzen - de oudste jazzclub van ons land (en ver daar buiten).
Charles McPherson met de ritmesectie van het Rein de Graaff Trio ( v.l.n.r.: Charles McPherson - Marius Beets en Eric Ineke) ( Porgy en Bess - november 2009 ) (foto: Hans Koert)
Zolang ik me kan herinneren is het Rein de Graaff Trio, met, sinds begin jaren zeventig, Erik Ineke op slagwerk en al weer tien jaar Marius Beets op bas, vaste gast in Porgy en Bess in de laatste maanden van het jaar. In het najaar heeft het Rein de Graaff Trio meestal een tournee gepland samen met de één of andere, bijna vergeten, Amerikaanse muzikant. Afgelopen jaar was dat Pete Christlieb met de Nederlandse veteraan Ferdinand Povel, beiden op tenorsax. Het jaar daarvoor vond een onvergetelijk optreden plaats met altsaxofonist Frank Morgan, die een onvergetelijk optreden neerzette, één van zijn laatste, voor hij een paar weken later overleed: Peace and Love. Op 1 november 2009 had Rein, Charles McPherson meegebracht naar Zeeland. Charles McPherson ( Porgy en Bess - november 2009) ( foto: Hans Koert)
Charles McPherson werd geboren in Joplin, Missouri, in juli 1939 en verhuisde in 1959 naar New York, waar hij ging spelen in de groepen van Charles Mingus. Hij speelde meer dan 10 jaar bij Mingus ( eleven years .... a great time! ( = elf jaar ..... een prachtige tijd!), verbeterde hij me.). Charles Mingus, zoals de meesten wel weten, was niet de aller-gemakkelijkste mens om mee om te gaan, maar Charles McPherson kon een potje bij hem breken. Na afloop van een benefietconcert t.b.v. één van Charles Mingus vrienden, Kenneth Patchen, die in een rolstoel terecht gekomen was en nu dringend medische hulp nodig had, was er geen geld om de gages voor de band van Mingus te betalen - de hele opbrengst was voor het goede doel. Na afloop gaf Charles Mingus, die zelf altijd plat zak was, ontroerd iedereen 5 dollar voor een taxi of om iets te drinken te kunnen kopen - toen Charles McPherson hem dat geld liet houden, raakte hij bij Mingus een gevoelige snaar: Then after the set he started doling out five dollar bills: "This ( = Kenneth Patchen - the man) is my friend, but let me give you a little carfare or beer money". He was touched they'd done it. He was more touched when McPherson told him to put his five back in the kitty. His eyes actually watered. From then on, McPherson could be late, but he never got yelled at. ( uit: Myself When I Am Real - the life and music of Charles Mingus - Gene Santoro).
Charles McPherson's eerste opname dateert uit oktober 1960 met een Charles Mingus groep: Charles Mingus, Eric Dolphy, Ted Curson, Lonny Hillyer, Danny Richmond, Booker Ervin en onze eigen Nico Bunink, die in de jaren zestig in Amerika speelde. Nico overleed een aantal jaar geleden! Rein De Graaff ( Porgy en Bess - november 2009) (foto: Hans Koert)
Een heleboel mensen weet niet dat Charles McPherson ook te horen is op de filmsoundtrack van Bird (niet te verwarren met de Hitchcock film Birds) - de film geregisseerd door Clint Eastwood, waarin Forst Whitaker de rol van Bird ( de bijnaam voor Charlie Parker), speelt. De muziek van Charlie Parker op de film wordt gespeeld door grote namen als Monty Alexander, Ron Carter, Jon Faddis en Ray Brown. Aangezien de muziek van Charlie Parker alleen in mono opgenomen is, moest die voor de soundtrack heropgenomen worden en in een aantal nummers, zoals Ko Ko, Now's The Time en Ornithology speelt Charles McPherson alsax "schouder aan schouder" met "Charlie Parker" zelf. Een schitterende film, overigens, die je gezien moet zien.
Eric Ineke ( Porgy en Bess - november 2009) (foto: Hans Koert)
Het concert werd afgesloten met een snel nummer, een killer diller, hoewel niet een razendsnelle turbo versie van Just One of Those Things, waarvoor Charles in rap tempo begon af te tellen. Zulke snel gespeelde nummers zijn typisch voor deze muziekstijl - een gimmick, die je vaak tegen komt in de bebopmuziek - en het publiek vond het prima - het kreeg wat het had verwacht - een 70 jarige muzikant, die z'n sporen in de muziek heeft verdiend; die, hoewel hij problemen leek te hebben met de ventielen van zijn saxofoon ( lang leve het briefje van 50 euro!) nog prima in staat was de muziek te spelen, zoals Charlie Parker het bedoeld had - al miste ik de vonk - de emotie in zijn spel, dat me zo aangreep bij Frank Morgan twee jaar eerder.
Voor Rein De Graaff en zijn trio was het niet de allereerste kennismaking met Charles McPherson. Het trio trad met McPherson op in het seizoen 1987-1988 samen met Jarmo Hoogendijk; twee jaar daarna was hij hier weer te horen met Pete King en onze eigen "Bird" Piet Noordijk; weer tien jaar later koppelde Rein Art Farmer en Charles in een serie concerten die Stablemates genoemd werden. Begin 1999 nam Rein met Charles McPherson duetten op, die uitgebracht op een Timeless CD getiteld Duets. ( Timeless CD SJP451).
Als je deze Keep Swinging blog regelmatig bezoekt, zou het jammer zijn als je bijdragen zou missen. Wil je op de hoogte blijven, word dan vriend van deze Keep Swinging blog en iwe houden je gratis op de hoogte van nieuwe bijdragen of interessant jazz nieuws, dat je zeker zal interesseren. Meld je aan als vriend en je blijft bij!
Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
No comments:
Post a Comment