Friday, December 29, 2006

Capitolians

( Naar de Nederlandse vertaling.)

Thanks to several messages and news list contributions I got a link to a very interesting film fragment to share with you. The fragment was sent to me by "Berigan". who posted it on YouTube, and as Stephanie G. wrote in the 78-L list, You Tube is indeed a great source of Jazz Music Videos.

Also on 78-L was a discussion about sound effects on 78 rpm recordings, as David S. had found an old record with a noise that suggests an airplane. And, last but not least, I read somewhere that the new Penguin Guide in Jazz On CD edition appealed not to ignore the music of the pre-CD period as a lot of treasures are still unreissued.

Well, enough stuff that made me decide to make this contribution and share my thoughts about the great film fragment I received, thanks to "Berigan".

On the 1928 film fragment we see the Capitolians, a large show dance band directed by Walt Roesner. They play, as the title suggests, I'm More Than Satisfied, more a medley of tunes, as one of the members sings some phrases of Dinah. I think this fragment might be part of the Metro Movietone Revue No. 1 , directed by Nick Grinde or it is one of the shorts that turned up lately.
The director of the band is Walt Roesner, who was a trumpet player in Art Hickman's Orchestra between 1914 and 1921. Archeophone released a great compilation of this orchestra, titled Art Hickman's Orchestra The San Francisco Sound ( Archeophone 6003 ), probably one of the treasures the Penguin Guide suggested.
In 1921 Walt started at the Paul Ash organization and soon he had his own orchestras. He became famous in the New York surroundings with his own bands ( like the Supersoloists ) or directing other bands as a freelancer, like Art Hickman's, due to sever illness of Hickman in 1927 I believe. Around 1928 he played with his own band in the Capitol Theatre in New York for some years and this film fragment of the Capitolians was made during that period.

The Capitolians seem to double in a lot of instruments, as a big band avant la lettre. If you look carefully you'll learn that it has two pianos. I guess it had the possibility to play music in the theatre without breaks. After the intro, some members of the band do their special things and you can recognize some musicians I had never seen "live" at such a young age, like a 30 years old Miff Mole on trombone. Joe Venuti and Jimmy Dorsey are part of these soloists on the violin and alto saxophone. Other musicians who get a short performance are, according to the commend, Jimmy Lytel and Lou Calabrese.

It would be great if we could identify more musicians of that band.

The members of the band in this film belong to the group of white musicians, that played in New York around 1930 and I realise that several of them might have played at the Durium recording sessions for Hit of the week records during the depression period some years later.
If you have viewed the fragment, please play it again and concentrate on the individual musicians. For me it is pure enjoyment to do that and to learn how they made this beautiful music eighty years ago.

I love the drummer man at the rear of the band. He only has a timpano and a cymbal, where he makes the accents, so typically for 1920s recordings. The end of the film made me think about the discussion I refered to before, about sound effects on 78rpm. If you only listen to the music, and don't see the film you would believe the drummer man uses brushes to make the effect, but on the film you can see him tearing some paper or material to make the effect. In't that great?

Enjoy the fragment !!



I'm More Than Satisfied - Capitolians (1928)


Thanks "Berigan" for sharing this link.

Keep swinging

Hans Koert
keepswinging@live.nl

This filmfragment is also posted at my Hit of the week web log

Nederlands ( To the English translation )



Dankzij verschillende emailtjes en nieuwslijst bijdragen kwam ik op het spoor van een interessant filmfragment dat ik vandaag met jullie wil delen. "Berigan" stuurde me de link toe van het filmpje, dat hij op YouTube had gezet.

In de 78-L list merkte Stephanie G. al terecht op dat YouTube een schitterende plek is om oude (jazz) filmpjes te vinden. Op diezelfde nieuwslijst werd er gisteren ook druk gediscussieerd over geluidseffecten op 78-toeren platen, vanwege het feit dat David S. een plaat gevonden had, waarop duidelijk het geluid te horen is, dat een vliegtuig suggereert.
Verder las ik ook ergens dat in het voorwoord van de nieuwe Penguin Guide to Jazz On CD editie, die onlangs verscheen. opgeroepen werd om vooral de muziek van voor de CD, niet te negeren, aangezien er nog veel schitterende opnamen niet heruitgegeven zijn.

Dit alles was reden genoeg om eens aandacht te besteden aan onderstaand fragment.

Op de film uit 1928 zien we het orkest The Capitolians, een groot (jazzy) show- en dansorkest onder leiding van Walt Roesner.
Ze spelen, zoals de titel suggereert, I'm More Than Satisfied, meer een medley van korte nummers. Eén van de bandleden zingt bijvoorbeeld wat regels van Dinah.
Ik denk dat dit fragment uit de Metro Movietone Revue No. 1 komt, geregiseerd door Nick Grinde of het is één van de onbekende korte vroege geluidsfilms films, die onlangs boven water gekomen zijn.
De bandleider is Walt Roesner, van origine trompetist. Hij speelde tussen 1914 en 1921 bij het orkest van Art Hickman. Archeophone heeft van dit orkest een schitterende verzamelCD gemaakt, getiteld Art Hickman's Orchestra The San Francisco Sound ( Archeophone 6003 ), één van die waardevolle opnamen, die de Penguin Guide bewaard wil zien.

In 1921 stapt Walt over naar Paul Ash, die een theaterbureau had en kreeg hij een eigen orkest. Hij werd bekend in New York en omgeving met zijn eigen bands, zoals de Supersoloists, maar ook als freelancer. Zo leidde hij Art Hickman's Orchestra in 1927 enige tijd toen Art uitgevallen was wegens een ernstige ziekte. Rond 1928 leidde hij een paar jaar een orkest in het Capitol Theater in New York en het filmfragment lijkt uit die periode te komen.

The Capitolians op de film staat er als een big band, in een tijd dat big bands nog niet zo gebruikelijk waren. Als je goed kijkt zie je dat sommige instrumenten dubbel aanwezig zijn, zoals twee piano's links en rechts vooraan. Waarschijnlijk gaf dit de mogelijkheid om tijdens optredens zonder pauzes te werken.
Na het intro presenteren verschillende musici hun trucs en het is leuk dat daarbij verschillende musici naar voren komen, die je niet vaak zo jong "live" ziet spelen, zoals een dertig jaar jonge Miff Mole op trombone. Joe Venuti en Jimmy Dorsey zijn te zien op de viool en de altsaxofoon. Andere muzikanten, die even een solo krijgen, zijn volgens het commentaar van Dr. F., Jimmy Lytel en Lou Calabrese.

Het zou natuurlijk schitterend zijn als we meer musici een naam zouden kunnen geven.

De leden van de band behoren tot de groep blanke musici, die rond 1930 in New York probeerden aan de bak te komen. Ik realiseer me, dat hierbij waarschijnlijk een heleboel musici zitten, die tijdens de depressie speelden in de Durium studios en de zgn. Hit of the week platen opnamen. Als je de film een keer bekeken hebt, doe het dan nog eens en concentreer je op de individuele muzikanten. Voor mij is dat puur genieten, om te ontdekken hoe ze bijna 80 jaar geleden hun muziek maakten. Let bijvoorbeeld eens op de drummer, boven achterin. Hij heeft alleen een pauk en een bekken, zoals dat gebruikelijk was in de jaren twintig. Je ziet hoe hij messcherp de accenten aangeeft op het bekken. Als je alleen naar de muziek luistert zou je zweren dat aan het eind van het optreden de drummer de brushes gebruikt, maar op de film kun je zien hoe hij dit geluid maakt door een stuk papier of lap stof ritmisch te scheuren. Is dat niet geweldig?

Geniet van het filmpje.


Bedankt "Berigan" voor de link die je me stuurde.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Deze film link heb ik ook gepost op my Hit of the week web log.

1 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Hi Hans -

In spite of what the comment on YouTube says, I don't think Venuti's on the date - the fellow sitting next to Dorsey isn't Venuti (watch the bemused look on Dorsey's face and the brief "Can you believe this guy?" glance he shoots at Miff Mole during the violin "solo") and neither is the fellow playing the "four-string-Joe" style solo near the end. I don't think the trumpet soloist is Leo McConville - the solo is not in his style, and it doesn't look like him either! For comparison, there's a photo of him on my site (click my name, above), in the Vintage Images > Vintage Photos > Henry George Orchestra section.

Glen

5:02 PM  

Post a Comment

<< Home