Keep (it) Swinging: Jan Verwey ontmoet Bert van den Brink in Standards & Other Pieces

Jan Verwey ontmoet Bert van den Brink in Standards & Other Pieces (Nederlands) - Jan Verwey meets Bert Van Den Brink in Standards & Other Pieces ( English)

Gewoon gaan zitten en spelen ......
JAN VERWEY ontmoet BERT VAN DEN BRINK in STANDARDS & OTHER PIECES
Hans Koert

Jan Verwey had nooit kunnen dromen ooit nog eens een plaat te maken met Bert van den Brink, schrijft hij op zijn nieuwste plaat Standards & Other Pieces. Een paar jaar geleden was het niet in mijn hoofd opgekomen om Bert van den Brink te vragen voor een opnamesessie met bijna alleen duetten. Die plaat werd vorig jaar gemaakt: Jan Verwey meets Bert Van den Brink ( with special guest: Fay Claassen) uitgebracht bij Challenge Records op het Daybreak label ( DBCHR75940)

Jan Verwey in Porgy en Bess (2010) ( foto: Hans Koert)

Jan Verwey of Verweij zoals je ook wel geschreven vindt, werd geboren in Vlissingen februari 1936. Als kind ontdekte hij de mondharmonica en was zelfs een tijdje lid van een mondharmonicavereniging, maar had dat na twee avonden wel gezien. Ik verveelde me dood, vertelde hij aan Jeroen de Valk, die de tekst op de cd voor zijn rekening nam, Ik kende al hun nummers al van voor naar achter. Hij leerde de chromatische mondharmonica bespelen, een instrument met meer mogelijkheden, maar ook moeilijker, dan een zgn. diatonische.
fragment uit het Zeeuws Dagblad ( 4 april 1957)
In het plaatselijke symphonisch orkest kreeg hij de bas te bespelen en dat ging hem zo goed af dat men hem aanraadde professional te worden, maar Jan koos er voor om voor binnenhuisarchitect te studeren. Als jong volwassene speelde hij mondharmonica en dat bleef niet onopgemerkt in de plaatselijke pers. In april 1957 is hij één van de artiesten die meespeelt op een charitatieve avond georganiseerd om geld op te halen voor het Middelburgse Polio fonds.

Jan Verwey (1992) ( foto uit de Zierikzeese Nieuwsbode van 21 oktober 1992)
Dit concert was georganiseerd door d'Oprechte Amateur in de Schuttershofzaal in Middelburg. Het Zeeuws Dagblad rapporteert: Dat er uit het land achter de Atlantische Oceaan naast bizarre rock 'n rollklanken ook nog wel goede muziek naar de oude wereld overwaait bewees Jan W. Verweij uit Middelburg, die op zijn chromatische mondorgel "Begin the Beguin" (sic) van de bekende ( en goede) Amerikaanse componist Cole Porter bracht.( uit: Zeeuwse amateurs bedachten in Middelburg poliofonds - Zeeuws Dagblad 4 april 1957). Een jaar later, in mei 1959, valt hij op tijdens de voorrondes voor de Zeeuwse afvaardiging naar de landelijke Idolsfinale-avant-la-lettre, de finale van de Stichting d'Oprechte amateur, dat in 1958 georganiseerd wordt in Hengelo. Meer dan een vijfde plaats tijdens de Zeeuwse voorrondes en een diploma zat er niet in, maar zijn spel was wel opgevallen, door de bijzondere muzikaliteit in zijn chromatische mondorgelspel. ( bron: Middelburgs Kamerkoor gaat te Hengelo Zeeuwse kleuren verdedigen - Zeeuws Dagblad ( 9 mei 1958))

Bert van den Brink ( foto: Hans Koert)

Jan koos niet voor een professionele carriere zoals zijn Belgische collega Jean Toots Thielemans. Toots schijnt over Jan gezegd te hebben: Ik hou van je spel, omdat jij de enige bent die niet wil klinken zoals mij. Jan was ondertussen verhuisd naar het centrum van het land en bouwde aan een carriere als binnenhuisarchitect. Terwijl Toots in de VS een plekje vond als gitarist in het George Shearing Quintet, moest Jan wachten op internationale erkenning tot 1990 voordat hij in de States opviel door zijn spel. Tijdens een korte tournee werd hij meteen de studio ingetrokken om een plaat te maken, die uitgebracht werd als The Dutch Connection. Het leverde hem bekendheid op en een plekje op het North Sea Jazz Festival en the Celebrations of the Art festival, waar hij optrad met de bands van gitarist Sal Soghoian en Mo Rolland. Hij speelde o.a. ook met pianist Hod O'Brien, die o.a. eind september - begin oktober 1984 in het Chet Baker - Warne Marsh Quintet piano speelde, vastgelegd in Monster op een Criss Cross Jazz plaat. Jan maakt ook platen op onder eigen naam en één ervan You Must Believe In Spring valt op, omdat hij hierop aantreedt met Jack Van Poll en Hein Van de Geyn ( en John Engels en Angelo Verploegen) ( januari 1992)

Daybreak DBCHR75940
Een paar weken geleden speelde Hein Van de Geyn op zijn afscheidsconcert in Porgy en Bess Jazz in Terneuzen. De populaire bassist nam van een honderdtal enthousiaste fans afscheid zoals het hoorde ... met een schitterend concert. Tijdens de tweede set nodigde Jack van Poll, die samen met Hans Oosterhout op slagwerk, Hein uitzwaaiden, musici uit op het podium te komen en een nummer mee te spelen. Twee mensen meldden zich: Jan Verwey en een jongen, die graag achter het drumstel had plaatsgenomen, maar niet werd opgemerkt. Jan Verwey speelde samen met het trio een prachtige standard. Dit korte optreden van Jan Verwey smaakte m.i. naar meer en dankzij Jan werd ik gewezen op zijn allernieuwste plaat met Bert van den Brink: Standards & Other Pieces.

Hod O'Brien met Jan Verwey (1991)

Twee albums, die Jan opnam, maken me hebberig en nieuwsgierig ......... The Miles Davis Project ( 1996) en Jan Verwey plays Thelonious Monk ( 2004) - beide hoop ik ooit nog eens te kunnen beluisteren. Jan's spel op de mondharmonica lijkt in de loop de tijd zich steeds verder te ontwikkelen. Drie jaar geleden maakte hij nog een zeer succesvolle tournee door Canada met Jilian Lebeck en Paul Rushka en ontdekte dat men daar helemaal uit de bol ging bij het horen van zijn spel op de mondharmonica, die weer heel anders klinkt dan die van Toots. Die speel veel lyrischer, emotioneler en impulsiever dan Jan, die op een rustige, meer doordachte manier improviseert met pure bebop-georienteerde lijnen, schrijft Jeroen de Valk. Er zijn overigens maar weinig muzikanten die vandaag de dag op zo'n hoog niveau jazz op de mondharmonica spelen: Toots Thielemans natuurlijk, de nestor van alle moderne mondharmonicaspelers, die maar door en door gaat ...... , Hendrik Meurkens, Howard Levy, Jan Verwey en, sinds kort, Ronie Verbiest. (Porgy en Bess januari 2010)

Bert van den Brink achter de piano in Porgy en Bess (foto: Hans Koert)

Bert van den Brink, zo schreef ik al eerder, werd geboren in juli 1958 en begon zijn carrière in de jaren tachtig, eerst als klassiek pianist, maar later sloeg de balans over naar de jazz. Zijn eerste opnamen waren in 1985 in het Amstel Octet, dat Chet Baker begeleidde, maar al snel ging hij eigen (solo) platen maken. Hij trad op met allerlei grootheden uit de jazz, zoals Lee Konitz, Toots Thielemans, Nat Adderley, Gino Vanelli en Dee Dee Bridgewater om er een paar te noemen. In 2007 kreeg hij de prestigieuze VPRO Boy Edgar prijs, waarbij vooral zijn vermogen tot luisteren werd geprezen.

Jan Verwey met (vooralsnog onbekende) pianist.

Jan Verwey nodigde Bert van den Brink uit, één van die muzikanten die hij hooglijk bewonderd vanwege de wijze waarop Bert luistert naar zijn medespelers en daarop muzikaal reageert. Bert, die zelf visueel gehandicapt is, weet op

onnavolgbare wijze te improviseren - ik mocht dat onlangs weer in een concert met Philip Catherine constateren. Jan en Bert namen het album op in twee dagen in de Abma Studio in Amsterdam. Die twee dagen waren heel onspannend. We hebben geen ritmesectie nodig, legde Jan aan Jeroen uit, we houden de maat bij in ons hoofd. Er werden verschillende nummers, meest standards, opgenomen, zoals het welbekende Stella By Starlight en How Deep Is The Ocean. Op het laatstgenoemde zingt Fay Claassen, één van onze meest getallenteerde jazzzangeressen van het moment. Opvallend is haar vertolking van de Parker compositie Perhaps, dat Bird opnam met zijn All-Stars in september 1948; Suzie Scraggs-Van de Geyn schreef de tekst. Fay Claassen, haar schitterende album Two Portraits of Chet Baker is een aanrader, heeft een schitterende stem, die prima past bij de improvisaties van beide heren. Op het album vind je ook een uitvoering van We Love Paris, een eigen compositie van Jan en Bert en het nummer I'm Glad There's You, een nummer aan de groef toevertrouwd door Jimmy Dorsey vlak voor de record ban in de jaren veertig in de VS. Eén van de nummers waar ik het meest van genoot is het openingsnummer oorspronkelijk geschreven door Dizzy, Groovin' High waarin Jan verrast met een prachtige be-bop entree en Bert zich in een typische ritmisch ingewikkelde solo duikt en ook weer heel boven water komt drijven: een bewijs dat deze heren elkaar op jazzgebied haarfijn aanvoelen. De laatste nummers zijn studiofantasieën - vrij improvisaties, die als opwarmertje in de studio gespeeld werden. Bert stelde voor een aantal als extra's, in de titel aangekondigd als Other Pieces, bij te voegen. Gewoon gaan zitten en spelen ....... suggereerde Bert en deze pure improvisaties laten, volgens Jan, horen wat voor soort opnamesessie dit geweest is.

Voor mij was het de eerste kennismaking met de muziek van Jan Verwey en ik hoop snel meer van hem te horen. Wie van de schitterende improvisaties houdt van Bert van den Brink en de chromatische mondharmonica van Jan Verwey kan deze plaat niet in het schap laten liggen. Hij is o.a. te verkrijgen bij Challenge records of via de website van Jan Verwey ( en uitraard bij je plaatselijke jazz-speciaalzaak.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

Het is een misverstand als je mocht denken dat je jazz kunt leren spelen vanuit een boekje of door alleen maar de grote jazzmusici van vroeger te bestuderen. Jazzmuziek spelen is vooral een kwestie van luisteren - luisteren naar elkaar en daarop inspelen, reageren, improviseren ......... Jan Verwey en Bert van den Brink laten dit de luisteraar op een haast perfecte manier horen op hun nieuwste plaat Jan Verwey meets Bert van den Brink: Standards & Other Pieces. Ze bewijzen eens te meer waar een goed stel oren aan je hoofd toe kan leiden ........... De Keep swinging blog signaleert dit soort unieke documenten uit de jazz, die misschien anders onopgemerkt zouden blijven. Wil je niet missen, vraag dan de gratis nieuwsbrief aan.