Svend Asmussen: Noem me maar Mussen
Rhythm Is Our Business: Radio-opnamen uit de jaren vijftig voor het eerst uitgebracht.
SVEND ASMUSSEN: Noem me dan maar MUSSEN
Hans Koert
Svend Asmussen is nog steeds één van de populairste swingviolisten in Noord Europa uit de vorige eeuw en nog steeds actief, hoewel hij al ruim over de negentig is. Hij treedt nog steeds af en toe op en maakt nog platen, zoals Fit as a Fiddle en zijn laatste: Makin' Whoopee and Music, die vorig jaar opgenomen werd en uitgebracht op het Arbors label. (ARCD 19390)
Storyville bracht onlangs een CD uit met zeldzame opnamen uit de jaren vijftig, getiteld Svend Asmussen and his Quintet - Rhythm Is Our Business ( Storyville 101 8389 )
Svend Asmussen - jaren 1950 ( foto: Svend Asmussen Archief)
Svend Asmussen, geboren in Kopenhagen in februari 1916, is één van de laatste levende legenden, die nog in de jaren dertig optraden of opnamen maakten met musici als Josephine Baker, Fats Waller en Oscar Alemán en mocht je toevallig de twee dubbellp's in de kast hebben met een overzicht van de Deense jazzgeschiedenis: Dansk Guldaler Jazz ( EMI J 9-10 en J 11-12) dan valt het op dat Svend Asmussen op meer dan de helft van de nummers meespeelt. - Svend is dus niet weg te denken uit de Deense jazzgeschiedenis. Zijn eerste opnamen maakte hij al in november 1935 met zijn Asmussen Sextetten.
In het inlegvelletje staat nog een korte anecdote die leuk is hier te vermelden - al is hij in het Nederlands at moeilijk uit te leggen: Sam Woodyard, de slagwerker van Duke Ellington zei eens toen hij Svend hoorde spelen: Man, you play your Ass off. Svends prompte antwoord was: Noem me dan maar Mussen!
Svend Asmussen Quintet - Rhythm Is Our Business ( Storyville 101 8389)
Rhythm Is Our Business bevat muziek uit de jaren vijftig. De opnamen zijn alle in Duitsland ( Hamburg) gemaakt en dat is een opvallend gegeven, aangezien Svend aan zijn verblijf in een Duitse gevangenis tijdens de Tweede Wereldoorlog tamelijk onplezierige herinneringen had. Na de oorlog weigerde hij dan ook te spelen in Duitsland, maar begin jaren vijftig stemde hij toe in een optreden tijdens een show op de Duitse TV. Dat optreden werd een groot succes. Hij had een antipathie tegen alles wat Duits was: Alle producenterne var altid Hr. Doktor et eller andet, og der blev råbt og skreget hysterisk i studierne. (= Alle producers werden Herr Doctor of zoiets genoemd en ze riepen steeds bevelen door de studio), vertelde hij in zijn biografie June Nights, maar het was wel het land met de onbegrensde mogelijkheden: Til gengæld var de økonomiske muligheder ti gange større i Tyskland end i Skandinavien. ( = De economische situatie was er tien keer beter dan in Scandinavië), verklapte hij in zijn biografie, die een aantal jaren terug, alleen in het Deens, verscheen.
Deze verzamel-cd opent met het titelnummer, waarin hij de leden van zijn kwintet voorstelt: Max Leith aan de piano en op vibrafoon ( I know Lionel Hampton drives you mad - but listen to Max he ain't so bad) (= Ik weet dat jullie gek zijn van Lionel Hampton, maar Max kan er ook wat van ... ), Jørgen Ingmann op gitaar, Poul Gregersen op bas en Erik Frederiksen op slagwerk ( deze laatstgenoemde naam is vreemdgenoeg weggelaten op de CD). In de jaren vijftig was Svend een gevierd entertainer in Scandinavië en graag gezien in allerlei shows. Zo herinner ik hem ook uit de jaren zestig en zeventig in programmas als Muziek Mozaïek met Willem Duys, een goede vriend van hem. De muziek die Svend in die tijd maakte klinkt nu wat gedateerd en doet me denken aan De Millers, met Coen van Nassau op de vibrafoon. Het tweede deel van de CD komt uit eind jaren vijftig met een sextet waarin voor een deel dezelfde muzikanten te horen zijn als de voorgaande nummers, maar met een andere ritmesectie (Frank Jensen en Preben Oxbøl) ( ook hier wordt de slagwerker niet genoemd). The Swe-Danes ( begin jaren zestig) met Svend, Babs en Ulrik.
De plaat eindigt met een aantal duetten tussen Svend en Hans Ulrik Neumann op gitaar, met wie hij later zal optreden in de Swe-Danes ( met o.a. Hildur Nilsson, beter bekend als Alice Babs, de Zweedse Rita Reys.)
Het volgende fragment laat zo'n duet met Ulrik Neumann uit die tijd zien - veel show en veel amusement ......... Hans Liberg avant la lettre, lijkt het wel. Geniet van twee uitstekende entertainers: Menuet in G.
Dit soort komische intermezzos waren heel populair bij het grote publiek in de jaren vijftig. Voor de goede orde: de vier duetten van Svend met Ulrik op deze plaat zijn een stuk "serieuzer".
De informatie op het hoesje is tamelijk incompleet en vertelt niet waar de opnamen vandaan komen. Bij navraag in Denemarken blijken het nummers te zijn die opgenomen zijn voor de Duitse radio en die Svend zelf heel erg graag uitgebracht zag. Deze 23 nummers op Storyville laten Svend horen op het hoogtepunt van zijn populariteit, waarin hij vooral mikt op een groot publiek - Svend de zanger, de showman, de entertainer - en dat laatste is hij nog steeds, zoals ik mocht ervaren tijdens een ontmoeting in 2005 in Kopenhagen - wat een geweldige man!! Voor velen zal deze CD een nostalgisch terughoren zijn van muziek, zoals we die vooral van Svend uit de jaren vijftig en zestig kennen - zoals die populair was in amusementsprogramma’s uit die tijd. Zelf gaat mijn voorkeur uit naar de muziek van voor de oorlog en, misschien wat vreemd, vooral naar zijn laatste opnamen, waarbij hij weer pure jazz en swing speelt en geen concessies meer hoeft te doen naar zijn publiek - jazzy en vooral swinging like hell .................
Hans Koert
Svend Asmussen is één van die muzikanten, hoewel de negentig al lang gepasseerd, die niet van ophouden wil weten ....Deze opnamen, vandaag besproken, zijn uit de periode dat hij heel populair was als entertainer,alleen, en dat is heel vreemd, alleen in Noord Europa en in mindere mate in Duitsland en bij ons ..... terwijl hij eigenlijk thuis hoort in het rijtje namen dat jazzgeschiedenis schreef, bleef zijn muziek buiten Europa zo goed als onbekend.
Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
Labels: svend asmussen
0 Comments:
Post a Comment
<< Home