Keep (it) Swinging: Hank Jones

Hank Jones - A Legend on the Keys (English) Hank Jones - Een pianolegende ( Nederlands)

Northsea Jazz 2009 - 10 juli 2009
HANK JONES - EEN PIANOLEGENDE
Hans Koert

Het Northsea Jazzfestival 2009 vond dit jaar plaats van 10 tot 12 juli 2009 in Ahoy Rotterdam. Honderden concerten, honderden artiesten en tienduizenden bezoekers uit alle delen van de wereld. Op vrijdag 10 juli 2009, de dag dat ik het festival bezocht, waren er zo’n 18.000 bezoekers en dat voelde comfortabel – geen “dichtedeur” concerten – geen overvolle wandelgangen; op zaterdag en zondag was het aanmerkelijk drukker: zo’n 25000 mensen per dag en het festival was dan ook uitverkocht.
Vandaag de laatste recentie van het Northsea Jazzfestival met het concert van het Hank Jones Trio. De eerdere blogs over het Northsea Jazzfesitval waren getiteld: Northsea Jazzfestival: Een kritisch geluid Northsea: Festival van uitersten Fred Hersch Trio + 2 speelt live op het Northsea.

Hank Jones ( Northsea Jazz 10 juli 2009) ( foto: Hans Koert*)

Eerlijk gezegd …….. het concert van Hank Jones, dat gepland stond op het Northsea Jazzfestival, was voor mij één van de belangrijkste redenen om dit jaar voor de vrijdag te kiezen. Afgelopen jaar zou Hank zijn 90ste verjaardag vieren op het Northsea in een concert met Roberta Gambarini en Roy Hargrove, maar moest toen het concert aflassen vanwege gezondheidsproblemen. Dit jaar was hij er gelukkig wel ……… zonder Roberta en Roy, maar met zijn trio waarin Georg Mraz en Willie Jones III.

Georg Mraz ( Northsea Jazz - 10 juli 2009) ( foto: Hans Koert* )

Hank Jones werd geboren in Vicksburg, Mississippi op de laatste dag van juli 1918 als de oudste van een stel muzikale broers: Thad en Elvin. Thad Jones werd bekend als trompettist en bandleider van o.a. de Thad Jones-Mel Lewis Orchestra ( haar opvolger stond, wat een toeval, als Vanguard Jazz Orchestra gepland in het voorafgaande concert in diezelfde Hudsonzaal) en Elvin Jones kreeg bekendheid als slagwerker bij o.a John Coltrane. Ik heb hem, vlak voor zijn overlijden, mogen zien optreden met zijn Jazz Machine, op ditzelfde Northsea Jazzfestival, in juli 2002 nog in Den Haag.

Hank Jones; een legende op de toetsen ( Northsea Jazz 10 juli 2009) ( foto: Hans Koert* )

Hank Jones groeide op in een muzikale familie in het stadje Pontiac in Michigan, hoewel zijn vader, die streng religieus was, jazz absoluut niet zag zitten – zeker niet op zondag: He thought Jazz was a bad influence because back then it was associated with places of ill repute and people of questionable backgrounds ( = Hij zag Jazz absoluut niet zitten, aangezien het toendertijd werd geassocieerd met plaatsen van verderf, bevolkt door mensen met een twijfelachtige reputatie.), citeert Don Quellette Hank in het begeleidende boekje bij de CD For My Father. And he was right. I was always running into people like that, but I was also able to disassociate myself from that part of the scene ( = en hij had gelijk. Ik kwam in contact met dat soort mensen, maar het lukte me om er niet bij betrokken te raken). Hij ging als professional spelen, op het eind van de Tweede Wereldoorlog bij Hot Lips Page, waarmee hij in november 1944 op een serie Continentals zijn platendebuut maakte. Zijn eerste opnamen onder eigen naam maakte hij voor Clef in 1947. In de jazzscene van New York speelde hij met musici Coleman Hawkins, Howard McGhee, Andy Kirk en Billy Eckstine. En hij speelde in de beroemde Jazz at the Philharmonic concerten, georganiseerd door Norman Granz. In april 1952 speelde hij met de JATP in het Kurhaus in Scheveningen en een paar dagen later in het Concertgebouw in Amsterdam.

Georg Mraz ( foto: Hans Koert*)

Sinds de jaren vijftig speelde Hank mee op een ontelbaar aantal opnamen en hij werd een geliefd begeleider voor jazz en andere populaire muziek. Eén van zijn laatste platen maakte hij met Roberta Gambarini, getiteld You Are There; de muziek die vorige jaar op het Northsea centraal had moeten staan.

Willie Jones III ( Northsea Jazz 10 juli 2009) ( foto: Hans Koert*)
Hank Jones had deze keer zijn trio meegebracht naar Rotterdam met George Mraz op bas en Willie Jones III op slagwerk. Georg Mraz, de in Tsjechië geboren bassist, begon zijn carrière in de jaren zestig bij het S & H Quartet ( genoemd naar Spejbl en Hurvínek, die de club exploiteerden, waar ze vaak optraden) en is, sinds die tijd, in heel wat ritmesecties op platen terug te vinden. Het was schitterend om hem eens in een kleine bezetting bezig te kunnen zien. Willie Jones III, jarenlang slagwerker bij Roy Hargrove, is een welbekende gast in de Porgy en Bess jazzclub in Terneuzen; de laatste keer dat ik hem zag speelde hij bij Roberta Gambarini in maart 2009. De Romeinse III achter zijn naam is om zich te onderscheiden van twee illustere voorgangers, beide jazzmuzikant en Willie Jones geheten.

Hank Jones Trio ( foto: Hans Koert*)

De meeste nummers die het trio speelde, waren standards uit het American songbook, zoals dat heet; nummers als Blue Minor, Lady Luck, Recorda-me, Lament, Stella By Starlight en Round Midnight. Het werd een memorabel concert, van een 91-jarige gigant op de toetsen, die nog steeds moeiteloos een volgepakte zaal muisstil weet te krijgen; wat jammer dan, dat het irritante gerampetamp vanuit andere zalen doordringt tijdens de stille momenten.

Ik wees in een eerdere blog al op het feit, van de strenge beveiligingsvoorschriften en het feit dat “gewone mensen”geen digitale camera “met afneembare lens” mee naar binnen mochten nemen. Jacques Los, redacteur van de jazzblog Draai Om Je Oren zag zich zelfs genoodzaakt het festival helemaal te boycotten. Gelukkig was ik vroeg in de Hudsonzaal aanwezig en maakte ik de soundcheck mee van het drietal. Het is goed te weten, dat ik een T-shirt aan had, met daarop de hoes van de LP “Something Else”; de plaat, die 50-jaar geleden door Cannonball Adderley met zijn kwintet werd o

pgenomen met o.a. Miles Davis, Hank Jones, Sam Jones en Art Blakey. Toen Hank Jones na de soundcheck het podium verliet ontdekte hij mijn T-shirt en stak zijn duim omhoog. Mijn dag kon niet meer stuk………..

Hans Koert
keepswinging@live.nl

* Aangezien professionele camera’s niet gebruikt mogen worden door gewone bezoekers (!) is de kwaliteit van de foto’s niet wat je van dit blog gewend bent. Mijn verontschuldigingen hiervoor. Je leest er meer over in: Northsea Jazz – Een kritisch geluid.