Northsea Jazzfestival - een kritisch geluid

North Sea Jazz - a critical note (English) Northsea Jazzfestival - een kritisch geluid ( Nederlands)

Den Haag...... die goeie ouwe tijd
NORTHSEA JAZZFESTIVAL - EEN KRITISCHE NOOT
Hans Koert

Afgelopen weekend, van 10 tot en met 12 juli 2009, vond het 34ste Northsea Jazzfestival plaats in Ahoy – Rotterdam. – tientallen concerten per dag – honderden musici – tienduizenden bezoekers per dag uit de hele wereld. Op vrijdag 10 juli 2009, de dag dat ik het festival bezocht, waren het er zo’n 18.000 en daardoor leek het lekker “rustig”, geen gedrang in de gangen en overal genoeg plaats – zaterdag en zondag was het met 25.000 bezoekers per dag een stuk drukker en het festival was uitverkocht.
Voor mij was het de zevende of achtste keer dat ik het festival bezocht, dus kom ik, in vergelijking met anderen, nog maar net daar kijken. Deze blog gaat vooral over die grote groep trouwe bezoekers, die al heel wat jaren het Northsea vast in hun agenda hebben staan en waarvan ik in de wandelgangen nogal wat gemor hoorde; een terugverlangen naar de dagen van weleer, toen het festival nog in Den Haag plaatsvond.
Cecil Taylor in de Madeirazaal ( Northsea Jazzfestival - 10 juli 2009) (foto: Hans Koert)
Dit jaar stond John Zorn, altsaxofonist en klarinettist, als zogenaamde Artist in Residence in de schijnwerpers, net als, op vrijdag, de Japanse jazzscene. Maar voor mij gold, net als voor veel andere bezoekers, dat ik mijn eigen programma volgde en de vrije momenten daartussendoor leenden zich prima om je te laten verrassen. Ik bezocht het concert van het Vanguard Jazz Orchestra, het voormalige Thad Jones-Mel Lewis Orchestra; verder het Fred Hersch Trio + 2, en de legendarische free-jazz pianist Cecil Taylor. Last but not least, voor het te laat is, de eminent grise van de jazz Hank Jones met zijn trio, waarin George Mraz en Willie Jones III

Het centrale plein ( foto: Hans Koert)

Zo veel mensen, die allemaal met hetzelfde doel hier zijn en die allemaal gek zijn van jazzmuziek, in zijn breedste verschijningsvormen als geïmproviseerde muziek, maakt dat het fijn is om er bij te zijn, hoewel ………….. ik een aantal zaken wil aanstippen, die m.i. beter of anders geregeld zouden moeten worden, omdat anders het festival een deel van zijn bezoekers kwijtraakt. Zo kunnen ze goed rekenen bij de catering, heeft iedereen wel gemerkt en het verwondert het me steeds weer, dat je, eenmaal binnen ( na overleg van een flinke som geld) moet betalen voor van die eenvoudige basisvoorzieningen als WC’s en garderobes. En zelfs een bijgewerkt programmablaadje ( een timetabel heet dat in goed Nederlands) kan er niet (gratis) van af. Toe mensen, doe me een lol, dat kan niet - in een tijd dat zonvakanties all-inclusive zijn, moet dat toch ook lukken voor een simpel festival – gooi een paar euro bovenop de entreeprijs, als dat zo nodig moet, en doe dan niet meer moeilijk over dat soort zaken en verwelkom iedereen, bijvoorbeeld, met een gratis drankje – da’s pas een leuke geste!

Fast Lane of te hoewel de Snelle Gang ( foto: Hans Koert)
Ook de strenge veiligheidsmaatregelen en het verbod om professionele camera’s ( met afneembare lens) (ik citeer) mee naar binnen te nemen, tenzij je een geaccrediteerd persfotograaf bent. Natuurlijk begrijp ik, dat de festivalorganisatie de veiligheid voor 25.000 bezoekers wil garanderen, maar, alsjeblieft, jazzliefhebbers zijn geen hooligans! En is het nou zo moeilijk om het gebied voor het podium tot “no-entry-zone” te verklaren voor niet-geaccrediteerde fotografen, zodat iedere gewone jazzfan, die dat wil, gewoon zijn camera mee mag nemen en foto's kan nemen.

De sushi-bar ( foto: Hans Koert)

Voor mij betekende dit, dat ik voor mijn Keep Swinging blog geen foto’s kon maken, behalve dan wat snapshots met een klein digitaal cameraatje, dat alleen foto’s van mindere kwaliteit vast legt. Alvast mijn verontschuldigingen aan de vaste bezoekers van mijn blog.

Terras op het centrale plein ( foto: Hans Koert)
Ik heb me geërgerd aan een beveiligingsmedewerker tijdens het concert van Hank Jones, die zijn taak heel serieus nam en een ieder, die niet “achter de prullenbak” op de grond zette, resoluut zijn plaats wees. Ik zat naast een Duitse bezoeker, die al jaren naar het festival kwam en een paar fotootjes met zijn Fotoapparat mir Filmrolle wilde maken, naar voren liep waar al een tiental “geaccrediteerde fotografen” hun werk deden en als een misdadiger terug op zijn plaats werd gezet. I’m craving to the first years when I started to visit the festival (zijn Engels was beter dan mijn Duits); the years when it was organized in The Hague. (= Ik verlang terug naar die eerste jaren dat ik dit festival bezocht – toen het nog in Den Haag gehouden werd.) It was, how I say that, Gemütlich, cozy, like one big family enjoying the concerts, sitting on folding chairs and cool boxes ……….. ( = Het was, hoe zeg ik dat, veel Gemütlicher, gezelliger, als één grote familie, zittend op klapstoeltjes en koelboxen …….. ). Ik begreep hem volledig en heb hem mijn verontschuldigingen aangeboden voor het incident …..

Het buitengebeuren ( foto: Hans Koert)

In de wandelgangen hoorde ik tijdens het festival heel wat van deze geluiden en het is dan ook niet zo vreemd dat het The Hague Jazz, dat in mei voor de vierde keer werd georganiseerd, steeds meer bezoekers trekt. Ik ben bang dat het Northsea Jazzfestival te “groot gegroeid is” en heel wat “echte” jazzfans aan Den Haag zal verliezen. Het Northsea zal, ben ik bang, verworden tot het zoveelste mega popfestival.

Ik hoop later in deze Keep Swinging blog verslag te doen van de concerten die ik bijwoonde.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

Mijn verontschuldigingen voor de mindere kwaliteit foto's .......

Retrospect
Northsea 2008 Ron Carter (2008) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News Letter Keep Swinging Contributions