Pat Metheny - Ornette Coleman: Song X

( Naar de Nederlandse vertaling.)


A few days ago I discussed the Keith Jarrett LP The Köln Concert - a great album that belongs to the treasures in jazz, but needs several replays before it shows its value. Music that asks some more attention than the music played at pop radio stations nowadays. The CD Song X by Pat Metheny and Ornette Coleman is another example of a record you can't fully understand after one spin in your CD player. Let's say it in another way: it's a bottle of wine that needs time to become to taste. To be honest - I bought this album at a record sale, without any preparations or research. The name of Ornette Coleman had hit the headlines as he had suffered a relapse at stage due to heat and exhaustion and Pat Metheny is one of those great guitar players I have but few CDs in my collection. The cover, however, was well designed and inspiring; the recordings inside were not recent, but made in 1985 - twenty years ago. This is not one of those smooth Pat Metheny's guitar records to play before the fireplace with candles and a good glass of wine. In 1985 Pat Metheny had left the ECM label and he wanted to make an album with a man whose music he adored since he was eleven years old: Ornette Coleman. Ornette, born in 1930, plays alto saxophone and surprised friend and foe with the 1960 album Free Jazz he made with Don Cherry, Charlie Haden and Ed Blackwell. This album became a landmark in jazz, not only that a new style, the free jazz was born, but for a lot of jazz fans also a milestone to indicate that jazz had passed away. I like jazz up to Ornete Coleman they would say. Pat Metheny loved to make an album with Ornette Coleman and so he did: Song X with the old master on the alto saxophone ( and violin on Mob Job ), Charlie Haden on bass, Jack DeJohnette and Ornette's son Denardo Coleman on percussion. The original 1985 release contained eight tunes. In 2005 Pat Metheny reissued this album with 6 extra cuts that were not on the original one.
I can imagine that Pat Metheny fans, who have bought this album to lounge and relax, will dislike this album at first; some tunes like Song X and Endangered Species are really furious, boiling affairs that can leave even the most attentive listener exhausted, I read in a review and I can agree fully with it - no music to play when you want to introduce your fiancée to jazz, I guess. But there is a lot of great music on this album, but, as I pointed before, it needs time to become tasty. It is difficult using words to convey the music of Ornette Coleman, so the best suggesstion is to just listen. The reissue of the year - so far, a review used as its heading; another reads: A must-own - Plug in.

I found some fragments where you can listen to Ornette Coleman as he played in 1979 and enjoy Pat Metheny in a more recent concert.

Pat Metheny: Half Life of Absolution

Time exposures for the month of July:

1917:

• caprice rag / daintiness rag = james p johnson

1927:

• where's that rainbow = edythe bakerblack bordered letter = bertha hendersons
• coodle um skoo = papa charlie jackson
• i'm coming viriginia = missouri jazz band
• sevillanas no. 2 = la nina de los peines-nino ricardo
• hallelujah = marek weber o
• bottomland / shootin' the pistol = clarence williams o

1937:

• caprichos do destinos = orlando silva orquestra victor brasileira

1947:

• bird legs / body and soul / out of nowhere / rb's wig / rexology / roy's boy / steady with teddy / three bass it = teddy edwards quintet
• cool breeze / emanon / groovin' high / i waited for you / lady bird / oop-pop-a-da / stay on it = dizzy gillespie o mad lad = sir charles thompson

1957:

• willow weep for me = stephanne grappellitrinkle tinkle = thelonious monk quartet

1987:

• there's no greater love = benny carter-rein de graaff trio

1997:

• fantasy in d minor / summer song / this is all i ask of you / taking a change on love / as is / i skovens dybe stille ro/ just in time / o, tysta ensamhet / song is you / traces of the past / fantasy in d minor / quiet solitude = niels henning orsted pedersen groups
  

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl


PLAYLIST
elmo hope-john coltrane-donald byrd-jimmy heath-philly joe jones/the all-star sessions (2lp) = don wilkerson/the complete blue note sessions (2) = chet baker/and crew = nat adderley/work song = cannonball adderley/them dirty blues = duke ellington-louis armstrong-django reinhardt/memorial (2lp) = clifford brown/jazz immortal = lee morgan/sonic boom = pat metheny-ornette coleman quintet/song x / dizzy gillespie/salt peanuts (cd 6)

Nederlands ( To the English translation )

Een paar dagen geleden introduceerde ik de Keith Jarrett LP The Köln Concert - een schitterende plaat, die tot het best-in-jazz behoort, al heeft het tijd nodig voordat je dat ontdekt. Muziek die iets meer vraagt dan de populaire muziek van Radio Gold bijvoorbeeld. De CD Song X van Pat Metheny en Ornette Coleman zul je daar dan ook niet horen; het is een ander voorbeeld van een plaat die pas zijn diepere betekenis openbaart als je het een aantal keren beluisterd hebt. Of om het nog anders te zeggen: Het is als een fles wijn, die tijd nodig heeft om te rijpen. Eerlijk gezegd, wist ik niet precies wat ik kocht, toen ik deze plaat uit de uitverkooprekken haalde. Ik kende uiteraard de musici en de naam Ornette Coleman stond juist in die dagen in de koppen van de kranten omdat hij ingestort was tijdens een optreden vanwege een combinatie van oververmoeidheid en hitte en Pat Metheny is één van die grootten op de gitaar, waar ik relatief nog maar weinig van ken. De hoes is in ieder geval schitterend uitgevoerd en uitnodigend. De plaat zelf is niet recent opgenomen, maar dateert uit 1985 - twintig jaar geleden. Als je deze plaat koopt in de verwachting hem te draaien voor de openhaard met kaarsjes en een glas wijn, dan kom je bedrogen uit. Toen Pat Metheny in 1985 gebroken had met ECM wilde hij iets geheel anders maken; een plaat met de man, waarvan de muziek hem al vanaf zijn elfde jaar fascineerde: Ornette Coleman. Ornette Coleman, geboren in 1930, speelt altsax en verraste vriend en vijand in 1960 met zijn plaat Free Jazz, die hij opnam met Don Cherry, Charlie Haden en Ed Blackwell. Deze plaat werd een mijlpaal in de jazz - een eerste aanzet tot een vernieuwing in de muziek, een ijkpunt ook voor velen; volgens hen mag die herrie geen jazz meer heten. Ik hou van jazz tot Ornette Coleman hoor je dan ook vaak. Pat Metheny wilde graag een plaat maken met zijn idool en dat gebeurde: Song X met de oude meester op altsax ( en op het nummer Mob Job speelt hij ook viool), Charlie Haden op bas en Jack DeJohnette en Ornette's zoon Denardo op slagwerk. De originele uitgave bevatte acht titels. In 2005, twintig jaar later, gaf Pat Metheny deze plaat opnieuw uit met 6 extra tracks.
Ik kan me goed voorstellen dat een aantal fans van Pat Metheny, in de verwachting een plaat gekocht te hebben om te loungen en te ontspannen, van een koude kermis thuis kwamen. Sommige nummers, zoals het titelnummer Song X, zijn, op zijn zachtst gezegd, nogal heftig, kokend en exploderend en elke aandachtige luisteraar zal bijvoorbeeld het lange nummer Endangered Species na dertien minuten luisteren uitgeput afronden. Geen muziek, die je laat horen aan je verloofde als je wilt uitleggen wat je leuk vindt aan jazz. Maar gelukkig staat er ook veel muziek op, die schitterend is en die nummers zijn, door het bedieningsgemak van de CD, gemakkelijk te vinden. Zoals al eerder gezegd: het is muziek die tijd nodig heeft om te rijpen. Het is moeilijk om de muziek van Ornette Coleman onder woorden te brengen; het beste is gewoon maar te luisteren en het een paar keer te ondergaan. De heruitgave van het jaar, las ik ergens in de titel van een recentie en een andere schreef gewoon: Mokokèn (op z'n Zeeuws) - plug in.

Ik heb twee stukjes uit concerten gevonden waarin je Ornette Coleman in 1979 kunt horen en zien spelen en een recenter stuk met Pat Metheny.

Pat Metheny: Half Life of Absolution

Tijdopnamen voor de maand juli:
1917:

• caprice rag / daintiness rag = james p johnson

1927:

• where's that rainbow = edythe bakerblack bordered letter = bertha hendersons
• coodle um skoo = papa charlie jackson
• i'm coming viriginia = missouri jazz band
• sevillanas no. 2 = la nina de los peines-nino ricardohallelujah = marek weber o
• bottomland / shootin' the pistol = clarence williams o

1937:

• caprichos do destinos = orlando silva orquestra victor brasileira

1947:

• bird legs / body and soul / out of nowhere / rb's wig / rexology / roy's boy / steady with teddy / three bass it = teddy edwards quintet
• cool breeze / emanon / groovin' high / i waited for you / lady bird / oop-pop-a-da / stay on it = dizzy gillespie o mad lad = sir charles thompson

1957:

• willow weep for me = stephanne grappellitrinkle tinkle = thelonious monk quartet

1987:

• there's no greater love = benny carter-rein de graaff trio

1997:

• fantasy in d minor / summer song / this is all i ask of you / taking a change on love / as is / i skovens dybe stille ro/ just in time / o, tysta ensamhet / song is you / traces of the past / fantasy in d minor / quiet solitude = niels henning orsted pedersen groups
  

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl


SPEELLIJST
elmo hope-john coltrane-donald byrd-jimmy heath-philly joe jones/the all-star sessions (2lp) = don wilkerson/the complete blue note sessions (2) = chet baker/and crew = nat adderley/work song = cannonball adderley/them dirty blues = duke ellington-louis armstrong-django reinhardt/memorial (2lp) = clifford brown/jazz immortal = lee morgan/sonic boom = pat metheny-ornette coleman quintet/song x = dizzy gillespie-salt peanuts ( cd 6)

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Hemmelighedsfuld uformel møder

( To the English translation)

Engang imellem for jeg skarp jer hen til den opdagelse i noget hemmelig optage , sikkert lavet af den nu længe glemt banebrydende i Dansk guitar leger J. Ergen. Af indforstået cirkler Jeg lært at Jo Ergen , hvem synes hen til opholde sig et eller andet sted isolere i den southeast bakker i Danmark hos hans slægt har rørt hans instrument igen , imellem gennemskæring den hedge eller cleening den køkken , han begyndte leger hans instrument igen. Hidtil disse ringe øjeblikke i øver var nærmest harmløs , bortset måske nemlig hans slutning slægtninge , men siden en uge en nærmest sjælden foto omløb imellem samler oven på imellem weblogs der hvor jer kunne se efter hvor han tager oppe hans instrument og , nemlig sig synes , ville gerne konflikt den fotograf. Men det var det ikke den ringest. Der var noget hårdnakket rygter at han har rynket en sammenstille i musicians et eller andet sted i en sen Dansk pub. En sjælden skildring Jeg indkomne af mig angiver synes hen til slå fast at. Indeværende angiver fortalt mig at den anden musik oven på den skildring , hvem er skønt anonym gøre indtryk af at være beboere af Brazil , Sverige , Hul og Danmark , men , nemlig JEG fortalt jer i nærværelse af , indeværende er ikke c0nfirmed. Selv om smugle registreringer se ud Ja , selvfølgelig , lod disse hos jer.

Tillykke Jo.
Opbevare føre ud i praksis


gang optagelse nemlig juli:

1927:

• swanee shore / who's that pretty baby = jack crawford o

1937:

• avalon = benny goodman quartetsnaperoo / who = waikiki swingsters

1957:

• m.c. = frank foster sextetjan-cee brown / walkin' = billy verplanck o

1987:

• bobby mcghee / cajun queen / chicken shack boogie / cow cow boogie / free fun boogie / johnson rag / one o'clock jump / one scotch one bourbon / roomin' house boogie / ruby ruby / snake rattle and roll / st louis blues / twelfth street rag / undecided boogie = little willy littlefield
  
  

Opbevare gynge

nå indforstået cirkel

keepswinging@live.nl



Den indstille Jeg legede oven på mig grammofon
blood sweat and tears/for hans (compilatie) = guillermo hernan oliva/selected victor sessions (1944-1949) = stan kenton and his orchestra/volume one

English ( Hen til den Dansk gengivelse )

Sometimes ago i pointed you to the discovery of some private tapes, probably made by the now long forgotten legendary pioneer of Danish guitar playing, Jo Ergen. From informed circles I learned that Jo Ergen, who seems to live somewhere isolated in the southeast hills of Denmark with his family has touched his instrument again, between cutting the hedge or cleaning the kitchen, he started playing his instrument again. Up to now these small moments of exercise were rather harmless, except maybe for his close relatives, but since a week a rather exceptional photo circulates among collectors on obscure web logs where you can see how he takes up his instrument and, as it seems, wants to strike the photographer. But that's not the worst ..... There were some persistent rumours that he has gathered a group of musicians somewhere in a remote Danish pub. A rare picture I received from my informer seems to prove that. This informer told me that the other musician on the picture, who are still anonymous seem to be inhabitants from Brazil, Sweden, Holland and Denmark, but, as I told you before, this is not confirmed. If bootleg recordings appear I will, of course, share these with you.

Congratulations, Jo.

Keep practicing

Time exposures for 30th of July:
1927:

• swanee shore / who's that pretty baby = jack crawford o

1937:

• avalon = benny goodman quartetsnaperoo / who = waikiki swingsters1957:m.c. = frank foster sextetjan-cee brown / walkin' = billy verplanck o

1987:

• bobby mcghee / cajun queen / chicken shack boogie / cow cow boogie / free fun boogie / johnson rag / one o'clock jump / one scotch one bourbon / roomin' house boogie / ruby ruby / snake rattle and roll / st louis blues / twelfth street rag / undecided boogie = little willy littlefield
  

Keep swinging

Well informed circle

keepswinging@live.nl



PLAYLIST
blood sweat and tears/for hans (compilatie) = guillermo hernan oliva/selected victor sessions (1944-1949) = stan kenton and his orchestra/volume one


Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

An Epochmaking Invention

( Naar de Nederlandse vertaling.)

The article May 1930

In the Baltimore Afro-American an article was published, that I won't withhold you from. The title was: Process Speeds Record Stamping 100 Times. Date: 24th of May 1930. Thanks to Guido Van Rijn I can share it with you.

Mr. Hal T. Beans demonstrates the flexible Durium record

The article reads: Phonograph record making has been speeded 100 times by the discovery of durium, figures announced today by the makers of the "Hit-of-the-Week" record show. While 700 ordinary records are being made, 70,000 of these new durium-processed discs can be turned out, it is shown. This article was published a few month after the releases of the first Hit of the week records January 1930 in New York and fits into the advertisement campaign of Durium. Its cardboard records were an invention of a Columbia University professor Hal T. Beans and Joseph Reilly, who invented a way to produce gramophone records on a piece of cardboard covered with a resorcinol-formaldehyde resin.

A printing press for Durium records (1932)

The making of an ordinary shellac record was a semi-automatically labour-intensive process. Thanks to this new invention the productive capacity could be increased. Unlike ordinary records, which require time for hardening, the durium records can be made at the speed of a printing press, for the durium of which they are made hardens so rapidly it is impossible to time the action. As a result the discs can be stamped out six at a time from metal dies, instead of requiring molding.

Each plate could make 12 discs in one time ( in Slough)

Research has given me information about the process of how these records were made. I found detailed information and some pictures from the machines itself, used for printing. The Durium factory in Slough, near London, started its production early 1932 and pictures of the factory have been archived. It seems, as if the machines in Slough were a bit more progressive then in New York, as it could print 12 at a time instead of 6, as mentioned in the article.

The factory of Durium in Slough ( near London) ca. 1932

The stream of records flowing from the presses are expected to boom phonograph record sales throughout the country during 1930, for the ease and speed of production permit the sale of huge quantities at one-fifth the price of ordinary records. It is estimated that the increase in phonograph record sales, which was 15,000,000 more in 1928 than in 1927, will be substantially topped this year. The writer of the article expects an increase in the sale of records. He was right, as the cheap Durium record, sold as Hit-of-the-Week at newsstands, reached sales figures of 350,000 up to 500,000 a week in the summer of 1930. Don't forget that this new, cheap durable record was released during the depression, so the man in the street couldn't afford 75 cents to buy a record, so he bought the new Hit of the week at 15 cent each.

Since its introduction here phonograph record sales in the vicinity have boomed, figures show. The entire output was absorbed shortly after this announcement, it is reported, and the demand is said to have stimulated sales of other records as well. This journalist couldn't know that the hype Durium records brought, was relatively short. The hugh sales figures of 500,000 at its peak in the summer of 1931, collapsed in the next half year, due to the fact that the man in the street, because of the bad economical situation still in progress couldn't afford to buy records anymore and other record companies started to make cheap records as well.

The process of making Durium records has been described extensive in A Brief Introduction to Hit of the Week Record I wrote for the liner notes of The Complete Hit of the Week Record set released by Archeophone. The first two 2CDs have been released since 2004 and Archeophone announced that the third 2CD, which covers the period of the first 5-minutes records ( second part of 1931) will be published soon. Get yours today ... 15 cents ( oh no, sorry - that's a 1932 Durium announce - that's not the price !!)

Thanks Guido for sharing this great article. Although the information was not new - the article itself was unknown to me.

This contribution has been posted too at the Hit of the week web log.

Time exposures for the 29th of July:
1957:

• minnie the mermaid / red sails in the sunset / she was just a sailor = firehouse five + 2

1997:

• coundown / it's alright with me / monk's dream / moon river / way you look tonight / young and foolish = brad mehldau trio
  

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl


PLAYLIST
jazzadelic/high-fidelic jazz vibes-04.3 = slim gaillard/opera in vout = dan barrett/international swing party = chet baker/baker's holiday = les tresors du city jazz 1953/CD 30 (Jun 1953 - Sep 1953) = cannonball adderley/somethin' else = jazz at the philharmonic/cd 7 = harry reser/banjo king and the jazz pilots (2) = freddy cole/this love of mine

Nederlands ( To the English translation )

Het artikel uit mei 1930

In de Afro-American uit Baltimore (USA) stond een artikel dat ik julie niet wil onthouden. Het was getiteld: Process Speeds Record Stamping 100 Times. (De productie van gramofoonplaten nu 100 keer sneller) De datum: 24 mei 1930. Dankzij Guido van Rijn kan ik dit artikel bespreken.

Mr. Hal T. Beans demonstrateert de buigbaarheid van de Durium plaat.

Het artikel vertelt (in vertaling): Het maken van gramofoonplaten is dankzij de ontdekking van durium honderd keer ze snel geworden; cijfers aangeleverd door de makers van deze plaat, laten dat ons zien tijdens de "Hit of the Week" platen show eerder deze week. Ze lieten zien dat in dezelfde tijd die nodig is om 700 gewone platen te maken, er 70.000 Durium platen gemaakt werden. Dit artikel werd gepubliceerd een paar maanden nadat de eerste Durium platen, als Hit of the weeks, uitgebracht waren in New York ( januari 1930) en past precies in de reclamecampagne van Durium om het product te promoten. De kartonnen platen waren een uitvinding van een professor in de chemie aan de universiteit van Columbia, Hal T. Beans en Joseph Reilly. Zij ontdekten hoe je op een kartonnen ondergrond een resorcinol-formaldehyde substantie kunt hechten, waarin een geluidsgroef gedrukt kan worden.

Een drukpers voor Durium platen (1932)

Het maken van een gewone schellakplaat (bakeliet is fout, mensen), was een half geautomatiseerd arbeidsintensief proces. Dankzij deze nieuwe uitvinding kon de productiesnelheid verhoogd worden. In tegenstelling tot gewone platen, waarbij het materiaal tijd nodig heeft om uit te harden, kunnen Durium platen gemaakt worden met de snelheid die we kennen van drukpersen, omdat Durium zo snel hard wordt, dat het bijna niet te meten is. De durium platen worden met zes tegelijk gedrukt vanaf een metalen plaat in plaats van het persen, zoals dat bij gewone platen gaat.
Na intensief onderzoek ben ik achter allerlei details gekomen, over hoe deze Durium platen gemaakt werden. Ik vond gedetailleerde informatie over het productieproces en foto's van de drukmachine en de fabriekshal, zoals die in 1932 in Slough ( bij London) in gebruik genomen werd. In 1932 begon deze fabriek in Slough te draaien voor Europa en het lijkt erop dat de machines, die gebruikt werden moderner waren dan die in New York, aangezien er 12 platen in één keer gedrukt werden, in plaats van zes.

De Duriumfabriek in Slough (bij Londen) ca. 1932

De hoeveelheid platen die nu van de persen komen zullen, naar verwachting, de productie en verkoop van het aantal platen dit jaar explosief doen stijgen in ons land, omdat het nu een stuk gemakkelijker en sneller geworden is om grote aantallen te maken tegen één vijfde van de kosten. Men verwacht dat de groei zal doorzetten; in 1928 bijvoorbeeld werden er al 15 miljoen meer platen verkocht dan het jaar daarvoor en dit aantal zal dit jaar zeer zeker overschreden worden. De schrijver van het artikel had gelijk. De verkoopcijfers van de goedkope Duriumplaat, die wekelijks als Hit of the Weeks in de krantenkiosken verkocht werden, bereikten aantallen tussen de 350.000 en 500.000 per week. Dit succes was vooral te danken aan het feit dat vanwege de depressie Jan-met-de-pet eerder een gramofoonplaat van 15 cent kocht dan één voor de normale prijs van 75 cent.

Vanaf het moment dat Durium werd geintroduceerd is de platenverkoop explosief gestegen, zo laten ons de verkoopcijfers zien. De hele voorraad was al snel uitverkocht na deze aankondiging en men merkte dat ook andere platen beter verkocht werden. Wat de journalist nog niet kon weten was, dat de hype maar van korte duur was. De verkoopcijfers van een half miljoen per week, die een paar keer in de zomer van 1930 gehaald werden, stortten in na een half jaar. De reden was, dat, vanwege de economische depressie ook de gewone burger minder te besteden had en bovendien gingen ook de gewone platenmaatschappijen goedkope platen verkopen.

Het productieproces voor Duriumplaten heb ik uitgebreid besproken in het artikel A Brief Introduction to Hit of the Week Record (Een korte introductie van de Hit-of-the-week plaat) dat ik schreef voor het boekje bij The Complete Hit of the Week Record set, uitgebracht door Archeophone. De eerste twee dubbel CDs verschenen vanaf 2004 en Archeophone kondigde deze week aan dat de derde dubbel CD binnenkort uitgebracht wordt. Hierop staan de zgn. 5-minuten platen; de wekelijkse Hit of the week uitgaven uit de tweede helft van 1931, aangevuld met reclameplaatjes.Get yours today ... 15 cents ( o nee, nu haal ik er de sl.ogan bij, die Durium zelf gebruikte in 1932 en die prijs klopt natuurlijk niet !! )

Bedankt Guido dat je me dit artikel stuurde. De inhoud was weliswaar niet nieuw voor me - het artikel kende ik niet. Mijn dank hiervoor.

Deze bijdrage wordt eveneens (in het Engels) gepubliceerd in de Hit of the week weblog.

Tijdopnames van 29 juli:
1957:

• minnie the mermaid / red sails in the sunset / she was just a sailor = firehouse five + 2

1997:

• coundown / it's alright with me / monk's dream / moon river / way you look tonight / young and foolish = brad mehldau trio
  

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl


SPEELLIJST
jazzadelic/high-fidelic jazz vibes-04.3 = slim gaillard/opera in vout = dan barrett/international swing party = chet baker/baker's holiday = les tresors du city jazz 1953/CD 30 (Jun 1953 - Sep 1953) = cannonball adderley/somethin' else = jazz at the philharmonic/cd 7 = harry reser/banjo king and the jazz pilots (2lp) = freddy cole/this love of mine


Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium

Brunswick pictures suggestions

( Naar de Nederlandse vertaling.)

In a previous blog I posted a request from Bruce R. Young of the MOCAPS ( The Massachusetts Old Colony Antique Phonograph Society ) who asked to identify two Brunswick artists on a picture he received from the granddaughter of a former Brunswick Engineer. The image above is a cut out of the original one made by Riel. I received several suggestions I love to share with you. Mind that I won't give you a final judgement about who-is-who; that's up to Bruce and his MOCAPS or to the reader. I'll only give some of your suggestions.

Who is the man with the wavy hair?

Bruce R. Young suggested in his first message that this man could be Nick Lucas (1892 - 1932). Some of you agreed that it could have been The Crooning Troubadour, although some cast doubts on it. Mark Berreford says: The singer could be Lucas, but looks thinner. Jerry Priessen schrijft: Wavy, golvend haar was IN in die tijd. Mijn opa in de jaren 30 had het trouwens ook zo. Artiesten deden zelfs krulspelden in om maar golvend haar te krijgen ( = Mind that wavy hair was very popular in those days; even my grandfather from te 1930s had it. Artists even used curlers to get it wavy.)

The Radio Franks

Bryan White suggested: I don't know for sure since I've never seen a photo of them, but I wonder if your mystery men might be Frank White and Frank Bessinger: "The Radio Franks." They were a vocal duo that recorded often for Brunswick in the late 1920s; usually just two voices and piano. Just a thought based on the content of the photo. Well, I found an image of these two men, The Radio Franks, and posted it above. I love the parting in Frank White's hair. Well, it might be possible. Bob Smith however suggested: The only other artist who resembles the picture (nose, ears, and wavy hair style) that I could find is Yank Lawson. He recorded for Brunswick in 1935 with Clark Randall's orchestra. In which case the pianist might be Gil Bowers (but I have no picture of him).

The mysterious piano player

There were some more suggestions according the piano player. Of course it could have been Frank Bessinger as suggested by Bryan White or Gil Bowers as Bob Smith thought. Glen Richard says: I'm not sure the vocalist is Nick Lucas, but I'm pretty sure the pianist is Anson Weeks, who did record for Brunswick in the early 30's. I wonder if "Riel" was a West Coast photographer - Weeks was well-known in San Francisco. I ( Hans) found a photo of Anson Weeks, posted below, and it has a striking resemblance in my opinion.

Anson Weeks (1896 - 1969 )

Mark Berresford suggests; I think the pianist is Phil Ohman, a regular Brunswick pianist and frequently credited as such (e.g. Marion Harris, Margaret Young etc) - see pic below (man on right - sorry it's not a better picture).


Thanks for all your suggestions, remarks, compliments and commends. All messages will be forwarded to Bruce R. Young, also the questions about the Radio Transcriptions, Bruce mentioned in the previous blog.

I found some downloadable transcription on the website, dedicated to Nick Lucas


Time exposures for the 28th of July:
1927:

• barbara / miss annabelle lee / she's got it = ted weems o

1957:

• by the beautiful sea = firehouse five + 2

1977:

• blues for heard / blues for les / goodbye / my friend john / valse triste = art pepper quartet
  

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl


PLAYLIST
hawaiian steel guitar phenomenon/slidin' on the frets = nicholas payton/dear louis = ellis marsalis-branford marsalis/loved ones = rca victor-jazz the first half century-the 20s-60s/the 60s = memphis jug band/complete recorded works in chronological order-1932-1934
Nederlands ( To the English translation )

In een eerdere bijdrage vroeg ik hulp bij een verzoek dat ik ontving van Bruce R. Young, president van de MOCAPS ( The Massachusetts Old Colony Antique Phonograph Society ) die vroeg om identificatie van twee anonieme Brunswick artiesten op een foto die hij kreeg van de kleindochter van een voormalige Brunswick medewerker. De foto hierboven is een uitsnede uit de originele foto gemaakt door Riel. Ik ontving verschillende suggesties en oplossingen, die ik hier met jullie wil delen. Uiteraard ga ik geen eindoordeel vellen over de namen die genoemd worden - dat laat ik aan Bruce R. Young over en zijn medewerkers. En uiteraard hebben jullie ook een mening !! Ik leg hier alleen de suggesties neer.

Wie is de man met het golvend haar?

Bruce R. Young suggereert in zijn oproep dat de man naast de piano Nick Lucas (1892 - 1932) geweest zou kunnen zijn. Sommigen waren het hier wel mee eens, maar anderen hadden zo hun twijfels of de man naast de piano wel The Crooning Toubadour zou kunnen zijn. Mark Berreford bijvoorbeeld schrijft: The singer could be Lucas, but looks thinner (De zanger zou Lucas kunnen zijn, maar lijkt hier magerder). Bedenk, schrijft Jerry Priessen, dat gegolfd haar in die tijd erg populair was - zelfs mijn opa die in de jaren dertig leefde, had het; sommige artiesten gebruikten zelfs krulspelden om wat golfjes te krijgen

The Radio Franks

Bryan White schrijft het volgende: I don't know for sure since I've never seen a photo of them, but I wonder if your mystery men might be Frank White and Frank Bessinger - "The Radio Franks." They were a vocal duo that recorded often for Brunswick in the late 1920s; usually just two voices and piano. Just a thought based on the content of the photo. ( Ik weet het niet zeker, aangezien ik nog nooit een foto van hen gezien heb, maar als ik naar de foto kijk denk ik dat de twee mysterieuze figuren wel eens Frank White en Frank Bessinger zouden kunnen zijn, bekend als de "The Radio Franks". Het was een zangduo dat regelmatig voor Brunswick opnamen maakte eind jaren twintig.) Wel, ik vond wel een foto van de Radio Franks, zij het wat vaag. De scheiding in het haar van Frank White maakt me jaloers. Bob Smith suggereert dat, afgaand op de uiterlijke kenmerken van de zanger ( neus, oren en golvend haar) dat we wel eens te maken zouden kunnen hebben met Yank Lawson. Hij nam platen op voor Brunswick in 1935 met het orkest van Clark Randall. Als dat zo zou zijn, dan zou de pianist Gil Bowers zijn ( maar daar heb ik geen foto van).

De onbekende pianist

Er waren wat meer suggesties t.a.v. de pianist. Frank Bessinger, zoals genoemd door Bryan White of Gil Bowers zoals Bob Smith schreef. Glen Richard meldt: I'm not sure the vocalist is Nick Lucas, but I'm pretty sure the pianist is Anson Weeks, who did record for Brunswick in the early 30's. ( Ik ben niet zeker van Nick Lucas, maar ik ben zeker dat de pianist Anson Weeks moet zijn, die begin jaren dertig voor Brunswick opnamen maakte.), maar hij vraagt zich af of de fotograaf Riel wel een fotograaf van de westkust was, aangezien Weeks bekend is uit San Francisco. Ik vond een foto van Anson Weeks, hieronder afgebeeld, en ik moet zeggen ............... de gelijkenis is opvallend !!

Anson Weeks (1896-1969)

Mark Berresford suggereert: I think the pianist is Phil Ohman, a regular Brunswick pianist and frequently credited as such (e.g. Marion Harris, Margaret Young etc) - see pic below (man on right - sorry it's not a better picture). ( Ik denk dat de pianist Phil Ohman moet zijn, een artiest die regelmatig voor Brunswick opnam met artiesten als Marion Harris en Margaret Young. Op de foto hieronder staat hij rechts ).


Bedankt voor alle berichtjes, suggesties, oplossingen, complimenten en ideeën. Alle berichten zullen doorgestuurd worden aan Bruce R. Young, ook de vragen over de Radio Transcriptions, die Bruce noemde in de eerdere bijdrage.

Op de website, gewijd aan Nick Lucas staan een aantal transcriptions die te downloaden zijn als mp3 files.

Tijdopname voor 28 juli:
1927:

• barbara / miss annabelle lee / she's got it = ted weems o

1957:

• by the beautiful sea = firehouse five + 2

1977:

• blues for heard / blues for les / goodbye / my friend john / valse triste = art pepper quartet
  

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl


SPEELLIJST
hawaiian steel guitar phenomenon/slidin' on the frets = nicholas payton/dear louis = ellis marsalis-branford marsalis/loved ones = rca victor-jazz the first half century-the 20s-60s/the 60s = memphis jug band/complete recorded works in chronological order-1932-1934

Keep Swinging Oscar Aleman Flexible Records Choro Music Hit of the week - Durium