Annette Hanshaw: Een fascinerend zangeresje herinnerd

Annette Hanshaw - a great vocalist remembered (English) - Annette Hanshaw - een fascinerend zangeresje herinnerd (Nederlands) - Annette Hanshaw - I hated those records ( English) - Annette Hanshaw - Ik haatte die platen (Nederlands)

Heb je't? Ik weet dat het niet zo goed is - Ik sta helemaal te trillen ......
ANNETTE HANSHAW - een fascinerend zangeresje herinnerd.
Hans Koert

Een paar weken geleden plaatste ik een bijdrage waarin het feit van de 100ste geboortedag van Django Reinhardt nog eens onderstreept werd. Scott Yanow publiceerde een lijst met namen in zijn boek Jazz on Record - The First Sixty Years van musici die geboren waren in 1910. Eén van de namen in die lijst was die van zangeres Annette Hanshaw, volgens haar eigen zeggen geboren op 18 oktober 1910. Ze overleed in maart 1983. Een mooie reden om haar eens in het zonnetje te zetten, edoch ...... wat bleek? Van verschillende kanten werd ik ingeseind dat Annette zich vergist had. Volgens haar neef Frank W. Hanshaw III, en hij kon het met haar geboortebewijs staven, was ze geboren op 18 oktober 1901 en dat scheelt een slok op een borrel. Waarom Annette loog over haar geboortedatum zal wel altijd een vraag blijven - door negen jaar van je leeftijd af te trekken, blijf je niet eeuwig jong ...... Geen feestje dus, maar ach wat geeft het. Er zijn genoeg redenen om Annette Hanshaw eens in het zonnetje te zetten.

In de eerste bijdrage meer over haar eerste stappen in de platenstudio - in de tweede blog kijkt ze terug op haar platencarriere: Annette Hanshaw: Ik haatte die platen.

Daddy, Won't You Please Come Home - Annette Hanshaw and the New Englanders ( New York City, 31 mei 1929)

Bezetting: waarsch. Charlie Spivak trompet, een onbekende trombonist, Jimmy Dorsey en Hymie Wolfson rieten, waarsch. Ben Selvin viool, Arthur Schutt piano, Tony Colucci gitaar, waarsch. Hank Stern tuba en Stan King slagwerk.

Some of us like Annette Hanshaw and collect her records, even when there's no Lang or Dorseys backing her. (= Sommigen houden van Annette Hanshaw en verzamelen al haar platen.) We don't collect any of the other singers of the period, so what's so special about Annette? ( = Dat doen we niet met andere zangeressen uit die periode, dus wat is er zo bijzonder aan haar? ). I'll tell you what - style ( = Ik zal 't verklappen: stijl! ) ( citaat: waarschijnlijk Laury Wright in Diskrimination (Storyville 15 (Feb. 1968) p. 23) (Storyville 15 (Feb. 1968) p. 23).

Annette Hanshaw (1901 - 1983)
Is het eigenlijk niet opmerkelijk dat deze zangeres, die nu nog steeds herinnerd wordt door een handjevol fans, niet genoemd wordt in de grote jazznaslagwerken zoals de New Groove Dictionary of Jazz, noch in handboeken als Early Jazz en The Swing Era van Gunther Schuller, of Alyn Shipton's A New History of Jazz of het boek van Linda Dahl, speciaal over vrouwen in de jazz, getiteld Stormy Weather, the Music and Lives of a century of jazzwomen. Gelukkig wordt ze wel genoemd in Richard M. Sudhalter's Lost Chords. De carriere van Annette Hanshaw was relatief maar kort - erg kort eigenlijk - ze stond maar een jaar of acht in de schijnwerpers totdat ze in 1934 plotseling van het toneel verdween. In dat jaar trouwde ze met haar ontdekker en producer ........... Dat ze niet in allerlei jazznaslagwerken genoemd wordt komt omdat ze geen echte jazzzangeres was, al had ze daarvoor alle capaciteiten in huis. Ze was eerder een "pop" ster, zoals Ruth Etting, Lee Wiley en Mildred Bailey. Wie Annette's platen kent herinnert haar ongetwijfeld aan haar herkenningskreet, dat ze altijd uitriep aan het eind van elk nummer: That's All! ( = Dat was 't! ).
Flapper ( in: The pocket Dictionary of American Slang (Harold Wentworth en Stuart Berg Flexner).

Annette werd, als 25-jarige jonge vrouw, ontdekt op een feestje waar ze wat zong. Toevallig was daar ook Herman ( of Wally) Rose, de Musical Director van Pathé Records. Annette was geboren in New York City in 1901 en had zich ontwikkeld tot een mooie, zij het wat naïeve en verlegen introverte persoonlijkheid - een flapper wife, noemden ze in de jaren twintig zo'n modieus geklede moderne jonge vrouw. In de Pocket Dictionary of American sSang wordt het begrip omschreven als: The popular female type of the 1920s ... ( = Een populair type vrouw uit de jaren twintig ... ) - een Helen Kane-type á la Betty Boop karikatuur. Annette was uitgenodigd door Herman Rose om testopnamen te maken voor Pathé. In de studio zong ze een medley van populaire "Hits of the day" en begeleidde ze zichzelf aan de piano. Aan het slot van de eerste test hoor je haar uitroepen: Have you that? (= Heb je't? ). Oh I know but I'm not doing well ( = Ik weet dat het niet zo goed is). I'm all shivering, Mister. ... (= Ik sta helemaal te trillen, meneer ......(en dan noemt ze de naam van de geluidstechnicus). Bij de tweede test eindigde ze spontaan en opgelucht met de historische woorden That's All! (= Dat was't! ), zich wederom niet realiserend dat de opnameapparatuur dit ook registreerde. Iedereen was enthousiast en haar slotkreet bleef haar afsluiting. Ze kreeg ter plekke een contract. Deze testopnamen van 28 juli 1926 zijn weer boven water gekomen. Luister naar de eerste:

Medley - E-2476 oor Annette Hanshaw zang en piano. Opgenomen 28 juli, 1926

In Juli 1926 kreeg ze een contract. Haar afsluitingswoorden werden haar handelsmerk, iets wat haar steeds meer ging tegenstaan, maar bijna alle platen die ze opnam eindigen met de woorden That's All. En zo begon het allemaal ......... That's all.

In een volgende blog kijk ze terug op haar carriere: Annette Hanshaw - Ik haatte die platen.

Hans Koert
http://twittter.com/KeepSwinging
keepswinging@live.nl


Toen ik voor het eerst het wat kinderlijke stemmetje van Annette Hanshaw hoorde en haar foto's zag wist ik het .... ik was verliefd. En dat gaat niet over! Mijn eerste kennismaking moet geweest zijn in de jaren tachtig toen haar oeuvre uitgebracht werd op een serie Fountain / Retrieval albums, die dankzij discograaf en verzamelaar Brian Rust aan de vergetelheid ontrukt waren. Hij had haar eind jaren vijftig teruggevonden als mevr. Rose, een weduwe die werkte als stenograaf bij een advocatenkantoor in New York. She was exactly as charming, shy and somewhat bewildered as might have been expected, (= Ze was nog steeds charmant, verlegen en een beetje naïef, zoals te verwachten was.) herinnerde Brian haar. Genoeg redenen om haar eens opnieuw in de schijnwerpers te zetten. Als je niets wilt missen, volg dan de Keep Swinging blog via Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief. That's all!


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions