Alex Levin Trio: een nieuw album - New York Portraits
Alex Levin Trio: new release - New York Portraits ( English) Alex Levin Trio: een nieuw album - New York Portraits (Nederlands)De indrukken maakten me duizelig, alsof ik balanceerde op het topje van het Empire State Building
ALEX LEVIN TRIO: een nieuw album - NEW YORK PORTRAITS
Hans Koert
Hans Koert
Over een paar maanden komt de nieuwe cd van Alex Levin en zijn trio uit, getiteld New York Portraits. De cd verschijnt eind september 2010. Ik mocht alvast de CD in de handen houden en beluisteren. 
Alex Levin, opgegroeid in Philadelphia, is al zo'n 15 jaar semi-professioneel jazzpianist en treedt op in clubs en privéfeesten in Philadelphia en New York City. Daarnaast heeft hij nog een baan als leraar Engels. Van 1998 tot 2001 woonde hij in Berlijn, waar hij zijn eigen groep leidde, een kwartet, genaamd The Living Room. In 2001 keerde hij terug naar New York en begeleidde instrumentalisten en zangeressen zoals Ayana del Valle en Heather Moran. Eerstgenoemde, haar voorouders zijn afkomstig uit Puerto Rico, begon aan een zangcarriere, nadat ze Ella Fitzgerald had horen zingen. Ze is nu een veelgevraagd zangeres in jazz-improvisatie met R&B, soul, pop, hiphop, en Latijns-Amerikaanse invloeden; laatstgenoemde, Heather Moran heeft zich helemaal op de muziek van Rosemary Clooney gestort.
Alex Levin ( foto: Chad Coe en Peter Moser)
Alex Levin bracht zijn eerste trioplaat uit in 2005, getiteld Night and Distance, en die werd meteen, tot zijn schrik, een groot succes in Japan en de VS. De plaat was snel uitverkocht en moest opnieuw gemaakt worden. Zijn tweede album, A Reason for Being Alone, was met een groep met twee rietblazers en een cello. Deze plaat, New York Portraits, opgenomen op 5 januari 2009 in de Systems Two Studios in Brooklyn (NY) is weer een trioplaat. De titel, New York Portaits, verwijst naar de musici, die Alex geïnspireerd hebben, zoals Bill Evans, Tom Waits, Ahmad Jamal, Blossom Dearie, Shirley Horn, Barry Harris en Red Garland. De meeste nummers zijn standards, zoals Irving Berlin's Cheek To Cheek, I Loves You Porgy, Isn't a Pity ( beide Gershwin-composities) en Body and Soul. Er staan ook twee eigen composities op zoals Last Train to Brooklyn en Blues for Charley, genoemd naar zijn dochter. De ritmesectie legt een solide swingende basis en dat maakt deze plaat tot een lust voor het oor. 
Alex Levin, opgegroeid in Philadelphia, is al zo'n 15 jaar semi-professioneel jazzpianist en treedt op in clubs en privéfeesten in Philadelphia en New York City. Daarnaast heeft hij nog een baan als leraar Engels. Van 1998 tot 2001 woonde hij in Berlijn, waar hij zijn eigen groep leidde, een kwartet, genaamd The Living Room. In 2001 keerde hij terug naar New York en begeleidde instrumentalisten en zangeressen zoals Ayana del Valle en Heather Moran. Eerstgenoemde, haar voorouders zijn afkomstig uit Puerto Rico, begon aan een zangcarriere, nadat ze Ella Fitzgerald had horen zingen. Ze is nu een veelgevraagd zangeres in jazz-improvisatie met R&B, soul, pop, hiphop, en Latijns-Amerikaanse invloeden; laatstgenoemde, Heather Moran heeft zich helemaal op de muziek van Rosemary Clooney gestort.
Alex Levin ( foto: Chad Coe en Peter Moser)
Michael Bates ( foto: Chad Coe en Peter Moser)Luister maar eens naar een fragment door het Alex Levin Trio vastgelegd tijdens een privé-party in een appartement in Manhattan:
Op de hoes van de CD vertelt Alex over zijn eerste kennismaking met de jazz - zijn eerste ervaringen met de muziek als jonge armlastige student, op een kleine studentenflat in East Village in Saint Mark's Place.
Brian Floody ( foto: Chad Coe en Peter Moser)
Brian Floody ( foto: Chad Coe en Peter Moser)Hij woonde daar met een student "Drama" en zijn vriendin. My bed was a mattress on the floor next to the kitchen.(= Mijn bed was een matras op de vloer naast de keuken). Zoals zo veel studenten had hij te weinig geld om uit te gaan. Hij verdiende, voor een minimumloontje, wat bij en met dat extraatje kon hij zo af en toe naar Deanna Jazz Club in Rivington Str. East Village. Hi
er luisterde hij naar musici als Herman Foster, die daar speelde met o.a. Arnie Lawrence. Pianist Herman Foster, hij overleed in 1999 op bijna 71 jarige leeftijd, was bekend geworden door zijn optredens en opnamen met Lou Donaldson, zoals op de Blue Note plaat Gravy Train. Een foto laat Herman Foster met Jeff Fuller zien naast Lou Donaldson (1981). Zijn spel fascineerde Alex - de manier zoals hij speelde. Het spel van Herman wordt gekarakteriseerd door, zo schrijft de New Groove Dictionary of Jazz, a formidable attack and fluid and melodic passages of locked-hand work.(= een krachtige aanslag en vloeiende en me.jpg)
lodische passages met vooral blokakkoorden.). Arnie Lawrence, geboren als Arnold Lawrence Finkelstein, was een altsaxofonist, die nog met Charles Mingus, Thad Jones, Maynard Ferguson en Chico Hamilton had gespeeld, maar ook rondgetrokken had met Elvin Jones, Louie Bellson en Liza Minnelli. Toen Alex hem hoorde spelen had Arnie het actieve professionele muzikantenbestaan al ingewisseld voor het International Center for Creative Music, dat hij opgericht had. Tientallen, nu grote namen in de jazz, zoals Roy Hargrove en Brad Mehldau, om even twee recent gehoorde jazzmusici te noemen, hebben op dit instituut gestudeerd. Alex herinnert zich dat voorral Arnie de meest interessante solo's maakte: he took the audience far, far away, and his lines smoldered with a potent combination of love and sorrow. (= Hij nam de luisteraars me
e naar verre oorden en zijn improvisatielijnen smeulden met een krachtige mix van liefde en verdriet.). Arnie overleed in Jeruzalem april 2005 67 jaar oud. Alex voelt nog steeds die sfeer - hoe hij zich toen als achttienjarige student voelde, sitting at a small table in Deanna's felt as vertiginous as balancing on the pinnacle of the Empire State Building. (= zittend aan een kleine tafel voelde als een duizeling alsof ik op het puntje van de Empire State Building balanceerde). Nu, jaren later, zo schrijft hij, is alles veel meer in balans - hij is getrouwd, heeft een vrouw en dochter, werkt als leraar aan de Saint Ann's School in Brooklyn en speelt met zijn trio in clubs of op partijtjes her en der, maar die eerste herinneringen aan die jams in Deannna's hebben zijn leven wel beïnvloed.
er luisterde hij naar musici als Herman Foster, die daar speelde met o.a. Arnie Lawrence. Pianist Herman Foster, hij overleed in 1999 op bijna 71 jarige leeftijd, was bekend geworden door zijn optredens en opnamen met Lou Donaldson, zoals op de Blue Note plaat Gravy Train. Een foto laat Herman Foster met Jeff Fuller zien naast Lou Donaldson (1981). Zijn spel fascineerde Alex - de manier zoals hij speelde. Het spel van Herman wordt gekarakteriseerd door, zo schrijft de New Groove Dictionary of Jazz, a formidable attack and fluid and melodic passages of locked-hand work.(= een krachtige aanslag en vloeiende en me.jpg)
lodische passages met vooral blokakkoorden.). Arnie Lawrence, geboren als Arnold Lawrence Finkelstein, was een altsaxofonist, die nog met Charles Mingus, Thad Jones, Maynard Ferguson en Chico Hamilton had gespeeld, maar ook rondgetrokken had met Elvin Jones, Louie Bellson en Liza Minnelli. Toen Alex hem hoorde spelen had Arnie het actieve professionele muzikantenbestaan al ingewisseld voor het International Center for Creative Music, dat hij opgericht had. Tientallen, nu grote namen in de jazz, zoals Roy Hargrove en Brad Mehldau, om even twee recent gehoorde jazzmusici te noemen, hebben op dit instituut gestudeerd. Alex herinnert zich dat voorral Arnie de meest interessante solo's maakte: he took the audience far, far away, and his lines smoldered with a potent combination of love and sorrow. (= Hij nam de luisteraars mee naar verre oorden en zijn improvisatielijnen smeulden met een krachtige mix van liefde en verdriet.). Arnie overleed in Jeruzalem april 2005 67 jaar oud. Alex voelt nog steeds die sfeer - hoe hij zich toen als achttienjarige student voelde, sitting at a small table in Deanna's felt as vertiginous as balancing on the pinnacle of the Empire State Building. (= zittend aan een kleine tafel voelde als een duizeling alsof ik op het puntje van de Empire State Building balanceerde). Nu, jaren later, zo schrijft hij, is alles veel meer in balans - hij is getrouwd, heeft een vrouw en dochter, werkt als leraar aan de Saint Ann's School in Brooklyn en speelt met zijn trio in clubs of op partijtjes her en der, maar die eerste herinneringen aan die jams in Deannna's hebben zijn leven wel beïnvloed.Alex Levin is elke vrijdagavond te beluisteren in het Manhattan Jeugdcentrum. Deze concerten zijn gratis en iedereen is welkom: baby’s, peuters, kinderen, tieners en volwassen. Kinderen onder de 16 mogen hun eigen instrument meebrengen en meespelen. Ik vond een kort fragment van zo'n kindvriendelijk concert en ik maak me sterk dat daar in de toekomst niet één of twee jazzliefhebbers uit groeien, die misschien later, net als Alex, zich de sfeer van deze concerten herinneren als een inspiratie.
Hans Koert
Alex Levin, een pianist uit New York, brengt eind september met zijn trio zijn derde plaat uit. De plaat is getiteld: New York Portraits. De naam refereert aan de musici die hem beïnvloed heben. Hij vertelt hoe hij voor het eerst jazzmusici hoorde spelen in Deanna’s Jazz Club in New York en hoe het hem duizelde alsof hij balanceerde op het puntje van het Empire State Building. New York Portraits: een mooi album om naar uit te kijken. Als je niets wilt missen van de Keep Swinging blog, vraag dan haar nieuwsbrief. 
Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
Labels: Alex Levin
posted by Anonymous at 5:50 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home