Keep (it) Swinging: Brad Mehldau: Introverte klanken op kil abdijplein

Brad Mehldau: Introverte klanken op kil abdijplein ( Nederlands) Brad Mehldau: Introverted sounds on a chilly concert ( English)

Muziek die je speelt is nooit een kopie van muziek uit het verleden
BRAD MEHLDAU: INTROVERTE KLANKEN OP KIL ABDIJPLEIN
Hans Koert

Op 22 mei 2010 trad Brad Mehldau solo op tijdens het 4de Internationale Jazzfestival van Middelburg. Het 4de Internationale Jazz Festival werd gehouden van 21 t/m 24 mei 2010 o.a. op het historische abdijplein in het centrum van de stad.

The music one plays, is never a copy of something played in the past. (= Muziek die je speelt is nooit een kopie uit het verleden). And music created in the passed, never mind if it is composed by Brahms or played by musicians like Mingus, Parker or Evans is not old fashioned or what-so-ver. (= En muziek uit het verleden, en dan maakt het niets uit of het gecomponeerd is door Brahms of gespeeld door musici als Mingus, Parker of Evans is nooit ouderwets of oudbollig of zo) ( Brad Mehldau)

Brad Mehldau werd geboren in Jacksonville, Fl. in augustus 1970 en woonde als kleuter in Ierland, voordat hij geadopteerd werd door een artsengezin uit Connecticut. Deze mensen hadden een piano en als vijfjarige droomde hij achter de toetsen van een carrière als concertpianist. Hij kreeg pianolessen en leerde klassieke muziek spelen - toen

hij twaalf was ging hij zich interesseren voor de popmuziek uit die tijd; muziek van Weather Report en Herbie Hancock zoals die op zijn Headhunters-album klonk. Hij begon platen te verzamelen en raakte geboeid door de muziek van de Grootten van de Jazz zoals Miles Davis, John Coltrane, Charlie Parker en Charles Mingus. Zijn Blue Note verzameling was nagenoeg compleet. Hij speelde waar hij maar kon en liet zich inschrijven aan de New School For Social Research in Manhattan (NY) waar hij de module Jazz and Contemporary Music volgde. Hij blonk als student niet uit - liever speelde hij elke avond in één van de New Yorkse clubs in plaats van te studeren. Eén van de bands waar hij mee speelde was het Jesse Davis Quintet - met deze groep maakte hij één van zijn eerste platen Young at Art ( Concord Jazz CCD-4565. Jesse Davis zegt dan al over de jonge veelbelovende pianist: He's 22 years old, and wow! ( = Hij is nog maar 22 jaar oud en wow !! ).

Als student verliet hij de VS en bracht een aantal maanden door in Ierland ( met Louis Stewart) en Spanje waar hij de Rossy broers leerde kennen - Jorge Rossy zou later zijn vast slagwerker worden. Voordat hij zijn eigen trio had speelde hij bij Joshua Redman, waar hij o.a. op zijn beroemde album MoodSwing. (Warner Bros WB 9362-45643) te horen is. In 1995, nadat Brad door Joshua aan de kant gezet was, maakte hij zijn eerste plaat onder eigen naam voor het Fresh Sound label ( met Perico Sambeat), gevolgd door een lange rij trio opnamen met Larry Grenadier op bas en Jorge Rossy op slagwerk in een serie getiteld als The Art of the Trio.

Brad's muziek is introvert en hoort m.i. gespeeld te worden in een kleine knusse club met lekkere stoelen en niet op een koud winderig abdijplein met strenge, het publiek inkijkende bewakers, vanwege het feit dat Brad geen enkele fotograaf duldde. Deze eis werd, bijna hardhandig, door strenge mannen met oortjes gehandhaafd en gaf mij het gevoel op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats te zijn. Het werd voor mij een kil afstandelijk concert, met alleen zijn vrouw en kinderen, voor wie het optreden een dagje uit leek. Jammer, Brad, pas op dat je niet van je voetstuk valt .......

Als je Brad Mehldau hebt zien en horen spelen op het abdijplein van Middelburg, dan zou wellicht een beeld kunnen ontstaan dat Brad een navolger is van illustere voorgangers op de toetsen als Lennie Tristano of Bill Evans. Aan dit soort beweringen ergert hij zich gruwelijk......... The constant comparison of this trio with the Bill Evans Trio by critics has been a thorn in my side.( = Die contante vergelijking van mijn trio met het Bill Evans Trio is me een doorn in het oog). In het hoesje van zijn album Brad Mehldau - Back to the Vanguard, zegt hij, dat hij ooit een paar maanden intensief naar Bill Evans geluisterd heeft toen hij een jaar of 13-14 was en nog nooit naar de muziek van Lennie Tristano. The nonstop claims of their influence on me are not about musicial content.( = Die non-stop vergelijkingen zijn niet gebasseerd op muzikale argumenten). Notions of an introverted intellectualism and cloying overemotionalism give the piano trio its otherness in this false appraisal. ( = Begrippen zoals naar binnen gekeerd intellectualisme en zoetige overemotioneel onderscheiden dit trio in deze verkeerde inschatting). Brad vindt het frustrerend om steeds ergens bij ingedeeld te worden terwijl het gewoon zijn eigen muziek is, dat hij creëert op het podium. - de muziek van Brad Mehldau. En daarin heeft hij natuurlijk gelijk. Muziekstijlen of lijstjes met musici die elkaar beïnvloed zouden hebben, dienen slechts voor de luisteraar om de muziek te ordenen, maar worden vaak misbruikt om die te beoordelen. Maar wat is er mis mee als je beweert dat de muziek van Louis Armstrong beinvloedt is door King Oliver? Doe je daarmee Louis dan te kort of geef je de King daarmee te veel eer?

De beschrijving van dit concert tijdens de eerste festivaldag door mede-blogger Noud Hovius in Langs De Atonale Afgrond wil ik jullie niet onthouden.

Afgelopen week maar weer eens één van Brad’s Art of the Trio platen opgezet en genoten - op de juiste plek en tijd ...... zonder mannen-met-oortjes, die in mijn nek staan te hijgen …………..

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Een definitie voor muziek bevindt zich tussen trillende lucht en emotie. Als er geen trillende lucht is hoor je niets en als de emotie je niet raakt of je niet bereikt dan doet het je niets. De muziek van Brad Mehldau behoort tot het beste wat er op het gebied van jazz improvisatie te beluisteren valt, maar of daarvoor een kil winderig plein met hijgende bewaking in je nek de juiste plek is om daarvan te genieten, valt te betwijfelen ..........
Wil je op de hoogte blijven van de laatste bijdragen in de Keep swinging blog, vraag dan de nieuwsbrief.