Keep (it) Swinging: Ronnie Cuber - een eerbetoon aan het verleden: Ronnie

Ronnie Cuber - a tribute to the past: Ronnie ( English) Ronnie Cuber - een eerbetoon aan het verleden: Ronnie ( Nederlands)

Baribeul speelt de muziek uit de tijd van Blue Note, Riverside en Prestige: de jaren vijftig en zestig.
RONNIE CUBER - EEN EERBETOON AAN HET VERLEDEN: RONNIE
Hans Koert

One of jazz's greatest living baritone saxophonists, Ronnie Cuber, is a powerful player with complete control of his horn in both the upper and lower registers. ( = Eén van de grootste nog levende baritonsaxofonisten, Ronnie Cuber, is een krachtig speler, die zijn instrument in zowel de lage als de hoge registers perfect beheerst.) ( Music Hound Jazz-The Essential Album Guide (p. 291)

Het jongste album van Ronnie Cuber, simpelweg getiteld Ronnie, werd vorig jaar uitgebracht door SteepleChase ( SCCD 31680). De plaat, die een jaar geleden opgenomen werd, is gewijd aan de muziek van eind jaren vijftig en begin jaren zestig. - de periode van de grote jazzlabels als Blue Note, Prestige en Riverside. Het was de tijd waarin Miles Davis zijn beroemde kwintet samenstelde en Ronnie herinnert hoe hij als tiener een concert van dat Miles Davis kwintet bijwoonde. Geboren in december 1941 maakte hij kennis met de beroemde serie Prestige opnamen uit 1956, die Miles Davis op één dag, 26 oktober 1956, opnam in de Rudy van Gelder studio in Hackensack NJ; een cruciaal gegeven in zijn ontwikkeling. Miles had een lucratief contract getekend bij Columbia, maar moest, contractureel, voor Prestige nog vier platen maken .... Hij ging de studio in en nam in één dag genoeg nummers op om vier LP's te vullen, die de titels kregen: Steamin', Relaxin', Cookin' en Workin'. Een memorabele serie vroege Davis platen, met fantastische spontane muziek, wellicht vanwege het feit dat er geen tijd was om te oefenen, laat staan, dat er tijd was een nummer opnieuw te spelen.

Ronnie door het Ronnie Cuber Quartet, met Ronnie Cuber op baritonsax - Helen Sung piano - Boris Kozlov bas en Johnathan Blake slagwerk ( SteepleChase SCCD 31680)
Ronnie herinnert zich hoe hij Miles Davis voor het eerst tijdens een concert in de Café Bohemia hoorde, ergens midden jaren vijftig. John Coltrane en Philly Joe Jones zaten nog niet in de band, wel Sonny Rollins en Red Garland of Tommy Flanagan. Hij herinnert ook het beroemde sextet uit 1960 met Miles Davis, John Coltrane, Cannonball Adderley, Wynton Kelly, Paul Chambers en Jimmie Cobb. Those guys didn't have anything written down or overly planned.( = Die jongens hadden schijnbaar niet overlegd of iets gepland). Miles would just a call a tune and they would take it from there., (= Miles noemde alleen een titel en ze gingen er mee aan de slag), herinnert Ronnie zich. I guess the arrangements evolved over time, but it was a very different feel to, say, Horace Silver, who had performances worked out, fully arranged and with little unison passages inserted between and even within solos.(= Ik ga er van uit dat de arrangementen in de loop van de tijd evolueerden, maar het was allemaal heel anders dan, bijvoorbeeld, bij Horace Silver, die het hele nummer uitgewerkt had, helemaal gearrangeerd met gelijkklinkende passages en zelf de solos waren noot voor noot uitgeschreven) ( citaat uit het bijbehorende hoesje geschreven door Mark Gardner).

(foto: Rene Dissel)( met dank aan Roberta Arnold)

Ronnie maakte zijn debuut in de Newport Youth Band op baritonsax ( Er was geen plaats voor nog een tenorsax in het orkest, dus werd het bariton ...). Met dit orkest trad hij op tijdens het Newport Festival in 1959 - het werd op plaat vastgelegd door Coral. Begin jaren zestig speelt hij bij Slide Hampton en Maynard Ferguson, in één van de fijnste orkesten uit Maynard's carriere. Tijdens de tweede helft van de jaren zestig vinden we Ronnie terug in de bands van Lionel Hampton, Woody Herman, Eddie Palmieri en George Benson. In 1976 formeerde hij zijn eigen kwartet met Barry Harris, Sam Jones en Albert Tootie Heath en dit resulteerde in zijn eerste plaat onder eigen naam, Cuber Libre, waarmee hij meteen zijn naam als baritonsaxofonist vestigde. In 1979 speelde hij met onze eigen Rein De Graaff in een kwintet waarin Tom Harrell op trompet en bügel te horen is en Rein de Graaff, Sam Jones en Louis Hayes in de ritmesectie. De plaat werd uitgebracht als New York Jazz bij Timeless ( CD SJP 130). In 1993-1994 ontmoet Rein Ronnie in Nederland als onderdeel van zijn Baritone Explosion project, dat leidde tot een korte tournee met een paar geweldige krachtmetingen op bariton tussen Ronnie en Nick Brignola; volgens de critici op punten gewonnen door Ronnie. ( Rein De Graaff Trio with Ronnie Cuber and Nick Brignola ( Timeless CD SJP 431)). Tegenwoordig is Ronnie vaak in Europa te vinden en speelt hij met de Mingus Big Band, waarvan hij Helen Sung en Boris Kozlov kent, die beide op Ronnie's nieuwste album spelen.

(foto;met dank aan Roberta Arnold)

In de tussentijd maakte Ronnie ook verschillende platen onder eigen naam, zoals Cubism, Airplay, The Scene Is Clean ( met Geoff Keezer), In A New York Minute ( met Kenny Drew) en een prachtig album, Love For Sale met ons eigen Metropole orkest. Voor de plaat Ronnie nodigde hij Helen Sung en Boris Kozlov uit, beiden leden van de Mingus Big Band. Met de laatstgenoemde, Boris Kozlov speelde hij graag informeel na afloop van een concert: When bassist Boris Kozlov and myself were with the Mingus Big Band, we would often jam together backstage. (= Toen bassist Boris Kozlov en ik samen in de Mingus Big Band speelden, jamden we graag achter het podium.). And we would frequently find ourselves playing Gloria Step as a duo because it's kind of challenging and keeps you thinking.( = En we speelden dan vaak samen het nummer Gloria's Step omdat het een uitdaging is en het je scherp houdt.). Gloria's Step is één van de tien nummers, die op deze plaat te vinden zijn - een nummer dat maar zelden te horen is. Oorspronkelijk werd het geschreven door Scottt LaFaro en opgenomen door Bill Evans, maar Miles en zijn mannen wisten dit nummer tot een hoge graad van perfectie te maken. De meeste nummers op deze plaat dateren uit de jaren zestig, zoals Thermo geschreven door Freddie Hubbard; een nummer, volgens Ronnie, dat vaker gespeeld zou moeten worden. Zelf genoot ik van Ronnie's versie van Clifford Brown's Daahoud uit 1954 en het nummer Ah Leu Cha, een zelden gehoord en moeilijk te spelen compositie van Charlie Parker. Ronnie tijdens een repetitie met het Metropole Orkest ( foto dankzij Roberta Arnold)
Ronnie Cuber's album Ronnie wil vooral een eerbetoon zijn aan de jazz uit de tweede helft van de jaren vijftig en de eerste helft van de jaren zestig. De manier waarop platen gemaakt werden en zelfs de instrumenten zoals die in die tijd gebruikt werden, houdt Ronnie bezig.

Deze plaat leert hoe fris en vitaal deze nummers tegenwoordig nog klinken en zijn een prachtig voorbeeld hoe respectvol Ronnie omgaat met dit erfgoed. Ronnie is op deze plaat prima in vorm en in goed gezelschap.

Dit najaar, oktober en november 2010, staat er een tournee gepland met Ronnie Cuber's band. Hierin spelen mee Helen Sung - piano, Cameron Brown - bas en Joe Farnsworth - slagwerk. Er zijn nog mogelijkheden om Ronnie in jouw club te laten spelen, vertelde zijn manager me. Het zou mooi zijn als hij, in ieder geval in Nederland en België te horen zou zijn; ik hoop er dan in ieder geval bij te zijn .............

De plaat Ronnie is een must voor iederen die van de baritonsaxofoon houdt en hij is te verkrijgen in de betere platenzaak en op internet.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Ik herinner me hoe ik gefascineerd raakte, toen ik voor het eerst het geluid van een knorrende baritonsaxofoon hoorde. Ik heb het beroemde Salle Pleyel concert uit 1954 van Gerry Mulligan wel honderd keer gedraaid. Daarna ontdekte ik dat ook anderen dit instrument bespeelden zoals Adrian Rollini, Serge Challof, Leo Parker, Pepper Adams en Art Pepper. Allen zjn nu overleden, maar Ronnie Cuber nam het stokje over en weet als geen ander dit instrument te bespelen, zowel in de hoge als in de lage registers. Deze allergrootste baribeul, zo betitelde Rob S. Cuber eergisteren in een mailtje, brengt met het album Ronnie een eerbetoon aan de tijd van Blue Note, Riverside en Prestige. De Keep Swinging blog doet daar verslag van. Mis het daarom niet en vraag de nieuwsbrief.