A weekly web log in Dutch and English to share my passion for jazz, jazz-related music, record collecting and other music projects that surprise me. | Een wekelijkse weblog in het Engels en het Nederlands waarin ik mijn passie voor jazz, jazz-verwante muziek, platenverzamelen en verrassende projecten met anderen wil delen.
De Scandinavian Rhythm Boys is een Oude Stijl jazzkwartet uit Kopenhagen. Het is in 1997 opgericht door een paar Zweedse - en Deense muzikanten, die de traditionele muziekstijlen uit het begin van de twintigste eeuw, gespeeld door een drumloos kwartet, wilden doen herleven. Hun repertoire bestaat uit ragtimes, spirituals, work songs en jazzstandards en, als het publiek zich daarvoor leent, Deense - en Zweedse populaire liedjes uit de vorige eeuw. De band bestaat uit Robert Hansson op trompet, Frans Sjöström op saxen, waaronder de monsterlijke bassax, Ole Olsen op bas en klarinet en last but not least, Michael Bøving op banjo en tevens de zanger van de band. Hun eerste album werd opgenomen in januari 2005 en heette Travellin' Blues, gevolgd door Dreaming The Hours Away (2006) en twee cd's die opgenomen werden tijdens een optreden in Montreal (Canada) en samen met Joe Muranyi, de voormalige klarinettist van Louis Armstrong. Onlangs brachten The Scandinavian Rhythm Boys hun vijde album uit, getiteld Charleston Mad, dat vorig jaar in Kopenhagen opgenomen werd. De cd bevat bijna 45-minuten muziek met traditionals als Everybody Loves My Baby, Buddy's Habits en de bekende Lil Hardin compositien Gatemouth, oorspronkelijk opgenomen in juli 1926 door The New Orleans Wanderers. Dit is één van die nummers, die zijn wortels onmiskenbaar in New Orleans heeft, met collctieve improvisaties, zoals op de oorspronkelijke Columbiaplaat. Zo'n andere klassieker is Clarinet Marmalade, die heerlijk primitief klinkt in de versie van de Scandinavian Rhythm Boys, met de Zweed Frans Sjöström als een herboren Adrian Rollini op bassax.
Clarinet Marmalade herinnert me aan die oude, akkoestisch opgenomen platen als van Jimmy Joy's Anthony's Hotel Orchestra, zoals ik die ergens op cd heb staan, opgenomen voor Okeh oktober 1924, maar, uiteraard, zonder de accenten of ritmen op het bekken of woodblok door slagwerker Dick Hammell - dat heb je zo bij drumloze kwartetten. Het titelnummer Charleston Mad bevat weer een collectief gespeeld thema en solowerk van Frans Sjöström op bassax en de uit Malmö afkomstige trompettist Robert Hansson. Ik vond een fragment waarop dit nummer, oorspronkelijk geschreven en opgenomen in 1925 door Lovie Austin and her Blues Serenaders voor Paramount, hier gespeeld door The Scandinavian Rhythm Boys tijdens een rondvaart door Nyhavn in Kopenhagen, december 2010.De plaat bevat ook verschillende leidjes uit het Deense- en Zweedse repertoire van de jaren twintig en dertig - iets minder interessant voor de gemiddelde niet-Scandinaviër. Het nummer Glemmer Du komt van een bekende Deense film en was een hit in de vroege jaren dertig. Het werd o.a. uitgebracht in december 1932 op een kartonnen Super Duriumplaat van het Durium Dance Ensemble. Het nummer Trubble of Trubbel is een Zweeds jazznummer, dat door heel wat Zweedse jazzgroepen is opgenomen. Svend Asmussen nam het op met zijn kwartet in juni 1989 voor zijn album Fiddler Surpreme. Het nummer Det Var På Capri is niks anders dan de Deense versie van het nummer Isle of Capri, bekend geworden door Lew Stone. Het nummer Gunilla werd geschreven door Rolf Ekelund, een Zweedse componist en hier kom ik niet verder dan dat ik kan melden dat het ook de naam is van een gordijnstof, die je bij Ikea kunt kopen ..... Dat noem ik nog eens een uitgekookte vorm van sluikreclame! De Scandinavian Rhythm Boys, geen zanggroepje, hoewel de naam "Rhythm Boys" historisch gezien, anders doet vermoeden, haalt haar inspiratie uit de vroege jazz en ragtime traditie, zoals die akkoestisch werd opgenomen in de eerste decennia van de 20ste eeuw. Het kwartet heeft bewust gekozen voor een bijzondere bezeting: trompet - bassax - bas en banjo - geen slagwerk dus, dat in de vroege akoestische opnamen toch al weinig ruimte kreeg. Geen klonen van oude nummers, maar muziek door een groep enthousiaste zeventigers, die weet hoe het moet klinken. De zang van Michael Bøving klinkt, zoals vaak bij dit soort groepen, als een kloon van Louis Armstrongs raspend stemgeluid en ik had bij nummers als Charleston Mad, liever de doorleefde stem van een zangeres als onze Victoria Varekamp gehoord ( zulke "big mamas" lopen er op Jutland ook zeker rond) .... Tenslotte een fragment van het nummer Clarinet Marmalade in de versoie van de Scandinavia Rhythm Boys.Deze plaat is uitgebracht door Gate2Jazz ( CD 10027) en kan besteld worden op deHjemmeside (= de huisbladzij) van de Scandinavian Rhythm Boys.
Hans Koert
keepswinging@live.nl
Het Deens-Zweeds kwartet The Scandinavian Rhythm Boys, timmert flink aan de weg met haar muziek - het klassieke jazzrepertoire zoals dat gespeeld werd door bands als die van Joe King Oliver, Clarence Williams en Lovie Austin, in een bezetting van trompet, bassax, klarinet en banjo - geen slagwerk dus. Onlangs verscheen hun vijfde plaat getiteld Charleston Mad. Als je van Oude Stijl jazz hoort, gespeeld door bevlogen musici, dan zou je eens op zoek moeten gaan naar deze cd. Als je dit soort vroege jazzmuziek leuk vindt en je wilt niets missen, volg de Keep Swinging blog dan via Twitterofvraaghaar gratis nieuwsbrief
0 Comments:
Post a Comment
<< Home