Claude Hopkins, een vergeten bandleider
Claude Hopkins: een vergeten bandleider (Nederlands) Claude Hopkins: a forgotten band leader ( English)(Een beperkte) CLAUDE HOPKINS Discografie ( m.b.t. de besproken heruitgaven The Roseland Ballroom New York presents Claude Hopkins and his Orchestra en The Cotton Club New York Presents Claude Hopkins and his Cotton Club Orchestra )
Bandleider en stride pianist: I Would Do Anything For You
CLAUDE HOPKINS - EEN VERGETEN BANDLEIDER
Hans Koert
Vanwege het feit dat deze Keep Swinging blog aan zijn 1100 publicatie toe is, wil ik deze keer een bijdrage plaatsen over een vergeten swingbandleider uit de jaren dertig, waarover ik eerder al schreef: Claude Hopkins. Waarom Claude Hopkins? Ten eerste vond ik een tweetal goedkope budget-cds heruitgebracht door Galaxy Music in een serie getiteld "original live-recordings" ( = originele live-opnamen) en ik herontdekte deze geweldige muziek ( ik had d
eze muziek ooit op een lp). Ten tweede plaatste ik in mijn eerdere blog een tweetal filmfragmenten, waarvan de links nu verdwenen blijken – tijd dus voor een upgrade en ten derde speelde Claude Hopkins ooit op het Oude Stijl Jazzfestival in Breda, mei 1978 en dat concert mocht ik bijwonen. Ik ontdekte dat Claude Hopkins, die geboren werd in Alexandria (US) in augustus 1903, de "oudste" jazzmuzikant moet zijn, die ik ooit live heb horen spelen tijdens een concert - goeie tweede moet de Nederlandse jazzveteraan en bandleider André Eschauzier zijn, die geboren was in Scheveningen in mei 1906 en eind jaren twintig de Ceresband leidde. Hij was jarenlang een graag geziene gast op de halfjaarlijkse reünies in Boskoop en Wageningen - hem heb ik alleen nooit horen spelen. Ik moet nog eens een blog aan deze legendarische jazzveteraan wijden.
Josephine Baker en haar revue met Claude Hopkins aan de piano (1925) Claude Hopkins, geboren in 1903, zoals ik eerder vertelde, groeide uit tot een razend populaire bandleider in de jaren dertig, vooral bekend van zijn optredens voor de radio. Hij had muziek gestudeerd ( en medicijnen) aan de Howard Universiteit en reisde in 1925 mee naar Europa als muzikaal leider met de revue van Josephine Baker; met een orkest waarin ook Sidney Bechet zat. Oscar Alemán reisde tien jaar later in diezelfde functie met Josephine Baker rond door Europa, vanuit haar toenmalige woonplaats Parijs. Eind jaren twintig nam Claude de band van Charlie Skeete over, en herdoopte die als de Claude Hopkins Orchestra. Met deze band zou hij beroemd worden vanwege zijn tamelijk progressieve swingstijl. Eén van die stijlelementen, kenmerkend voor dit orkest, was het feit dat hij graag gestopt koperwerk gebruikte, iets waarvan de clubeigenaren niet erg gecharmeerd waren - het publiek echter hield van deze "zachte" gedempte klanken – de “hot jazz" uit de jaren twintig maakte plaats voor de meer “sweet-music” begin jaren dertig.
De Roseland Ballroom - New York ( jaren twintig) Toen Claude een keer met zijn orkest in de Savoy Club speelde, hoorde Lew Brecker, eigenaar van de fameuze Roseland Ballroom hem spelen en nodigde Claude Hopkins en zijn band uit om twee weken te komen spelen in zijn club. In de biografie van Claude Hopkins Crazy Fingers schrijft Warren Vaché sr. hoe Claude reageerde op dit buitenkansje: Well it sounds like a wonderful opportunity and I won't deny that I'm flattered by the offer, but .... well, we like it here. We're happy here.( = Het klinkt allemaal als een geweldige kans en ik wil niet ontkennen dat ik me vereerd voel met het aanbod, maar ... we hebben het hier erg naar ons zin .. We voelen ons hier gelukkig.). And the dancers and the radio audience like us. (= En de dansers en radioluisteraars vinden het prima zo) I'm not sure we'll fit in at Roseland's. ( = Ik vraag me af of we wel in de Roseland club thuishoren). Eigenlijk was Claude Hopkins bang, dat hij tegenover bands als die van Fletcher Henderson zou komen te staan, of wat te denken van orkesten als die van Jean Goldkette, Paul Whiteman, Chick Webb en Ben Bernie, die de club regelmatig aandeden tijdens tournees. Bovendien was hij bang om zijn vaste contract in de Savoy te verliezen, maar hij kreeg de garantie dat, als het mis zou lopen in de Roseland Ballroom, hij altijd terug mocht komen in de Savoy. Claude nam de uitdaging aan en begon aan zijn optredens in de Roseland Ballroom. Hij speelde er het hele jaar 1932 en werd bekend door de radio-uitzendingen voor CBS-Network, die drie- tot viermaal per week werden uitgezonden. Zijn herkenningsmelodie I Would Do Anything For You, gecomponeerd door Alex Hill en Bob Williams, klonk dagelijks, from coast to coast, uit duizenden radiotoestellen. Hoewel Ovie Alston, trompettist best een goede stem had, nodigde Claude, Orlando Robeson uit om te komen zingen in de band - zijn stem zou beter passen bij het orkest; Claude was gefascineerd door de falsetstem en dat klonk mooi door de radioluidsprekers. De luisteraars aan de radio vonden het in ieder geval geweldig en Orlando werd één van de populaire crooners van zijn tijd.
Mush Mouth - Claude Hopkins and his Orchestra - 24 mei 1932 (Columbia)
Op 24 mei 1932 duikt Claude Hopkins met zijn band voor de eerste keer de studio in en neemt vier nummers op voor Columbia, waaronder het hierboven te horen Mush Mouth; de dag daarop opnieuw, maar deze nummers worden, waarschijnlijk vanwege de onzekere financiële situatie, de depressie; het instorten van zowel de beurs als de verkoop van platen, nooit uitgegeven en blijven op de plank liggen: Three Little Words - I Would Do Anything For you - Hopkin's Scream - Washington Squabble. Deze vier nummers zijn terug te vinden op de Galaxy heruitgave, maar, ondanks de informatie op de plaat, het zijn geen live-opnamen.
Claude Hopkins and his Roseland Ballroom Orchestra ( 1933) In maart 1933 worden er weer opnamen gemaakt, nu blijkbaar voor Brunswick ( te zien aan de matrixnummers) maar ook deze zeven nummers blijven liggen en zijn nu weer te horen op de heruitgave van Galaxy. Drie nummers van deze sessie worden gezongen door Orlando Robeson: Three Little Words, Just You Just Me en Ain't Misbehavin'. Ook deze nummers, weer geen live-opnamen, worden niet uitgebracht en dat ligt zeer zeker niet aan de kwaliteit. Het nummer Shake Your Ashes is zo'n prachtig voorbeeld van de muziek die Claude Hopkins in deze tijd maakte en die zijn tijd een paar jaar vooruit was. Het nummer herinnert me aan de tijd dat ik, lang geleden, voor het eerst met deze muziek in aanraking kwam. En Ain't Misbehavin', het nummer dat iedereen kent van Fats Waller, krijgt in de handen van Claude, met zang van Orlando Robeson , een andere dimensie. Zelden heb ik het nummer zo swingend uitgevoerd gehoord - geweldig!
Eind 1934 was de band op de top van haar succes. De manager van het orkest grijpt een aanbieding aan, om met de band te gaan optreden in de beroemde Cotton Club in New York. Een geweldige kans voor Claude, al betekende dat wel, dat hij dan ook als begeleidingsorkest van beroemde artiesten moest aantreden, zoals de The Nicholas Brothers, Butterbeans and Susie en Bill Bojangles Robinson. In oktober 1935 neemt de band 16 opnamen op, die gebruikt zullen worden voor radio-opnamen. De band noemt zich dan Claude Hopkins and his Cotton Club Orchestra.
Deze opnamesessie staat in zijn geheel op de tweede Galaxy heruitgave ( Claude Hopkins and his Cotton Club Orchestra (Galaxy 3899402)). Deze CD wordt eveneens bestempeld als original live recordings 1935, maar, hoewel bedoeld als een "ingeblikte" radio-opname werd deze opnamesessie niet voor publiek opgenomen en er zijn geen aanwijzingen dat de opnamen in de club plaatsvonden. De bezetting, zoals aangegeven op de CD, gaat voorbij aan de vocalisten op deze schijf: Ovie Alston en Fred Norman; zij worden niet genoemd; slordige uitvoeringen als je't mij vraagt. De eerder genoemde Galaxy CD, die beweert vanuit de Roseland Ballroom te zijn uitgezonden, eindigt met vier krakende opnamen voor het onbekende Ammor label, een platenlabel dat onbekend en slecht te verkrijgen was. We praten nu over 1940, een paar maanden voordat Claude Hopkins vanwege geldproblemen definitief het licht mocht uitdoen - zijn muziek kon het publiek blijkbaar niet meer boeien.
Cotton Club New York (jaren dertig) Deze twee uitgaven op het Galaxy label leert maar weer eens, dat je niet alle informatie op de plaat moet geloven; geen live-opnamen - geen opnamen gemaakt in de Roseland Ballroom of de Cotton Club, maar wel een aantal fantastische opnamen, die ook al eerder op LP en CD verschenen, door een, in zijn tijd, mateloos populaire Claude Hopkins, stride pianist en leider van een swingorkest, dat zijn tijd vooruit was, maar nu helemaal vergeten is.
Claude Hopkins stierf in februari 1984 in New York op tachtigjarige leeftijd.
Nogmaal Claude Hopkins in "Loveless Love"Hans Koert
(Een beperkte) CLAUDE HOPKINS Discografie ( m.b.t. de besproken heruitgaven The Roseland Ballroom New York presents Claude Hopkins and his Orchestra en The Cotton Club New York Presents Claude Hopkins and his Cotton Club Orchestra )
CLAUDE HOPKINS and his ORCHESTRA
CLAUDE HOPKINS and his ORCHESTRA
CLAUDE HOPKINS and his COTTON CLUB ORCHESTRA
CLAUDE HOPKINS and his ORCHESTRA
Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions
Labels: claude hopkins, cotton club, roseland ballroom
posted by Anonymous at 5:46 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home