What Kind Of Cough Is Serious

( Naar de Nederlandse vertaling.)

Sorry ............... Cut down by a serious cough !! So no extensive blog today.

Love to share you, as an example that it could be more worse anyhow, a 1932 Durium advertisement record for Pertussin Syrup. Hope you recognize my serious health problems !!
What Kind Of Cough Is Serious.

Play This Record and Find Out

Play it

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

20: 31 January 1987: Low Down On The Bayou - Zjarretel

I have posted this small blog at my Hit of the week web log too.

Nederlands ( To the English translation )

Het ziet er naar uit dat ik door een serieus griepje geveld ben.

Dit kartonnen Durium plaatje werd in 1932 uitgebracht door Durium in een promotiecampagne om de patient met een serieuze hoest te verleiden Pertussin Hoestsiroop ( Pertussin Syrup) te kopen.

What Kind Of Cough Is Serious.

Play This Record and Find Out

Luister maar mee

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

20: 31 januari 1987: Low Down On The Bayou - Zjarretel

Deze bijdrage staat ook op mijn Hit of the week weblog.

Phil Woods

( Naar de Nederlandse vertaling.)

The album Woodlore belongs to one of the first albums Phil Woods made in his early career. It was not his first, but his second one as a leader. This originally Prestige LP has been reissued on an Original Jazz Classic CD, but I found it on the cheap Quadromania 4CD set.

Phil Woods started to play the alto saxophone when he was 12 years old and studied music theory with Lennie Tristano. Not a bad start, I'd say.
He studied playing jazz at the Manhattan School of Music and jammed at night at bop jam sessions. His first band to play with was Charlie Barnet and briefly with Jimmy Raney in 1955. Around this time he made his first recordings. It was the start of a giant career, mostly as a sideman.


The LP contains six tracks, featuring two compositions of Woods, like Woodlore and Strollin' Around. They are all played in up-tempo and Woods saxophone has fresh-sounding solos in his typically Woods style. His saxophone playing belongs to the group of Cannonball Adderley and Jackie McLean.

The Phil Woods Quartet contains Phil Woods on alto saxophone, John Wiliams at the piano, Teddy Kotick on bass and Nick Stabulas on drums.


I heard Phil Woods in concert July 2003 at the North Sea Jazz Festival in The Hague with the Bud Shank Quartet and I remember that I was sitting in expectation of things to come. Suddenly I saw him, with his inevitable cap, walking to the concert hall with his alto under his arm. A great moment !


I found a film fragment of a 1959 concert, somewhere in the Netherlands, playing Parker's Ornithology, with a group featuring Clark Terry on trumpet and fluegelhorn, Phil Woods on alto sax, Sahib Shihab tenor sax, Quentin Jackson trombone, Patty Bown piano, Buddy Catlett bass and Joe Morris on drums. Hope you like it - it gives you an idea of Phil Woods playing the alto saxophone.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

75: 30 January 1932: Who Cares-11189 Abe Lymans and his Californians
25: 30 January 1957: Sem - Frans Elsen Kwintet

Nederlands ( To the English translation )


De plaat Woodlore is één van de eerste platen die Phil Woods onder eigen leiding maakte. Het was niet zijn eerste, maar zijn tweede album. Deze origineel op Prestige verschenen LP is ooit heruitgebracht door Original Jazz Classics, maar ik kwam hem tegen in de goedkope serie Quadromania (een 4CD set. )


Phil Woods begon op de altsax toen hij twaalf jaar oud was en studeerde muziektheorie bij niemand minder dan Lennie Tristano. Je kunt het minder treffen. Na zijn middelbare school studeerde hij korte tijd op het Conservatorium van Manhattan, terwijl hij 's avonds meespeelde tijdens de bop jam sessions in de stad. Zijn eerste professionele band was die van Charlie Barnet en ook speelde hij kort bij Jimmy Raney in 1955. De plaat Woodlore dateert uit deze tijd. Het was een begin van zijn roemrijke carierre.

De plaat bevat zes titels, waarvan er twee van eigen hand zijn: Woodlore en Strollin' Around. De meeste nummers zijn in snel tempo en Woods typische fris klinkende solo's vallen op. Hij hoort qua speelstijl bij Jackie McLean en Cannonball Adderley.

Het Phil Woods Quartet op deze plaat bestaat uit: Phil Woods op alt sax, John Wiliams aan de piano, Teddy Kotick op bas en Nick Stabulas achter het slagwerk.


Ik hoorde Phil Woods tijdens het North Sea Jazz Festival in Den Haag juli 2003 met het Bud Shank Quartet en ik herinner me hoe ik hem plotseling zag aankomen, met zijn onvermijdelijke pet op, saxofoon nonchalant onder de arm. Een mooi moment.


Ik vond een fragment van een optreden uit 1959, ergens in Nederland, waarin Phil samen met Clark Terry op trompet en bügel, Sahib Shihab op tenor sax, Quentin Jackson op de trombone, Patty Bown achter de piano, Buddy Catlett op bas en Joe Morris op drums het nummer van Parker, Ornithology speelt. Het geeft een goed idee in welke stijl Phil Woods speelt.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

75: 30 januari 1932: Who Cares-11189 Abe Lymans and his Californians
25: 30 januari 1957: Sem - Frans Elsen Kwintet

Conte Candoli

( Naar de Nederlandse vertaling.)

This great reissue, titled Conte Candoli Quintet with Bill Holman and Lou Levy Complete Recordings ( Definitive Records DRCD11300 ) contains two complete LPs: The July 1955 Bethlehem Conte Candoli album and the 1955 West Coast Wailers LP.
Last night I enjoyed the first one.

Conte Candoli was born in Mishawaka IN ( USA) in 1927 and played during the 1940s trumpet in the Woody Herman band. Between 1947 and 1953 he is to be found in several big bands like Stan Kenton's and Charlie Barnet's and some smaller groups lead by Charlie Ventura and Chubby Jackson. In 1954 he made his own group, and moved to the east coast where he became a member of the Howard Rumsey Lighthouse All Stars. With his own group he made the recordings avalable on this reissue.

The Conte Candoli Quintet features Conte on trumpet, Bill Holman on tenor saxophone, Lou Levy at the piano. Leroy Vinnegar (b) and Lawrence Marable (dm) are responsable for the rhythm section.

Bill Holman came from the Stan Kenton Orchestra too, and was a skilled composer and arranger. Two tracks of this LP, Toots Sweet and Jazz City Blues are his own compositions.

Lou Levy played as a piano player in several bands during the 1940s before he retired for some years in 1950. In 1954 he started again and this is one of his first recordings since his stop. He had played at Woody Herman's band with Conte Candoli before and went to Sweden with Chubby Jackson , together with Conte Candoli.

The rhytm section contains two rather unexperienced musicians, at that time. Leroy Vinnegard grew up as a skilled bass player in all kinds of groups, like the groups of Chaloff, Getz, Geller, Rogers and Baker, to name some. He is known for his walking bass lines, melodic solos and a keen sense of swing.

The tracks on this first LP are: Toots Sweet - Jazz City Blues ( named after the Jazz City Club in Hollywoord where they worked for some time), My Old Flame, Full Count, I'm Getting Sentimental Over You, Groovin' Higher and the Miles Davis composition Four.

I like this recordings very much and I'm anxious to listen to the second part of this release, the West Coast Wailers LP, recorded three weeks later.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

80: 29 January 1927: Candy Lips-80363-b Clarence Williams Washboard Four
70: 29 January 1937: Swingin' On The Swanee Shore-20598-1 Sharkey Sharks Of Rhythm
60: 29 January 1947: Elevation - Red Rodney Be-Boppers

Nederlands ( To the English translation )

Deze schitterende heruitgave, getiteld Conte Candoli Quintet with Bill Holman and Lou Levy Complete Recordings ( Definitive Records DRCD11300 ) bevat de muziek van twee volledige LPs: Het uit juli 1955 stammende Conte Candoli album voor Bethlehem en de West Coast Wailers LP.

Ik heb genoten van de muziek van de eerste LP; de tweede komt uiteraard later aan de beurt. Conte Candoli werd geboren in Mishawaka IN ( USA) in 1927 en speelde tijdens de jaren veertig trompet met de Woody Herman band. Tussen 1947 en 1953 is hij terug te vinden in verschillende big bands, zoals die van Stan Kenton en Charlie Barnet. Ook speelde hij in kleinere bezetting bij Charlie Ventura en Chubby Jackson. In 1954 richtte hij zijn eigen groep op en verhuisde naar de oostkust, waar hij langere tijd deel uitmaakte van Howard Rumsey Lighthouse All Stars. Deze opnamen zijn met zijn eigen groep en hier heruitgebracht.

Het Conte Candoli Quintet omvat Conte op trompet, Bill Holman op de tenorsax, Lou Levy achter de piano. Leroy Vinnegar (b) en Lawrence Marable (dm) zijn verantwoordelijk voor de ritmesectie.

Bill Holman speelde net als Conte in het orkest van Stan Kenton en was een ervaren saxofonist en componist. Twee nummers van deze LP Toots Sweet en Jazz City Blues zijn van zijn hand.

Lou Levy speelde in de jaren veertig piano in verschillende groepen tot hij er in 1950 mee stopte. Tijdelijk, zou blijken, want in 1954 speelde hij weer en deze opnamen zijn één van de eerste die hij na zijn stop maakte. Hij had net als Conte bij Stan Kenton gewerkt en was meegeweest naar Zweden met Chubby Jackson´s groep.

De ritme sectie bestaat uit twee nieuwelingen, althans toen: Leroy Vinnegard werd een ervaren bassist die speelde met Chaloff, Getz, Geller, Rogers en Baker, om er maar een paar te noemen. Hij werd vooral bekend door zijn baslijnen, zijn melodische solo´s en zijn verfijnde gevoel voor swing.

De nummers op deze eerste LP zijn: Toots Sweet - Jazz City Blues ( genoemd naar de Jazz City Club in Hollywoord waar de heren enige tijd werkten), My Old Flame, Full Count, I'm Getting Sentimental Over You, Groovin' Higher en de Miles Davis compositie Four.

Ik heb erg genoten van deze opnamen en ben benieuwd naar de drie weken later opgenomen LP West Coast Wailers.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl


80: 29 januari 1927: Candy Lips-80363-b Clarence Williams Washboard Four
70: 29 januari 1937: Swingin' On The Swanee Shore-20598-1 Sharkey Sharks Of Rhythm
60: 29 januari 1947: Elevation - Red Rodney Be-Boppers

Een meisje van 75.

( Naar de Nederlandse vertaling.)

A girl 75 years old.

28th January 1932

Seventy Five years ago, 28th of January 1932, the Dutch flexible advertisement record Wat Een Meisje Weten Moet ( What A Girl Should Know ) was recorded by Louis Davids, a popular Dutch folk singer.

Enjoy it.

In a previous web log I made a contribution about this rare flexible recording. You can read this contribution if you like: Wat Een Meisje Weten Moet .

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

75: 28 januari 1932: Between the Devil and the Deep Blue Sea-71288-2 Roane's Pennsylvanians
Wat Een Meisje Weten Moet-148874 Louis Davids

Nederlands ( To the English translation )

Een meisje van vijfenzeventig

28 januari 1932

Vijfenzeventig jaar geleden, 28 januari 1932, werd het Nederlandse flexibele reclameplaatje Wat Een Meisje Weten Moet, een advertentie voor PERSIL opgenomen door Louis Davids, een toen populaire Nederlandse volkszanger.

Luister maar.

In een eerdere weblog heb ik daarover al eens iets geschreven, met name over de diverse versies die verschenen zijn van dit kleurrijke reclameplaatje. Als je het leuk lijkt kun je dit nog eens lezen: Wat Een Meisje Weten Moet .

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

75: 28 ianuari 1932: Between the Devil and the Deep Blue Sea-71288-2 Roane's Pennsylvanians
Wat Een Meisje Weten Moet-148874 Louis Davids

Roda do Choro

( Naar de Nederlandse vertaling.)

It is inevitable: Jacob do Bandolim passes by now and then; no wonder, as I think his music and compostions are great.

This time I found him on a 1960s LP titled Na Ronda Do Choro. The album contains 12 tunes by Jacob do Bandolim and his conjuncto.

Jacob do Bandolim was born as Jacob Pick Bittencourt in 1918 in Rio de Janeiro and passed away in 1969. He became the most famous bandolim player and composer of the past century. He composed 103 compositions that became the standard repertoire for the instrument. One of his most famous tunes he wrote in 1957 is titled Noites cariocas, which is on the LP too.

The title of the album, Na Roda do Choro, refers to the traditional social and musical gatherings that belong to the choro tradition. Musicians and fans come together and sit in a ring and make music. The young musicians learn that way how to play the choro music from the eldery and more skilled musicans. This is called a Roda do Choro.

I found such a Roda do Choro, where you can see how choro music used to be played. It is a fragment of the tune Vibracoes, composed by Jacob do Bandolim and played by the Sexteto Foltia Seca. The musicians are sitting in a circle. Enjoy the fragment.

Thanks Jo for pointing me to this interesting album.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

75: 27 January 1932: Toy Time - Aesop Fables Cartoon
All Of Me -405133 - Louis Armstrong and his Orchestra

This contribution is also posted at the Choro web log.

Nederlands ( To the English translation )

Het lijkt onvermijdelijk - af en toe komt Jacob do Bandolim langs in mijn dagelijkse weblog. En niet voor niks - want het is fantastische muziek.

Deze keer vond ik een plaat uit 1960, getiteld Na Ronda Do Choro. De plaat bevat 12 nummers gespeeld door Jacob do Bandolim en zijn ensemble.

Jacob do Bandolim werd geboren als Jacob Pick Bittencourt in 1918 in Rio de Janeiro en overleed in 1969. Hij werd de beroemdste bandolim speler en componist van de vorige eeuw. Hij schreef 103 composities die nu tot het standaard repertoire voor de bandolim horen Eén van zijn bekendste nummers is Noites cariocas, dat hij in 1957 schreef. Dat nummer staat ook op de LP.

De titel , Na Roda do Choro, verwijst naar de traditionele manier waarop choro gespeeld werd - bijeenkomsten met een sociaal en muzikaal doel. De musici en fans zitten in een kring ( ronda) en spelen hun muziek. Voor jonge muzikanten is dit de manier om de techniek van het spelen van choro van oudere muzikanten te leren. Zo'n bijeenkomst heet Roda do Choro.

Ik vond een voorbeeld van zo'n Roda do Choro, waar je goed kunt zien dat de musici in een kring zitten. Het is een fragment van een optreden van het Sexteto Foltia Seca en ze spelen een compositie van Jacob do Bandolim Vibracoes.

Bedankt Joergen voor de tip.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

75: 27 Januari 1932: Toy Time - Aesop Fables Cartoon
All Of Me -405133 - Louis Armstrong and his Orchestra

Deze bijdrage is ook geplaatst in het Engels in de Choro weblog

Chet Baker Cools Out

( Naar de Nederlandse vertaling.)

This is the CD-version of the LP Chet Baker "Cools" Out.

I found an LP titled Chet Baker "Cools" Out released on the Boplicity label, that contains 1956 Pacific Jazz material.

The tunes are all made by Chet Baker and his Crew, the name of the Quintet Baker used to make his Pacific Jazz album Chet Baker & Crew. In fact the LP contains the same tunes as on that Pacific Album.

Chet had just returned from his first European tour, that started in September 1955 in The Hague ( The Netherlands), brought him to all major countries in Western Europe (Holland, Germany, France, England, Switserland, Iceland, Denmark, Sweden and Italy) and lasted until April 1956, as he retuned the 4th of april in New York.

I like the recordings very much. Bobby Timmons, who is the piano player, was a rather extrovert person with a punchy blues-based touch on the keys which makes a great contrast and tension with the cool tones of Chet and the velvety tenor of Phil Urso.

also like the tune The Route, that is not on the Chet Baker & Crew album, which has some great parts with Leroy Vinnegar on bass and Pete Jolly on piano. Especially the moment that Baker joins in, with his fragile tones, is very enjoyable.

I found a small fragment of Chet Baker singing the tune You Don't Know What Love Is from around 1956. Enjoy it.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

75: January 1932: You Call It Madness-1912 - New Cumberland Dance Orchestra

Nederlands ( To the English translation )

Ik vond een LP genaamd Chet Baker "Cools" Out uitgebracht op het Boplicity label ( Bop 13), dat Pacific opnamen uit 1956 bevat.

De nummers zijn alle gemaakt door Chet Baker and his Crew, de naam van zijn quintet van het gelijknamige Pacific Jazz album Chet Baker & Crew ( Pacific Jazz 1224 ) In feite bevat de LP dezelfde opnamen. Chet was bij deze opnamen net teruggekeerd van zijn eerste Europese tournee, die hem vanaf september 1955 in Den Haag door heel Europa bracht ( Nederland, Duitsland, Frankrijk, Engeland, Zwitserland, IJsland, Denemarken, Zweden en Italie). Op 4 april 1956 keerde hij terug in New York.

Ik hou erg van deze opnamen. Bobby Timmons, die een tamelijk extroverte pianist was, met zijn puntige bluesachtige akkoorden zorgt voor een groot contrast en spanningsveld met de cool tones van Chet Baker en de omfloerste geluiden van Phil Urso's tenor. Ook het nummer, The Route, dat niet op de Chet Baker & Crew LP staat ( Pacific Jazz 1224 ) heeft diezelfde spanning; Leroy Vinnegar op bas en Pete Jolly op de piano zijn met hun swingende spel al een flink eind op dreef als Chet Baker aarzelend, met een paar breekbare tonen er tussen komt. Een heerlijk moment !!

Ik vond een kort fragment van een zingende Chet Baker uit 1956 met het nummer You Don't Know What Love Is.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

75: Januari 1932: You Call It Madness-1912 - New Cumberland Dance Orchestra

Charquet et Co

( Naar de Nederlandse vertaling.)




Visitors of this blog aged in their 50s or older and living in Western Europe will remember this remarkable traditional French jazz band named Charquet et Co that bulldozed the venues of traditional jazz in the 1970s. It was founded as the Reverend Charkey's Congregation, later renamed Sharkey et Co, before it got its definitive name Charquet et Co.

The leader of the band was Jean-Pierre Morel. They changed their name in Charquet et Co, so it sounded more French, and during the 1970s they made several LPs and were on stages all through Western Europe.

At the top of their success, in 1978, Morel felt in necessary to leave music for a while and Charquet et Co was disbanded. It is, looking back, an unforgivable mistake that I never visited a concert of this band during that period. What a shame !

In the 1980s some other hot jazz bands in the French traditional scene, like the Hot Antic Jazz Band and the Orpheon Celesta, continued the traditional hot jazz music style. Some of the musicians of Charquet et Co played in the Orpheon Celesta, like Emmanuel Hussenot and Daniel Huck. I heard this great band at a 1985 concert in Maastricht ( The Netherlands)


Due to the fact that one of the members of Charquet et Co passed away, I guess to remember it was the former banjo player, the 1970s members reunite at his funeral and decided to make an engagement for a jam session some months later and so the band reunited.
In November 1996, the Petit Jazzband de Mr. Morel had his first public appearance and I was so lucky to hear this rebirth Charquet et Co, in May 1998 at the Chassé Theatre in Breda ( The Netherlands) featuring Jean-Pierre Morel, Alain Marquet and Daniel Huck as members of the original band.

I love to share with you two fragments of performances I found from a 1978 concert at Laren ( The Netherlands) that gives you an impression of the original band sound.

Everybody Stomp



Vo-Do-Do-De-O-Blues

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

80: 25 January 1927: Little Birdie Told Me-37569-2 Roger Wolfe Kahn and his Orchestra
Gravier Street Blues-143348-2 Clarence Williams Jazz Kings

Nederlands ( To the English translation )


Bezoekers van deze blog, van 50 jaar of ouder en woonachtig in West Europa, zullen deze fantastische Franse oude stijl jazzband nog wel herinneren, die de traditionele jazz podia in de jaren zeventig platwalste: Charquet et Co.

Het werd opgericht als Reverend Charkey's Congregation, later herdoopt tot Sharkey et Co, voordat het zijn definitieve naam kreeg: Charquet et Co.

De leider van de band was Jean-Pierre Morel. Ze gingen zich al snel Charquet et Co noemen en maakten gedurende de jaren zeventig verschillende platen onveilig. Ze waren op alle podia in West Europa te vinden. Op het hoogtepunt van hun succes werd de band door Morel opgeheven en stapte hij voor een tijdje de muziek uit. Jammergenoeg heb ik in de jaren zeventig, hoewel ik wel veel van hun platen had, nooit een concert van hen bezocht. Jammer, een gemiste kan !

In het volgende periode van tien jaar nemen andere Franse bands hun plaats in, zoals de Hot Antic Jazz Band en de Orpheon Celesta; ze bleven de traditionele hot jazz muziek spelen. Sommige musici uit Charquet speelden bij de Orpheon Celesta, zoals Emmanuel Hussenot en Daniel Huck. Gelukkig heb ik deze band, Orphean Celesta, wel horen spelen in Maastricht in 1985. Ik herinner me nog steeds hun enthousiasme.

Vanwege het feit dat één van de ex-leden van Charquet kwam te overlijden ( ik meen de banjoist) kwamen de ex-leden van Charquet bij elkaar voor de begrafenis en maakten ze een afspraak om weer eens een keer lekker te jammen ergens op een centrale plek in Frankrijk. Dat is gebeurd en van het één kwam het ander. In November 1996 trad de Petit Jazzband de Mr. Morel voor het eerst in het openbaar op en ik was zo gelukkig om deze herboren Charquet-versie in mei 1998 in het Chassé Theater in Breda te horen spelen. In deze band speelden Jean-Pierre Morel, Alain Marquet en Daniel Huck; leden van de originele Charquet bezetting.

Ik vind het leuk dat ik een paar fragmenten van opnamen gevonden heb van de originele Charquet tijdens een optreden in Laren in 1978, zodat jullie een idee kunnen krijgen van hun muziek.

Everybody Stomp



Vo-Do-Do-De-O-Blues

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

80: 25 Januari 1927: Little Birdie Told Me-37569-2 Roger Wolfe Kahn and his Orchestra
Gravier Street Blues-143348-2 Clarence Williams Jazz Kings

Culver City

( Naar de Nederlandse vertaling.)

Ever heard of Culver City? It really exists ! It is a small city somwhere in California. In Culver City the Goldwyn studios were situated, the studio responsable for great movie like the Laurel and Hardy films.
Piet Schreuder, graphic developer, artist, with a passion for Laurel and Hardy, visited the US to find te spots his heroes had filming. He made a movie about the famous stairs used in the Music Box and he visited Culver City, to reconstruct the shortest main street in the world.
In the Laurel and Hardy films Two Tars, Duck Soup and Angora Love this street is used for outdoor scenes, mostly by car, and the two heroes drive along this street while being filmed for different scenes. But if you look carefully you'll learn that this mainstreet isn't as long as the shots suggests. Piet Schreuder went to Culver City and reconstructed the fronts of the houses and shops of this 1930s main street. A great project, that was published in a small book titled The Shortest Masin Street In The World, a book I hope to find somewhere.

Enjoy a fragment from a documentary of this project.

Piet Schreuders, born in 1951, a very interesting artist, has made a lot of more interesting projects. He was also involved in the great Beau Hunks music project. Maybe he wil return in a next blog sometimes.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

80: 24 January 1927: Washboard Blues-643260 Arkansaw Travellers


Nederlands ( To the English translation )

Ooit gehoord van Culver City? Het bestaat echt ! Het is een stadje ergens in Californië (USA). Hier lagen de Goldwyn filmstudios waar in de jaren dertig van de vorige eeuw een heleboel Laurel & Hardy films gedraaid werden.
Piet Schreuders, grafisch kunstenaar, met een passie voor Laurel en Hardy, bezocht de Verenigde Staten verschillende malen om de plaatsen waar zijn helden hadden gefilmd, te bezoeken, zoals de trap uit de Music Box. Ook bezocht hij Culver City, waar hij de kortste hoofdstraat van de wereld ( The shortest main street in the world ) reconstrueerde.
In de Laurel en Hardy films Two Tars, Duck Soup en Angora Love wordt deze hoofdstraat gebruikt voor buitenopnamen. Ze rijden er heen en weer met de auto of spelen scenes op het trottoir. In de films lijkt die hoofdstraat erg lang, maar als je goed kijkt, blijken dezelfde gevels en huizen steeds opnieuw langs te komen. Piet Schreuders ging naar Culver City en reconstrueerde de gevels zoals die in de jaren dertig in deze hoofdstraat stonden. Hij verwerkte dit in een project, dat hij noemde The Shortest Main Street In The World. Ik hoop nog eens het boekje dat er bij hoorde te pakken te krijgen.

Geniet van een stukje documentaire dat over dit project gemaakt is.

Piet Schreuders, geboren in 1951, is een heel interessant persoon en grafisch kunstenaar, die een heleboel projecten onder handen gehad heeft - Zo is hij nauw betrokken bij het Beau Hunks muziekproject, waarbij de originele filmmuziek opnieuw gespeeld werd. Hij zal vast en zeker nog wel eens langs komen in deze weblog.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

80: 24 Januari 1927: Washboard Blues-643260 Arkansaw Travellers